Dimmu Borgir - Death Cult Armageddon
 

d'r circuleert een promotape van dit nieuwe album op internet, en ik heb nu 2 nummers binnen. Mensen die Puritanical vet vonden vinden dit ook cool. Dimmu Borgir-ers van de oude garde, U raadt het al, haakt allen massaal af :p Ze zijn iig niet makkelijker gaan klinken aangezien er nog steeds flink geramd wordt Uncle Fester, en ook de strijkers/blazers het geheel een bombastisch en druk tintje geven.

en zo hoort het (y)

die moest ik maar eens gaan zoeken

Ach, de nieuwe DB scoort sowieso beter in het extreme metal gebeuren. Wie gaat er trouwens mee naar Dimmu in de 013, 3 oktober a.s.?

sommigen die ik ken gaan daar naar toe en ze hebben mij ook al gevraagd of ik mee ga.
Dus we zien wel :)

stormblast was een mooi album :)

ja je kent slayer... ik weet het

ik weet nog niet zeker of ik naar dimmu ga, aangezien mijn ubertruie vrienden ze al 3 keer gezien hebben, en het wel weer gehad hebben met dimmu, ik heb ze slechts 1 keer gezien.. dus ik wil nog wel een keertje :)

ubertrui mn reet. Gewoon 97, 98 en 99 op Dynamo vertoeven like me en dan zie je ze ook drie keer :p :D

Mwah, ik snap het probleem niet zo eigenlijk van de 'oude garde'. Ieder album van Dimmu Borgir heeft een andere sound. En ik vind iedere sound tot nu toe erg fijn om te luisteren.

Ben dus erg benieuwd naar hun nieuwe album!

word


Uh ja dimmu dat vind ik meestal wel cool ofzo.

oeh, ff downen

Ik ga iig naar 013

is het misschien mogelijk dat je die 2 nrs ff ergens upload? Ik ben namelijk best benieuwd

ik vond puritanica erg ok en ben dus benieuwd naar deze... enthrone nogwat heb ik ook.. die vond ik dan weer wat minder. maar dat is mijn mening :)

[nutteloze post mode] Oh, je bedoelt Enthrone Darkness Triumphant? [/nutteloze post mode]

juist ja :D

Ik ben het niet helemaal hiermee eens, ik heb het album nou helemaal ongeveer een week, en na een paar keer luisteren ben ik tot de conclusie gekomen dat ze een deel van hun agressiviteit zijn verloren..

Het is dus (naar mijn mening) een heel ander album geworden dan PEM, er staan inderdaad een aantal snelle nummers op, maar het lijkt wel alsof ze bij dit nieuwe album echt voor de sfeer hebben gekozen in plaats van voor de snelheid. En er staan 3 of 4 nummers op die wel te vergelijken zijn met PEM maar voor de rest.. valt ie eigenlijk gewoon tegen..

ook TE overgeproduceerd.. Maardas weer een ander verhaal..

Veel te gothic voor mij.

ik vind het knap dat je dat van die productie kunt horen aangezien het een tape-rip met een ongelofelijk doffe sound is. En het klinkt mijns insziens niet meer overgeproduceerd dan PEM

Was DB agressief dan?

allemaal leuk en aardig, maar hoe heten die nieuwe nummers dan? *staat al met de muis op het kazaa-icoontje, wachtend op een antwoord*

Ik wou het zojuist zeggen, maar je was me voor.

Agressieve sfeer is natuurlijk heel erg subjectief. Maar het is dan ook heel erg 'not done' om ook maar iets positiefs -of iets wat als zodanig opgevat zou kunnen worden- te zeggen over DB als true ende evil blackmetalluisteraar zijnde, hè?

ja db was/is aggressief.

hehehe, als ik er iets positiefs over te zeggen had dan had ik dat wel gedaan hoor. Maar helaas, ik vind DB doodsaai. Ik heb een periode van ongeveer een maand gehad waarin ik het geweldig vond, een paar jaar geleden. Elke week een nieuw album, en elke week weer was de lol er tegen zondag af. Na 4 albums bedacht ik dat het wellicht aan de band zou kunnen liggen, en inderdaad... Toch PEM maar gekocht uit nostalgie toen ie uitkwam, maar helaas weer hetzelfde verhaal.

Neh, DB is niks voor mij, maar stormblast draai ik nog wel eens af en toe. Die is wel geinig, op zijn tijd.

Conqueror/Revenge was/is aggressief, Dimmu Borgir... oke, het doet mij niet aggressief aan en dat is niet mijn mening over DB, noch mijn mening over weldoordachte 'Black Metal', maar een vleugje subjectieve beoordeling.

edit: ohja, dat wordt ook wel eens mening genoemd. Ik bedoel te zeggen dat het niet aan mijn bekrompenheid jegens mainstream BM ligt.

(Ik vond de oude platen ook niet aggressief trouwens)

Ik haal hem nu ook binnen trouwens.

Op zich is het wel weer leuk om na een lange tijd Dimmu Borgir te luisteren. Ik bouw wel op slechts een nummer wat ik nu aan het luisteren ben; Vredesbyrd.

Het klinkt wat logischer dan PEM. Ze houden hier de pas er beter in, ofwel zijn niet zo abrupt in overgangen/bruggen. Ze hanteren die abruptheid nog wel, maar hier komt het wat 'losser' over dan op PEM.

De melodie is hier ook enigzins vollediger. Eerder stonden partijen losser van elkaar, ze sloten onvoledig op elkaar aan, maar dat is verholpen heb ik het gevoel. Verder hebben ze geen moeite om het origineel te houden; de nummers (ik heb er inmiddels 2) dragen elk een eigen identiteit.

Ik moet het vaker luisteren...

Ik vind PEM trouwens echt een van de meest agressieve albums die ik gehoord heb. Hoewel het muzikaal gezien vaak niet eens echt hard of snel is ademt 't wel agressie/haat uit qua atmosfeer. Juist die grillige overgangen en het symphonische helpen daar behoorlijk bij, en de heel vet ingemixede drums die bloedjestrak zijn.

Maar haat en aggressie zijn niet een en dezelfde. Ik geef je er gelijk in dat het haat uitdraagt, maar dat doet het op een vrij speelse manier; het inspelen op verwachtingen van de luisteraar door juist onverwachte passages erin te verwerken. Die overgangen bijgestaan door dat symphonische is speels. Een manier die aggressie ietwat uitsluit. Ingehouden, gebonden aan regels, wat juist tegenover aggressie staat; ongebonden, los van regels, spontaan en actief.

tom, ik vind je op het forum een stuk intelligenter overkomen dan ik had gedacht

Euh? Inspelen op verwachtingen? De eerste keer dat ik dat album voor m'n kiezen kreeg was 't toch een aardige verrassing, om niet te zeggen dat ik tamelijk van mijn sokken geblazen werd door de enorme wall of sound en de manier waarop 't in elkaar stak. Strak, harmonisch, dreigend en onvoorspelbaar -- mede door het licht-industrialistische sausje. En nou heb ik toch redelijk wat metal achter m'n kiezen, om maar eens een understatement te lanceren.

Ik snap niet hoe jij PEM ingehouden en gebonden aan regels interpreteert.

Op die manier speelt het op je verwachtingen in. Verrast was je niet zonder reden, en die reden werd je ingespeeld door de muziek in kwestie. Ik heb sterk het gevoel dat daar in de maak rekening mee is gehouden.

Ik interpeteer PEM als ingehouden en regelgebonden, omdat bij deze plaat de nadruk ligt op variatie. Variatie is een proces van opeenvolgende momenten die zich op een een of andere manier van elkaar kunnen onderscheiden, nu is DB geen band die zomaar variatie ergens tegenaan gooit. Variatie is dus in elk geval, op elke plek tot op zekere hoogte doordacht geweest aan de hand van bepaalde zekerheden. DB kon in feite niets dan aan de hand van 'regels', variaties samenstellen. Zekerheden zijn in feite ook regels, en aanleidingen tot overwegingen ook.

Zowiezo, zodra je je aan een maat-eenheid houdt, ben je al bezig met het volgen van (muzikale) regels. Maar die is flauw. :/

Sorry. :(

Ik vind PEM toch wel een vrij agressief album.. Er zitten in ieder geval weinig low tempo nummers op als je PEM vergelijkt met DCA.. Eerste nummer van DCA (Allegiance) is wel even extreem strak gedrumt.. Nic Barker moet echt bovenbeenspieren hebben waar je u tegen zegt, om van armspieren nog maar te zwijgen.

Om nog even terug te komen op de agressiviteit, ik vind vooral de nummers Blessings upon the throne of tyranny en kings of the carnival creation agressief, en daarmee bedoel ik vooral de sfeer die het gehaal uitstraalt. Er zullen vast nog wel agressievere bands bestaan, er is namelijk altijd iets extremers.

En ondanks dat het een tape rip is met doffe sound, kan je toch wel iets zeggen over de productie. Als ie op Tape-rip namelijk al zo klinkt, kan je nagaan hoe het uiteindelijk op CD klinkt. En het feit dat ie niet meer overgeproduceerd is dan PEM pleit alleen maar in het voordeel van de stelling dat ie overgeproduceerd is, want die was ook echt overgeproduceerd.

Raar woord als je dat vaak achter elkaar typt :)

ik vind vredesbyrd gaaf, goeie riff

Tot uw dienst.

de laatste was te vergelijken met een voorgereden kut niets voor mij dus Dimmu heeft naar mijn mening het hoogtepunt al afgesloten.