Ruzie => blij ???
 

Ik was gisteren in zo'n 'leuk' filiaal van Van der Valk. Zat er weer met allemaal negatieve gedachtes en mijn ouders en broer waren aan het praten. Plotseling was er een wending in het gesprek. Mijn vader maakte een opmerking naar mijn broer en mijn moeder reageerde daar best fel op. Mijn broer viel stil en mijn vader en moeder gingen de discussie aan. Het begon de richting van een ruzie op te gaan en op dat moment steeg mijn interesse in de conversatie. Niet dat ik ging meepraten, maar ik hield mijn concentratie meer bij het gesprek en vergat waar ik aan dacht.

Een tijdje lang ging die discussie door en naarmate deze heftiger werd, begon ik me steeds beter te voelen...

Ik heb dat bijna altijd, als er mensen ruzie hebben word ik daar blij van. Hebben andere mensen dit ook weleens? Of enig idee hoe dat zou kunnen komen :confused:

mischien kick je op ruzie, of op spanningen tussen 2 of meer mensen.

ik heb dr zelf niet veel last van. ik ben zelf meestal de ruziezoeker, of de ruzie ontvanger. maar ik lig er niet wakker van. ik moffel ze af met een grote bek of een stomp. (nee dat zeg ik niet om stoer te lijken). maar als ik 2 mensen zie bekvechten vind ik het wel geinig over de uitspraken die er soms voorbij vliegen. ik vind die spanning tussen 2 ruziemakende mensen ook wel lollig. je voelt gewoon helemaal dat ze elkaar wel willen vermoorden. maar dan word het een avondje sex. :o (n)

maar ik heb geen idee hoe dat komt.

Het kan zijn dat het een soort therapeutisch effect heeft op je eigen negatieve gevoelens. Meer kan ik er ook niet van maken. :o

jah, k herken het. Soms ben k gewoon echt blij als mijn ouders ruzie hebben, heerlijk vind k het bijna. Alleen als het echt te heftig word vind k het niet meer leuk. bij mij komt het omdat k totaal niet met mijn vader op kan schieten, heb ff geen zin om dat verder uit te leggen. en dan ben k gewoon blij als mijn moeder ruzie met hem heeft.. k weet niet of jij het alleen bij je ouder hebt, of ook bij vreemde mensen, ook ruzie tussen vreemden vind k soms wel leuk, of grappig. en k weet ook niet of jij het goed met beide ouders kan vinden, als dit niet zo is kan dat de oorzaak zijn dat je het leuk vind...

kuzzies mir

:rolleyes:

ramptoerist :d

ontopic: als mijn ouders (weer) ruziemaken wordt ik eerder droevig hoor

Op het moment kan ik ook helemaal niet met mijn vader opschieten. Bijna alles wat hij doet keur ik af. Daarom vind ik het altijd plezant als hij ergens op wordt aangesproken (y) (denk ik tenminste)

Heb het verder ook wel bij vreemde mensen, word er gewoon spontaan blij van.

eigenlijk wel jah :)

Soort erkenning dat er wat aan de rondhangende spanning gedaan wordt of misschien soort erkenning dat deze hele wereld vol zit met shitzooi en bekrompen en verborgen onbespoken dingen die dan dichter aan het oppervlak zijn.
Zijn denk ik wel veel dingen waar je bij een ruzie blij om kan worden.
Ik vond het ook wel leuk. Zo raar vind ik het nie denk ik.

ik heb dat wel als ik ZELF ruzie met mijn moederh heb, dan vind ik het heerlijk om tekeer tegen d'r te gaan en d'r verbaal flink te pakken, hoewel ik wel een hele goede band met mijn moeder heb. maar soms is dat gewoon een opluchting, even flink tekeer gaan.
Als andere mensen ruzie hebben vind ik het alleen leuk als ik ze niet mag of niet zo goed ken. Dan heb ik echt zo'n gevoel alsof ik er als toeschouwer bijzit en vermaak ik me prima, ook zonder popcorn.
Misschien dat het inderdaad is wat je zei; dat het komt omdat je niet zo goed met je vader kan opschieten en je het dan als een soort triomf ziet dat hij eens wordt aangesproken en jij dus op dat moment niet de enige bent die negatief over hem denkt.

Jaa, dat heb ik ook, als ik zelf ruzie heb met mijn moeder bijvoorbeeld, dan kan ik daar wel blij van worden op een bepaalde manier, maar als anderen ruzie maken, wordt ik daar niet blij van.