Ongeneselijk ziek
 

Wat zou je doen als je vriend(in) te horen krijgt ongeneselijk ziek te zijn?

Zou het voor jou een einde van je relatie betekenen? Ik bedoel je bent immers nog jong, je weet toch niet zeker of dit je ''levenspartner'' wordt. Of zou je hem/ haar niet in de steek laten?

Even uitleggen hoe ik hierbij kom; een aantal maanden geleden had ik ineens iets heel erg engs, ik zag dubbel! Naar de huisarts, gelijk naar het ziekenhuis, iedereen dacht dat ik of een hersentumor of ms had! Na heel wat onderzoeken konden ze toch niks vinden gelukkig!! :) Dat was echt een hele nare tijd omdat mijn vader ook aan een hersentumor overleden is. Alles was dus heel erg... en toen mijn vriendje, hij zou me niet meer moeten als ik zo ziek was, d8 ik!
Maar ja in die tijd heb ik het er dus wel eens met mijn vriendje over gehad, hij zou bij mij blijven, omdat ik ziek was zou ik toch niet ineens veranderen, maar nog steeds dezelfde ik zijn die hij zo lief vond (vindt) en waar hij van hield.
Maar toch, ik weet niet of ik er ook zo makkelijk over gedacht had, ik bedoel tsjaa je krijgt er dan wel wat problemen bij.

Hoe denken jullie hierover??

Jah... Ik denk dat ik wel bij mijn vriende zou blijven en ze blijven steunen. Maar dat zeg ik nu wtjewel... Als je egt in zoon situatie zit, denk je toch anders. Ik kan me nie goed indenke hoe dat is enzo. Ik hep wel 2 tantes en mijn opa verloren aan kanker en een vriendin. Maar ik bleef ze wel steunen zegmaar, zo hep je ook een goed afscheid. Dit is bestwel boeiend onderwerp.....

Als je meer wil prate erover mag je me PM'en hoor !

Linda

ik zou het niet uitmaken om die reden. Als we later er achterkomen dat het niet egt goed gaat kunnen we het als nog uitmaken. Ik zou niet zeggen dat we voor eeuwig samen blijven want dat doe ik nooit. Het kan altijd fout gaan maar direkt verlaten zal ik niet doen.

Ik heb het hier dus wel over een vriend(in) waar je een relatie mee hebt eigenlijk!

ohw sorry... zoals ik er nu over denk... zou ik hem blijven steunen...

Geeft niet hoor :). En ja ik denk dat het goed is dat je erbij zegt zoals ik er nu over denk, want op zo'n moment is alles toch anders.

Voor mij zou er niks veranderen, ik zou haar blijven steunen en ook gewoon van haar blijven houden zoals voorheen.
Het is geen reden om iemand te verlaten die een ongeneselijke ziekte heeft. De enige reden om met een relatie te stoppen is omdat de relatie niet meer werkt, je bent bijvoorbeeld niet meer verliefd.
Ik denk dat voor mij persoonlijk de band alleen maar beter zou worden. Ik ben namelijk echt iemand die voor m'n vriendin gaat 'zorgen' en gewoon een gezellige tijd hebben. Ik neem aan dat dit gewaardeerd wordt en daarbij voel ik me onwijs goed, waardoor je alleen maar dichter bij elkaar komt.

whoeps, een spellingsfout in de titel :o :o :o, krijg hem niet meer aangepast (n)! Sorry :o

Ik denk dat ik hetzelfde als je vriend zou doen!
Idd, het is toch niet omdat je ongeneeslijk ziek bent, dat je dan helemaal verandert in een ander persoon hé?
Ok, er zullen wel extra problemen bijkomen... maar die kun je overwinnen vind ik! Als je er in elk geval beide de moeite voor doet!

Ik heb ongeveer hetzelfde als jij meegemaakt een tijdje terug. Ik had heel vaak last van hoofdpijn, kon niet goed zien en horen af en toe en voelde me erg slecht. Zo kwam er een dag waarop ik keihard fietste en toen half flauw viel. Ik had allemaal bloed in m'n mond zitten en 't was echt zo eng. Naar de dokter, samen met m'n vriend en die dokter vertrouwde het voor geen meter. Dus, hup naar 't ziekenhuis. Ze zeiden dat we rekening moesten houden met een tumor, daar waren alle symptomen naar.. maar er was niets aan de hand. Na een tijdje rust heb ik ook nergens last meer van. Maar voor de scans was ik echt bang dat ik er helemaal alleen voor zou staan. Dat was absoluut niet zo, hij was er altijd voor me. En ik weet zeker dat hij dat altijd zou zijn, zolang het tussen ons goed gaat (en goed is dus dat je op lange termijn (hoe lang dat ook mag zijn) het gevoel hebt bij elkaar te horen en gelukkig te zijn. Een keertje ruzie maakt geen verschil voor dat lange termijn gevoel.).

Voor mij geldt hetzelfde; ik kan hem niet zomaar alleen laten... hij is me te dierbaar. En dat ik nog jong ben, dat maakt het voor mij niet ineens goed hem alleen te laten om zelf blind verder te leven... Ze egoistisch ben ik echt niet.

''Grappig'' dat jij ook zoiets hebt meegemaakt, gelukkig is het bij jou ook allemaal goed :)!
En mijn vriendje was er in die tijd ook altijd voor me!! Dat heeft me echt heel erg veel goed gedaan! Natuurlijk, mijn hele omgeving was er voor me, maar toch van mijn vriendje was het op een bepaalde manier specialer (y)

En nee ik zou mijn vriend ook niet zomaar in de steek laten hoor! Daar is hij te lief voor :) Maar toch zou ik er dan wel heel erg goed over na denken, over ''alles'' omdat je toch moeilijkheden tegen komt.

Ik denk eigenlijk dat ik in zo'n situatie alleen maar dichter naar mijn partner toe zou groeien. Ik zou hem er zeker niet voor in
de steek laten. Er veranderd niks aan de persoon zelf en ik zou
zolang nog mogelijk van hem willen genieten en zijn leven zo
fijn mogelijk voor m willen maken.

T is toch meer dan logisch dat dat het einde betekend van de relatie?... :confused:

Citaat:

MevrouwM schreef op 12-07-2003 @ 21:11 whoeps, een spellingsfout in de titel :o :o :o, krijg hem niet meer aangepast (n)! Sorry :o

Moet je even een fb PM-en. :)

Ontopic: ik denk dat ik (maar als je echt in zo'n situatie zit...) mijn 'partner' (;)) wel zou blijven steunen. Iemand verandert niet echt (natuurlijk wel een beetje...) als hij (zij) ongeneeslijk ziek is. Ik zou hopen dat ik degene genoeg liefde kan geven. :) Maar ik zou mijn relatie ook niet volhouden omdat iemand (bijvoorbeeld) kanker heeft. Dat lijkt me ook niet fijn voor die persoon zelf...dus als ik het uit zou willen maken, zou ik dat ook doen. Je voelt je zelf denk ik ook niet lekker als je doet alsof je nog helemaal verliefd bent enz. terwijl dat niet zo is. maar dit zeg ik allemaal nu...

Hoezo? (Uiteindeljjk idd natuurlijk wel, maar op het moment dat iemand ziek is toch nog niet? Misschien voor jou, maar dan is dat niet meteen voor iedereen zo.)

Ik zou mijn vriend niet eens alleen kunnen laten. En ik zou het ook niet willen. Ik weet zeker dat ik ook dan bij hem blijf. (kee, zover je dat nu kan zeggen dan)

Ik zou mijn partner daarom niet verlaten hoor. Hij of zij heeft jou juist tijdens een ziekteperiode hard nodig. Hoe hard denk je dat het aankomt wanneer je hem dan laat vallen? Ik zou dat dus nooit doen, maargoed.

Als ik verliefd ben op een persoon, ben ik ook echt verliefd, dat betekent dus dat ik onze relatie niet ga verbreken door zo'n kloteziekte.

als het zou gebeueren, wat ik echt niet hoop, zou ik als eerste bij haar bed staan en als laatste weggaan....

Hmm en ik maar denken dat die opmerking sarcastisch bedoeld was. Hij trekt tenslotte z'n eigen stelling in twijfel door het verwarde gezichtje erbij te zetten. (ja ok t had een stuk duidelijker geweest wanneer :rolleyes: erbij stond, maar toch)

ik blijf bij de gene,mocht het eerder uit gaan omdat het niet loopt heeft die ziekte er geen moer mee te maken

Mevrouw miekmuis haalt mij de woorden uit de mond:o

Er is helemaal niks sarcastisch aan.... t gewoon logica....
Alhoewel ongeneselijk ziek natuurlijk niet altijd terminaal hoeft te zijn... ;)

Of de persoon wel of niet veranderd weet ik niet, veel mensen veranderen nl wèl als ze ongeneeslijk ziek zijn. Daar kunnen ze zelf vaak niks aan doen, het gebeurt vaak onbewust, maar het gebeurt dan wel.

Hmm, idd. ;)

(In het geval van ongeneeslijk ziek zijn zonder dodelijke afloop (wat natuurlijk idd ook kan): mijn vriend is er gelukkig nog steeds. ;) Want idd, daardoor hoef je zeker geen ander persoon te worden.)

Het gaat uit omdat het niet meer klikt tussen ons,
omdat we uit elkaar groeien, omdat het gewoon
niet meer gaat, maar zeker niet omdat hij
ongeneeslijk ziek is. Als de ziekte tussen
ons in zou gaan staan, is het wat anders.

Zou proberen om hem te steunen, zoveel mogelijk
bij hetzelfde houden ed.. Denk dat het wel zwaar zou zijn,
maar zolang de ziekte niet tussen ons in gaat staan,
zou ik onze relatie zeker niet verbreken.

Ik zou de relatie niet beëindigen, omdat mn partner ongeneeslijk ziek blijkt te zijn alhoewel ik er in het begin waarschijnlijk wat lastig mee om zou kunnen gaan.

Maar als m'n partner heel erg zou veranderen, wat een slechte invloed heeft op de relatie, zou het wel 'uit' kunnen gaan.

ik zou het dan echt nie uitmaken :eek:
ik zou bij dr blijven..

Als je relatie met je vriend/vriendin niet zomaar een vluchtig iets is dus bv geen puppylove, dan zou ik het dom vinden als je partner je zou verlaten als het even iets minder gaat.

Als mijn vriend ongeneeselijk ziek zou zijn dan zou ik tot het einde bij hem blijven. Ik ben niet voor niets een relatie met hem aangegaan en daar hoort ook bij dat je niet zow maar weg moet lopen als het even iets minder gaat vind ik :)

btw ik ben op het moment vrijgezel maar stel nou dat ik een vriend had ;)