uhm.......shit:(
 

ik weet niet of ik het hier wel hoor neer te zetten, het kan namelijk ook bij uitgaan want daar gaat het tenslotte over.
ik ben gister uitgeweest, heel gezellig hoor maar op en gegeven moment gingen mij vriendinnen kleffen met jongens.
ik had niemand dus voelde me zwaar buiten gesloten.
stond ik weer als muurbloempje. ik vond het niet leuk en zei dat ik weer ging omdat ik geen zin meer had. dus mijn vriendinnen zeiden nou bedankt hé. ze voelde zich dus aangesproken.
moeilijk moeilijk een rot einde aan een leuke avond.
maar als gevolg hiervan werd mijn zelfbeeld weer negatiever omdat zij wel iemand hadden en ik niet dat is onwijs frustrerend dus wat deed ik met mijn stomme kop, ik ging weer snijden.
ik had al een kras en die zag een van mijn vriendinnen en die keek toen al afkeurend. moet ik nu zeggen dat ik weer gesneden heb na zaterdag avond?? dan gaan ze straks helemaal denken dat het hun schuld is, oké het was niet leuk 3 personen en 2 lekker kleffen, jij die daar pas voor de tweede keer bent niemand kent en jezelf zo naar beneden haalt dat je jezelf niet eens een vriend gunt..
helpie

Hoe denk je hulp te krijgen? Wat verwacht je?

Ik ken het wel, het snijden niet, maar het buitengesloten gevoel des te meer. Het zal me ook altijd wel bijblijven denk ik, zelfs als het niet aan de oppervlakte ligt.

Anyhoo, van snijden wordt het niet beter. Dat hoef ik je vast niet meer te vertellen, maar toch. Het heeft een soort dubbeleffect, want na het snijden voel je jezelf nog waardelozer..

Misschien is het beter zich de vraag te stellen hoe het komt? Waarom ben jij buitengesloten? Puur omdat je niemand had? Maar hoe kwam dat? Verlegen? Of ben je niet zo geliefd bij de jongens?

Verklaar het, doorgrondt het.

Daarbij even een notitie: het is niet normaal dat ze elk weekend met jongens staan te kleffen. Als jij gewoon niet zo'n type bent die dat doet, hoef je je daar helemaal niet rot onder te voelen. Het is in dat geval gewoon deel van je persoonlijkheid en helemaal niet zo'n verkeerde eigenschap :)