Hoe denk je hulp te krijgen? Wat verwacht je?
Ik ken het wel, het snijden niet, maar het buitengesloten gevoel des te meer. Het zal me ook altijd wel bijblijven denk ik, zelfs als het niet aan de oppervlakte ligt.
Anyhoo, van snijden wordt het niet beter. Dat hoef ik je vast niet meer te vertellen, maar toch. Het heeft een soort dubbeleffect, want na het snijden voel je jezelf nog waardelozer..
Misschien is het beter zich de vraag te stellen hoe het komt? Waarom ben jij buitengesloten? Puur omdat je niemand had? Maar hoe kwam dat? Verlegen? Of ben je niet zo geliefd bij de jongens?
Verklaar het, doorgrondt het.
Daarbij even een notitie: het is niet normaal dat ze elk weekend met jongens staan te kleffen. Als jij gewoon niet zo'n type bent die dat doet, hoef je je daar helemaal niet rot onder te voelen. Het is in dat geval gewoon deel van je persoonlijkheid en helemaal niet zo'n verkeerde eigenschap