Geestelijk gehandicapten en kinderen krijgen
 

Ik had eerlijk gezegd geen enkel idee waar dit nou onder geplaatst moet worden dus verplaats maar als het niet goed is.

Waar het om gaat is, ik vroeg me af wat jullie nou vinden van geestelijk en verstandelijk gehandicapten die kinderen willen of hebben. Zijn jullie hier voorstanders van, of vinden jullie het juist niet kunnen. En waarom niet dan?

Ik vindt niet dat geestelijk gehandicapten kinderen moeten krijgen. Ik twijfel er sowieso aan of geestelijk gehandicapten voor kinderen zouden kunnen zorgen, zo niet dat moeten of de ouders van de geestelijk gehandicapten moeten helpen of de overheid. Geestelijke gehandicapten kunnen vaak nog geeneens geheel ezlfstandig wonen dus laat staan een kind opvoeden en verzorgen.

Als de overheid zou moeten gaan helpen dan vindt ik het sowieso niet kunnen omdat dit dan Nederland geld kost en dat terwijl we het geld voor genoeg andere dingen kunnen gebruiken.

Intelligentie is voor een deel erfelijk bepaald, de eventuele kinderen zouden dus in hun leven nooit veel bereiken en dat terwijl ze wel geld kosten. Klinkt hard maar ik zie het zo wel. Ik ben er dan ook een voorstander van dan elke (vrouwelijke) geestelijke gehandicapte de prikpil krijgt, aangezien het nooit goed gaat als ze elke dag een anticonceptiepil zou moeten slikken.

Ook al zouden ze een kind krijgen dat geestelijk beter is dan zijzelf, dan is dat ook niet leuk voor kind...

Kortom het brengt veel te veel problemen met zich.. Ik ben overigens uit gegaan van een relatie tussen twee geestelijk gehandicapten en een geestelijke gehandicapte die niet zelfstandig kan wonen...

Ok thx :) Ik bedoelde idd ook 2 geestelijk gehandicapten mensen die samen een kind krijgen. Ik hoorde laatst van iemand dat het vaak zo is dat de kans op een normaal kind dan vrijwel heel groot is maar ik denk niet dat zo'n leven voor een kind acceptabel is, vandaar dat ik het ook niet eens ben met kinderen voor geestelijk gehandicapten.

Idd, als kind (met normaal iq) wordt het dan heel moeilijk om je ouders te accepteren.. Bovendien zou je dan zodra je kan lopen lezen/schrijven je ouders moeten helpen met vanalles terwijl ik vindt dat je ouders gedurende je jeugd vooral jou zouden moeten helpen..

Weet trouwens niet precies hoe het zit met de intelligentie van een kind van twee geestelijk gehandicapten hoe ik vindt het hoe dan ook een slecht idee..

Wat een verschrikkelijk lastig dillema. Er was laatst een reportage over, ik geloof in Vinger aan de Pols, maar ik kan me vergissen. Ik zelf weet niet wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant heb ik moeite met mensen hun recht op kinderen ontnemen, maar 2 gehandicapte ouders lijken me niet heel geschikt voor een kind, omdat als het kind op 10-jarige leeftijd is, het waarschijnlijk al intelligenter dan zijn ouders is.

Als de ouders zodanig gehandicapt zijn dat ze het
kind niet kunnen bieden wat nodig is, (een goede
opvoeding, een sterke basis enz), het kind al op jonge
leeftijd verder is dan de ouders, dan lijkt het me geen goed idee.

En ook al zou het kind qua intelligentie op hetzelfde
niveau zitten, ik denk dat zulke kinderen extra
aandacht nodig hebben, en dat die ouders dat dan niet
kunnen geven, aangezien ze met hetzelfde probleem zitten.

Ja, iedereen moet zelf kiezen of hij/zij kinderen wil
of niet, maar hier geldt (imho) hetzelfde als bij (bijv)
tienermoeders, als je het kind niet alles kan bieden
wat hij/zij nodig heeft, doe het dan niet.

Mag ik heel even mierenneuken?
Ik vind met DT is de ergste spelfout die je kunt maken. Sorry, ik zal weer ontopic gaan.



Ik vind dat het niet kan. Geestelijk gehandicapten en een kind dan. Die zijn, mijnsinziens, niet in staat een kind alleen op te voeden. Hoe graag ze het ook willen.
LIchamelijk gehandicapten is voor mij afhankelijk van de mate van handicap. Wanneer je in staat ben voor jezelf te zorgen, kan je dat waarschijnlijk ook wel voor een kind.

Hmm jah da's een goeie vraag.

Mijn zus is verstandelijk gehandicapt. Ze heeft een iq van 86 ofzo (toen ze 16 was tenmisnte) en jah...wat altijd wel een kans is bij een eventuele zwangerschap, is dat het kind slimmer is dan de moeder. En wat moet je dan met zo'n situatie :confused:

Opzich is me zus redeljk zelfstandig. ze kan in principe alles zelf behalve koken en met geld omgaan, maar dat koken zou ze eventueel ook nog wel kunnen leren ;)

Ik heb haar nog nooit over een kindje horen praten..maar als ze erover begint, dan denk ik dat ze er niet aan moet beginnen. Puur om het feit dat het kind slimmer kan zin dan haar, en dat zij op een gegeven moment de situatie niet meer aankan, en dat het kind dan alsnog door iemand moet worden weggehaald. En dat zuo zonde zjin.

Dus als ik voor mijn zus zou moeten praten: Neej verstnadelijk gehandicapten in ieder geval neit.

oei :o je hebt helemaal gelijk...

Tsja.. meestal hebben geestelijk gehandicapten toch een soort 'denkleeftijd'?

Stel nou dat ze denken als een kind van .. 8.

Laat je 2 kindjes van 8 een kindje krijgen?

Nee.

Dus die geestelijk gehandicapten ook niet.

(beetje bot gebracht, maar zo zie ik het)

Op mijn werk heb ik ook een kindje van 9, Christiaan, hij is verstandelijk gehandicapt. Zijn tweelingbroer ook. Zijn beide ouders zijn ook verstandelijk gehandicapt. Alle vier hebben ze hetzelfde syndroom, het is dan ook erfelijk.

Die ouders hebben thuiszorg, dus die thuiszorg zorgt eigenlijk ipv de ouders voor de kinderen. Dit brengt veel verwarring met zich mee, omdat ze vaak wisselen van thuiszorg. Die verwarring kan je bij Chris goed merken, hij is dan veel nerveuser.

Zo'n kind heeft geen rustig, stabiel leven, wat voor kinderen juist erg nodig is, daarom ben ik er op tegen dat mensen met een verstandelijke handicap kinderen krijgen. Maar het blijft moeilijk, want je gunt natuurlijk iedereen het geluk om een gezinnetje te hebben...

Kus, marit

Dat ze kinderen willen kan ik begrijpen bij mensen met een licht verstandelijk handicap. Ben hier echter geen voorstander van, ze kunnen nauwelijks voor zichzelf zorgen, laat staan voor een kind.
Vind het naar voor degenen die het willen, maar vind het goed dat veel verstandelijk gehandicapte meisjes/vrouwen de prikpil krijgen.
Veel functioneren zelf op het niveau van een kind, dus het is te vergelijken met een kind dat een kind krijgt, alleen een kind zal nog volwassen worden en op normaal niveau kunnen gaan functioneren een verstandelijk gehandicapte niet...

Blijft wel een moeilijk onderwerp vind ik...

In Zweden worden mensen die verstandelijk gehandicapt zijn gesteraliseerd........dat vind ik alleen weer wel te ver gaan.

Het is waarschijnlijk niet makkelijk of dan wel onmogelijk voor verstandelijk gehandicapte mensen om een kind op te voeden maar zo leg je hen geen keus op.

Mensen hebben dan meestal wel het verstand van een kind, hun hormonen groeien wel mee waardoor ze wel behoefte krijgen aan sex en of kinderen......maar wat doe je dan als die gene opeens zwanger blijkt te zijn.

Op zich vind ik dat de verantwoordelijkheid dan bij familie ligt.....ze moeten de verstandelijk gehandicapte goed voorlichting geven, desnoods de prikpil (in overleg!) geven en anders de zorg van het kindje op zich nemen als die persoon dat niet aan kan.

Het blijft gewoon een moeilijk onderwerp.....het is niet voor niets dat er ook bij mensen die er voor geleerd hebben zal ik maar zeggen nog steeds vragen bestaan en ook zij nog geen duidelijk antwoord op deze vraag kunnen geven.... :eek:

In Zweden worden mensen die verstandelijk gehandicapt zijn gesteraliseerd........dat vind ik alleen weer wel te ver gaan.

Hoezo is dat te ver gaan? We lopen nu wel mooi met zn allen te zeggen dat we niet willen dat verstandelijk gehandicapten kinderen krijgen maar de goedkoopste oplossing vinden we dan wel weer te ver gaan. (Ik ga er even vanuit dat 1 keer stereliseren goedkoper is dan een leven lang de pil/prikpil + alle gevolgen van dien)

Het is waarschijnlijk niet makkelijk of dan wel onmogelijk voor verstandelijk gehandicapte mensen om een kind op te voeden maar zo leg je hen geen keus op. Misschien maar vind jij dat iemand met het denkniveau van een kind van 8 zulke belangrijke keuzes MAG maken?

Mensen hebben dan meestal wel het verstand van een kind, hun hormonen groeien wel mee waardoor ze wel behoefte krijgen aan sex en of kinderen......maar wat doe je dan als die gene opeens zwanger blijkt te zijn. Abortus laten plegen lijkt mij de beste oplossing mocht het toch gebeuren (mits ze er optijd bij zijn). Maar ik denk dat je het beste preventief de prikpil kan voorschrijven, of zelfs stereliseren.

Op zich vind ik dat de verantwoordelijkheid dan bij familie ligt.....ze moeten de verstandelijk gehandicapte goed voorlichting geven, desnoods de prikpil (in overleg!) geven en anders de zorg van het kindje op zich nemen als die persoon dat niet aan kan.
Ik vind dat niet eerlijk tegenover het kind. Als de familie zelf een kind wil dan zorgen ze daar zelf maar voor. Ik vind het persoonlijk niet kunnen een kind bij familie-leden op te schepen, zeker als je het van tevoren had zien kunnen aankomen. En al helemaal als daar ook nog eens bijkomt dat je van tevoren weet dat ze er niet zelf voor kunnen zorgen.
Ja tuurlijk zou het kind groot kunnen worden, maar zoals al eerder gezegd is.. Ik vind niet dat je kinderen moet nemen als je ze de komende 18 jaar geen stabiel leven kan geven, geen ouder voor ze kan zijn, ze niet kan opvoeden.. Ja, natuurlijk kunnen er altijd dingen misgaan onderweg naar de 18 jaar (ouders die gaan scheiden e.d.) maar als je voor dat het kind geboren is al zulke dingen weet (of grotendeels kan voorspellen) moet je er niet aan beginnen vind ik.:)

Verstaan jullie onder geestelijk gehandicapten ook schizofrenen, mensen met DIS, autisten en Borderliners? Of hebben we het alleen over mensen met Downsyndroom?

Okeej, meningen verschillen........maar om iemand te steraliseren vind ik gewoon erg ver gaan. je neemt toch iets van iemand af zal ik maar zeggen.......vind het een beetje moeilijk om uit me woorden te komen.......

zeker wel.
het zijn allemaal ziektes bij je geest, zeg maar:)

*praat altijd liever over verstandelijk gehandicapten als ze het over mensen met bv het downsyndroom heeft*

Ik heb die aflevering ook gezien! :D Ik vond het erg mooi hoe die moeder tegen haar zoon zei: " je kunt geen vader worden, maar wel een hele goed oom' (toevallig had zijn zus net een kindje gekregen)
Verder ben ik het volledig met Dysfusica eens..

Mijn oom heeft zuurstofgebrek gehad bij zijn geboorte en is dus een beetje (kuche) sociaal "gestoord".. Hij is wel heel goed in geld enzo.. En hij is pas getrouwd met iemand die ook sociaal "gestoord" is..

Ik moet er niet aan denken dat die twee kinderen krijgen, echt niet. Dat kunnen ze gewoon niet alleen. Dan zou het op de familie aan moeten komen en ik weet niet of "we" daar zo happig op zijn..

Ach het ligt er denk ik maar aan op welk vlak je iets te kort komt..

Dat is zo ontzettend moeilijk te zeggen omdat het heel erg casuïstisch is. De ene gek is de andere niet, om het maar even cru te zeggen (geen twee gekken zijn hetzelfde, dat kan ook).

Ik ben geneigd een beperking van de kinderwens bij mensen met een geestelijke stoornis niet te snel gerechtvaardigd te vinden. Het recht op het krijgen van kinderen is eigenlijk zo fundamenteel en zo inherent aan mens-zijn, dat een beperking daarop zich maar moeilijk laat denken, of het moet gaan om zeer extreme uitzonderingsgevallen waarin iemand werkelijk op geen enkele manier z'n wil kan bepalen.

Ik denk wel dat dat ermee bedoeld word

Overigens had ik het net in mijn post hierboven meer over de gevallen van bijv iemand die zelf de geestelijke leeftijd van een 10 jarige heeft.. Ik denk dat iemand met borderline bijvoorbeeld wel kinderen 'mag' krijgen onder begeleiding

Ja.. Dat is ookwel zo.. Maar ik had het meer over de echt extreme gevallen zonder echte kans op verbetering :)

Dan hebben we een probleem.

Schizofrenie kan zich pas heel laat uiten. Sommige mensen krijgen het als ze 17 zijn, anderen krijgen het als ze 40 zijn.
Op je 40e heb je waarschijnlijk al kinderen.
Dus moet er preventief ingegrepen worden en moeten we zeggen: "Sorry meneer/ mevrouw, u mag van ons geen kinderen krijgen omdat u een verhoogde kans hebt op schizofrenie. Zelfs als u het niet krijgt, kan het een generatie overslaan en zit uw kind met de gebakken peren."

Depressieve mensen zijn ook geestesziek. Zullen we hen ook verbieden kinderen te krijgen?

Ik vind dat er een verschil moet worden gemaakt in geneesbare ziektes, en ongeneesbare ziektes:)

Een depressie is bijvoorbeeld geneesbaar (Ja,er zijn ook mensen die het chronisch hebben maar dan heet het anders)

En ook tussen de ernst van de ziekte:)
Iemand met bijvoorbeeld borderline kan in mijn ogen mits er goede behandeling voor is/de persoon het onder controle heeft best kinderen krijgen en er nog redelijk voor zorgen ook.

Als iemand die zelf een stoornis in het autistische spectrum heeft (ik heb het syndroom van Asperger) wil ik hierbij even opmerken dat een stoornis in het autistische spectrum niets met een verstandelijke handicap te maken heeft. Ik ben overigens niet geestesziek, maar hou er alleen een andere denk- en handelwijze op na dan "normale" mensen. Wat ik heb is een sociale en geen verstandelijke handicap. Overigens is het wel zo dat 25 tot 30 % van de mensen met een autistische stoornis daarnaast ook een verstandelijke handicap heeft, maar deze verstandelijke handicap staat volkomen los van de autistische stoornis wat de aard van de handicap betreft.

ik ben een tegenstander. een kind wordt namelijk in de jaren dat het bij zn ouders woont het meest gevormd door de ouders. deze zijn namelijk de grote voorbeelden. gedrag wordt overgenomen, de algemene kennis wordt grotendeels via de ouders overgebracht e.d. een kind van een verstandelijke gehandicapte ouder mist dus nogal veel en kan daardoor fout ontwikkeld worden en in ernstige problemen komen.
het zou misschien wel kunnen als er vervangers zijn voor de gehandicapte ouder zodat deze gedragen wel worden aangeleerd. maar dat lijkt me ook niet echt gezond.

de kans op een gezond kind is idd erg groot.
nog een vrij positieve bijkomstigheid, is dat deze mensen juist heel veel liefde aan hun kind kunnen geven (over het algemeen) maar inderdaad, je kind dingen leren word erg lastig... in zo'n geval zou er altijd begeleiding bij moeten zijn.
verder moet je het ook niet over één kam scheren de ene geestelijke gehandicapte is de andere niet.
<hier is trouwens, tijd terug, een hele (politieke) op nix uitgelopen, discussie over geweest>

Bij sommige geestelijk gehandicapten gaat het gewoon om lust naar seks en dan is het natuurlijk niet modig van dat kind op de wereld te zertten, maar als twee personen met het syndroom van Down (mongooltjes zeg maar) van elkaar houden, waarom zouden ze dan geen kinderen mogen krijgen??? Meestal denken verstandelijk gehandicapten ook niet aan kinderen krijgen tenzij ze er genoeg verstand voor hebben... Ik heb een nicht van 23 die ook het syndroom van Down heeft en die heeft nog nooit latren blijken dat ze een kind wil... Ze heeft wel vrienden op haar "school" maar geen vriendjes.
Ze moet ongeveer het denkniveau hebben van een kind van 5 denk ik of misschien wel jonger... Dus het probleem stelt zich niet. Een kind van 5 weet ook niet wat "houden van" is op de manier van man en vrouw, dan, dus waarom zouden ze dan bewust denken over kinderen krijgen?
Abortus is geval van een ongelukje, vind ik geen goed idee omdat in veel gevallen dan d persoon in kwestie er dan totaal psychologisch onderdoor gaat, zelfs als ze niet weten wat er gebeurd is en waarom. Zoals een dement persoon die je opeens gaat opereren er onderdoor kan gaan omdat ze nog meer verward worden...
Prikpil is nog de beste oplossing als er jongens rondlopen met een lust naar seks...

Bij sommige geestelijk gehandicapten gaat het gewoon om lust naar seks en dan is het natuurlijk niet modig van dat kind op de wereld te zertten, maar als twee personen met het syndroom van Down (mongooltjes zeg maar) van elkaar houden, waarom zouden ze dan geen kinderen mogen krijgen???
Omdat ze niet eens voor zichzelf kunnen zorgen.. Hoe kunnen ze dan ooit voor hun kind zorgen.
En wanneer is het wel nodig een kind op de wereld te zetten.> er is geen 1 geval waarin het nodig is dat JIJ een kind op de wereld zet (uitzonderingen daargelaten).

Meestal denken verstandelijk gehandicapten ook niet aan kinderen krijgen tenzij ze er genoeg verstand voor hebben... Ik heb een nicht van 23 die ook het syndroom van Down heeft en die heeft nog nooit latren blijken dat ze een kind wil... Ze heeft wel vrienden op haar "school" maar geen vriendjes.
Ze moet ongeveer het denkniveau hebben van een kind van 5 denk ik of misschien wel jonger... Dus het probleem stelt zich niet. Een kind van 5 weet ook niet wat "houden van" is op de manier van man en vrouw, dan, dus waarom zouden ze dan bewust denken over kinderen krijgen?
Abortus is geval van een ongelukje, vind ik geen goed idee omdat in veel gevallen dan d persoon in kwestie er dan totaal psychologisch onderdoor gaat, zelfs als ze niet weten wat er gebeurd is en waarom. Zoals een dement persoon die je opeens gaat opereren er onderdoor kan gaan omdat ze nog meer verward worden...
Prikpil is nog de beste oplossing als er jongens rondlopen met een lust naar seks...
Ow.. Dus jij vind de gedachte dat 2 'mongooltjes' een normaal kind krijgen dat een heel erg zwaar leven gaat krijgen en altijd zal moeten lijden onder het feit dat haar ouders niet voor haar kunnen zorgen beter dan het relatief kleine leed dat iemand met het Syndroom van Down moet ondergaan voor een abortus.

Het maakt eigenlijk niet eens uit of het een normaal kind is of niet. In beide gevallen kunnen de ouders er niet voor zorgen.

ik weet nog dat (toen ik in groep 8 zat) er een 'wijk' voor licht verstandelijk gehandicapten in het dorp werd gebouwd, kregen we natuurlijk ook allemaal voorlichting van op school.. nou was ik natuurlijk de snuggere en vroeg gewoon 'hoe dat nou moest' als ze kinderen wilden hebben :P

heel de klas lachte me uit maar ik kreeg wel mooi mn antwoord:
in de 20 jaar dat die voorlichtster met verstandelijk gehandicapten bezigwas had ze nog noooit meegemaakt dat die mensen het denkniveau hadden om daarmee bezig te zijn (idd vergelijkbaar met n kind van 5 jaar).. dus of dit een realistische vraag is betwijfel ik... neemt niet weg dat iedereen die niet voor zijn/haar kinderen zou kunnen zorgen er niet aan zou moeten beginnen IMHO

(edit: hmm geestelijk gehandicapten.. daar ging ik dus niet vanuit :p nahja de laatste zin telt zullen we maar zeggen :))

Als zoon van een schizofrene moeder, zou ik zeggen neen. Mensen met een geestelijke stoornis moeten geen kinderen hebben. Het is een verantwoordelijkheid die ze niet aankunnen. Ik gebruik niet graag vergelijkingen, maar een blinde geef je toch ook geen rijbewijs.

Steralisatie is echter niet democratisch. Als je alle vrouwen/mannen die geen goede ouders vormen wilt onvruchtbaar maken, dan is dat waarschijnlijk 70% van de bevolking. En dat zou nefaste gevolgen hebben op de economie.

Ik weet niet hor, maar het schiet me echt in het verkeerde keelgat dat verstandelijk gehandicapten (dat houdt dus in mensen met een IQ lager dan 70!! tussen de 85-70 is iemand zwakbegaafd) in één adem genoemd worden met mensen met een psychische stoornis. Dat is iets van een heel andere orde! Mensen met asperger of borderline, kunnen heel best een normaal of zelfs zeer hoog IQ hebben en kunnen vaak goed behandeld worden. Deze mensen hóéven in hun sociale leven niet belemmerd te worden door hun stoornis. Verstandelijk gehandicapten daarentegen hébben nu eenmaal een handicap en daar kan niets aan veranderd worden. Zij hebben gewoonweg het verstandelijk inzicht niet om een kind op te voeden.

Lijkt me beter dat we die twee dingen door elkaar gaan halen.


Als reactie op de stelling: verstandelijk gehandicapten moeten mijns inziens niet in staat gesteld worden kinderen te krijgen. het lijkt me absoluut niet in het belang van een kind om opgevoed te worden door gehandicapte ouders.

Hoe leg jij het verband tussen goed ouderschap en een hoog IQ? Psychisch gestoorden mogen dan wel een hoog IQ hebben, dat maakt ze geen goede ouders.

En dat hoog IQ is pre-aandoening. Schizofrenen enz... zijn op den duur vergelijkbaar met dementen. Er komt daar geen zinnig woord meer uit. Behandeling is bullshit.

Ik heb een verhoogde kans op schizofrenie, en ik vind het mijn verantwoordelijkheid nooit aan een gezin te beginnen.

ik noem schizofrenie ook niet bij de dingen die behandelbaar zijn. en psychische stoornissen zijn er in soorten en maten. het verschilt per persoon in hoeverre je last van je psychische stoornis hebt.

iq speelt in zoverre een rol dat als het te laag is, het niet verantwoord is kinderen te krijgen en op te voeden. te hoog kan ook een probleem zijn, en, je hebt gelijk, een normaal-hoog iq is geen waarborging voor een goed ouderschap. toch biedt het een beter perspectief. het geeft wel enigszins een indicatie van waar iemand toe in staat is.

:o Soms is net alsof ik een post van mezelf lees.

Een schizofreen kan trouwerns wel een 'normaal' leven lijden. Je moet alleen niet verwachten dat degene met stressvolle situaties om kan gaan of echt emoties tonen. Het is allemaal zeer oppervlakkig..

Behandeling is geen bullshit, het kan leiden tot de juiste medicatie en een 'normaal' leven voor de patient.
Leven met een schizofreen, dat is pas bullshit.

Het kan zijn dat de aandoening miniem blijft, en het kan zijn dat een behandeling werkt. Maar het kan ook anders uitdraaien. Je neemt een risico, dat grote gevolgen kan hebben op onschuldige partijen.

Als ik niet gezien had, wat ik heb gezien, dan zou ik ook aannemen dat een -normaal- hoog iq leidt tot beter ouderschap. Maar het heeft meer te doen de cultuur van een familie. Ik geloof dat ouderschap iets is dat in de generaties word doorgegeven. Als daar dan ergens iets mis gaat, zoals een psychische aandoening, zoals alcoholisme,... dan word dat volgens het actie-reactie principe doorgegeven aan de volgende generaties.

Ik ken mensen met een lage intelligentie, die prachtige ouders zijn. Ik ken mensen met een hoge intelligentie die slechte ouders zijn. In mijn opinie, heeft het daar niets mee te zien. Zolang we niet spreken over de extremen.

Ik ben een tegenstander. Die geestelijk gehandicapte mensen (dus dan heb ik het niet over mensen met een laag IQ, maar mensen die geestelijk bijvoorbeeld net zo zijn als iemand met het syndroom van Down) kunnen helemaal niet de verantwoording dragen voor een kind. Geen fatsoenlijke verzorging, zelfs financieel zullen ze dat moeilijk aankunnen (waar halen ze het geld vandaan? 1 zo'n koter is verschrikkelijk duur). Grote kans dat zo'n kind dan verwaarloosd raakt. Ik durf zelfs te wedden dat zo'n kind dan doodgaat van de honger (omdat hij niet genoeg gevoed wordt) en van slechte hygiëne (omdat bijvoorbeeld de luiers bijna niet verschoond worden).

En wat als 't een huilbaby is? Ik krijg direct visioenen in m'n hoofd over die geestelijke gehandicapte ouders die dat kind dan op heel slechte manieren stil proberen te krijgen (slaan, bijvoorbeeld).

Geestelijk gehandicapte ouders zullen ook niet voldoende in staat zijn om hun kind dusdanig op te voeden dat ze zijn voorbereid op de harde maatschappij - normen en waarden moeten ze meegeven, het kind leren wat goed en fout is, het kind inlichten over seksualiteit wanneer het oud genoeg is, enzovoorts. Dat zie ik geestelijk gehandicapte ouders nog niet klaarspelen (want zij zijn zelf eigenlijk nog kinderen).

Kortom, bij geestelijk gehandicapte ouders kan een kind onmogelijk in een stabiele omgeving omgroeien. De ouders kunnen het kind niet bieden wat het nodig heeft.

Bovendien... twee geestelijk gehandicapte ouders, komt daar niet nóg een geestelijk gehandicapt kind bij, zo nodig nog erger gehandicapt dan de ouders (1x slecht DNA + 1x slecht DNA = nóg slechter DNA)? Dan kunnen de ouders er al helemáál niet voor zorgen.

Dus nee, van mij mag dat niet. Geestelijk gehandicapte mensen moeten gesteriliseerd worden. (y)

Je moet het ook een beetje zien als de evolutietheorie van Charles Darwin. De sterken overleven, en de zwakkeren gaan dood. Het is de bedoeling dat gezond DNA, gezonde genen (die normale mensen hebben) overleven, en dat het ongezonde DNA, de slechte genen (die geestelijk gehandicapte mensen hebben) ten onder gaan. Het is dus ook biologisch verantwoord om geestelijk gehandicapte mensen geen kinderen te laten krijgen. In de 'oorspronkelijke, normale wereld', toen de mens nog net een aap was (en nog net niet mens), hadden geestelijk gehandicapten niet overleefd, en hun nageslacht ook niet. Laten we die wet dus alsjeblieft in stand houden, voor het behoud van de DNA-kwaliteit van het mensenras.

Ripper

2 verstandelijk gehandicapten die een kind krijgen vind ik niet kunnen.

Kinderen spiegelen en meten zich aan hun ouders/ verzorgers..

Hoe moet het dan als hun kind 8 is en de mogelijkheden om te vergelijken op zijn.
Hoe moeten die mensen hun kinderen stimuleren in studie, sociale contacten en levensdingen, als hun verstand niet zover gaat???

Is het reeel om aan maatschapelijk werk en andere instanties hulp te vragen om kinderen op te voeden omdat je zelf gehandicapt bent??

Steriliseren is misschien een beetje te ver gaan, maar een goede sexuele voorlichting en anticonceptie is zeker wel gewenst denk ik...

Ik ben het geheel eens met mensen als ******** en Ripper eens. Mochten die gehandicapten toch nog een zorgdrang hebben, laat ze dan de geitjes voeren en aaien op een kinderboerderij. Overigens krijgen veel verstandelijk gehandicapten al de pil, voor het geval dat, en ik denk dat velen ervan niet weten waar dat pilletje tegen dient. Met lichtelijk geestelijk gehandicapten lijkt me dat ze sterilisatie als heel bedreigend kunnen ervaren, want zij kunne dan wel beseffen dat zij zo "slecht" zijn dat ze geen kinderen mogen.

Wat een beeld heb jij van geestelijk gehandicapten?? Kom jij van Mars ofzo??? Ik stel voor dat je eens in de echte wereld gaat kijken ipv een droomwereld voor jezelf te scheppen.

Ten eerste krijgen die mensen tegenwoordig een uitkering. Hoie zouden ze anders in een tehuis kunnen leven, denk je?
Ten tweede leven die mensen niert alleen dus er zal altijd wel iemand in de buurt zijn die dat kind mee kan verzorgen (vuile luiers bijvoorbeeld, moesten de ouders het niet geroken hebben, wat niet zo waarschijnlijk is, vermits de geestelijk gehandicapten die kinderen willen een denkvermogen hebben dat wel wat hoger is dan dat van een kind van 5). Die mensen weten ook wel dat wanneer een baby huilt, hij ofwel een natte luier heeft ofwel moet eten.
Een huilbaby zal echt geen probleem vormen tenzij die geestelijk gehandicapte woedeaanvallen krijgt. Mongooltjes zijn doorgaans meer liefhebbend dan gewone mensen voor hun en andere kinderen. Ze zouden er desnoods de hele nacht naast om jhet te laten zwijgen zonder hun geduld te verliezen, terwijl een andere mens al lang uit zijn krammen geschoten zou zijn.

Bovendien... twee geestelijk gehandicapte ouders, komt daar niet nóg een geestelijk gehandicapt kind bij, zo nodig nog erger gehandicapt dan de ouders (1x slecht DNA + 1x slecht DNA = nóg slechter DNA)? Dan kunnen de ouders er al helemáál niet voor zorgen.
Nee daar komt niet altijd een ander geestelijk gehandicapt kind van. De term "slecht DNA" is complexer dan dat. Studeer wat meer boiologie. Er kan een geestelijk gehandicapt kind van komen, maar niet noodzakelijk. En daarbij: deze kinderen houden daar absoluut niets van over, zoals iedereen hier blijkbaar denkt. Het zal naar een gewone school gaan en het komt ook in contact met gewone mensen, of kwam jij tot je 5 was ook alleen maar in contact met je ouders??? Een kind van doven weet toch ook wat praten is. Of mogen doven van jou ook geen kinderen krijgen, zoals blinden.

Ja, leuk, dus de mensen in het verzorgingstehuis moeten maar opdraaien voor de shit die die geestelijk gehandicapten gemaakt hebben. Kunnen de verzorgers nog meer overuren draaien omdat die geestelijk gehandicapten zo nodig een kindje moesten maken of omdat ze slecht seksueel waren voorgelicht. (n)

Ja, geloof je 't zelf? Ben ik nu diegene die zogenaamd in een droomwereld leeft, of ben jij het?!

Voornamelijk wel, ja, ik ben best beschermd opgevoed. Lijkt me niet meer dan normaal.

Ja, maar doven en blinden kun je echt niet vergelijken met een verstandelijk/geestelijk gehandicapt mens! Zij hebben alleen maar een lichamelijke beperking, ze hebben tenminsten nog wel gezond verstand en zijn dus betere ouders! En hun kinderen hoeven zich later ook niet te schamen voor hen, omdat zij tenminste nog normaal kunnen denken en praten! Ze kunnen tenslotte niets aan hun lichamelijke handicap doen.

En ja, een geestelijk gehandicapte kan er ook niets aan doen, maar een kind van een geestelijk gehandicapte zou de gebreken van zijn ouder minder snel accepteren dan een kind van iemand met een lichamelijke handicap (dove, blinde, etc.). Want zeg nou zelf, als je bijvoorbeeld een tiener bent, dan schaam je je toch minder gauw wanneer je zegt: "Mijn vader is blind." dan wanneer je zegt "Mijn vader is geestelijk gehandicapt." of "Mijn vader is een mongool."

Ik zie het ook al zo voor me dat kinderen van geestelijk gehandicapte ouders gemakkelijk gepest zullen worden op school: "Whahah, jouw ouders zijn mongooltjes! Jij bent zelf ook een stomme mongool!" en dergelijke dingen.

Dus nee, ik blijf erbij, geestelijk gehandicapten mogen géén kinderen krijgen! (n)

Ripper

waarom zouden ze geen kinderen mogen krijgen? over t algemeen gesproken, als ze t niet konden en t een gevaar was zou moeder natuur er wel voor gezorgt hebben dat ze het niet konden.

En als ze,als ze t nodig hebben,hulp erbij krijgen moet het in mijn ogen wel goed gaan

Dus jij vindt het belangrijker om geld aan asielzoekers te besteden, dan aan ons eigen volk wat geestelijk of lichamelijk gehandicapt is.

ik vind ook dat ze dat beter niet kunnen krijgen.. maar goed een kind heeft vooral liefde nodig dus het ligt er ook maar aan hoe gehandicapt ze zijn... het ligt aan de hele situatie denk ik..

verdoof de gehandicapten in hun slaap of via hun eten, stereliseer ze, en ze mogen fokken tot ze een ons wegen, wat niet weet wat niet deert-
iedereen blij:)

Natuurlijk niet, want als de hele bevolking uit homo's zou bestaan zou het menselijk ras ook uitsterven, maar homo's bestaan toch, dus die redenatie gaat niet op. Sommige dingen zijn niet in overeenstemming met wat 'goed' of 'natuurlijk' is, maar toch zijn ze er.

Dat hangt van de aard van de hulp af. Er zijn geestelijk gehandicapten die echt niks kunnen zonder hulp van derden, die zijn echt compleet behoeftig. Daarvan kun je moeilijk volhouden dat het nog goed kan gaan, zo'n kind heeft dan helemaal niks aan z'n biologische ouders.

1. ik denk dat als je ff heel goed nadenkt he(niet aangevallen voelen ofzo hoor) dat echt zwaar geestelijk gehandicapte niet uit zichzelf een kind zullen gaan maken, en als ze een andere vorm van handicap hebben ook niet,omdat het lichaam het afstoot, dan weet ik niet hoe het zit met geestelijke gehandicapte en kidneren krijgen,maar neem mensen met het syndroom van down, die hebben een paar chromosomen teveel,dus zullen ze dat ook(neem ik aan) hebben met geslachtschromosomen,waardoor het lichaam t af zal stoten.
En bij homo's komen vaak geen kinderen, als ze dat wel doen,zonder adopteren oid mag jij me t ff komen uitleggen hoe dat kan :p

2.klopt, maar sommige dingen kun je niet tegen houden denk ik, en ik vind me daar niet de aangesproken persoon om te beslissen of ze een kind mogen of niet.