nee is voor altijd en eeuwig nee?
 

naar aanleiding van het topic: verliefd.. maar ze voelt niets voor mij

Is de eerste keer nee, altijd echt nee?
Ik heb zo'n idee dat soms er uit dit soort dingen nog wel een relatie kan groeien. Als de ergste spanning eraf is en vervolgens een betere contact word gelegd.
Zijn er mensen die hier voorbeelden van hebben? Jullie zouden mij dan zeer blij maken. Ook al is 2,5 jaar lang nee natuurlijk wel erg lang en duidelijk :P

Mensen kunnen altijd nog van gedachten veranderen, maar... ga er maar vanuit dat 'nee' gewoon 'nee' is. Anders ga je jezelf nog opdringen omdat je dan toch denkt dat je er een 'ja' uit kunt krijgen. En dat is niet recommendabel.

Recommendabel? Mooi woord, zeg. En je hebt wel gelijk, maar toch heb je van die doorgewinterde nee-zeggers en -sters, bij wie een goede overtuigende aanpak als een bijlslag door de ijslaag van hun innerlijk heen kan gaan...

Ja, dat vond ik zelf ook. :)

Maar dan nog, je kunt zo'n doorgewinterde nee-zegger of nee-zegster (die stiekem hoopt dat iemand toch aanhoudt) erg moeilijk onderscheiden van mensen die 'nee' zeggen en dan ook écht 'nee' bedoelen.

Ik geloof niet dat mensen zo sterk in hun schoenen staan dat een 'nee' altijd 'nee' blijft. Afhankelijk van tijd en ruimte zal hun houding uiteindelijk veranderen. Denk je niet? Jij reageert nu toch ook anders op dingen dan een of twee of vijf jaar geleden?

Ja, dat is inderdaad wel waar. Maar dat is nog geen excuus om net zo lang bij iemand tot vervelens toe te gaan zitten doordrammen zodat hij/zij uiteindelijk van gedachten verandert -> stalkerig gedrag is ook weer niet goed.

Hmm, ik denk dat het misschien gewoon een kwestie van aanvoelen is van wanneer je wel of niet door moet/mag gaan...

Dat klopt. :) Zou een persoon dan misschien maar twee of vijf jaar moeten wachten (zonder doordrammen) tot ik mijn gedachten heb veranderd? ;)

1) Stalkerig gedrag is niet goed, nee. Maar met zuivere argumenten, gebaseerd op echte liefde, kun je in mijn ogen onmogelijk stalken, of een flater slaan. Je moet de mentaliteit van de ander bewerken.
2) Ja, dat denk ik ook wel. Maar toch, je mag niet te gauw opgeven.
3) Soms denk ik van wel, maar ja...

Authentieke verliefdheid, ken jij die? Die kun je niet zomaar voorbij laten gaan.

Is de liefde niet 'minder zuiver' en meer 'gemaakt' wanneer je een persoon zodanig moet manipuleren totdat hij/zij wat voor je begint te voelen? Is dat niet minder 'echt' dan wanneer iemand echt direct verliefd op je is, zonder dat je er eigenlijk echt iets voor hebt hoeven te doen (behalve jezelf zijn)?

Dat is dan ook wel weer waar. Dubbelzinnig onderwerp is dit, zoveel dingen lijken aan de andere kant heel mogelijk en goed, maar aan de andere kant ook weer niet... Het is moeilijk om er één standpunt over in te nemen en daar dan ook bij te blijven.

Authentieke verliefdheid komt men niet zo vaak tegen in het leven. In dat geval zou je inderdaad voor de persoon in kwestie kunnen vechten... tot op bepaalde hoogte. Het moet niet te gek worden, er moet niet teveel onder geleden worden. Zolang het niet ten koste van alles en iedereen gaat en binnen de perken blijft, moet het te doen zijn.

Stalken is mijn inziens ook wel ff iets anders dan niet zo snel opgeven. Ik denk dat sommige mensen gewoon iets te snel opgeven. Een meisje of jongen kan je nog niet zo goed kennen en dan op de eerste indruk denken dat jij niet geschikt bent voor hem haar.

Tja en die altijd nee zeggers.
Daar zit ik nu dus mee :( Meisje die 1 keer een relatie heeft gehad en daarna nooit meer. Als ik met haar uit ga blijven er jongens achter haar aanlopen, maar nooit staat ze er een keer open voor. Helaas dus ook niet voor mij :(

1) Dat weet ik eigenlijk niet precies. Als je niet hoeft te manipuleren, is het in ieder geval gemakkelijker. Toch zou je je kunnen voorstellen dat je in een enkel geval bereid bent om meer actie te ondernemen. Je kunt namelijk ook proberen de liefde te winnen. Maar inderdaad, je moet desondanks jezelf blijven.
2) Dubbelzinnig? De liefde heeft wel tien zijden, en toch is ze eenvoudig. Heel paradoxaal vind ik haar.
3) Nou ja, dat hangt af van de definitie. Volgens mij leidt echte liefde nooit echt tot lijden. Dat is toch onmogelijk?

Ja, dat zou kunnen. Iemand voor je winnen is misschien heel iets anders dan iemand manipuleren. Bij het proberen om iemand voor je te winnen probeer je jezelf meestal van je beste kant te laten zien - op een eerlijke manier. Bij manipuleren ben je daar toch minder mee bezig en probeer je jezelf in een goed daglicht te zetten ten koste van anderen.

Daar zit wat in. :) Zoveel verschillende gezichten en dan gaat het toch om één ding... om van iemand te houden en door iemand gehouden te worden. Om met iemand je diepste geheimen te delen, enzovoorts. :)

Wanneer liefde onbeantwoord is, kan het wel een lijdensweg zijn, ook al is je liefde voor die persoon nog zo echt en zuiver.

En als anderen er betrokken bij raken, kunnen zij er onder lijden maar de twee geliefden niet.

Maar twee geliefden zullen elkaar in principe niet met opzet willen kwetsen, nee, dat klopt.

1) Ja, want in manipuleren zit iets van liegen, van onwaarheid, van onzuiverheid. En dat ga je dan later toch weer bezuren. Eerlijkheid is inderdaad beter.
2) Tja, wat is houden van? Kun jij het me vertellen? Ik zoek de betekenis ervan al jaren. Is het alleen maar diepe geheimen delen? En wat zijn dat dan voor geheimen?
3) Wat is een lijdensweg? Kan echte liefd ein jouw ogen onbeantwoord blijven? In mijn ogen eigenlijk niet. Wat bedoel je met die anderen? Dat snap ik geloof ik niet.

En ja, dat kwetsen, dat is iets waarmee ik ook nog wel worstel. Je kwetst vaak iemand van wie je veel houdt.

Ja, want mensen hebben ook nog zoiets als een geweten en dat gaat dan vroeg of laat opspelen. Ik zou persoonlijk niet met de wetenschap kunnen leven dat ik mijn geliefde zodanig 'gemodelleerd' heb dat hij van mij is gaan houden - ik zou mezelf niet kunnen uitstaan.

'Houden van' is een subjectief begrip. Iedereen heeft er zijn eigen visie op, en dus is ieders visie even juist of waarschijnlijk. Er bestaat namelijk geen vastomlijnde definitie van wat 'houden van' is.

En nee, het is niet alleen maar diepe geheimen delen. En wat ik met diepe geheimen bedoel, zijn meer de geheimen van de ziel, de dingen van jezelf die je echt niet gemakkelijk blootlegt en verborgen houdt voor de wereld. Wanneer je zoiets vanuit je hart met iemand wilt delen, dan heeft dat iets... iets reins, iets puurs, iets moois... Het is een blijk van vertrouwen... Je legt jezelf helemaal in de handen van die persoon door hem je geheimen en zwaktes te laten kennen.... Daar schuilt iets moois en onschuldigs in, ik kan het niet echt goed verwoorden.

Een lijdensweg is ook weer subjectief. Wat ik een hel vind, kan voor de ander juist niet een hel zijn.

Liefde die voortbestemd is zal uiteindelijk wel beantwoord worden. Of misschien, als je zo écht en eerlijk verliefd op iemand bent, kan dat op de een of andere manier aanstekelijk werken waardoor die ene persoon uiteindelijk ook voor jou valt...

Met anderen bedoel ik bijvoorbeeld dit:

Piet is verliefd op Pien, maar heeft een relatie met Truus. Pien is ook verliefd op hem. Piet en Pien gaan een relatie aan, maar daarvoor moet Piet zijn relatie met Truus verbreken. Dan is Truus er vooral (ongewild) de dupe van en moet zij onder de liefde van Piet en Pien lijden.

Meestal is dat kwetsen onbedoeld. Soms heeft iemand niet eens door dat hij/zij zijn geliefde kwetst.

Ik denk dat je iemand waarvan je veel houdt gemakkelijk kunt kwetsen omdat die persoon zich bij jou heeft blootgelegd en je dus zijn/haar zwaktes kent en dus weet waar je hem/haar raken moet.

1) Nee, ik geloof ook niet dat zoiets heilzaam is. Beide geliefden moeten elkaar zo zuiver mogelijk leren kennen.
2) Ik denk dat je gelijk hebt en ik vind dat je die gedachten over de diepere geheimen heel mooi onder woorden hebt gebracht. Met name het idee van de combinatie van schoonheid en onschuld spreekt me wel aan. En de gedachte van het jezelf in de handen van de ander leggen. Je zegt wel dat je niet weet hoe je het goed moet verwoorden, maar toch...
3) Leven is lijden, zo gaat dat nu eenmaal, maar liefde toch niet? Zoals je zegt, is eerlijke en echte liefde altijd zuiver.
4) Toch zitten er met het klimmen der jaren verschuivingen in de mate waarin je je geliefde kwetst. Denk ik althans.

"Wenn ich dir deine Liebe schlecht gedankt had, vergeb' mir wenn Du kannst, noch jetzt, denn vo jeder Wunde die ich dir zugefügt hab', bleibt auch mir eine Narbe zuletzt," zegt de dichter. Met name het idee van het kwetsen van een geliefde wordt in mijn ogen steeds ondraaglijker.

Ja, nee kan ja worden, zoals bij mij (y)

Nou... Er zijn toch echt mensen die ik nooit leuk ga vinden, hoe hard ze ook zouden proberen.

Bij mij is nee altijd nee, als ik duidelijk heb gemaakt dat ik iemand niet leuk vindt hoeft ie me echt niet meer lastig te vallen.

O ja, vertel eens. Want ik denk dat dit is wat ik bedoel.

Dan sluit je de mogelijkheid uit dat vermeend niet-leuke mensen zichzelf kunnen verbeteren en/of veranderen. Vind je dat zelf ook niet een beetje contra-sociaal?

Je vergeet dat niet-leuke mensen ook een moeder hebben.

De relevantie van deze opmerking ontgaat mij.

Nou, wat ik bedoel, is: jij veegt iemand op grond van je eigen criteria onder de tafel. En thuis heeft de moeder van zo iemand verdriet omdat het kind in wien zij vreugde vindt, wordt afgewezen.

nee kan in ja overgaan als je elkaar beter leert kennen. helaas kan het ook andersom.

n.a.v het topic ... idd nee is nee.

en ik kan het weten ... k was stront verliefd tot over mn oren op mn buurmeisje zij vond me alleen heel erg leuk ... maar zij zei nee ... en ik dacht gewoon 100% dat het een ja zou worden ... nou dus niet ... het werd een erge ruzie en het is nu pas weer aan het goed worden :nono:

dus voor mij is nee gewoon ook nee, daar heb ik mn lesje van geleerd. :o

Ik begrijp je wel hoor. Ik vroeg alleen naar de relevantie en die ontgaat me na deze uitleg nog altijd.

Ik heb een tijdje verkering gehad met een meisje en dat is uitgegaan omdat het niet klikte tussen mij en mijn ouders. Nu stuurt ze me heel soms nog een sms met de uitroep dat ze nog steeds om me geeft,nog aan me denkt, en hoopt dat dat bij mij ook zo is. Ik kan haar " liefde" voor mij niet beantwoorden en dat maakt ik haar ook altijd weer goed duidelijk. Maar dan toch blijven proberen om er weer een relatie uit te slepen. Daar wordt ik wel eens gek van. Het is dus bij mij nu ook voor altijd NEE.

nee maar soms ook ja

In dit geval wel. :o

Het hoeft niet altijd 'nee' te blijven, maar de kans is groot dat het nooit meer iets zal worden, denk ik. Echt gezond lijkt het me niet om toch nog 'eeuwig' valse hoop te blijven hebben.

nee is niet altijd nee, nee

Nee kan nee blijven maar kan ook veranderen, dat hangt een beetje van de omstandigheden af. Soms zeggen mensen dat ze niks voor je voelen of je gewoon objectief niet willen, maar dan ligt het aan externe omstandigheden. Daar moet je doorheen prikken wil je in de toekomst nog een kans maken.

ik heb een jongen die twee jaar achter een meisje aan heeft gelopen terwijl zij steeds nee zei, wat met haar zien krijgen..

dus zeg nooit nooit :)

nee. mijn vriend zei eerst ook "nee", nl... (maar daarvoor ja, en toen weer nee, dus... tsja.) :D

1) Dat denk ik ook wel, ja.
2) Hoe kan iemand je nu "objectief niet willen"? Dat is toch onmogelijk? "Willen" en "niet-willen" zijn toch per definitie subjectief?
3) Als wat je onder 2) zegt, waar is, dan helpt dit niet.

Door realistisch te kijken of een relatie met die persoon wel zin heeft.

Ik heb ook wel eens een jongen leuk gevonden, maar ik weet gewoon van te voren dat het niets kan worden, we pasten gewoonweg niet bij elkaar... dan beslis je toch van te voren dat je ondanks die 'verliefdheid' toch maar niets met diegene gaat nemen...

Geen idee of nare man dit bedoelde :confused:

Ligt waarschijnlijk ook aan de omstandigheden waarbij 'Nee' word gezegt. Kijk als een vriend het vraagt ( basisschoolstijl) of een hele groep vrienden net om het hoekje staat te w88 wat ze nou gezget heeft.. dan kan nee ook misschien betekenen.. Alleen denk ik jouw geval dat 'Nee' toch echt 'Nee' is na 2,5 jaar..

Nee, niet echt. Er zijn gewoon mensen met wie het niet klikt (of dat nou op fysiek gebied is of mentaal). Dan is het vrijwel onmogelijk om van volkomen onaantrekkelijk naar wel aantrekkelijk te gaan, omdat dat aantrekkelijke niet alleen in de buitenkant zit, maar ook in de uitstraling en de persoonlijkheid. Iemand moet wel zó grondig veranderen... dat is onmogelijk (of er moet een ongeluk/ziekte aan te pas komen waardoor iemand van persoonlijkheid verandert oid).

1) Ok, dat geloof ik wel. Het kan wel eens niet klikken. Maar realiseert iedereen zich dan wel waarom het niet klikt. Er zijn zoveel omstandigheden die het "klikken" op een bepaalde plaats en op een bepaald moment tegen kunnen gaan. Die omstandigheden kunnen je dan van de juiste persoon afhouden en in de armen van de verkeerde terecht doen komen.
Een redelijk akelige gedachte.
2) Volgens mij hoeft het geen ziekte te zijn die iemand verandert, maar kan het gewoon door de liefde komen. Iemand die in de ban is van de liefde, komt in een toestand van optimale gevoeligheid terecht, en dat maakt die persoon - denk ik - ronduit aantrekkelijk. Het lijkt dus wel mogelijk om te veranderen.

nee, is stadaard!

Nee is bij mij indd wel altijd nee. Als een kerel dan nog aandringt, ga ik me alleen maar aan hem irriteren en dat is niet positief.

nee :)

Mijn huidige vriendje heeft een half jaar (ook uit verlegenheid.. :o) nee gezegt... Daarna was het opeens heel hard 'ja!'

:)

Misschien was het wel om van die hijgtelefoontjes en dat gezeur af te zijn.

Klopt...
En dan weet je niet of die persoon juist wil dat je door blijft gaan met versierpogingen, of dat ze je echt niet wil.

Het lijkt er helaas op dat ze me echt niet wil. :( :s

Als ze je echt niet wil, moeten er criteria aan te voeren zijn. Het behoort tot de gangbare fatsoensnormen dat ze je die desgevraagd meedeelt. Ze mag dus niet zomaar "nee" zeggen, er moet een verklaring zijn.

Ik heb ook wel eens een jongen afgewezen en twee maanden later vond ik hem toch wel errug leuk en is het alsnog iets geworden :)
maar 2 jaar? Dat is op zich wel errug lang

bijna 2 jaar geleden heb ik een jongen die ik kende van school uit gevraagd. Ik was echt superverliefd. Hijvond me wel leuk , maar wilde geen vaste verkering. Sindsdien ben ik hem leuk blijven vinden. Zijn vrienden wisten het ook allemaal al. nooit mee gepest trouwens. voor de zomer zijn we allebei geslaagd en gister zag ik hem met uitgaan weer voor het eerst. zoals gewoonlijk durfde ik weer niet op hem af te stappen, maar toen begonnen we toch een keer te praten en we hebben zelfs gezoend! Of we nu wat hebben is nog onduidelijk, maar ik denk het wel. Dus die 2 jaar hopen is toch niet voor niets geweest. :)

Hoop doet leven!