verdwijnen voor even
 

Komt het nooit in jullie op om voor een tijd te verdwijnen uit deze wereld?
Ik denk er soms aan om mezelf in te vriezen en na een aantal jaar opnieuw wakker te worden, om te weten hoe dan de dingen verlopen en alles opnieuw te beginnen.
Mijn studies kan ik wel even stopzetten, mijn ouders en enkele vrienden zullen me wel missen maar soms ben ik zo moe van dit leven dat ik een pauze wil nemen. Dan plots ontwaken om te beseffen hoe mooi alles is, omdat ik dat nu jammergenoeg steeds minder besef...
Was dat maar mogelijk...

Ja, ik denk dat de meeste dat weleens hebben (als je gestrest bent?). Ik zou dan liever op vakantie gaan, ergens waar het rustig is en je lekker weer tot rust kan komen. Veel nadenken en met een gerust hart terug komen zodat je er weer tegen aankomt. maar dat zou ik doen....wie ben ik?

Kon dat maar :(

Hier is een hele poos geleden ook een topic over geweest en daardoor kan ik je vertellen dat veel meer mensen wel voor eventjes niet meer willen leven.

Ik heb ook wel eens zo'n gevoel, dan wil ik rust. Nergens meer aan moeten en kunnen dienken.
Om later weer uitgerust het leven in te stappen.

Ik wil ook vaker graag verdwijnen, wegrennen van alle problemen en kijken hoe de mensen reageren als ik er niet meer ben. Dan kom je erachter hoeveel de mensen om je heen om je geven. Ik ben wel eens van huis uit weggelopen en mijn ouders heben de hele nacht geen rust gehad vordat ze me hadden gevonden. Maar het lucht denk ik wel op als je gewoon een tijdje kon verdwijnen zonder dat iemand het merkt. Dat je gewoon weg kunt rennen voor alle problemen om je heen. Maar helaas kan dat niet.

Je kan toch een jaar weggaan ofzo, naar het buitenland. Daar kent niemand je en als je weer terugkomt zijn de oude patronen wel weer vergeten..

klopt.

ik heb eigenlijk al sinds groep 8 dat ik wel eens een weekje dood zou willen zijn. nja, niet dood, maar gewoon, 'daarboven' ofzo. weet ik het. dan kom ik er achter wie er écht om me geven, hoe mensen reageren als ik er niet meer zou zijn. dat lijkt me fijn om te weten, omdat ik daar vaak helemaal geen benul van heb. maarja, het kan nou eenmaal niet.

Verdwijnen tot alle problemen weg zijn,als dat eens moest kunnen...
Ze zeggen wel dat het allemaal niks helpt als je wegloopt voor je problemen,maar van erin te blijven zitten word ik alsmaar depressiever... Wat moet ik dan doen??? Ik weet het allemaal niet meer,ik weet zelfs niet meer wie of wat ik ben. Zal er ooit wel terug achter komen hoop ik,als het nog niet te laat is...

Kus, BadAngel

Zoiets bedenk ik me elke dag. Gewoon op mijn fiets springen, ergens naar toe fietsen, nog verder fietsen, op kerkhoven en in bossen slapen. En dan na een lange tijd, weer gewoon terug komen. Lekker rustig verder gaan, ik weet precies hoe het gaat voelen als ik 's Ochtends zal ontwaken op een kerkhof, dan zal er echt zo'n kick door me heen gaan van :' Ik heb dan wel niets, maar dít (ikzelf) kan me niet ontnomen worden!'

Echt zin in gewoon.

Dat wil ik dus :) Zonder dat iemand ervan weet, gewoon vertrekken. Alles ineens afsluiten, misschien met een briefje, en dan lekker alleen zijn op een plaats waar niemand je kent en dus ook je zorgen je niet kennen. Plezierig :)

:)
Zelfde hier. :)

Ik heb zelfs al een heel plan... heb ook allemaal kampeerspullen klaar liggen, wat geld, m'n id-kaart. En in Duitsland kan je in het weekend extra goedkoop met de trein (€28 voor alle regionaaltreinen in het hele land; max. 5 personen op één kaart: Schönes-Wochenende-Ticket; fiets mee voor €3.)

Wil dan naar Zwitserland, en daar met de fiets wat rond trekken. Gewoon m'n tentje in het bos zetten, of ergens op een pas. Lukt best, ik heb de kennis en de spullen ervoor. M'n geld bewaar ik zoveel mogelijk voor in noodgevallen.

Dat gevoel heb ik ook ja... ik heb een soort van band met de bergen daar, het is gewoon alsof ik met ze kan praten. Als ik maar daar kan zijn, dan is alles goed, daar voel ik me thuis. Zou best een berghutje willen hebben, en daar voor altijd blijven wonen. De bergen zijn mijn vriend. De Piz Muragl, de Piz Kesch, de Bernina, de Piz Lagalb... en verderop, in Italia, de Paganella.

Je hebt in België en Frankrijk (ook in Nederland, maar is te dichtbij) ook bossen met kampeerpalen. Je mag dan je tent bij zo'n paal zetten, voor max. 72 uur. Ik ben al helemaal aan het zoeken waar die dingen in België zijn en in Frankrijk. Dan reis ik met fiets/voet en trein naar Frankrijk en zie ik wel hoe ik terug kom. Gewoon idd wat geld mee voor nood, maar zoveel mogelijk 'zelf' regelen.

Lijkt me echt zo tof he...

(als het kon, vertrok ik morgenochtend... maar ja, kan nu gewoon echt niet... 'k zat te denken aan in de zomer ergens :) )

Jah, wel eens over gehoord...

Maar in Frankrijk kun je maar heel moeilijk je fiets meenemen in de trein, alleen in een déél van de stoptreinen. Terwijl je in Duitsland je fiets in bijna alle treinen mee kan nemen, en het is nog goedkoop ook. Voordeel dan is nl. dat je, als er iets fout gaat, altijd snel weer terug kan: gewoon naar het station fietsen en de trein nemen. In Frankrijk gaat dat niet, daar zul je terug moeten fietsen naar Nederland... Bovendien is Frankrijk algemeen een vrij fiets-onvriendelijk land, al zijn die Duitse 'fiets-stooepen' ook (n) .

Ik heb er nog een reden voor: Frans kan ik drie woorden, Duits (en Engels) aardig goed. ;) :D

Een weekje (of langer...) zonder het eeuwige gezeur van m'n ouders... wat een droom. :)