het lied van de dichter
 

beladen door de menigte
belast door menig' vriend
heb ik de sterren aangedaan
om in 't donker ook te zien

de doven en slechthorenden
zongen om dit licht
maar blinden al van vroeg af aan
begonnen zonder zicht

ik huilde dagen, nachtenlang
en blies de sterren uit
de wereld bood zijn goud niet meer
zijn klokken geen geluid

pure stilte

een dichter zijn was veel te veel
m'n macht liet me wegkwijnen
dus laat ik nu uit alle macht
dit lied voorgoed verdwijnen

mja... meer een kinderverhaal ofzo.. weer eens wat anders?

heeel mooi :(

Je einde vind ik een beetje zwak, maar je begin erg sterk. Je tweede strofe vind ik dan weer iets minder, vind het moeilijk om te zeggen waarom, het spreekt me minder aan, misschien vind ik je metafoor(zo bedoel je het toch?) niet zo passend, ik denk dat dat het is. Daardoor komt je derde strofe ook niet zo logisch op me over, alhoewel ik hem op zichzelf wel mooi vind. Hoe heb je die tweede strofe nou bedoelt, ik twijfel nu wel. Bedoel je niet dat de een wel en de ander niet zo goed kan schrijven en sommigen helemaal niet?

Heel mooi in verwoording en rijmschema/vorm, maar wat is die laatste strofe jammer zeg!, die 2e zin haalt je metrum helemaal onderuit...

Ik vind de wending 'pure stilte' erg mooi; daardoor haal je de vaart er een beetje uit. De tweede zin van de laatste strofe is inderdaad te moeilijk; de afwisseling van klanken leest wat te moeilijk; ze sluiten niet zo goed op elkaar aan, en in zijn geheel niet op de eerste zin. De eerste strofe vind ik vooral erg mooi; de regels sluiten prachtig op elkaar aan. Mooi woordgebruik; de inhoud en verwoording raakt me :)!

ik vind je woordgebruik absoluut prachtig, en het is verhalend maar je kunt er ook een goede voorstelling bij maken, heel mooi gedaan. Alleen je ritme ben ik nog wel eens kwijt.

algemeen mooi-->zelf geschreven?

ik vind het triestig en diepdroevig dan nog wel
iemand schreef:'I was here'in mijn vel

mijn huis is kwijt------>dit heb ik niet bedacht maar een genialere persoon dan ik