Dingen verkeerd uitleggen..
 

Hebben jullie dat nou ook zo vaak?

Dat je dingen verkeerd uitlegt, of dat de ander het fout opvat?

Dat heb ik TE vaak en het doet beswel pijn. Als ik mijn vriend iets vraag of vertel, vat hij het vaak verkeerd op.
Maargoed, het ligt ook aan het feit dat ik niet kan uitleggen...
En als ik hem vertel waar ik mee zit (heb gezeten) of wat mij pijn doet ofzo..denk ie meteen dat ik hem van alles verwijt. En dan gaat hij "lullig en hard" tegen mij reageren omdat hij zich dan kutvoelt.. En dan voel ik me daardoor weer kut.. :(
Dat is dus nu het geval.. We hadden een fantastisch gesprek gehad, ik was helemaal blij en gelukkig.. fantastisch goed gesprek...
Maar aan het eind van het gesprek ging het opeens over de "crisis" waar we net uit zijn gekomen (thank god..:)) en toen vertelde ik dus waar ik zo erg mee heb gezeten.. en waar ik blij om was toen het eindelijk veranderd was enzo...
En hij vat het meteen op als dat ik erin aan het wrijven ben hoeveel pijn die me heeft gedaan.. En dat ik hem wil vertellen hoe hij het anders had moeten doen..
En als ik hem dan vertel over dat ik zo blij ben dat hij op dit moment alles een beetje ziet zoals ik het zie... zegmaar mijn weg op is gegaan, zegt ie dat "ik denk dat mijn weg de enige weg is" ... Terwijl ik dat helemaal niet denk :(

Hoe kan hij dit nou zo opvatten? :( En hoe kan ik hier wat aan doen.. Elke keer dat ik hem iets vertel , en hij vat het fout op, kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan, omdat ik beter mijn mond had kunnen houden ofzo :S

Ik wil hem helemaal niet opzettelijk pijn doen, waarom denkt ie dat toch..?
Ik heb het eigenlijk alleen allemaal gezegd omdat ik wilde aantonen hoe blij ik ben.. dat alles opgelost is en dat we gewoon superveel van elkaar houden.. En dat het in die moeilijke tijd toch niet uit is gegaan.. Want ik ben er echt blij om :)

Maargoed hij vat dit dus fout op...
En dit was niet de eerste keer (ook vast niet de laatste :S)

Wie herkent dit...?
Dat de ander denkt dat je hem/haar pijn wil doen, verwijten wil opleggen, hem/haar duidelijk wil maken wat er mis met hem/haar is, of dat je hem/haar de grond ik wil drukken ofzo..?

En dat je doordat de ander dit denkt, zelf allemaal verwijten naar je kop krijgt...waardoor je je gigantisch kut gaat voelen?

Hmmm.. hij zal het allemaal ook wel niet zo bedoeld hebben... Maar ik vind het zo jammer dat ik dan weer met een kutgevoel moet gaan slapen :( En hij waarschijnlijk ook :(
Terwijl ik voor het laatste deel van ht gesprek ZO'N fijn gevoel had...

Hmmz nou mensen... vertel het maar...

*schaam*

ik geloof dak af en toe een beetje de andere partij ben.. Dingen dan meteen weer fout opvat, en khuil nogal snel, en dan huil ik dus meteen, ga dus niet hard maar zielig doen (soms ook hard.. negeer ik em volkomen ofzow) en dan moet hij me maar weer overtuigen dat het niet zo bedoeld was, en dan ik van nouw het komt wel zo over want zo voelt het voor mij dus dan is dr toch iets niet goed..

Het komt bij mij vooral voort uit onzekerheid, maar we praten het wel altijd ook meteen weer uit zodat we geen kutgevoel overhouden enzow. Maar ja, ik vat het dan dus vaak zo op omdat het dan echt zo overkomt. Misschien moet je erbij zeggen van, vat het niet zo op maar.. Dat je van te voren waarschuwt dat je het niet zo bedoeld ofzow..

Ms moet je maar es met mn vriend praten, lotgenoten

*schaam*

Nou dat heb ik dus zelf ook wel een beetje hoor, dat ik alles fout opvat. Als hij iets zegt, dan vat ik de toon verkeerd op.. Of als ie opeens op een hele andere manier tegen me praat zie ik het negatief in en krijg ik een kutgevoel en dan heb bevestiging nodig...

Maar het probleem is dat ik hem dat niet kwalijk neem, ik word er dus niet boos om, maar alleen verdrietig en dan heb ik bevestiging nodig..
Maar hij voelt zich echt aangevallen en gaat dan heel hard doen.. En dat hard doen doe ik dus niet.. ik word eerder gigantisch onzeker en ga heel verdrietig worden.. Maar dat laat ik dan ook heel goed blijken..

naja ik weet het ook eigenlijk allemaal niet...

Hij gaat heel anders met onzekerheid om..

Dit herken ik heel erg!! Gewoon precies hetzelfde...
En verder kan ik mijn gevoel vaak niet goed onder woorden brengen. En dan wil ik dus iets zeggen en dan komt het er helemaal verkeerd uit. En dan begrijpt hij me dus weer helemaal verkeerd! En dit kan als we ruzie hebben de boel alleen maar verergeren! Najah, 't is eigenlijk precies zoals je zelf al zei, dan vertel ik hem waar ik mee zat/zit en dan ziet hij dat als een groot verwijt en voelt ie zich aangevallen enzo... Heel vervelend! Maar dat komt gewoon omdat ik dingen niet zo goed kan uitleggen.

hmz nou ja.. soms kank dus wel hard zijn.. dan zegk nix meer, en dan vraagt ie wat dr is en dan negeer ik em of kank zo heel kinderachtig: nou laat maar gaan doen.. ben toch een beetje een bitch soms.. woops

en die (arme) jongen maar in twijfels achterlaten :(

héél herkenbaar!!
Dan wil ik gewoon vertellen waar ik mee zit/zat en dan denkt hij dat ik hem wéér van alles verwijt en dat ik probeer te zeggen dat alles zijn schuld is terwijl ik het helemaal niet zo bedoel.

Idd..
Terwijl je alleen maar om één bevestiging vraagt..Één dingetje wil je maar horen om je weer goed te voelen.. En dan begrijpt ie dat niet..en krijg je van die moeilijke situaties :(

Naja alles is hier weer goed iig :) maar ik weet wat je bedoeld ...