bestaan wij wel?
 

Waarschijnlijk heeft iemand dit weleens eerder bedacht of is het gewoon niet boeiend maar zou het kunnen dat ons hele leven zich eigenlijk in God's gedachten afspeelt? want hoe weten we zeker dat alles wat we zien wel echt bestaat, dat God alles schiep hoeft niet te betekenen dat hij alles ook echt gemaakt, maar mischien heeft hij het alleen bedacht..

Ja..of stel dat God ook niet eens bestaat, dan is er helemaal niks. (y)

Ja, dat heb ik ook wel een bedacht. Het zelfde effect kan je ook krijgen als je complete luciditeit in je dromen hebt. Dus is het ook zo gek nog niet om te denken dat de werkelijkheid gewoon een collectieve droom is!

iets, ik weet niet wat het is, zegt me dat hier snel een slotje op komt.....

je droomt...

Tis eerder mijn intuïtie.. die is gevoelig voor onderwerpen die meer dan 5 keer besproken zijn. ;)

filosofie 101.

ik denk, dus ik ben. case closed.

ik forum, dus ik ben....


:D

God heeft ons geschapen om Zichzelf als God te kennen. Wij moeten onszelf leren kennen als een deel van God. Hiertoe moeten wij onszelf eerst leren kennen als iets anders dan God (want je kunt niet iets leren als je het al weet). Dit wordt bereikt doordat wij, als wij op Aarde komen, vergeten dat we een deel van God zijn. Wij kunnen pas een deel van God zijn als wij dit ervaren hebben. Wij zijn hier dus op Aarde om ons te herinneren, door de ervaring, Wie wij werkelijk zijn. Een mens is zich niet bewust van de werkelijkheid, want hij denkt dat hij afgescheiden is van God (hij is vergeten dat hij een deel van God is). De mens kan de werkelijkheid dus niet waarnemen, maar hij is zich hiervan niet bewust. Veel mensen hebben daarom niet de behoefte om 'anders' te gaan waarnemen. Als we een 'bewust' mens willen worden, moet we 'het ego overwinnen'. Het ego namelijk zorgt ervoor dat wij ons afgescheiden voelen van God (of: van elkaar). Bij de overwinning van het ego zullen we ons ook moeten losmaken van onze aardse behoeften

In het Boeddhisme zegt men "er is enkel leegte". Dit is geen pessemistisch wereldbeeld maar juist het terugkeren naar de leegte is de verlossing. Persoonlijk vind ik dit geen gekke kijk, ik vraag me immers af, hoe kan er iets zijn?
Je zegt dat God ons geschapen heeft om Zichzelf als God te kennen. Ten eerste vraag ik mij af of je je zoiets voorstelt als een "bewuste" keuze van God: waarom zou God verlángen zichzelf te kennen? Ten tweede vraag ik me af of je van mening bent dat God iets kan scheppen wat buiten Hemzelf is. En bovendien; hoe komt God er?

Dat dénk je maar ;)

Trouwens, ranonkel, in het Boeddhisme deelt men jouw visie van de noodzaak van het loslaten van aardse verlangens en het ego, maar men ondersteunt dat door te zeggen dat er geen ziel is, en daarmee niets blijvends in de mens. De wedergeboorte wordt genoodzaakt door het karma dat men opbouwt. Ik kan het daar niet mee eens zijn (dat er geen ziel is), maar ik vraag me af hoe jij dat ziet, dat er aan de ene kant wel een ziel is, maar aan de andere kant geen belang voor het ego?

Nee, dat is zo, want de woorden van Descartes zijn natuurlijk dogma waar niet aan te tornen valt, omdat het nou eenmaal de absolute waarheid is.

:rolleyes:

(In werkelijkheid zijn er trouwens wel tal van dingen die je tegen het argument 'Ik denk, dus ik ben' in kunt brengen.)

Ja, precies. Om eerlijk te zijn, die hele Descartes slaat nergens op. Descartes kon "ik denk, dus ik ben" ook niet goed ondersteunen met argumenten. Een rationele redenatie zou zijn:
Wat denkt, dat is. Ik denk. Dus ik ben.

Bij de eerste stap gaat het al mis. Descartes noemt zijn redenatie "intuïtie". (n) :nono:

Voor mij is de ziel 'het stukje Goddelijke vonk' wat in een lichaam incarneert om hier op aarde lessen te leren om het karma af te werken. De ziel weet dat het uiteindelijk gaat om onvoorwaardelijke liefde maar de ziel vergeet dat zodra het in een aards lichaam zit. Het ego heeft voor het aardse leven belang maar de mens zal door bewustwording inzien dat het ego naar binnen gericht is en de ziel naar buiten dus op anderen.

In feite is God alles-dat-is, maar ook alles-dat-niet-is. Er kan niet iets zijn dat God niet is, want dan zou God niet alles zijn. In het Christendom heeft men het beeld van een 'persoonlijke God' gecreëerd; iets dat beperkingen met zich meebrengt. Wat God precies is, is niet met woorden te beschrijven. Je kunt het Eenheid noemen, Bron, Energie, Liefde en nog veel meer. In Openbaring 21:6 staat: "Ik ben de alpha en de omega, het begin en het einde."

:) In feite is God wel een mooie, overkoepelende term...het is alleen jammer dat mensen er door het Christendom vaak een niet passend beeld bij hebben als je het over God hebt...

To do is to be. (Socrates)
To be is to do. (Sartre)
Do be do be do. (Sinatra)

:D

In feite is dat eerste wel waar. Ik bedoel maar...voor onze menselijke werkelijkheid is het genoeg te denken te bestaan.

Als dit leven een collectieve droom hoop ik dat ik snel wakker wordt :D

Je bedoelt zoiets als de Matrix....

__________________________________________________

Hoe weet jij dat?

In feite is het niet interessant te bepalen hoeveel werkelijkheden achter iedere schijnbare werkelijkheid zitten. Dat is namelijk iets wat ons overstijgt. Het kan goed zijn dat de wereld een Matrix is, die ook weer een Matrix is, etc. Toch kunnen we wel tot waarheid komen door onze eigen "werkelijkheid" te analyseren. Je afvragen of er een Matrix achter zit, is zinloos, omdat daar toch nooit met zekerheid achter te komen is.

wat leuk dat je er dan ook in werkelijkheid nul noemt.

:rolleyes:

anyway, om te kunnen denken moet je bestaan. misschien helpt deze ietwat simplistischere verwoording je bij het inzicht dat het klopt als een bus.

overigens, aan de topicstarter gericht, wat zou het eigenlijk uitmaken of de wereld 'echt door god gemaakt is' of slechts 'in zijn gedachten bestaat'; dit is in feite equivalent.

Bestaan is natuurlijk een moeilijk begrip.

nou, nee.

bestaan is het 'er zijn'. dus ook in iemands gedachten 'er zijn' is bestaan.

ik zou het hele bestaan niet willen ophangen aan iets als denken.
Ik kan iets volstrekt onzinnigs bedenken, maar ik denk dat we het erover eens kunnen zijn dat dat niet hoeft te bestaan.
En dingen die zelf niet kunnen denken kunnen wel bestaan, als we er vanuit gaan dát alles hier bestaat.

Die gedachte 'bestaat' dan wel. Het verschil is dat die gedachte niet iets concreets is dat zelfstandig kan functioneren. Het is gebonden aan de toestand van zijn bedenker, het is afhankelijk.

Verder is dit compleet loos, typisch een voorbeeld van 'filosofie is zo moeilijk en vaag mogelijk lullen over heel zinloze vragen'.

Ik vind het wel een heel interessante vraag. Ik denk niet dat het er zozeer om gaat om erachter te komen of wij een gedachte zijn of iets anders, want die gedachte zou dan immers ook "bestaan". Toch vraag ik mij af hoe er ooit iets kan bestaan. Volgens mij is dat onmogelijk.

daar zijn we het dus niet over eens (niet dat dit een mening betreft, maar goed). lezen blijkt moeilijk te zijn.

uhm, ja dan zou god wel een zieke geest hebben
saddam met zon baard had zelfs ik niet verzonnen :D

Het idee van Descartes' 'ik denk, dus ik besta' is dat hij van zijn eigen bestaan uit ging alleen door het feit dat hij zichzelf dit soort dingen kon afvragen. Je kan nu zeggen dat een steen ook bestaat, maar een steen kan net zo goed slechts een onderdeel van de wereld zijn die een mens kan waarnemen en analyseren. Het zou dan dus slechts een concept zijn.

:confused: Descartes kon dat prima ondersteunen met argumenten. Het feit dat hij zichzelf op een onafhankelijke manier vragen over de wereld kon stellen was voldoende aanleiding om te denken dat de mens dus een bijzondere positie in de wereld in nam ---> Carthesiaans Dualisme. Dat werdt ook nog eens ondersteund met een heel boek vol ingewikkelde theoretische argumentatie.
Er zijn trouwens heel veel filosofische stromingen die 'intuitie' als een belangrijke kentheorie zien.

Ja,en daardoor ontstaat al die ellende tussen de verschillende godsdiensten.Wij zijn eigenlijk allemaal goddelijk en om dat goddelijke (of: God) te kennen, hoef je alleen maar jezelf te kennen.

Dat denk ik...(I think therefore I am)

Wel, het probleem dat ik heb met Descartes is dat hij gelooft dat hij "is" op een absoluut niveau. Dat kun je echter nooit aangeven. Je kunt op menselijk niveau aangeven dat je inderdaad bestaat, net zozeer als de objecten om ons heen bestaan, maar ik denk niet dat je moet proberen je eigen absolute bestaan te bewijzen, want dat is gewoon onmogelijk. Het is ook niet nodig. Als we het over de werkelijkheid hebben als mensen beperken we die werkelijkheid automatisch tot de menselijke kenbaarheid omdat we er een menselijk begrip van maken. Ik denk dat we als mensen achter heel veel dingen kunnen komen, ook de "boven"natuurlijke dingen zijn immers een deel van onze natuur, maar ik denk echt niet dat we moeten proberen te achterhalen of we misschien in een Matrix leven oid.

God heeft ons niet geschapen. Wij mensen hebben het idee van God geschapen om zo een verklaring voor de dingen om ons heen te kunnen geven.

Een vrij ongenuanceerd antwoord, dat, net als wat ranonkel zegt, overigens niet gefundeerd kan worden met enig bewijs.

Toch kan de wetenschap voor allerlei dingen verklaringen bedenken, tot en met de oerknal etc., maar ik denk niet dat de wetenschap kan verklaren wat de eerste oorzaak was, hoe er ooit iets kan zijn. Ik zie het probleem niet die eerste oorzaak God te noemen. Dan wordt God wel vrij onpersoonlijk, maar ten opzichte van het Christendom is dat ook helemaal niet zo erg.

In het Christendom heeft men het beeld van een 'persoonlijke God' gecreëerd; iets dat beperkingen met zich meebrengt. Ik zie het Goddelijke meer als het 'alles wat is'. Wij zijn ontstaan uit die bepaalde energie,iets zonder beperking.

Ik geloof dat Jezus heeft laten zien wie God is en dat Hijzelf ook God is. Een drie-enige God.

Ja wij bestaan !!! Licht heeft als eigenschap dat het pas zichtbaar wordt als het ergens op schijnt. Ik geloof dat God zijn heerlijkheid graag op de mens wil laten schijnen. Dat wij een ultieme schepping van Hem zijn en ook op God lijken..

In watvoor manier lijken wij dan op God?

Sommige van ons houden een fijne BBQ in hun luxe achtertuin. Anderen voetballen met een kinderhoofdje in de straten van hun stad. De een geeft een euro aan een zwerver, de ander jat 2.50 van de zwerver.

Misschien komt mijn antwoord ongenuanceerd op jou over omdat ik er in sommige zaken een andere denkwijze op na houd dan anderen, maar hoe dan ook: lang voordat de oude Grieken de basis legden voor de wetenschappelijke methode probeerde men al een verklaring te geven voor de oorzaak van diverse dingen, waarbij men veronderstelde dat een dergelijke oorzaak verklaard kon worden door de aanwezigheid van een bepaalde god of meerdere goden, al naar gelang het soort religie. Wat dat betreft is het bestaan van een god of meerdere goden niet meer dan een hypothese, iets wat door veel gelovigen nogal eens over het hoofd wordt gezien.

Misschien is het beter om te zeggen dat de wetenschap tot nu toe nog niet kan verklaren wat de eerste oorzaak was, tenzij je net als ik bereid bent om de Oerknal als eerste oorzaak te definiëren. Overigens is dit mijn persoonlijke keuze. Ik ben zelf nogal exact ingesteld, aangezien ik een stoornis in het autistische spectrum heb (het syndroom van Asperger), vandaar dat ik me meer tot een wetenschappelijke dan een religieuze benadering van dingen aangetrokken voel.

Ik beschouw het ook niet als een probleem, en het is ook absoluut niet zo dat ik de gelovige forumleden probeer aan te vallen. Het is alleen maar zo dat ik, zoals ik al aangaf, dingen anders (vooral exacter) benader dan anderen, en dat het volstrekt niet mijn bedoeling is om ongenuanceerd over te komen, zeker niet ten opzichte van de gelovige forumleden hier. Mocht dat wel als zodanig zijn opgevat, dan bied ik daarvoor hierbij mijn excuses aan, aangezien het niet als zodanig was bedoeld.

Ik denk niet dat de manier waarop men in het verleden met geloof is omgegaan of hoe geloof is ontstaan iets afdoet aan het waarheidsgehalte ervan.

Ik geloof verder wel in de oerknal hoor, dat is het probleem niet zo. Maar toch, ook een oerknal kan niet uit het niets ontstaan.

Wat mij betreft zijn die excuses niet nodig, ik voelde me in ieder geval niet aangevallen, ik vond het alleen jammer dat je zo duidelijk zei dat er geen God bestaat. Juist van jou als man van de wetenschap zou ik dat wat "subjectiever omgeschreven" verwachten ;)

Mooie woorden, maar is dat nou wel zo waar als dat we aannemen? Stel dat God's gedachten zo complex zijn dat figuren als wij, in Zijn gedachte betrekkelijk vrij na kunnen denken (hoe hij het fantaseerd natuurlijk)? En tot een uitspraak als die van Descartes kunnen komen? Voor hetzelfde geld: Ik denk, dus Hij is.

zucht, leuke hypothese, maar dat verandert niks aan het feit dat om te kunnen denken je moet bestaan (al zou dat in dit hypothetische geval in de gedachten van een 'godheid' zijn).

ik quote een deel van een andere post van mezelf uit dit topic:

Dat is dan jouw mening, maar houd er wel rekening mee dat geen enkele opvatting waar is in de absolute zin van het woord. Ik blijf er wat dat betreft bij dat religie net zo hypothetisch is als welke wetenschap dan ook.

Ook dat is dan jouw mening, maar ik ga er van uit dat het wel mogelijk is, al is dat dan ook niet meer dan een hypothese.

Om te beginnen heb ik niet beweerd dat God niet bestaat. Voor mij bestaat God namelijk wel, maar alleen in hypothetische, en niet in absolute zin. Iets bestaat voor mij als ik me er een idee over kan vormen, dus dat iets hoeft wat mij betreft niet concreet te zijn om te kunnen bestaan. Ik realiseer me dat het achteraf gezien beter was geweest als ik dat expliciet vermeld zou hebben, vandaar dat ik dat hierbij alsnog doe.
Voor nadere details betreffende mijn opvattingen over het geloof verwijs ik je hierbij naar mijn replies in http://forum.scholieren.com/showthre...ight=paradigma

Tuurlijk, maar dit is alleen een versterking van de hypothese van de topicstarter, die bedoelt ook dat wij misschien alleen 'bedacht' zijn.

Ik weet wel zeker dat ik besta want veel dingen zijn toch vrij echt allemaal he?! God's gedachten en zoals hij de aarde heeft gemaakt dat is juist iets wat niet klopt. De aarde en alles wat daarbij hoort dus de hele geologie is ontstaan in de loop der tijd met koude en warmte verschillen e.d

Heb je "De wereld van Sofie" van Jostein Gaarder weleens gelezen? Dat heeft hier wel veel mee te maken. Alleen gaat het dan niet speciaal over God.

Volgens mij was het Berkeley die hier ideeen over had?

heb je de matrix weleens gezien????
dit kan alleen gebeuren in films.
ik geloof er opregt in dat alles egt gebeurd, want hoe zit het dan met dat je kan voelen, en pijn? enz
groetjes lisanne