hebben problemen jouw leven veranderd?
 

Ik loop me al een paar dagen af te vragen of de problemen die je misschien hebt, of hebt gehad, effect hebben op hoe je nu leeft en hoe je je nu voelt (die laatste lijkt me een beetje logisch) en kun je uitleggen hoe dat precies effect heeft op jou, de persoon die je nu bent...

Ben je nu bv. voorzichtiger met de mensen om je heen of ben je juist sneller geirriteerd (ik noem maar iets)?
Heb je het idee door de dingen die je hebt meegemaakt dat je anders naar het leven bent gaan kijken enzo en voel je je ouder?

Misschien verwoord ik het een beetje vaag, maar ik kom er niet beter uit :s

Ik ben benieuwd...

Liefs, Suzanne

De problemen die ik heb gehad (en sommige die ik nog steeds heb) hebben zeker effect op hoe ik nu leef en hoe ik me nu voel. Ik ben bijvoorbeeld nog steeds vrij onzeker over mezelf en over dingen die ik doe en zo. Ik ga over het algemeen ook vrij voorzichtig met mensen om, maar soms ook juist weer niet. Ik merk idd dat ik door dingen die ik meegemaakt heb, anders naar het leven ben gaan kijken en ik voel me soms ook wel ouder dan ik in werkelijkheid ben, maar het kan ook juist zo zijn dat ik me jonger voel. Zo zou ik nog een hele tijd door kunnen blijven gaan, maar dan ben ik volgend jaar nog niet klaar. ;)

Ik ben gevormd door de dingen die ik meegemaakt heb, dus ook door mijn problemen, alles heeft gemaakt tot wie ik nu ben.

Dat een beetje wat je bedoeld?

Helemaal :) dankjewel.

Mijn problemen hebben zeker invloed op de manier waarop ik nu leef. Ik heb bijvoorbeeld weinig vertrouwen in mensen, ben heel wantrouwend en zoek overal wat achter omdat mijn vertrouwen in mensen in het verleden dikwijls is geschaad. Verder ben ik veel zelfstandiger en volwassener geworden na de echtscheiding van mijn ouders.

D'r zijn eigenlijk heel veel (kleine, maar ook grote) dingen die
ik heb geleerd uit de dingen/problemen die ik heb meegemaakt en nog steeds in zit, misschien.

Ik kijk bewuster naar mezelf en anderen, heb geleerd om de waarde in te zien van bepaalde (normale) dingen, en er dankbaar voor te zijn. Enz, enz.

Mja. Het zijn eigenlijk dingen die erin geslepen zijn door de manier waarop mijn leven loopt en is gelopen. Deels door problemen ed die ik heb (gehad), maar ook door (goede) ervaringen. Telt het dan ook mee?

Qua denken ed word ik vaak ouder geschat dan ik ben. Zelfs hier. ;)
Ik denk niet dat ik echt ouder ben dan leeftijdsgenoten oid.
Misschien heb ik op bepaalde dingen een andere blik,
misschien heb ik meer ervaringen met bepaalde dingen enz.

Maar ieder mens is anders, en ieder mens heeft andere ervaringen, inzichten enz. Maken mijn kijk op bepaalde dingen, ervaringen enz mij ouder dan leeftijdsgenoten? Ik weet het niet.

Eigenlijk geldt vooral wat Juliah zei; 'Ik ben gevormd door de dingen die ik meegemaakt heb, dus ook door mijn problemen, alles heeft gemaakt tot wie ik nu ben.'

Geen problemen gehad, maar het feit dát ik geen problemen heb gehad heeft mijn leven ongetwijfeld beïnvloed.

Niet echt veel.
Vanwege mijn openheid ben ik erg veel in de zeik gezet. Ik ben echter gewoon open gebleven, ik ben mezelf gebleven.
Maar door al het pesten ben ik wel meer om mensen gaan geven en probeer ik altijd te voorkomen dat iemand zich niet fijn voelt.

Ja, ze hebben veel invloed gehad. Ik herkende mezelf op een gegeven moment niet meer zeg maar, en toen zag ik in dat ik weer de oude Heleen wilde worden.
Helemaal de oude gaat natuurlijk niet meer, maar wel weer het meisje dat geniet, dat lol heeft, etc. Ik ben ook wel sneller volwassen geworden denk ik. Ik heb veel geleerd van mezelf door mn 'problemen,' en ben er alleen maar sterker uitgekomen.

hop hop ja, ik vertrouw mensen nooit/amper.
ik ben wat 'harder' en neem sneller 'afscheid' van mensen als ze niet doen wat ik wil/mij kwetsen. ik ben daar niet zo moeilijk in, ik ga niet meer vechten voor anderen, jammer maar helaas.

Ik ben absoluut anders geworden door wat er in mijn leven gespeeld heeft. Door allerlei omstandigheden heb ik bijvoorbeeld een lange periode gehad dat ik niets zei of weinig in ieder geval. Erg goed en lang nadacht over wat ik zou gaan zeggen. Dat alles met het idee: hoe minder ik zeg, hoe minder ik fout kan doen.
In diezelfde periode wilde ik ook zo goed mogelijk hetzelfde zijn als anderen in de hoop geaccepteerd te worden, maar de laatste tijd is het voor een gedeelte juist helemaal omgeslagen: ik zeg nu vaker gewoon wat ik vind en denk daar ook niet altijd meer even lang en goed over na. Ik hoef 'er niet meer bij te horen' en ben misschien juist wel liever anders, al doe ik dat niet geforceerd, om zo ook echt mezelf te zijn.

Van dat idee over leeftijd ben ik afgestapt. "vroeger" kon ik mezelf ook wel volwassener vinden dan een ander door wat ik meegemaakt heb, maar ik geloof niet dat dat zo is. Misschien kun je door omstandigheden bijvoorbeeld wel zelfstandiger worden en ervaart men dat als volwassener zijn, maar ik geloof vooral in het jezelf zijn met zo je eigen karaktereigenschappen (zoals zelfstandig zijn) waardoor iedereen weer van elkaar zal verschillen. Ik word ook (bijna) altijd ouder geschat dan ik werkelijk ben, maar dat wil nog lang niet zeggen dat je dan ook daadwerkelijk volwassener bent. Ik heb vaak genoeg gevonden dat leeftijd geen rol speelt/mag spelen, maar toch blijven er altijd bepaalde dingen die je, vanwege je leeftijd, nog niet meegemaakt hebt en dus leeftijd blijft toch altijd een rol spelen, bij wat dan ook.

Iedereen is gewoon zichzelf met bepaalde karaktereigenschappen al dan niet gevormd door het verleden!

Ja problemen hebben zeker mijn hele leven verander. Mijn denken, doen zijn anders, beinvloedt door alle gebeurtenissen. Het omgaan met andere mensen niet echt, ik vertrouw mensen nog steeds redelijk goed.

Ik veel problemen gehad, en dat heb ik nog steeds. Ik ben erg op me zelf gericht sinds al die problemen. Ik zeg niet veel of niks tegen mensen, en ben erg ingetogen.

Tot dat mensen me op een gevoelige manier beledigen, dat heeft te maken met bepaalde dingen die ik heb mee gemaakt. Dan kan ik omdraaien! En dan ben ik een een afgevuurd projectiel laten we maar zeggen.

Explain?

Ik heb een heel moeilijke tijd achter de rug en vecht nog steeds voor alles wat komen gaat. Ik ben wel harder geworden.
Vroeger ben ik enorm gepest, toen durfde ik nooit wat terug te zeggen. Nu zeg ik meestal wat ik van iemand vind.
Ik heb nu ook een baantje in een verpleegtehuis met allemaal demente bejaarden, dit is erg fijn om even je gedachten op nul te zetten. dan kun je gewoon niet aan je problemen denken!!!
Daarom ben ik ook veel ouder geworden naar mijn gevoel. mensen vinden me vaak erg kinderachtig maar van binnen kan ik echt praten als een volwassene. Ik denk dat ik door alle problemen wel sterker en ouder ben geworden. Ik heb mensen kennis gekregen en weet van te voren precies wie wel en niet te vertrouwen is. Af en toe loop ik nog wel een deuk op en dat is dan moeilijk te verwerken. Maar wie niet waagt wie niet wint!!
Liefs Esther

Ja, door de problemen die ik gehad heb en die ik nu heb kijk ik heel anders tegen het leven aan. En ik deel mn leven ook heel anders in nu.
Ik vind mezelf belangrijker dan het beeld dat anderen van me hebben, terwijl dat vroeger niet zo was. Daarnaast neem ik veel meer rust en ga ik gewoon heel anders om met situaties dan voordat ik problemen had. En ik heb geleerd om door te gaan wat er ook gebeurd, en afstand te nemen van de dingen die er om me heen gebeuren, me niet teveel aan te trekken van wat er gebeurd maar me er ook niet voor af te sluiten.

Door de problemen die ik gehad heb heb ik me jarenlang heel anders voorgedaan dan wie ik echt was. Nu begin ik langzaam mn oude ik weer een beetje terug te krijgen. Nouwja, in sommige opzichten dan. Ik ben nu in elk geval een stuk zelfverzekerder dan een jaar terug.

eigenlijk is het bij mij zo, dat de dingen die ik heb meegemaakt (dit klinkt heftig, is het niet echt hoor...) mijn karaktereigenschappen hebben versterkt. ik was als ukkie al onzeker, maar ben onzekerder geworden. Terwijl als dan weer blijkt, dat er ook dingen zijn die ik wel kan, en die wel goed gaan (dat zijn dan geen problemen natuurlijk, maar wil het toch ff melden) me weer zekerder hebben gemaakt.

ik wilde altijd iedereen te vriend houden.
toen ik ruzie kreeg met mn beste vriendin (een paar keer, best heftige ruzies) realiseerde ik mij, dat je niet iedereen te vriend kan houden. ik ben nu opener in mijn mening te uiten, en zeggen wat ik ervan vind en niet meer zo stil (want straks zeg ik wat verkeerd).

liefs, wen

Ik ben gewend dat alles lukt. Daardoor is mijn tolerantie voor mislukkingen en tegenslagen niet groot. Je zou het emotioneel verwend kunnen noemen.

ik denk dat dat wel voor zich spreekt..het klinkt logisch.. :)

maar mijn problemen hebben mijn leven zeker verandert.

voorbeeldje : eerst was ik zo'n echte puber. die stoer wou zijn..je weet wel. brutaal, geen licht aan als het donker is op de fiets, *blaat*. op een gegeven moment (toen mijn mentor zei dat ik (bijna) gschorst werd) zag ik in dat ik fout bezig was. school ís nou eenmaal een deel van mijn leven, en ik kan wel klagen enz. maar toch heb ik het aan mezelf te danken. nu probeer ik me gewoon in te houden. me erbij neer te leggen, hoe dom de situatie ook is. ik doe ook licht aan als het donker is. geen zin in problemen met de wouten..

Ja, en ik ben er banger, liever en bewuster door geworden.

ja mijn problemen hebben me een andere kijk op het leven gegeven. ik ga us nu anders met het leven om. ik ben echt een ander mens geworden. als iemand iets tegen me zegt dan herhaal ik elk woordje 10 keer om te weten wat diegene bedoelt, vooral als iemand een grapje maakt.

doordat ik vroeger (onderbouw middelbare school) best wel gepest werd, ben ik denk ik niet zo zelfverzekerd. er is maar weinig voor nodig om mij pijn te doen (mentaal dan).

Alle gebeurtenissen, dus ook problemen, veranderen je leven, of dat nou veel of weinig is.

Absloluut.
Maar wel op een positieve manier, eigenlijk.
Door allerlei vervelende dingen ben ik erachter gekomen wie mijn echte vrienden zijn en wat ik aan deze mensen heb. Ik heb geleerd me meer open te stellen voor anderen, beter te luisteren, me meer te verplaatsen in anderen, geen vooroordelen te hebben en VOORAL om te praten over mijn gevoelens. En sinds ik dat doe, is er echt een wereld voor me open gegaan!
Dus ja, mijn problemen hebben mijn leven wel veranderd!

De problemen die ik in mijn kindertijd op school heb gehad hebben zeker een invloed op mijn leven en mijn gevoelens. Ik denk dat ik er tegelijk zekerder maar toch onzeker van geworden ben :bloos: .
Ik ben onzekerder in mensen vertrouwen, ik ga eerst wel twee keertjes nadenken vooraleer ik mensen vertrouw en als iemand mij in vertrouwen neemt hou ik liever alles voor mezelf dan dat ik alles nog eens aan een goede vriendin vertel die ik wel denk te kunnen vertrouwen. Het komt er zelfs op neer dat ik sommige dingen gewoon verzwijg voor me beste vriendin omdat ik bang ben dat ze het toch zal doorzeggen :o .
Maar toch ben ik er zekerder en harder door geworden. Ik voel me echt soms zekerder van mezelf in beslissingen nemen, als ik voel dat ik gelijk heb dan blijf ik bij mijn standpunt en ik ga ook voor alles als ik echt iets wil (of tenminste dat probeer ik toch).
Alleen heb ik wel wat gebrek aan zelfvertrouwen erdoor. Als ik niet echt zeker ben van een beslissing of zo dan ga ik twijfelen, maar echt echt echt twijfelen dan heb ik raad nodig van anderen enz... :( terwijl de beslissing eigenlijk van mezelf moet komen.

Absoluut. Zonder die problemen was ik nu niet geworden wie ik nu ben. Ten eerste niet zo onzeker, maar ten tweede ook niet zo strijdlustig. Ik heb er heel veel van geleerd.. ben er niet oppervlakkig door geworden. Soms denk ik wel eens dat ik op die manier, zonder mn problemen, net zo zou zijn geworden als de tegenwoordige *meelopers*.

Ik denk dat het uiteindelijk allemaal ten goede heeft gewerkt voor mij. Daardoor ben ik veel verstandiger geworden en heb ik zoveel over mezelf geleerd waar ik anders waarschijnlijk niet aan zou hebben gedacht... Het deed allemaal pijn en was heel kut, maar het heeft me sterker gemaakt.

Mijn leven is erg beinvloed door problemen,zoals de scheiding van mijn ouders, veel ruzie meegemaakt. Grote bek hebben en slaan! 3 schorsingen gehad, En daardoor denk ik je moet niet altijd een grote bek geven want daardoor krijg je nog meer problemen. Dat heeft me op een andere gedachtés gezet.

Natuurlijk hebben problemen die je hebt of gehad hebt invloed op je leven en je houding tov. andere mensen. En niet te vergeten; jouw problemen beinvloeden ook t leven en de houding van de mensen om je heen.
Kzelf heb geen problemen, maar wel een deprie familie en daar word k niet vrolijker van. Kmerk aan mezelf dat k veel minder vrolijk ben dan vroeger: klach minder, kzoek minder contact met anderen, kvoel me sneller k#t. etcetcetc.
En ja, kvoel me ook ouder dan leeftijdsgenoten. De meeste mensen (huppelkutjes enzo) komen erg dom over en zijn dat meestal ook. Kdenk nu gewoon wat serieuzer/volwassener.

Ja, zeker wel. Maar goed, dat is mijns inziens ook de functie van een probleem; dat het je aan het denken zet en je denken of doen ook veranderd. Of dat ten goede of ten slechte is, laat ik in het midden.

Ik deel bijna heel mijn leven in op basis van 'problemen'. Ik werk constant aan mezelf en alles wat ik tegenkom wil ik verwerken. Helaas is het soms te veel om dat gelijk te kunnen. Maar ik ben er altijd mee bezig dus het deelt mijn leven zeker wel in. Maar die 'problemen' zijn dan meer mijn gevoelens e.d. dan gebeurtenissen.

problemen kunnen zeker een leven veranderen, en dat hebben ze bij mij ook wel gedaan. ik kijk anders naar mensen en behandel ze anders, omdat ik niet wil dat ze behandeld worden op de manier zoals ik behandeld ben. dat zijn wel de pluspunten van een probleem, denk ik. ze zorgen er vaak voor dat je met andere ogen gaat kijken ed.

ja. heel practisch: ik ben blijven zitten en naar een andere school gegaan. verder heb ik meer geheimen gekregen en aan de andere kant ook een stuk opener geworden naar de mensen om mij heen (ouders bijv.). ik ben bang geworden voor de toekomst en ik heb en heleboel hele lieve mensen leren kennen en geleerd wie nou mijn echte vrienden zijn. als je een paar weekjes ziek bent krijg je veel aandacht, denk je dat je vrienden hebt, ga je naar een andere school, zijn er nog maar 2 mensen over die contact blijven houden van de 20.

erg cynisch geworden? ja

de problemen die ik heb veranderen nog elke dag m'n leven..

Mijn problemen hebben me wel degelijk veranderd. Ik kan wel een heel verhaal gaan vertellen over welke problemen ik heb, maar als je dat graag wil weten, PM je maar. ;)

Ik ben iig een stuk voorzichter geworden met iemand in vertrouwen nemen, en ook gewoon met mensen om me heen. Ik heb verlatingsangst, en ik ben jaloers en onzeker geworden. En ik heb een heel negatief zelfbeeld eraan overgehouden.

Het gaat nu wel al een stuk beter dan een tijdje terug. :)

grappig, typisch psychologie-topic dit... triest

Ik heb wel het idee volwassener te zijn dan leeftijdsgenoten.. meer verantwoordelijkheidgevoel en meer nadenken over dingen enzo..
ik heb zowel een positievere kijk als een negatievere kijk op het leven gekregen.. positief in de zin van: het leven is goed (die zonder problemen).. en je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt (hoe cliché)... negatief in de zin dat ik wat ik heb meegemaakt nog zo'n 9 keer zal meemaken.. en dat is toch best wel een somber uitzicht.. en daarbij dat het mijn hele leven zal beïnvloeden, van opleiding tot kinderen krijgen..

Ik heb wel gemerkt dat ik een uitzonderlijk positief karakter heb en dat ik dat ook op andere mensen uitstraal :)

Wat mijn andere problemen betreft.. ik ben nu zeer snel geïrriteerd door mijn vader en trek heel erg naar mijn moeder toe..

Alles heeft er toe geleid dat ik voor mijn doelen ga en mij niet snel uit het veld laat staan door wat dan ook.. meer doorzettingsvermogen enzo ook..

Als ik dit zo lees lijkt het wel alsof het me alleen maar sterker heeft gemaakt.. :)

True, ben ik het mee eens :)

:| Uhm, tjah, als je niet gewoon kan reageren, hou je dan gewoon stil :s

Het heeft mij wel zelfstandiger gemaakt......misschien wat volwassener....
Verder kan ik veel meer van kleine dingen genieten....echt plezier hebben in alles omdat het gewoon minder vanzelfsprekend is.

Jij bent gewoon een kansrijke Young Urban Professional :) (Y)

ik ben veel voorzichtiger geworden, vertrouw mannen minder snel, wil mensen graag helpen...

:| Umh, tjah, als je niet kunt lezen of antecedenten kunt begrijpen, hou je dan gewoon stil :s

.....Je wordt altijd gevormd door dingen die je mee maakt... Ikzelf ben wie ik ben door dingen die ik heb meegemaakt..
Na m'n ouders scheiding heb ik hoegenaamd geen contact meer met m'n pa (zag hem sinds 6 jaar pas toevallig in Zwolle lopen). Omdat hij sloeg, seks. misbruikte, ben ik nu bang voor mannen.. (Komt niet alleen door hem, ook door 7 jaar seks. misbruikt door 2 andere mannen + 2 × incest met andere familieleden..) In ieder geval ben ik nu altijd panisch voor mannen, en ga ik dissocieren zodra een man/ jongen mij aanraakt of enkel naar me kijkt.... Als ik dit soort dingen niet had meegemaakt was ik niet bang voor ze geweest, had ik er geen nachtmerries over, was ik may be niet al 4,5 jaar bij het riagg voor depressies, had ik miss niet 2 suicidepogoingen ondernomen en had ik een thuissituatie met vader + moeder enz.......

Ik wil er eigenlijk niet teveel bij stilstaan... Het heeft immers geen zin om er over na te denken... Het verleden kun je niet veranderen (HELAAS :()... Het roept enkel pijn, frustraties, onmacht, boosheid, verdriet etc op...

Dat iemand niet begrijpt wat je punt is wil nog niet zeggen dat zo iemand niet kan lezen. Waarom vind je dit een typisch psychologietopic, even aangenomen dat er per definitie zoiets als een "typisch" psychologietopic bestaat, en wat vind je er triest aan?

het is geweeklaag


ik wist niet dat je uitspraken hier moest onderbouwen, pardonnez-moi,

t

Mijn leven is veranderd door problemen die ik heb meegemaakt, of waar ik mee zit/zat.
Dat is ook niet heel vreemd, omdat ik een aantal heel ingrijpende problemen heb meegemaakt. Hoe het mijn leven veranderd heeft? Anders met dingen omgaan, anders over dingen denken.

Dat hoeft ook niet altijd, maar als je commentaar op een topic geeft, wil ik wel weten waarom precies, dat is toch niet zo raar?
Dat het geklaag is, ben ik het niet mee eens, ik vraag niet naar de problemen, maar naar het effect op je leven daarvan...

En dus is dit een typisch psychologietopic? De logica daarvan (als die er al is) ontgaat mij even.
*maar goed, laat verder maar zitten*

Het is ook niet zo dat je dat per definitie zou moeten (zie in dat verband tevens de opmerking van CoveredEyes), maar je reactie kwam naar mijn mening nogal uit de lucht vallen. Het is voor mij vanwege een stoornis in het autistische spectrum (het syndroom van Asperger) niet altijd even duidelijk wat iemand precies bedoelt met een bepaalde uitspraak, vandaar dat ik je om een nadere toelichting vroeg.
*enfin, mon cher, je te pardonnai :D *

Toen ik heel jong was is mijn broer op zestienjarige leeftijd overleden als gevolg van een auto-ongeluk.

Dat heeft me heel erg gevormd. Toen ik zelf 16 was werd ik best wel bang, toen ik 17 was besefte ik dat elke dag die ik nu leef langer is dan mijn broer heeft kunnen meemaken. Om die reden probeer ik ook maximaal uit elke dag te halen ipv de hele dag niksen. Ik kan me ook vreselijk ergeren aan mensen die de hele dag geen flikker uitvreten...geef die dag dan aan mijn broer denk ik dan wel eens.

Hmm, ik heb zelf nooit echt problemen ondervonden, ik ben, zoals nare man, gewend dat altijd alles lukt. Wel heeft mijn vader een herseninfarct gehad en vier hartinfarcten, waarvan de laatste bijna fataal was. Daar was ik best ondersteboven van en dat neem je wel mee. Ik ben nu blij met wat ik heb :).