Vriendschap<=>Menselijkheid
 

Soms is het moeilijk een keuze te maken. Bijvoorbeeld als je een goede vriend of vriendin hebt en je weet iets van die persoon. Zo zaten er eens twee jongens bij mij in de klas, B en W, met wie ik op goede voet stond. B had een vriendin M. Ook haar mocht ik graag. Via-via hoorde ik echter dat W het met M had gedaan. Alle drie waren ze echter mijn vriend.
Moest ik B veel pijn bezorgen, een vriendschap en een relatie uit laten gaan door hem de waarheid te vertellen? Of moest ik mij erbuiten houden en het op zijn beloop laten omdat het maar beter was zo?

Nog een voorbeeld, stel je weet van iemand dat die persoon is vreemdgegaan en zijn partner heeft bedrogen. Die partner ken je verder niet goed, maar je houdt absoluut niet van vreemdgaan. Moet je het dan vertellen? Ik kom dan wel eens in de knoop. De vriend vraagt je het niet te vertellen, maar tegelijkertijd heb je medelijden met het bedrogen meisje.

Wat doe jij in zo'n geval? Kies je voor de mening van je vriend(in), of kies je voor je eigen mening en vertel je dat soort dingen door (desnoods anoniem :o)? :D

Ik houd me -in eerste instantie- van de domme. Ik vertel niks en hou me erbuiten.
Ik kies voor vriendschap totdat iemand echt te ver gaat.

Op naar L&R.

Ik denk dat ik er met de vreemdganger veel over zou praten, mijn mening heel duidelijk zou laten blijken en diegene dringend zou verzoeken het wel te vertellen, in de eerste situatie.

In de tweede situatie weet ik het niet. Op zich heb ik vriendinnen meegemaakt die vreemdgingen, waarbij het vriendje het dus niet wist, maar dat waren stuk voor stuk uitzonderlijke situaties. Ik bedoel, de een was 3 maanden in Spanje en het ging totaal niet goed tussen haar en haar vriend. Ze ging het al uitmaken, waarom hem dan nog extra pijn bezorgen door over het vreemdgaan te vertellen, het doet er toch niet meer toe. De ander ja, die vriend was zelf ook niet zo vrouwzoenvast, en het veranderde niets aan haar gevoelens. Nee, dan vertel ik het ook niet en vertrouw op haar oordeel.

Een regelrechte lul of trut die een ander gewoon bewust loopt voor te liegen en te bedriegen, dat zou ik niet accepteren en vertellen. Maar iemand die er bepaalde motieven voor had of weet ik veel wat zou ik zelf laten beoordelen of hij/zij moet vertellen of niet.

Soms is vertellen alleen maar onnodig kwetsend.

Dit heb ik al een keer meegemaakt, een vriendin van me had meerdere vriendjes. Had daar al een paar keer met haar over gepraat maar op een gegeven moment had ik zoiets van dat moet je ook zelf weten ook. Tot ze iets met een vriend van me begon en ik ook wist dat ze nog 2 andere vriendjes had.. Heb toen eerst tegen die vriendin gezegt dat ik dat echt niet vond kunnen en als zij het niet vertelde ik dat wel zou doen. Ze vertelde dus niets en heb ik het maar tegen die jongen verteld :s

Ik kan daar gewoon niet tegen als bijvoorbeeld in dit geval een goede vriend van me van niets weet terwijl zn vriendin meerdere vriendjes heeft.

Waarom staat dit nou weer op L&R? Dit lijkt me een uitstekend topic voor psychologie. Maar het psychologie forum is kennelijk meer het 'vertel je levensproblemen' forum dan het andere doel waar die voor gemaakt is.

als ze het niet zelf wil vertellen moet jij het vertellen (y)
mensen die vreemdgaan zijn fout

Niet mee bemoeien. Is het jouw relatie? Is het jouw morele taak om onrecht overal te bestrijden, ben jij een engel der wrake? Ben jij zelf geheel ende al vrij van welke zonde dan ook?

Sommige dingen weet je nu eenmaal, misschien omdat ze je in goed vertrouwen zijn verteld. Misschien omdat jij dat vertrouwen graag wilt. Ga jij dat vertrouwen dan beschamen?