Het 'missen' van je ex...of toch niet..?
 

Ja ik zit nu al een hele tijd met een probleem. Het is nu inmiddels alweer 9 maanden uit met mijn ex. En hij was mijn eerste echte grote liefde. Ik ben nog nooit zo gek op iemand geweest. Ik was echt helemaal weg van hem. We hebben 15 maanden verkering gehad en de eerste 12 maanden waren echt fantastisch. De laatste 3 maanden werd het steeds minder. We kregen ruzie om de kleinste dingetjes. We begonnen ons meer te irriteren aan de kleine dingetjes bij elkaar. Kortom; het ging niet meer echt.
Het was beide onze fout en we hebben het ook beide uitgemaakt. In het begin ging het wel redelijk met me. Ik had af en toe van die depri-buien dat ik wilde dat de tijd terug gedraait kon worden en dat we opnieuw konden beginnen.
Ik dacht dat het gevoel vanzelf wel over zou gaan. Het is inmiddels al 9 maanden uit.

Bij mijn andere ex-en was het gevoel eigenlijk veel sneller over. Maar nu heb ik dus nog steeds dat lege gevoel. Soms denk ik dat ik hem nog mis. Maar dat is met momenten. Ik weet niet of ik hem nou mis, of gewoon een persoon. Een persoon waarmee ik kan lachen, waarmee ik goed kan praten en waarmee ik leuke dingen kan ondernemen. Ik vind het nog steeds fijn om met hem te praten en als ik hem zie vind ik het ook leuk. Hij blijft altijd speciaal voor me, omdat hij mijn eerste grote liefde was. En ook de enige tot nu toe. Hij zei zelf ook dat ik altijd speciaal voor hem bleef. Laatst zei hij ook tegen een vriendin van me dat ik was veranderd, in positieve zin, en dat hij mij weer leuker begon te vinden, maar dan als gewoon een vriendin. Soms maakt hij ook toespelingen en weet ik niet wat ik van hem moet denken. Ik weet niet of ik hem nou mis, of omdat hij gewoon altijd speciaal voor me blijft en ik juist met HEM die leuke dingen heb meegemaakt.

Ik heb ook echt het gevoel dat ik niet meer iemand tegen zal komen zoals HIJ was. Ik ga denk ik toch onbewust vergelijken en kom er achter dat ze dan niet hetzelfde zijn als hij. Ik snap er niets van omdat het nu al 9 maanden uit is en ik er nu toch langzaam aan wel overheen moet zijn. Toch?

Zijn er misschien mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die dit herkennen?

Geef het een plaats. En dwing jezelf om niet altijd aan hem te denken. (Laat het zeg maar niet toe.)

Het gaat over zodra je een volgende goede relatie krijgt.

Negen maanden is nog niet zo lang, trouwens.

Hij was bijzonder, maar die tijd komt niet meer terug. Jullie zijn allebei al veranderd. HEM missen? Mis je niet meer dat gevoel van toen? Want hij is al niet meer die jongen van toen. Een beetje spijtig mag je het best vinden, maar je hebt het toch maar mooi meegemaakt. Heel veel mensen komen die grote liefde nooit tegen. Je draagt die ervaring voor de rest van je leven met je mee, en het is een verrijking.

Je wordt echt wel weer verliefd, er komt heus weer een schat van een jongen. Ga dat niet afdwingen, laat het gewoon gebeuren. Het komt als je er zelf aan toe bent, als je over je ex heen bent. En dat kan soms best een tijd duren.

En echt, met die nieuwe jongen ben je weer net zo gelukkig als met je ex----als je op de goeie wacht en je niet halsoverkop in een relatie stort om je ex maar te vergeten, want dat werkt dus niet.

Ja ik weet het :(
Ik zocht ook weer die warmte, die ik bij hem ook had. Maarja, dat gaat even goed, en daarna mis ik toch weer iets...

Ja ik denk ook wel dat het over zal gaan als ik weer iemand anders heb ontmoet waar ik ook zo gek op ben.

Ik moet er proberen niet zo aan te denken en me open stellen voor andere relaties, want dat doe ik nu eigenlijk ook niet.

ik heb echt precies hetzelfde. Leuk (nouja leuk ook weer niet) dat er iemand anders is met hetzelfde. Bij mij is het 7 maanden uit. Het is niet zo lang aan geweest als bij jou maar het was serieus. En ik had het uitgemaakt en nu denk ik dus steeds dat ik het te snel opgegeven heb.
Maar binnenkort spreek ik weer met hem af. Ik denk niet dat het ook echt weer iets wordt maar ik wil het zeker weten of het niet meer zou werken. Als het niet meer werkt dan is het denk ik ook makkelijker om over heen te komen. Want dan is hij niet mere zo perfect. Misschien ook iets voor jou?

Ja ik weet dus niet wat ik er van moet denken. De ene keer doet ie weer aardig en de andere keer weer kortaf. Wat me wel opviel was als ik dan een vriendje had, dat ie jaloers was en wilde weten wie zijn 'plek' had ingenomen. Maar als ik dan weer vrijgezel was, liet ie niets van zich horen.

Ik kreeg ook een aantal maanden geleden te horen dat hij me wilde zoenen tijdens het uitgaan...Ik weet het echt niet. We zijn gewoon nu vrienden ofzo.

Ik heb precies hetzelfde. Het is niet zo lang aangeweest al bij jou, maar het wat toch heel speciaal. Het ging uit, omdat ik allemaal problemen had thuis en hem daardoor verwaarloosde, waardoor ik nu ook met het gevoel zit dat als ik hem meer aandacht had gegeven dat het misschien nog aan was geweest...
Altijd als ik hem zie denk ik: dat is mijn ventje. Ik vergelijk ook iedereen met hem en niemand schijnt zo perfect te zijn. We zijn nu wel een soort van vrienden, we praten heel af en toe op msn en dan is hij de ene keer heel aardig en de andere keer weer heel bot. Ik zou hem ook zo graag terug willen, maar hij voelt alleen maar vriendschap voor me :( en daar moet ik maar mee leren leven hoe moeilijk het ook is...

Valt me op dat ik pas de eerste jongen ben die hier op reageert? Maarjah. Ik heb t dus ook nog steeds.. Het is nu bijna 5 maanden uit, na een relatie van 14 maanden.. En mis het gevoel enzo nog steeds super erg.. Iedere dag denk ik aan haar.. Soms denk ik dan even niet aan haar, bijv als je met vrienden bent ofzo, of gewoon super lol hebt. En dan opeens, doet iets je weer herinneren aan die tijd, en dan denk je het komende uur ofzo er weer steeds aan..
Misschien dat het weg zal gaan als k een nieuwe relatie krijg, alleen vind ik dat nu gewoon nog te moeilijk.. Omdat zij ook mijn eerste (en enige echte) serieuze relatie was, ga je wel alles daarmee vergelijken.. Dus ja.. is gewoon moeilijk.. We zijn uit elkaar gegaan door de afstand (dik 3uur met de trein..), maar zien elkaar nog wel als super goede vrienden, en hebben ook nog steeds goed contact (over msn, heb haar na t uitgaan ook niet meer gezien).

Ja same here! Ik verwaarloosde hem ook soms, of ik deed soms wel eens bot om de dingen waarbij ik me bij hem irriteerde..Maar...ik denk dan ook zo van: als ik dat niet had gedaan was het misschien nog aan geweest..
Maar das onzin, want hij had ook zo zijn slechte dingen... (n)

Ja precies hetzelfde als bij mij dus! Als ik afleiding heb met vrienden, denk ik niet aan hem. Maar als ik zijn foto zie of we hebben het over hem, dan komt dat 'gevoel' weer terug: Bij hem was het fijn enzo. Echt zo vervelend... :(

Ja.. Bij mij herinnert ook best veel eraan.. Omdat ik dus ieder weekend met de trein naar haar ging, denk k dus bijna altijd aan haar als ik op het station sta ofzo, of de trein zie rijden die ik dan normaal zou hebben genomen om naar haar te gaan.. Of gewoon die kleine momenten op plaatsen..

Ja ik begrijp wat je bedoelt... :(

Tis echt vervelend... Ik moet maar snel iemand tegen komen waar ik super gek op word ofzo...en jij ook... :)

Bij mij is het ook precies hetzelfde, het is nu al bijna een jaar uit en ik heb bijna 2 jaar met hem gehad en hij was ook mijn eerste vriendje. Nu zie ik hem nog heel vaak en we zoenen eigenlijk ook nog geregeld met elkaar, maar dat is juist heel stom want ik ben dan bijna altijd weer een beetje verliefd op hem maar hij niet op mij :( dat is best kut. Maar ik heb ook het gevoel dat ik niet verliefd kan worden op een andere jongen want steeds vergelijk ik hem weer met mijn ex en dan mist er toch steeds weer wat... Maar we proberen gewoon vrienden te zijn, maar volgens mij komt dat toch nooit goed want hij hoeft alleen maar met een ander meisje te praten tijdens het uitgaan en mijn avond is al weer verpest. Maar ik denk dat je dat altijd wel een beetje bij je eerste liefde blijft houden, maar ja bij mij is het wel een beetje abnormaal... :)

Nooit gehad, maar dat komt ook doordat mijn langste relatie 3 maanden duurde...kan me er wel iets bij voorstellen :).

Mijn langste relatie duurde ook drie maanden, maar bij mij blijft een persoon wel heel erg lang hangen. Gemiddeld een jaar ofzo :o

Wat zijn jullie toch ongelooflijk voor elkaar gemaakt, op papier/forum althans. ;)

In elk geval is mijn langste officiële verkering niet van belang omdat het zoog. Verder mis ik wel sommige mensen waar ik gek op ben geweest, maar dat komt omdat het allemaal goede vriendinnen van me zijn, en die zie ik niet altijd even regelmatig. :(

Ik kan wel begrijpen wat je bedoelt...

je hebt natuurlijk ook een geweldige tijd met hem gehad:)
Soms lijkt het alsof je dat dan met niemand meer kan hebben,
maar eigenlijk kan dat met hem ook niet meer....

Denk aan de laatste maanden van jullie relatie,
toen ging het niet meer toch?
daar waren vast wel redenen voor, blijf daaraan denken....
Het ging niet voor niets uit!

Het is gewoon een mooie herinnering,
maar je wil er graag weer midden in zitten in die tijd,
maar dat kan niet meer....

leg je daar bij neer en ga gewoon rustig verder met je leven, er zijn echt wel andere lieve jongens waarmee je zo'n leuke tijd kunt hebben. Alleen je moet ze wel toelaten ( en hij jou)!

Het gaat hard als je iemand anders tegenkomt. Je mist volgens mij niet zozeer die persoon (tenzij de ander het uitgemaakt had en jij het daar helemaal niet mee eens bent) maar al die dingetjes die je samen doet. Agelopen zomer is het uitgegaan met m'n ex, met wie ik 2 jaar wat gehad heb. Ik miste haar ook nog regelmatig, totdat ik een nieuwe vriendin kreeg, en dat gevoel is nu dus helemaal weg.

Ja... Als ik aan de laatste 3 maanden dacht dan was het niet meer fijn nee en dan krijg ik ook niet echt het gevoel dat ik hem mis...alleen als ik aan de eerste maanden denk, dan wast dat fijn.

Het is denk ik gewoon inderdaad een kwestie van een ander leuk iemand tegen komen (over een tijd) en dan zal ik het gevoel wel snel kwijt raken...

dit is dus ook iets waar ik nu op hoop..
ik heb het twee jaar verkering gehad met een jongen en het is nu anderhalve maand uit.. Het ging bij ons ook gewoon echt niet meer, ruzie om de kleinste dingen en het botste aan alle kanten.. En ik wou mijn vrijheid terug, ik wil nog wel ff van mijn vrijheid kunnen genieten en nog niet helemaal vast zitten aan iemand op mijn 18e.. Maar toch, nu is het dan uit, heb ik mijn vrijheid terug, maar ben daar dus absoluut niet happy mee..
het beste zou gewoon zijn, zoals jij al eerder zei, een super leuke jongen tegenkomen zodat ik HEM ff kan vergeten ofzo..

Ja precies :(

dat wil ik dus ook :(

Dat wil ik juist niet. Je bent ooit gek op elkaar geweest en ik wil en ik kan niet eens heel snel een ex vergeten. Hangt natuurlijk ook van de omstandigheden af, als je ex is vreemdgegaan dan is het een ander verhaal.

Maar om nou heel snel gek te worden op iemand anders is ook niks voor mij. Het uitgangspunt is dan vind ik een beetje verkeerd (namelijk het missen van het hebben van een partner of een partner willen zodat je de oude kan vergeten). Voor de relatie hoeft het niks uit te maken, je kan daarna een prima tijd hebben. Maar ik zou het in ieder geval niet doen. Ik kom liever iemand gewoon tegen zonder vooraf bepaalde intenties te hebben :)

Na 9 maanden is toch niet heel erg snel om weer een ander leuk iemand tegen te komen..? of wel..? :)
Mja ik wil niet op zoek gaan ofzo, ik wil het gewoon rustig aan doen en ik denk dat als ik mij er niet zo veel mee bezig houdt dat er dan wel opeens weer iemand is waar ik heel erg gek op word en die mij ook leuk zal vinden. Maar het is niet zo dat ik hopeloos op zoek ben naar iets. Ik zou het gewoon weer fijn vinden als ik iemand tegen zou komen waar ik weer veel plezier mee kan beleven en mee kan lachen en dat soort dingen... :)

Je wordt echt wel weer verliefd...als je er zelf klaar voor bent. Wat wil je anders? Een troostjongen? Zo eentje met wie het twee maanden leuk is maar van wie je best weet dat dit het niet is? Het is ook niet eerlijk tegenover die jongen, want die is wel echt verliefd op jou....

Je kunt niet de een uitwissen met de volgende, als die een nog veel te diep zit.

Voorlopig zul je moeten "behelpen" met je gewone vrienden. Niks mis mee, toch?

Met 9 maanden is niets mis mee, ik verkeerde alleen even in de veronderstelling dat het pas uit was tussen jij en je ex :)

Nee oke..maakt niet uit.. :) (y)

Nee maar mijn vrienden hebben dus allemaal een vriendje...En ze praten er 9 van de 10 over...En dat vind ik ook niet fijn voor mij. Mijn vrienden kunnen me daar ook niet echt mee helpen want ze zijn te druk bezig met hun eigen vriendje. Dat is wel jammer.
Maar ik ga ook echt geen jongens gebruiken. Ik wacht echt gewoon totdat ik dat verliefde gevoel heb...Niet eerder, want dat is inderdaad oneerlijk tegen over die jongen...

...waarom probeer je 't niet gewoon nog es?? ik bedoel, zijn toespelingen zijn wel duidelijk; volgens mij wil hij wel. en als het mis is gegaan doordat je je aan elkaar begon te irriteren, ligt het er niet aan dat je elkaar niet meer leuk vindt. maw, kijk waarom het is misgegaan, maak duidelijke afspraken om te voorkomen dat dat weer gebeurt en probeer t gewoon nog een X
(het lijkt me dat jullie elkaar vrij vaak zagen en niet echt veel vrijheid gunden; als je dit verbetert ofzo, misschien dat 't dan wel goed kan gaan...)

zelf is m'n exvriendin nou ook weer bij me terug (ook al was dat lang niet zo lang uit) en totnutoe gaat 't heel goed enzo...veel beter dan eerst heb ik 't idee...

Ja, alleen kom ik niet snel iemand op die manier tegen ofzo? Ik zie het allemaal vanzelf wel.. Wat ik wel weet, is dat ik het deze keer dichter bij huis zoek, en niet op dik 3uur afstand..

Nou het leek wel of je het over mij had... Ik heb echt precies t zelfde. Ik heb 3 jaar een relatie gehad, en het is nu 4 maanden uit. Wel logisch dat ik m nog niet vergeten ben, maar het is echt erg. We zien elkaar nog best wel vaak, en dat maakt het zo moeilijk... Maar ik ben nu dus wel iemand anders tegen gekomen, en we vinden elkaar erg leuk maar het is nog niks. Maar ondanks dat hou ik nog heel van van mijn ex. En hij wil "vrienden"zijn maar dat werkt gewoon niet. Hij heetf geen gevoelens meer voor mij, maar ik dus wel voor hem. Het zijn soms wel van die bevliegingen, dat ik hem opeens mis.
Maar sterkte er mee... ;)

Hij zei zelf dat hij niets meer voor me voelde. Gewoon leegte. Hij ziet me gewoon als een vriendin. En we zijn ook uit elkaar gegroeit. Om weer wat met elkaar af te spreken vond hij eng. En dan weet ie niet meer om wat te zeggen. Ik heb wel eens ooit gevraagd: Zullen we eens naar de bioscoop gaan? En dan zei ie dat ie geen tijd had of dat ie het niet durfde. En dat soort dingen. Met andere woorden: Ik denk niet dat het nog lukt hoor... :)

Ja dicht bij huis is echt zo veel fijner en ik denk dat je elkaar dan ook veel sneller leert kennen...En je bent natuurlijk sneller bij elkaar... :)

Ja precies! Dat heb ik dus ook! Zo opeens een mis gevoel...Dat ik HEM mis...en dan de volgende dag is het gewoon weer weg. En dan een paar dagen/weken later heb ik het weer. Erg vervelend. Ik zie hem nu ook met oud en nieuw tijdens het uitgaan... :s

Ja, maar is makkelijker gezegd dan gedaan he.. Ik zou graag weer een nieuwe relatie willen, maar weet nog niet of dat allemaal al wel gaat enzo.. Zit toch nog met emoties enzo..
Dat is het 'voordeel' van een relatie op afstand, dat je elkaar als het uit is niet echt vaak tegenkomt (kan ook weer nadeel zijn..)

Ja...maar als je nog vol zit met emoties lijkt het me niet verstandig om weer een nieuwe relatie te beginnen. Ik denk dat je gewoon beter kunt wachten totdat je weer echt helemaal er klaar voor bent, zonder emoties etc...Als je begrijpt wat ik bedoel... Ik zou ook heus wel weer een relatie willen, maar ik wacht het gewoon nu maar rustig af...en ik zie wel wie ik tegen kom... :)

Het is niet echt de emoties, maar meer de herinneringen.. Iedere keer als ik er dan aan wordt herinnerd, komt alles weer naar boven (klinkt ook weer lekker drama..).
Dit zal wel voorbij gaan als ik een nieuwe relatie heb, dat denk ik wel (en hoop ik ook). Ik zie het vanzelf wel, ben niet op zoek, en zie wel wat mijn pad mag kruisen..

Ja ik begrijp. Ik wil nog steeds vergelijken... :( Maar ja inderdaad, je moet gewoon afwachten en dan komt er heus wel weer iemand... :(
Maaruh herinneringen heb ik ook last van ja... :(

Op zich zijn de herinneringen zelf niet echt slecht (zijn tot nu toe altijd goede herinneringen, heb ook alleen goede), maar toch.. Misschien wel juist omdat ze zo goed zijn, kunnen ze soms pijnlijk zijn..
Ik zou denk ik niet gaan vergelijken bij een nieuwe relatie (misschien onbewust, maar toch), maar wel nog terug denken.

Ja ik vergeleek onbewust ofzo denk ik. Kweet niet. Mja ik heb heel veel goede herinneringen, alleen de laatste 3 maanden waren niet meer fijn. Als ik daar aan denk dan is het wat makkelijker om hem los te laten. Maar ik heb meer goede herinneringen dan slechte herinneringen aan onze relatie en dat maakt het wel moeilijk....

Ik heb eigenlijk alleen maar goede herinnering.. Hebben ook maar één keer ruzie gehad, maar toen was het al uit (lang verhaal, geen zin om t hier op t forum te gaan zetten)..

Voor mij is het mogelijk een voordeel, dat zij zelden hier is geweest (klinkt ook lekker fout, maar ik had OV). Ik zat zo goed als ieder weekend bij haar, dus ik kom hier niet veel plaatsen ofzo tegen, die me aan haar herinneren, en we hebben dus ook niet echt gemeenschappelijke vrienden (spreek ik alleen soms nog op msn).

Dat scheelt al heel veel ja. Ja ik kom hem nog regelmatig tegen/spreek nog regelmatig met hem, dus dat maakt het wel moeilijker.. :(

De enige keren dat ik nog met mijn ex contact heb, is via msn of mail, ongeveer een uurtje per week, dus is nog wel te doen dan. Maar was in het begin wel moeilijk.. Je weet dat je anders met elkaar om bent gegaan enzo..
Wij waren in het begin bijna een jaar gewoon goede vrienden, en na een keertje afspreken klikte het.. En dat is 14 maanden goed gegaan, tot ze me opeens meer zei te zien als haar beste vriend. :confused:

Jouw verhaal komt gewoon echt 98% overeen met die van mij, bij mij is er tegenwoordig helemaal geen contact meer :( en de periodes zijn veel korter.

Is er bij jullie dan geen contact meer, omdat jij het niet wil, of omdat zij het niet wil? Mailen jullie dan ook nooit? Ik mail haar wel nog regelmatig, omdat we toch als vrienden uit elkaar zijn gegaan (hoewel het toch zij was die het uitmaakte..)

Wij zouden ook vrienden blijven, maar dat werkt totaal niet. Er is gewoon geen zinnig gesprek meer te voeren. Er is teveel gebeurd tussen ons zoals zij het zegt. En daarnaast elke keer als ik haar spreek moet ik weer aan alles denken. Alle leuke dingen en zeer zeer pijnlijke dingen en hoe het er nu aan toe gaat

heb ik ook...
we zouden als vrienden uit elkaar gaan (zijn in de tussentijd wel veel vage dingen gebeurd?)

maar als we elkaar nu spreken komt het steeds terug op een gesprek met stomme opmerkingen om niets...echt een normaal gesprek lukt....

terwijl ik (en ook hij) het zo graag zou willen..gewoon goede vrienden zijn...maar het werkt niet (nog niet...hopelijk)

Hm... :(

*knuff* kom wel goed.

jah.. :(

ooit hé ooit.. :(