Drie badmeesters op Texel
 

Wat gek.
Ik ken je alleen maar
van een jaar of twee geleden.
Toen was je nog heel jong,
vol muziek,
klein en simpel.
Ik wilde je meenemen.

Ik wilde je mee,
het liefst tien jaar verder,
en dat weer het liefst in een maand
of twee.
Jij bleef klein,
dat moest. Je liet me achter,
ging op vakantie,
zoende drie badmeesters op Texel.

Ik was bang geweest
je hand vast te pakken,
en jij zoende drie badmeesters op Texel

Ik denk dat het vanochtend was,
ik sliep nog half.
Jij was mooi, dat was lang geleden.
We spraken niet veel.
Ik kuste jou,
jij mij ook,
Je haar heel lang,
haast wit,
net iets te rode lippen,
iets te zwaar opgemaakt,
je wang opvallend zacht
tegen de mijne.
"Ik moet weg" zei je, je keek verdrietig,
teleurgesteld.
Je moest niet alleen,
je wilde ook weg.
Dat was raar, ik wist dat je niet meer terug zou komen.
"Je bent mooi" zei ik en kuste je.
Jij wendde je hoofd af
"Lippenstift" zei je.
Je was mooi, zei ik nog eens.
Dat was je ook,
en toen was je weg.

pffffff
mooi

erg mooi....maaar gaat dit niet richting proza? ( of zit ik ernaast....)
Komt op mij meer over als een prachtig, origineel verwoord verhaaltje...nou om toch maar even in "dichttermen" te spreken: je derde strofe vind ik zo leuk...
De gedachte achter je gedicht, of hoe ik dan denk dat die is, heb je echt mooi omschreven...er zit erg veel in...ja!:).

Erg mooi, ik houd van je stijl en van je "verhalendheid"...je kunt er vast wel eens een boek mee vol schrijven ;)

mooi? oke, het is niet lelijk ofzo... als het gewoon een verhaaltje zou zijn. Als verwerking naar poëzie zitten er een aantal niet goede "klanken" in, dat wil zeggen: stukjes waar het niet lekker loopt. Daarbij begint het op een gegeven moment wel verdacht veel op een gesprek te lijken, dat is iets waarmee je moet oppassen als je gebeurtenis wil vertalen naar poezie. Bij 5e herlezing zou het ook wel een stukje script kunnen zijn.

"Mooi" is natuurlijk heel subjectief en niet iedereen hoeft zich daar in te vinden. Dat verlang ik ook beslist niet. Ik ben ook blij dat je zo eerlijk bent. De dingen die jij aangeeft, vind ik fijn om te horen. Want het was juist mijn bedoeling om dit wat breder op te zetten, niet alleen met het stempel "gedicht". Noem het gesprek, noem het brief, noem het script, het maakt mij niet uit. Ik probeer ze samen te laten vloeien, dat is één van de experimentele dingen waar ik mee bezig ben op dit moment. Het gaat mij erom wat voor beeld het bij de lezer schept, of het überhaubt een beeld schept.

De rest trouwens ook: mijn grote dank voor jullie reacties! (alsof ik die vergeten zou zijn) ;)

Wat was er eerder, het gedicht of je signature? Ik vind je signature het mooiste, die zegt veel meer dan zoveel woorden. :)

Het schept zeker een beeld, ik weet niet of mijn interpretatie overeenkomt met jouw betekenis/bedoeling van de tekst, maar je brengt een soort terugblik op mij over, over een "oude liefde", een liefde die niet heeft plaatsgevonden, maar waar je over droomde(het kwam niet tot uiting) en nog. Een ongrijpbare liefde. Vooral die 4e strofe/dialoog, komt heel visualiserend over.
Ik vind dat je het mooi verwoord, subtiel mooi.

in der Beschränkung zeigt sich der Meister. dit is mooi van eenvoud en herkenbaarheid.