Raak ik haar kwijt?
 

Hey mensen, ten eerste, ik post weer eens op deze naam. ik zit nu onder een andere naam op het forum, maar die kennen mijn ouders ook, en ik heb liever dat ze hier niks vanaf weten.

ik zit ergens best heel erg mee. ik zou het ff zo goed mogelyk proberen uit teleggen. ik heb problemen enzo, en een vriendin van me (L) was er altijd voor me. ze heeft me gesteunt, en ervoor gezorgt dat ik zelf hulp ging zoeken bij de vertrouwens persoon. allemaal fijn enzo. ik heb nu ook al een tijd niet meer toegegeven aan mijn eetstoornis, en het lijkt er op dat ik hem overwonne heb. allemaal zon beetje door en voor L. alleen nu heeft L zelf ook problemen. ik probeer er voor haar te zijn, maar ze heeft het er bijna nooit met me over. ik weet niet hoe ik er voor haar kan zijn enzo. er zijn wat dingen mis gegaan en ik heb zelfmoord willen plegen. net toen ik het wilde doen belde een vriend van me op. daarna dufde ik het niet meer. ik heb het tegen L verteld de volgende dag, en ze deed heel kortaf. ze zei dat het mijn eigen keus was. er ligt een verwijs brief naar het riagg klaar bij de dokter die ik nog moet ophalen. ze zei dat ik hulp kon zoeken, of zo doorgaan en dan doodgaan. ik zeg het nu anders dan zij zei, maar het was wel zoiets.
ik schrok ontzettend van haar reactie. alsof het haar niet meer zou boeien, als ik dood ga.

vandaag was ik bij haar. samen met haar zusje en zijzelf keken we een film. ze zei wel eens wat tegen haar zusje maar bijna niks tegen mij. opzich niet zo erg, maar ik had het gevoel dat ze gewoon niet wist wat ze tegen me moest zeggen, omdat ik toch slecht antwoord geef ofzo. ik weet het niet, maar het komt er op neer dat het leek dat ze liever wou dat ik er niet was laat ik maar zeggen. toen ik zei dta ik naar huis ging leek het wel alsof ze dat jammer vond, maar ik kon het niet erg goed 'peilen'. ik weet het gewoon niet meer, ben ontzettend banfg dat ik haar kwijtraak, wat er nu ontzettend op lijkt. als ze me niet meer moet moet ze het gewoon zeggen, en niet zo doen. ik weet eigenlijk niet waarom ik dit post. heeft iemand hier ervaring mee? en kan het zijn dat ze zo doet omdat ze zelf problemen heeft?

Het lijkt me erg lastig, voor jou en je vriendin. Ik heb het zelf ook eens gehad, tegen iemand gezegd dat ik bijna een overdosis genomen had. Daarna was hij erg kortaf en kreeg ik een hele preek, ik moest niet zo zielig doen. Op dat moment was ik daar erg verdrietig om en kon ik hem wel de nek omdraaien. Maar nu ik er echt goed over nagedacht heb, weet ik dat hij wel gelijk had met wat hij zei. Al zijn mijn gedachten nu niet weg.

Maar voor jou, ik denk dat je moet proberen toch te praten met die vriendin. Het zal voor die vriendin ook niet fijn zijn geweest te horen dat je een bijna zelfmoordpoging gedaan hebt. En ik denk niet dat het haar niets uitmaakt, maar dat ze gewoon niet weet hoe ze erop moet reageren. Maar ik denk dat het het belangrijkste is dat je gewoon met haar gaat praten. Zo raakt zij misschien ook haar gevoelens kwijt, haar angsten die ze misschien heeft voor jou. Ik weet het niet.

sterkte

Ik heb het al eerder geprobeerd, daar reageerde ze anders op. :s

ik weet het niet :s ik zou het toch eens proberen met praten.
Vraag haar waarom ze zo doet, zeg haar dat je merkt dat ze zich anders gedraagd

Ik denk dat je vriendin niet goed weet wat ze er mee aanmoet en dus niet weet wat ze moet zeggen of doen. Het kan ook zo zijn dat ze liever niets zegt dat dat ze iets verkeerds zegt. Niet wetend dat dit jou nogal pijn doet.

Als ik jou was zou ik haar erover aanspreken, dan weten jullie tenminste allebei waar jullie aan toe zijn.

Liefs,

Laura

Dit is inderdaad een moeilijke situatie. Ik denk dat het voor je vriendin nu ook heel moeilijk is. Ze heeft nu zelf ook veel problemen en zit daar erg met haar gedachten bij en daarom weet ze denk ik niet goed hoe ze op je moet reageren.
Ik denk dat het echt wel heel fijn vind als je bij haar bent en ik denk dat jullie elkaar zeker ook wel kunnen steunen. Er samen over praten lijkt me toch echt het beste hoewel dat misschien heel moeilijk is. Ik zal dat zeker wel doen.
Heel veel sterkte ermee, en heb een beetje geduld met haar.

Herkenbare situatie....

De band tussen m'n beste vriendin en mij is door mijn eetstoornis ook heel erg verslechterd. Ik heb het haar wel vertelt, maar iemand die zelf geen eetstoornis heeft begrijpt het vaak ook niet. Soms moes ze ergens om lachen wat voor mij heel diep lach of begon ze er juist over op een moment dat ik echt even niet wilde praten. Nu zien we elkaar niet meer zo vaak eigenlijk en bespreken we zeker niet alles.

Bij jou is het natuurlijk wel iets anders, maar er is waarschijnlijk iets wat je vriendin niet leuk vind aan wat jij doet, het beste is om dat gewoon uit te praten. Vraag haar of er iets is, of je iets fouts hebt gedaan en of jullie daar alsjeblieft over kunnen praten en uit kunnen komen!

Succes

heej :)

Ik kan me goed indenken hoe jij je hieronder voelt. Heb nooit echt heel erg in dezelfde situatie gezeten, maar de onzekerheid ken ik zeker wel. Het is moeilijk... Heel moeilijk en het is belangrijk hier duidelijkheid in te krijgen. Kan je het haar niet gewoon vragen. Gewoon vragen of ze alsjeblieft een eerlijk antwoord wil geven, want dan pas kan je er wat mee. En de hele tijd in onzekerheid zitten is ook niets.

knuff, wen

ik kan me wel een beetje in de situatie inleven denk ik, heb zelf ook perioden gehad waarin ik het zeer serieus overwoog om er een einde aan te maken.
jouw vriendin weet dit van jouw en kan zich waarscheinlijk bij de redenen ook wel iets voorstellen.
ik denk dat je het niet beledigend moet opvatten, wat l nu doet
uiteindelijk zul je er echt zelf achter moeten komen dat het leven de moeite waard is om te doorstaan ( want, laten we nu eerlijk zijn dat is het wel, bij het leven)
jouw vriendin is er denk ik door jouw "geschiedenis" ook achter gekomen, zowiezo zal ze erg zijn geschrokken, maar ze weet ook dat het jouw probleem is

als ik jopuw was zou ik me er eerst maar eens op concentreren dat je er een beeetje overheen komt en niet meer van dat soort zwarte gedachten meer hebt ( mopeilijk ik weet t ) ga iets leuks doen, de natuur in, een mooi boek lezen, leer de schoonheden van het mens zijn kennen!

als t iets beter met je zal gaan zal l dit ook wel aan je merken en bereid zijn om er als vriendin voor je te zijn.

suc6 met leven!

als je zelf al depressief bent en iemand anders 'zadelt' de dan op met zijn/haar problemen kun je dat niet hebben ;)
ben het zelf ook geweest en als iemand anders dan ook maar zielig zat te doen voelde ik me meteen ook nog rotter (n)
maar zou gewoon met haar erover praten wat der dwarszit en misschien even geen contact zodat ze haar eigen problemen even op rijtje kan zetten

Doen/hebben jullie het ook wel is over andere (leuke) dingen en doen/deden jullie wel leuke dingen samen dan. Of was het meer dat 80% van de tijd het draaide rond (jouw) problemen.

Misschien heeft ze er gewoon echt even genoeg van dat je nog steeds met je problemen zit en voelt 't voor haar als verspilde moeite als je na al die tijd dat ze je probeert te helpen, zelfmoord wilde plegen.