Oorlogskind
 

Pijn staat in ogen te lezen,
verdriet stroomt over wangen.
Levenslust is gebroken,
een toekomst uitgewist.

Zovele zijn er te vinden,
vluchtend van alles wat hen lief is.
Zoekend naar wat warmte,
een troostende arm om hen heen..

Maar de wereld schiet,
de wereld moord.
Ze lopen doelloos verder,
wachtend op wat komt.

Zullen ze ooit weer de warmte vinden,
die hun hart zal ontdooien.
Die herinneringen zal vervagen,
en hun verdriet worden gehoord

mooi gedicht, erg mooi alleen vind ik het laatste stukje wat minder en viel me een beetje tegen ... voor de rest vind ik het erg mooi! kusje!

Ik vind de omslag van toon na de tweede strofe sterk; in de eerste twee strofen romantiseer je het onderwerp een beetje, waardoor het op zich erg mooi overkomt, maar in de laatste twee strofen leg je wat meer nadruk op de inhoud, ik denk dat dit wel belangrijk is voor de boodschap die het gedicht in zich heeft.

Wel vind ik het taalgebruik in de laatste twee strofen wat minder, maar de inhoud spreekt me aan. Ik zou zelf wel proberen om deze strofen nog wat bij te schaven; een wat pakkendere verwoording te plaatsen. Ook lijken deze twee regels niet helemaal te kloppen, taalkundig gezien:

Die herinneringen zal vervagen,
en hun verdriet worden gehoord

Over de eerste twee strofen; de eerste strofe vind ik absoluut prachtig, een zeer sterk begin. Over de twee strofen heb ik twee dingen die me opvielen:
- 'vluchtend van alles wat hen lief is'; mijns inziens staat hier net een lettergreep teveel
- 'een troostende arm om hen heen...'; hier verloor je me een beetje bij het lezen; ik vind het zonde dat je deze zin gebruikt, welke mijns inziens een beetje standaard is, terwijl de voorgaande regels dat niet zijn.