Ik raak dr kwijt..>>opname<<
 

Mijn moeder wordt opgenomen. Ik raak dr kwijt.. zo voelt het. Ze laat me in de steek. Alleen met een man die ik haat.. Het gebeurd echt.. IK ben alleen straks.. Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik ben echt wanhopig en bang.

Het voelt zo oneerlijk.. Ik kan het niet meer verwoorden, maar ik raak mijn moeder kwijt.. Ze gaat weg, of is ze al weg?

Ik kan dit niet, ik heb vandaag aan mijn mentor gesmeekt of ze me meenam.. Ze kon het niet, dat weet ik wel...Ik was overstuur.. Ik deed ook haar heel veel pijn..

Is hier misschien nog iemand die ook een familielid oid kent dat opgenomen is geweest? Of heeft iemand tips ofzo, hoe ik hiermee om moet gaan..

xxx mir

Nee dat heb ik gelukkig niet, maar ik kan me wel een beetje voorstellen hoe het voelt. Lijkt me echt verschrikkelijk! Hoelang wordt ze eigenlijk opgenomen?
En kan je tijdens die opname niet bij iemand anders wonen, vriendin, familielid??? Ik kan me voorstellen dat je bang bent en dat je je eenzaam en alleen voelt omdatj e meoder je in de steek laat, maar zij kan er ook niks aan doen! Ze vind het waarschijnlijk ook verschrikkelijk!! Praat er veel over met iedereen en probeer iemand te zoeken waar je bij kan wonen!!

Heel veel sterkte!!

je hebt pm meis :)

eej mir,

mijn mam is een aantal keren opgenomen geweest.... echt kut...
echte tips om er mee om te gaan zijn er denk ik niet.. ik ben nu zover dat ik mn mams problemen los kan laten... kben 17 en over een paar weken ga ik op kamers... kben blij dat ik deze stap genomen heb.. ik denk dat het belangrijk is om je los te maken van de problemen van je mam en ze je niet eigen te maken... al geef je nog zoveel om dr, ook al denk je dat je niet weg wilt lopen voor haar problemen. mn moeder is nu drie keer opgenomen geweest en telkens was ik er kapot van. ik heb ook ooit mn mentor gesmeekt me mee te nemen naar huis, ik schaam me ervoor maar toen ik het van jou las was ik blij dat ik niet de enige was, ik dacht dat het abnormaal was ofzo...

ik heb nu niet zoveel tijd... ik hoop je nog eens te spreken. Hou je taai Mir.

Liefs Joor.

Zoals ik ook al op LJ heb gezegd; ze wordt nu iig geholpen.

Ik denk niet dat je het moet zien als kwijtraken of dat ze je
in de steek laat, ik denk nl dat het alleen maar beter kan worden
als ze echt geholpen wordt ed.

Volgens mij was/is het voor jou ook heel moeilijk om te zien dat het slecht met haar gaat, en dat je eigenlijk vrij weinig tot niets voor haar kan doen... Misschien merk je later dat er een last van
je afvalt ed. (ik wil niet zeggen dat je je moeder als last ziet oid,
maar als het erg slecht gaat met iemand waar je veel bij betrokken bent ed, drukt dat op je...)

Ik weet niet precies hoelang ze wordt opgenomen ed, maar
idd, kan je niet iig in die tijd bij iemand anders blijven?

Verder ken(de) ik wel familieleden die (verschillende keren)
opgenomen zijn geweest. Maar goed, daar heb je niet zo
veel aan, denk ik.

mijn broer is wel opgenomen geweest, maar da's alweer
een tijdje geleden... dus ik heb niet echt tips enzo, en een
broer is toch anders dan je moeder

veel sterkte meis

:(
Familielid opgenomen heb je denk ik weinig aan atm. Want ik heb het gevoel dat het feit dat je alleen met je vader zit een groter probleem is (correct me if I'm wrong please). En wat dat betreft zou ik zeggen: kan je niet ergens logeren of zo?

Maar ik ken het verhaal niet precies, ik weet niet wat er met je moeder is, dus ik weet het ook niet zo goed.

(ik reply hier vast binnenkort nog wel een keertje)

Sterkte meisje!

Ik kan je post indelen in 2 delen, namelijk 1 dat je moeder opgenomen wordt en 2 dat ze je alleen laat met je vader.

1: probeer altijd achter haar te staan want er is niets erger dan opgenomen worden (wat waarschijnlijk al een moeilijke keus is) en weten dat je eigen dochter er niet achterstaat en een shuldgevoel bij je neer legt (kzeg niet dat je dat doet maar het zou kunnen, dit geldt dus als waarschuwing he)

2: als je het echt zo erg vindt om met je vader in 1 huis te leven, kun je eens overwegen hier iets aan te doen. Begeleid kamerwonen ofzo, of ga eerst eens na of je een weekje ergens anders kunt wonen bij vrienden of familie. Je kunt ook overwegen al op jezelf te gaan wonen (met of zonder hulp dus), zo jong ben je ook weer niet...

Hoe lang wordt ze opgenomen?

Ik weet het niet, ik zal deze week wel wat meer horen..
waarschijnlijk voor minimaal 6 weken.. :(

dit is poging 2... (kreeg vanmiddag, na een heel verhaal getypt te hebben een foutmelding :mad: maar dit verhaaltje wordt niet zolang denk :p)

mir....
ik had het al tegen je gezegd op msn enzow.
Ik kan heel goed begrijpen dat je het zo voelt, alsof je moeder je in de steek laat. Maar probeer eens realistisch te denken, is dat wel zo? Als je moeder niet opgenomen zou worden, zou ze ook niet (of iig niet snel) 'beter' worden... En dan? wat heb je dan mir... dan is ze er, maar dat is ook wel het enige. Kan ze niet veel beter, beter worden, om er vervolgens helemaal voor jou, en natuurlijk voor haarzelf te zijn?
Denk eens terug aan dat begeleid wonen. Dat wil je zo graag... Je moeder was ook zo bang je kwijt te raken. Dat gevoel heb jij nu precies zo, maar was het jouw bedoeling haar pijn te doen? Natuurlijk niet... Je kon niet anders.....

dikke knuff, wen

meisje, wat vreselijk voor je!! ik wist dat het slecht met je moeder ging enzow, maar nie dat het zo erg was....
Het is denk k het beste..... ik snap heel goe d dat jeje wanhopig voelt nu je alleen met je vader bent... maar de stemming van je moeder beinvloedt jou ook heeel erg, en dat wordt waarschijnlijk wel minder nu... je kunt inderdaad vragen of je nie meteen begeleid kan gaan wonen, zo snel mogelijk in ieder geval..ik weet dat er wachtlijsten zijn, maar misschien kunnen er uitzonderingen worden gemaakt dat weet ik niet ..praat er over met jeugdzorg of altrecht? kweetnie wanneer je volgende afspraak is , maar je kunt altijd bellen lijkt me ..
ik hoop je nog te spreke, meissie hou je goed ik denk aan je!
xxxxxx

Van je afschrijven is natuurlijk altijd goed. Ik denk niet dat ik verder erg veel kan toevoegen qua tips.
Maar ik wil je bij deze erg veel sterkte wensen!
Hou je taai!

ik heb net gebeld met iemand daar voor mir, maar die is even aan het bellen met iemand anders (voor mij dus) en belt me zo terug. (zodat mir misschien eerder hulp kan krijgen, ze wat meer opschieten, en ook met dat begeleid wonen ed, dat ga ik ook eens even vragen...) want zoals eergisternacht, kan het niet langer... *knuff* wen

Crisisopvang is normaal gesproken (hier iig) maximaal 6 weken. Binnen die 6 weken kijken ze wat er aan de hand is en wat er verder voor behandeling (langdurige opname, therapie, etc) nodig zal zijn enzo. (en uiteraard bied zo'n opname een stuk veiligheid en rust)

pff..

Ze moet nu zeker 5 weken wachten op een opname.. dat is toch echt niet normaal?!
Ik kreeg vanmiddag een folder van haar afdeling in mijn handen gedrukt. Het kwam zo dichtbij, het voelt zo fout..
Wilt ze zelf wel? ze is zo tegen altrecht.. En dit was toch zeker een afdeling van altrecht..
(afdeling den brink (??) in Zeist)
Het voelt helemaal niet goed..
vandaag was er een gastspreker van de stichting Pandora.. na de les praatte zij mij moed in, ik geloofde haar..
Maar nu is de moed weer weg.. en nu zoek ik haar, zinloos, op die site van die stichting..

ow...ik ga daar solliciteren maar bij nader inzien...

Wat ik niet snap is, dat als je moeder een crisisgeval is, ze wel op de wachtlijst komt...

Helaas wel, ik heb ook ongeveer zo lang moeten wachten op een crisisopname.

maar-maar, het is toch niet voor niets crisis?! dat betekend toch dat het niet langer kan.. maar toch moet dat.. *zucht* echt hopeloos dit.. :o

Zijn er geen andere mensen die een handje kunnen helpen oid?
(familieleden, kennissen enz?)

familieleden niet..:( een paar kennissen wel..(2 om precies te zijn) :)

I know... hulpverlening is soms 1 warboel.. :(

*knuf*

Ik heb dat ook meegemaakt op mijn 15e. Je word er alleen maar sterker van en weet dat je na zo'n ervaring op eigen benen kan staan.

Ik hou er niet van als zorginstellingen op zo'n manier met mensen omgaan.

sorry, ik snap het niet.. :o

Nouja, met andere woorden: als Altrecht mensen die een crisisgeval zijn, zo lang laten wachten, heb ik geen zin om er te werken.

Of begrijp ik jou nou verkeerd.

mh, ik dacht dat je bij Pandora wou werken..
Maar idd altrecht laat mijn moeder nog zeker 5 weken wachten op een crisisopname..

mijn moeder is vanaf dat ik in groep 4 zit opgenomen. dan weer even niet dan weer wel. en nu nog steeds. de laatste tijd gaat het wel wat beter. minder opnames enzo.
ik was te jong om echt te beseffen wat het in hield. 'mama ligt in het ziekenhuis' en mijn zusjes en ik sliepen dan vaak bij oma en opa of bij iemand anders. vaak alleen. nooit iemand thuis als we uit school kwamen.
pas later(geloof in groep 8) kreeg ik het gevoel dat ze ons in de steek liet. het duurde al zolang. kon ze zich er niet gewoon overheen zetten? wilde ze niet dat het beter ging?
nu weet ik ook wel dat ze dat wil. maar dat het gewoon niet lukt. maar toch soms als het weer helemaal fout gaat, denk ik het nog welles.
en soms voelt het alsof ik der kwijtraakte. maar daar helpen ze der. daar is ze veilig. en als het allemaal weer beter gaat, zal het denk ik alleen maar beter zijn. dan kan ze er helemaal voor jou zijn! je moeder zal misschien zelf wel een schuldgevoel hebben, ze zal misschien zelf wel het gevoel hebben jou in de steek te laten. maar dat is niet haar bedoeling. ze wil alleen maar dat het beter gaat. probeer haar gewoon merken dat je van der houd en dat je achter der staat:)
ik hoop dat het bij jou allemaal niet zolang duurt. en echt. dit zal het beste zijn!! heel veel sterkte!