Help!
 

ik heb de laatste tijd opeens het gevoel dat ik iedereen kwijt ben, dat ik nietmand meer heb en dat ik geen kant op kan. Ik zit nu op mijn werk en heb weer zo'n "paniekaanval" voel me superkut en weet niet wat ik moet doen... als ik thuis was geweest weet ik dat ik nu keihard aan t janken was, wat moet ik nouw doen... herkenning iemand..?????

Jepz heb ik ook wel. Ik heb wel veel vriendinnen waar ik mee kan lachen maar echt steun heb ik niet aan ze(ook omdat ik niet echt praat met ze). Maar dat zou ik ook tegen je hulpverlener (zie andere topic)zeggen als je op gesprek gaat. Die kan je vast meer vertellen hoe dit kan en wat je eraan kunt doen!! Succes (Y)

dat duurt nog een week, en ik trek het gewoon niet... weet niet hoe ik weer rustig kan worden...:'(

kom ik weer met me tip:

schrijf precies eens op wat je voelt en wat er in je op komt. is heel erg eng om daarna terug te lezen maar ik wordt er rustiger van wie weet jij ook wel

ik voel wel 10.000 dingen door mekaar, ik weet het allemaal niet meer..!!!

ben ik weer, weer ff kalm. inn zow n bui ben ik ff helemaal ed weg kwijt. als ik thuis was geweest was t anders gelopen nu moest ik me wel inhouden...

Wat was er dan gebeurd als je wel thuis was gewees :eek: :confused: ??
Kun je niet met iemand opschool erover praten ofzo? Dat kun je dan meteen maandag doen! Schrijven is ook een goeie tip, of zoek je internet vriendinnen. Mijn twee internet vriendinnen zijn mijn beste maatjes geworden ondanks dat ik ze nooit gezien heb!(als er iets is mag je me altijd PM'en I'll be there)

ik ben dus niet de enigste die hele goede internet/msn vrienden heeft :)

Ook al voel je 10.000 dingen door elkaar, schrijf gewoon op wat er in je opkomt. Dat helpt echt. Als je het aandurft, kun je alles daarna doorlezen en kijken hoe je hebt geredeneerd ed. Als iets de negatieve kant uitdraait, probeer dan de onlogische kanten eruit te halen en haal hier je eigen redenering mee onderuit. Laatst kwam ik er namelijk op uit dat ik minder bijzonder was als een random schelpje...die is op zich redelijk makkelijk onderuit te halen (ik heb een persoonlijkheid en het schelpje niet).

Als je op je werk zo'n aanval hebt probeer dan een rustige plek te zoeken als je zeker weet dat je je zelf niets aan zult doen. Anders lijkt het me het beste om onder de mensen te blijven, hoe moeilijk het mischien ook lijkt.

Verder: praat erover, met je hulpverlener, met vrienden, met iemand....

volgens mij mag ik dat ofzo niet zeggen hier, weet niet precies hoe het zit als je zegt dat je dan gaat snijden...

Ik herken wel enigszins wat je zegt. Dit soort ideeën werd en word ik ook door gekweld, maar het gaat over geloof me.

ik hoop het maar, vrijdag dus jeugdzorg, maar tot dan toe... al weet ik niet hoe zij me hier mee kunnen helpen...