[dialoog] dansen in de regen
 

‘Ik wil dansen in de regen.’
‘Het is lente. Alle bloemen in bloei, geitjes lopen in de wei. Hoor je de vogels niet fluiten? Daar wordt je toch gelukkig van?’
‘Nee.’
’Dan weet ik het ook niet’
‘Toch wil ik dansen in de regen’
‘Maar de lucht is blauw, zeeblauw, azuurblauw, bijna turquase. Zonder wolken kan het niet regenen. Daar is een wonder voor nodig.’
‘Wonderen bestaan.’
‘Misschien’

‘Ik geloof. Geloof jij?’
‘Dat is een chiasme’
‘Wat?’
‘Een stijlfiguur in het latijn. Eerst een persoonlijk voornaamwoord en dan een werkwoord. Daarna omgekeerd.’
‘O’
‘Dat vind ik mooi. Ach, laat maar’
‘Maar geloof je?’
‘In God? Nee.’
‘Je moet toch wel in iets geloven.’
‘Ik geloof in jou, dat is genoeg.’
‘Waarom?’
‘In wie zou ik dan moeten geloven?’
‘Zo bijzonder ben ik anders niet.’
‘Als je dat meent, weet je niet half hoe bijzonder.’
‘Maar ik ben niemand.’
‘Odysseus was anders een heel slim man.’
‘Dan ben jij de cycloop.’
‘Dat is goed, dan ben ik de cycloop. Als je straks maar voorzichtig in mijn oog steekt.’

‘Zijn we er al bijna?’
‘Liefje, het gaat niet om het doel. De reis is al een belevenis op zich.’
‘Nou, ik vind er niks aan.’
‘Kijk dan ook om je heen. Zie je de akropolis?’
‘Nee, ik zie de akropolis niet.’
‘Kijk daar, daar is de akropolis’
‘Ik zie de akropolis echt niet.’
‘Je moet ook beter kijken. Daar als je naar die boot kijkt, ja die met de blauwe zeilen, en dan tien meter naar links gaat zie je een boom. Als je dan omhoog gaat zie je de akropolis.’
‘Ja, nu zie ik de akropolis.’
‘Dat is fijn.’
’Maar als dat de akropolis is, dan zijn we er al bijna, of niet?’
‘Ik zal het de kapitein vragen.’

‘Wat heb je geschreven?’
‘Gewoon een stukje.’
‘Er zitten allemaal fouten in. Weet je dat?’
‘Dat kan.’
‘Moet je die er dan niet uit halen?’
‘Nee, dat moet zo blijven. Het gaat om de emotie. Kick writting heet dat, van kerouac.’
‘Is dat die russische president die van de muur?’
‘Nee, dat is Gorbatsjov. Kerouac is van de beats, een hipster. Met jazz enzo.’
‘Ik vind jazz maar niks.’
‘Ik hou er ook niet zo van, maar de idee jazz is mooi’

‘Vind je me dom.’
‘Liefje, hoe kan ik jou nou dom vinden?’
‘Maar jij weet zoveel’
‘Ach, dat valt wel mee. Jij weet toch ook veel?’
‘Maar jij weet veel meer.’
‘Oke, dan weet ik meer, maar dat maakt helemaal niets uit?’
‘Misschien heb je wel gelijk.’
‘Ik heb gelijk en ik hou van je.’

‘Voel je dat?’
‘Ja, een druppel. Het gaat toch nog regenen’
‘Een wonder.’
‘Een mirakel.’
‘Het mirakel van Delphi.’
‘Het orakel. Je bedoelde het goed.’
‘Laten we gaan dansen.’
‘Wat zullen de mensen wel niet denken? Twee gekken die op het dek dansen in de regen.’
‘Je moet het je niet zo aantrekken wat anderen van je denken. Laat je gaan.’
‘Misschien heb je wel gelijk.’
‘Ik heb gelijk en ik hou van je. Kom op, dans!’

Grappig, die 'simpelheid' is leuk!
er zijn alleen twee stukjes die ik niet zo geweldig vind:
die over akropolis en die over dat dom zijn...
al blijkt later dat je die niet geheel weg zou kunnen halen,, maar goed...
Vooral het eerste stukje vind ik erg goed, later wordt het naar mijn idee toch steeds ietsje minder..
maar blijft geweldig...

Charlotte

Goed (y)
Toen ik begon had ik geen idee wat ik moest verwachten en ik was bang dat het ging vervelen, maar dat is helemaal niet het geval. Leuk, want je leert de personen heel snel kennen en kan er toch je eigen beelden bij maken. Heb je meer van dit soort (of andere) stukjes? Ben wel benieuwd :)

Dankje. Heb het dit weekend geschreven en het was mijn eerste dialoog. Dus positieve reacties zijn extra fijn. Het was voor mij zelf ook een beetje een ontdekkingsreis om dit te schrijven, want het is heel anders dan een normaal verhaal. Maargoed, heb er dus niet meer van, maar ik weet ook niet of dat leuk zou zijn. Maar als ik iets nieuws heb geschreven zal ik het hier natuurlijk plaatsen.

Nee, teveel van hetzelfde is (bijna) nooit leuk. Maar andere geniale invallen zijn natuurlijk welkom ;)

Leuk. In zijn totaliteit. De 'eindconclusie' vormt voor mij wel een soort van herkenning telkens weer.

Ik vind er niet zoveel aan, als enkel een dialoog.
Als het een dialoog in een boek zou zijn, ja dan is het wel mooi, als onderdeel ergens van. Maar zo losstaand, vind ik het niet erg indrukwekkend.

Als je een boek gaat schrijven wil ik het wel lezen ;)

bewonderend: "mooi"

Bes leuk gedaan! Mee doorgaan :D

dank voor het veelal positieve commentaar. is wel fijn om wat feedback te hebben als je heel lang al niet meer geschreven hebt. Dus geeft me wel weer een stimulans :)

Heyy ik vind het wel een leuk stukje (y)

Lekker kort, lekker simpel, jaa daar hou ik wel van ^^

hey
wil je ook eens een monoloog schrijven...
kan ik misschien wel gebruiken en vind deze dialoog echt vet koel!

ik dacht even dat ik Jolijntje zag staan en moest meteen aan mijn nichtje denken...

Waarom zou je een monoloog kunnen gebruiken?

heb jij een nichtje Jolijn?? zo heet ik ook nl. hehe vet grappig ken verder niemand!
maareh doe aan toneel/musicals dus vadaar die monoloog zag er alweer 2 staan dus! das mooi.

Die 'exclusiviteit' van de naam is juist waarom mijn zus haar dochtertje zo genoemd heeft!
Jolijn is pas 2,5 jaar oud hoor!
Ken je de tv-serie oud-geld?
De secretaresse in die serie heet ook Jolijn (ja, alleen in de film)
En een vriendin van iemand heette ook Jolijn en bij Ikea werd er eens een Jolijn omgeroepen..
Juist omdat mijn zus het er steeds over had dat die naam nergens voorkwam ging ik er op letten en kwam er steeds meer tegen :)
Maar we dwalen weer af!

Toneel, oke!
Maar dan dus ook echt zelf, ik bedoel, niet in een groep, want wat doe je anders met een monoloog?

Charlotte

superleuk! er komt inderdaad steeds weer iets van herkenning in voor, dat heb je erg goed gedaan. verder vind ik het leuk dat je het over de Griekse mythologie hebt, interessant is dat altijd.
en stiekem was het eerste wat ik dacht: oh, wel schattig!

Leuk, één foutje: word je is niet met dt. :)

Hahaha, mierenneuker


Ontopic: Ik vind dat je het kan. punt.


(Oke, nog geen punt. Heel mooi gedaan, ik vond dat er emotie in zit.)

Het siert me.