[Verhaal] Boodschappen
 

Ik werk mezelf weer in de knoop aan het einde. Maar ik ben in ieder geval blij dat ik weer produceer.

- - -

Een pak melk, een brood en een pot pindakaas. Daarmee zou Gunther het weer een week uit kunnen houden. Een pak melk, een brood en een pot pindakaas. Eigenlijk had hij een briefje moeten maken, zoals echte mensen die echt boodschappen gingen doen dat deden. Maar omdat Gunther niet van half werk hield, zou hij ter voorbereiding van het in elkaar zetten van zulk een briefje alle aanbiedingenfolders van alle winkels uit de streek moeten nalopen om te zien hoe het nu precies zat met de prijzen van de pakken melk, broden en potten pindakaas. Een pak melk, een brood en een pot pindakaas. Geen briefje dus, maar wel een goed geheugen. Elke stap een product en zo liep Gunther met blik naar de grond gericht door de straten van zijn dorp. Een pak melk, en brood en een pot pindakaas.

Met een doffe klap liep hij tegen iemand aan. Gunther was zojuist bij het pak pindabrood en schrok zich kapot. Compleet verdoofd liet hij zichzelf op de grond vallen en mompelde hij iets over melk. Een sterke hand pakte hem op en zette hem weer op zijn gammele benen. Gunther keek recht in een zwarte, weerspiegelende bol en zag zijn eigen gezicht uitgerekt worden. Daaromheen bevond zich een vreemd soort helm en dit alles werd ondersteund door iets wat Gunther een ruimtepak leek. Veel draden en doosjes die er technisch uitzagen. Het figuur was ongeveer even groot als Gunther en de zwarte bal was op hem gericht.
“Excuses,” mompelde Gunther, “ik keek niet waar ik liep.”
De klep bleef dicht, maar door een luidspreker aan de onderkant van de helm klonk een vreemdsoortig gegorgel met piepjes erdoor. Na een dof geklik kwamen er Nederlandse woorden uit de luidspreker. “Breng… mij… naar… uw… leider…” Het klonk alsof een leeg blik bonen had leren spreken; zonder intonatie, maar met metaal.
Verdomd, dacht Gunther, dat is een ruimtefiguur. Hij keek direct omhoog om ongeïdentificeerde, vliegende objecten te kunnen identificeren, maar zag niets. Logisch natuurlijk, want als dat figuur hier voor hem stond, waren ze al geland. Hij probeerde door het zwart te piegen maar kon niets onderscheiden. Toch had het wezen menselijke vormen; twee benen, twee armen en een hoofd. Gunther was oprecht verward.
Na deze korte pauze sprak het wezen opnieuw. “Breng… mij… naar… uw… leider…”. Toen er weer geen antwoord kwam van Gunther, bracht het wezen een voorwerp omhoog en richtte iets dat op een loop leek op Gunther. Deze besefte wat dit alles te betekenen had, draaide zich om en rende gillend weg.

De deur klapte hard achter hem dicht. Van al die drukte had hij het verdomd warm gekregen. Uit de keuken klonk de stem van zijn moeder; “En, heb je de boodschappen gehaald?”
Verdomd, de boodschappen! Hij zette zijn zware helm af en zei; “Hè, verdorie, die ben ik straal vergeten.”

- - -

LUH-3417

Goh, nooit geweten dat ik werkelijk zo dom was!
Het is een leuk verhaal, maar of ik het nou echt begrijp vraag ik mij ernstig af!
(bestaat er nog ergens een cursus slim worden. ik geloof dat ik die toch echt heel erg hard nodig begin te krijgen. ik word met de dag dommer! :s )

Bedankt voor je reactie. Ik denk niet echt dat je te dom bent. Ik denk eerder dat je het verhaal al 'snapt' en denkt 'was dat alles'? :)

LUH-3417

Ik dacht ook toen ik klaar was met lezen: was dit alles? En toen ging ik denken: zit er niks achter?
Maar als het dus alles was, dan is het niet echt een sterk verhaal. Van dit onderwerp zijn al 100en verhalen geschreven (=jongen gaat boodschappen doen, er gebeurd iets onverwachts, jongen vergeet zijn boodschappen).
Maar het is natuurlijk wel geweldig geschreven, hoe je de woorden gebruikt enzo. Je kan gewoon heel goed schrijven, dat weet iedereen denk ik wel :cool:

hij is weer leuk ruk!

het frikadellen verhaal blijft het beste verhaal ooit.

Ik heb er echt een hekel aan als in 'uitleg' of wat dan ook bij een verhaal moet geven, maar de bedoeling was eigenlijk dat er bij het lezen van 'zware helm' in de laatste alinea een belletje zou gaan rinkelen. Eerst waren de laatste zinnen uitgebreider en stond er nog bij dat het pak ook uitgedaan werd en dat hij een andere naam had, maar ik kreeg dat maar niet soepel in elkaar geschoven. Daarom heb ik het zo gedaan. De (hilarische, mag ik wel zeggen) clou achter dit alles dat de figuur uit de laatste alinea iemand is als die van de andere twee. Iemand die graag een pak van de NASA aantrekt als hij boodschappen gaat doen.

Misschien toch nog even wat aan het einde doen.

LUH-3417 - Crap, iemand die mijn bijnaam kent, maar waarvan ik me niet zo één, twee, drie kan herinneren wie hij is. Damn. Help me eens, beterXcore?

Marten Blok? :)

Ja, dat had ik al ontdekt, maar het brengt me niets verder... een zoektocht op Google op 'Marten Blok' bracht me alleen bij een honkbalteam (en een hoop scandinavische sites, geloof ik). Maar zelfs honkbal helpt me niet op weg.

LUH-3417

Hahaha ik snap het wel. :p Goed einde trouwens! (y) :D
Best simpel onderwerp maar mooi geschreven.

Leuk geschreven!

haha, sta ik nog steeds op die honkbal site?

voortaan beter je huiswerk doen rene-met-een-streepje-op-de-e.

Hmmm, misschien dan een cursus anders leren denken, want dit heb ik wel eens vaker bij het lezen van verhalen gehad.
Misschien zoek ik er te veel achter ofzo...
Maar goed, het verhaal was leuk om te lezen en daar gaat het om, toch?

Charlotte

Gewoon veel lezen en niet teveel letten op wat je leraar Nederlands zegt over literatuur, dan komt het allemaal goed. :)

LUH-3417

dan zou het toch wel al goed moeten gaan, maar oke, dan is het dus geduld hebben en veel lezen nog steeds!

charlotte

"het pak pindabrood" :D
subtiel en goed :)

Hahah, erg grappig :D

Leuk geschreven, zoals altijd ^^

Bedankt voor de reacties.

LUH-3417 - De levensduur van deze verhalen het op het forum verbaast me.

Op welke manier?
Levensduur in de zin van lang of kort?

Lang. Alles waar drie dagen na het posten nog op gereageerd wordt, vind ik lang. :)

LUH-3417

Oke dan! Ja, eigenlijk heb je daar ook wel gelijk in nu ik er zo over nadenk!

Charlotte

heee, valt me nu pas op: je hamster is terug!
Jeeeeeejjjj!

Charlotte

http://images.scholieren.com/images/icons/icon14.gif

LUH-3417