Grip
 

In Bangheid
Strijd ik
En bijt ik alles
Tandbeklemmend vast.

Als in een strak gespannen kooi
Waar het uitzicht, mijn adem onttrekt.

En hoe Mooi de wereld wezen kan
En draait, maar waait niet weg
Van al wat tranend leeft.

Dat lopen, niet altijd zo makkelijk is

Toch leidt een weg mij voort
Beeft, maar Gloort
Hoop.

Hoi lieverd!

Over sommige dingen in je gedicht moet ik lang nadenken.
Allereerst de 1e strofe. Daar staat; tandbeklemmend. Ik vind tandbeklemmend wat 'al te makkelijk' want wanneer je ergens in 'bijt' , dan doe je dat meestal met je tanden (toch??) Ja, misschien slaat dit stukje nergens op maar ik probeer er mee te zeggen dat het mooier zou zijn als je het bij 'beklemmend ' laat. Tenminste, dat vind ik. Ergens is het origineel en volgens mij heb je het er juist heel bewust in verwerkt. maar mij stoort het een beetje.

De tweede strofe is mooi, krachtig, beeldend, droevig.

De derde strofe is ook mooi, maar dan met name de laatste zin ;al wat tranend leeft. Ik krijg dan meteen een beeld voor ogen van mensen die met gebogen hoofden over straat lopen terwjil hun schouders hangen en hun tranen naar de aarde druppen. (dat associeer ik erbij)

De laatste strofe is eens iets heel anders als ik ken maar het zet je gedicht wel op een 'plaats' Zo van ; PUNT!

Ja, hij spreekt me aan. Ik denk ook wel deels autobiografisch?
(Y)

Knuffel
Snowy

Hey Dankje!:), mooi uitgebreide reactie, heb ik wat aan!;

Tandbeklemmend, dat heb ik idd heel bewust gekozen: Tand er in, om het éxra te benadrukken, te versterken. Het is zowel letterlijk als figuurlijk bedoeld. Het is idd wel vanzelfsprekend, Bijten/tanden.
Als ik tand zou weglaten, loopt het naar mijn gevoel niet goed en gaat er wat meer kracht uit, naar mijn idee. Of valt dat mee?.

Mooi om die associatie te lezen; het is erg "leuk" te weten wat het bij een ander oproept, hoe degene het interpreteert, zo krijg ik een beetje een beeld van wat ik met mijn verwoording doe/ hoe dat overkomt. Die associatie had ik zelf niet bij het maken, maar het bedekt wel deels de gedachte.

Het is idd deels autobiografisch, het komt best wel dicht bij mijn gevoel.; komt het gevoel/ de gevoelens over?

Erg bedankt!

Liefs,
Mar

'als in een strak...adem ontrekt'.

die zin is mooi. het geeft een beetje wanhoop door, een beklemmende situatie, die voortvloeit uit je eerste stuk.
het is echt een soort kille stilte.

'van al wat tranend leeft' dat klinkt erg mooi. mooie woorden ook, tranen is sowieso wel een mooi woord.

maar het einde vind ik dan weer zwak. zoals 'hoop' aan het einde. dat moet er niet bij, het haalt de waarde beetje naar beneden, die exta benadrukking heb je niet nodig, want er zit al enige melancholische hoop in dit gedicht.

Dank voor je reactie!.
Ik vind het leuk te horen dat je er een soort van melancholische Hoop uit haalt; waar haal jij dat uit?.
Hoop vind je niet zo mooi, zo op het einde, voor mijn gevoel moest het daar wel staan, ook om het geheel mooi af te sluiten. Hoe zou het wellicht ook anders kunnen?.