mensen die depri zijn...
 

Ik wil ff wat zeggen over mensen die gauw depri worden van bepaalde dingen. Wat ik nu ga schrijven is NIET bedoeld voor mensen die wat ergs hebben meegemaakt , zoals bv een sterfgeval, verkrachting etc...

Ik vind dat wij in het Westen strontverwend zijn en daarom zo snel depressief worden. Lees eens wat boeken over hoe vrouwen in Iran worden behandeld, kijk naar nieuws, naar de wezen van Irak. Of bekijk een documentaire over vluchtelingen in Afrika! Nee , die hebben geen psychiater omdat ze mentaal ff in de knup zitten omdat hun verkering het uit heeft gemaakt.
Terwijl wij al huilend in de armen van de vertrouwenspersoon vallen als we ruzie hebben met onze ouders of vrienden.

Dus wilde ik ff kwijt dat ik veel gevallen van mensen die psychische problemen hebben, te wijten is aan verwendheid.

Ik denk niet dat er mensen zijn die het met me eens zijn, maar ik denk er al jaren zo over. En bovendien is het mijn manier om over een rothumeur, klotedag of huilbui heen te komen! Dan denk ik aan die miljoenen mensen die in mijn situatie zitten, maar die daar niet eens aan kunnen denken omdat ze zo'n honger hebben, omdat ze niet veilig zijn in hun land of omdat ze mishandeld worden, weet ik veel
het kan altijd erger, en ik bof zo dat ik hier ben geboren!

groeten.

Je mag hier geen medelingen posten, is er een vraag ofzo, die je aan ons hebt? Wat wij er van vinden, oid?

Verder denk ik dat dit niet de plaats is om een topic als dit te posten. Hier komen namelijk heel veel mensen die wel serieuze psychische problemen hebben.

Wat wil je bereiken met deze topic? Hang er een vraag of een stelling aan (die zit er al min of meer in, maar formuleer hem duidelijk), anders kunnen mensen er zeer weinig mee. En dan wordt de topic gesloten, omdat het een mededeling is.

Voor de vrouw in Iran is oorlog en mishandeling het ergste wat meemaakt.
Voor iemand in het westen kan bv een scheiding van ouders het ergste zijn wat hij/zij meemaakt. Daarom kunnen beide van zulke dingen depressief worden.
Natuurlijk is er een groot verschil in wat men erg vindt, maar voor beide is het het ergste wat er in, en beide voelen ze zich er rot door.

Dr is niet echt een mate van ergheid in depressief zijn. Natuurlijk word je van een slecht cijfer minder deppressief dan van een sterftegeval maar je kan de situatie hier en in Iran niet echt met elkaar vergelijken. Als iemand zich kut voelt, voelt hij zich niet lekker, zeggen dat hij/zij dan maar daarmee moet ophouden omdat andere mensen het veel erger hebben helpt dat niet echt. Ze gaan zich dan alleen maar schuldig voelen.

Depressiviteit word soms ook veroorzaakt door het missen van een bepaalde stof in je hersenen die zorgt dat je je gelukkig kan voelen. Je kan de gewoonte van depressief zijn ook overnemen van je ouders. Dan heb je er dus weinig aan om gewoon niet depressief te zijn, kan je beter een oplossing ervoor vinden.

Hier ben ik het totaal mee oneens. Een psychisch probleem kan ook ontstaan als er een stof in de hersens niet goed aangemaakt wordt. Dat jij nou gelukkig bent en dat jouw hersenen nou perfect werken, dat boeit mij geen ene reet, maar dat je gaat oordelen over dingen met feiten die niet eens waar zijn, dat vind ik te ver gaan. Als je de mens leert kennen, dan zul je zelf ook wel weten dat er zwakkere en sterkere bestaan, dat is de natuur. In landen als Iran halen de zwakkere het niet eens. Dat de ontwikkelingen nou zo hoog liggen in Nederland, waarmee Nederland de zwakkere kan ondersteunen heeft eigenlijk helemaal niks met Iran te maken. Als Iran ook zo'n land was geweest, hadden de zwakkere het ook overleefd en hadden die ook een depressie kunnen hebben.

Het komt er op neer dat jij bepaalde mensen vindt aanstellen, maar dat heeft alles behalve met verwent te maken. Dat heeft met hoge ontwikkeling te maken.

Dat deze manier van denken jou over een rotgevoel heen zet, betekend dus, dat jij ook wel eens een dipje hebt. Nou, bij jou helpt het om hier aan te denken. Jezelf uit te maken voor verwent nest (mij best). Maar dat betekend niet dat IEDEREEN zo gelijk denkt. Een ander zal behoefte hebben aan wat warmte. En bedenk wel dat er een verschil zit tussen een dipje en een depressie. Een depressie ontstaat vaak doordat er een bepaald stofje te weinig is in de hersenen, dat zou je op kunnen vullen door ergens van te gaan genieten en zo, maar hoe makkelijk is dat als je depressief bent?

Verder probeerde jij een zeer ernstig geval uit Iran te vergelijken met een Nederlander. Zit daar niet een reusachtig verschil in? Iemand die mensen vermoord in Iran, die heeft toch ook niet last van een depressie?
Zo'n vrouw zou een oorlogstrauma hebben, die kun je vergelijken met iemand die hier met een trauma rondloopt. Maar een doorsnee Nederlander met af en toe een dipje valt daar niet mee te vergelijken.

Nederlanders zijn niet verwent, Nederlanders zijn veel verder ontwikkelt en daar hebben ze zelf keihard voor moeten werken!

Dus mijn mening: Jouw dingen slaan echt werkelijk nergens op.

Boem, die zit...(sorry ik kon het niet laten :o ) Maar Eend heeft volkomen gelijk..

Ik kan er gewoon niet tegen als iemand zegt dat een ander met een depressie zich aanstelt. Aanstellen doe je bij voetbal, niet met een depressie.

flikker op ofzo.

Dat zou ook wel wat subtieler kunnen:o

Maargoed, duidelijker kan niet:p

Heb jij het verstand van een badkamertegel? Of kom je uit een paasei ofzo?

Sorry hoor.....maar mss moet je toch even heel duidelijk nadenken over de volgende dingen;

- Ten eerste zijn wij niet te vergelijken met arme weesjes, is het verschil net even iets té groot...

- Kunnen wij ons leven en denkwijze dus ook niet 'aanpassen' op dit grote verschil, omdat wij het niet ervaren...

- Hebben wij helemaal niet te danken aan verwendheid, maar kan het ook gewoon genetisch bepaald zijn, of een ziekte zijn... of vind je mensen met een lichamelijke aandoening ook verwend?


Toon je hier vind ik heel duidelijk dat je je absoluut níet kan inleven in deze mensen. Kijk; daar hebben we dus wel een tekort aan in onze samenleven. Een beetje empathie, of iig een beetje wíl naar emathie zou prettig zijn. Heb je het niet, denk dan eerst evne tien keer na voor je wat zegt...

PFEW...sorry dan voor deze reactie, maar ook zonder sterfgevallen en verkrachtingen kun je giga in de knoop zitten. Zelfs al heeft je vriendje het níet uitgemaakt...!!!! Maar dat vind je dan vast weer het syndroom van verwendheid...

Jmmr......

Hmm....dat was wel heel hard he?! Mss ook iets te laat bij stilgestaan...

Maar je raakte net even -PINGGGGG - een gevoelige snaar...

Grtjs en slaap lkkr.

Die arme lancen hebben hun problemen ja, maar die kennen wij niet, wij kennen alleen onze problemen, en die zijn dan zwaar voor ons, onze 'depri' grens ligt veel lager. Nooit moet je zo gaan vergelijken, want dan zet je je eigen klote gevoelens opzij waar je alleen deprier van word. Ik snap niet waar je naar toe wilt.

Dat snap ik. Dat is ook een tegenargument die ik zelf al had bedacht. Wat ik dus ook niet beweer is dat mensen hier geen recht hebben op een depressie ofzo, maar in veel gevallen is een depressie te wijten aan teveel zelfmedelijden. Om dit te verduidelijken zal ik hierbij een voorbeeld geven uit mijn eigen leven. (sorrie eend ookal intersseerd het je geen reet hoe gelukkig als ik ben (neuh niet echt) en hoe perfect mijn hersenen werken (was het maar waar) .Een half jaar geleden kreeg ik te horen dat ik een bloedafwijking heb die ik mijn hele leven hou, die gevaarlijk is en zelfs levensbedreigend kan zijn. 2 maanden later zijn mijn ouders gescheidden en voor dat dit alles gebeurde heeft een meisje die ik goed kende haarzelf voor de trein gegooid, na jarenlang te zijn misbruikt door een man die geregeld bij ons over de vloer kwam. Dat hakte er echt wel in, ik ben toen een tijd niet naar school geweest (waardoor ik dit jaar niet haal, ole) moest vaak huilen , echt om STOMME dingen en was altijd sjagie. Voor alle ellende heb ik altijd vrijwilligerswerk gedaan voor de zigeunerkinderen in jambol (bulgarije,) die echt uitgekotst worden door de maatschappij. Omdat ik een een tijd niks zinnigs had gedaan besloot ik dat weer te gaan doen, ik had er echt geen zin aan maar het werdt wel tijd om een keer weer wat nuttigs te doen. Ik heb weer kledingsinzamelingsacties gehouden, een vrachtwagentje geregeld en ben met mijn vader weer een week naar jambol gegaan. Daar zag ik pas weer hoe fucking slecht als die mensen het daar hebben, en hoe ik bof dat ik in nederland ben geboren!!! natuurlijk los je er je feitelijke problemen niet mee op, maar dit uitstapje is voor mij heeel goed geweest, omdat ik toen ook weer dankbaar kon zijn voor die dingen die ik gelukkig wél heb!

Zwakkere en sterkere??? Jij hebt het hier over fysieke eigenschappen zoals gezondheid en kracht. Ik heb het over de beleving van persoonlijke problemen ... :rolleyes: :s

Wat ik dus al zei, waarschijnlijk denkt NIEMAND er zo over... :rolleyes:
Een ander zal behoefte hebben aan wat warmte ...WIE NIET???????????????????????????????????????? jij gaat dus allemaal dingen zitten beweren die ik nooit heb gezegd, misschien in de hoop dat ik mij daarvoor toch ga verdedigen? maar dat doe ik dus niet , want ik denk er niet zo over, en heb dit nooit beweerd.

Helaas wel. Er moet in die landen veel verbeterd worden. Maar een vrouw in een land als iran die haar kind verliest, die kent dezelfde pijn als een vrouw in nederland die hetzelfde meemaakt. Een vrouw (of man, wat maakt het uit) die in een oorlogsgebied die ruzie heeft met iemand kan ook in een dipje zitten, alleen omdat die cultuur harder is, zal diegene daar minder gauw aan toegeven.

Wat een vette BULLSHIT dit is echt de domste stelling van de dag.
Nederland IS verder ontwikkeld, dat heeft alles te maken met de geschiedenis van de politiek in een land. Niet met de mate van productiviteit van de inwoners van het land. Het is duidelijk dat jij erg kortzichtig bent en niet verder kijkt dan je neus lang is.
Hoe kun je nou suggeren dat wij nederlanders daar nou eenmaal recht op hebben omdat we harder werken?
MIJN stelling is dat Nederlanders kleine problemen vaak te zwaar opnemen omdat we ons niet realiseren dat veel mensen het NOG slechter hebben. En als we ons dat zouden realiseren, zouden we daar ZELF wat aan hebben.

En ANNO 1986, dan kan je wel zeggen dat het niet te vergelijken is, , maar om een statement te maken moet je altijd vergelijkingen treffen. Om die vergelijking duidelijk te maken heb ik nou eenmaal gekozen voor 2 uitersten.

oja ik wou op nog wat meer dingen ingaan van anno 1986-->

Kijk dit soort dingen daar kan ik mij zoo aan irriteren dat ik die persoon al gauw niet meer serieus kan nemen. Want dit verzin je toch niet, moet het een grap zijn? of bijdehand gedrag voorstellen?? of een serieuze vraag? als je van een ander verwacht serieus op je in te gaan, gedraag jezelf dan niet als een kleutertje van 4

achja er bestaan ook geen boeken, geen documentaires en jezelf inleven in een ander is voor sommigen ergggg moeilijk ik weet het

een ziekte...jawel! de ziekte van nederland?! die je alleen hebt als je nederlands bent? Oke nog 1 keer mijn mening voor mensen die mijn verhaal maar half hebben gelezen: Mensen in een westers land als nederland, beginnen steeds eerder voor steeds kleinere problemen naar BV de psychiater te gaan. Je komt minder snel uit je dip als je zelfmedelijden blijft behouden. Wanneer je kijkt naar mensen die het slechter hebben, kan het zijn dat dat zelfmedelijden MINDER wordt, dat je leert relativeren en dat daarom je problemen minder worden.

emphatie heb ik wel, durf ik met zekerheid te zeggen:)
en ik denk wel 20 keer na voor ik iets zeg. Afgaande op jou antwoorden lijkt het eerder dat jij mij niet begrijpt, maar dat geeft niet. Heb het net nog een keertje in makkelijk nederlands voor je uitgelegd .

Volgens mij hoef jij niet te bepalen of ik me wel of niet in een ander in kan leven. Ik weet zelf wel wie ik voor me heb, en doe een heel sociale opleiding, waarin empathie haast wel bovenaan staat... dus nee, sorry!

Maar daar ging je topic ook helemaal niet over.

Ik heb nogmaals geprobeerd me in jou standpunt - overdreven mening - in te leven, maar helaas... ja ik snap best wel wat je bedoeld, en dat dit je eerste reactie is als je nederland vergelijkt met een land ver weg. Maar anderzijds; dat is het zelfde als varkens met koeien vergelijken.... het leven van een nederlander en dat van een iraan is niet te vergelijken, en dat moet je eigenlijk ook niet proberen, want dan wordt het leven idd wel heel erg k*t en waardeloos..

Je probleem snap ik echter nog steeds niet. Vind je het vervelend dat mensen 'eerder' naar een psychiater gaan? Wat is er mis mee? Wat kan jou dat nou uitmaken? Of schiet je dan tekort? Denk je niet dat die mensen gewoon eens groot gelijk hebben? Die psychiaters zijn er niet voor niets hoor? En daarbij; mensen gaan daar niet zo snel voor niets heen want je moet doorverwezen worden, het wordt lang niet zomaar vergoed als het om niks is, en het is vrij prijzig dan... Voor niks zullen ze niet gaan, maarja, in vergelijking met kansarme kinderen...gaan ze idd voor niks.

Toch is het de interpretatie van jezelf waar je nu mee te maken hebt. Het is bevooroordelend om te zeggen dat mensen die - zonder traumatische gebeurtenissen - naar een psych gaan de 'zieke van Nederland' hebben...

Heb je ooit iets gelezen over depressies, stemmingsstoornissen, etc.? Misschien kun je dat éérst even doen....Er zijn genoeg mensen die hiermee kampen, zonder dat iemand hen ooit begrijpt. Die mensen hebben nood aan een psych, want een goede depressie kan net zo dodelijk zijn als aids...

Verder; je mening is duidelijk; maar je komt een beetje koppig over. 'Dit is mijn mening en ik pas m niet aan, ook al zie ik langzaam in dat het iets té overdreven is.'

Ik bedoel...ik begrijp je nu best wat beter...maar had gehoopt dat je ons ook wat beter begreep. Verder moet ik me denk maar niet meer mengen in je topic. Want ik wil niet zo afzeikerig overkomen of ruzie zoeken....

Grtjs.

Ookal ben ik zelf best wel eens depri, ik ben het helemaal met je eens. Alleen ik vind niet dat je daarom nooit depri mág zijn. Soms lucht het op om een dag gewoon even flink te huilen en boos te zijn op alles, want wat hebben die mensen in Irak er nou aan als wij hier ons best doen niet depri te zijn omdat zij het nog slechter hebben. Het kan misschien wel helpen om zo te denken maar van binnen zal het (bij mij iig) niet veel helpen.

Wel vind ik dat veel mensen om de reden die jij geeft wat minder moeten zeuren. Ik hor steeds vaker mensen zeuren om dingen deie je toch niet kunt veranderen en ik probeer mezelf daarom ook steeds meer aan te wennen er dan maar het beste van te maken.

je post staat me tegen omdat je t heel veroordelend verwoord, maar je hebt wel grotendeels gelijk. maar dat momenteel heel afrika aant sterven is aan aids, hongersnood, oorlog etc. maakt niet dat ik me minder ellendig voel, maakt ook niet dat t minder belangrijk is. wel int algemeen, maar t gaat om gevoelswaarde van individuen. ik heb hoogstwaarschijnlijk een lager tollerantievermogen tov ellende dan bijv. de gemiddelde irakees.

verder is het ook helemaal niet raar dat wij ''depressiever'' zijn of sneller depressief.

natuurlijk heb ik last van luxeprobleem, ik voel me laatse maanden bijzonder ellendig. ik leef van de staat en doe totaal niks. als ik in afghanistan had gewoond had t nooit gekund, daar moet je door, kwestie van overleven. ik krijg geld en heb de hele dag de tijd om te zwelgen in zelfmedelijden.
dat is 1 wij hebben veel meer tijd en geld over om depressief te worden.

verder denk ik dat veel van onze depressie veroorzaakt wordt door onze welvaart en maatschappijmodel. wij kunnen niet depressief worden van oorlog om dat nederland niet in oorlog is. maar wij hebben veel andere dingen om depressief van te worden, prestatiedruk, onzekerheid, niet cool zijn, scheidingen, etc. het type ellende is heel anders, persoonlijk heb ik bijvoorbeeld 'last' van alle keuzes, ik weet niet wat ik moet kiezen, dus doe ik niets. dat is echt t toppunt van luxeprobleem. we kunnen alles, we hebben alles, dus MOET alles, je moet gelukkig zijn, je moet succesvol zijn etc etc. daar kan je je knap ellendig van voelen.

ja we gaan waarschijnlijk eerder naar psychiaters, maar dat is geen argument want waarschijnlijk zitten er maar 10 in heel irak.
dat is net als 'is de criminaliteit gestegen of t aantal mensen dat aangifte doet'

het is dus logisch dat wij aanstellers zijn als je ons vergelijkt met een oorlogsgebied. maar wij zijn nou een maal geen oorlogsgebied en kun je t dus niet vergelijken. onze problemen zijn niet minder erg maar compleet anders denk ik. het probleem wat jij ziet ligt niet in dat wij aanstellers zijn of niet ''depressief genoeg'' zijn, het punt ligt ook niet in dat je jezelf moet vergelijken met grotere ellende, de negatieve vergelijking werkt voor lang niet iedereen. het probleem is dat we te weinig waarderen wat we hebben. maar dat is iets menselijks want je hebt toch nooit genoeg en je gaat jezelf niet vergelijken met een arme soedanees, je vergelijkt je met je buurman die een goede carriere en een vette auto heeft

ik vind t trouwens heel knap en goed dat je aan je eigen ellende zon draai hebt gegeven, complimenten

In zekere zin heeft ze (= cyb@gurl ) wel gelijk hoor!
Hier heb je vaker mensjes die zitten te janken van 'ik heb 78% op mijn examens en ik wou 82%' of 'mijn vriendje ziet mij niet graag', dat is een feit en dat is eigenlijk hetgene waar ze iets tegen probeert te doen. Ze probeert duidelijk te maken: 'Jongens (en meisjes, natuurlijk), stop nu eens met huilen: in de wereld gebeuren veel dingen en veel dingen zijn veel erger dan wat jij nu meemaakt, leer te realtiveren, mensen!'. Daarin heeft ze wel gelijk volgens mij. Dat je van iemand niet kan zeggen dat hij zich aanstelt door hem gewoon te kennen is waar, maar toch zal je er steeds een eigen oordeel op hebben, ook al ken je de hele situatie niet.
Het is een beetje een onhandige manier, maar de boodschap dringt hier wel goed door. Er zijn ook hier mensen met problemen, de ene kan daar al beter mee omgaan dan de ander en als je iemand tegenkomt die slechter met problemen omgaat dan jijzelf dan is het maar een beetje gewoon dat je die een aansteller vindt en natuurlijk zijn er ook hier mensen met grote problemen en mensen met kleine problemen. Die mensen bepalen zelf wel wat een groot en een klein probleem is, het is maar wat je zelf belangrijk vindt. Als je elke dag loopt te zeuren over dingen, dingen die echt geen grote problemen zijn (opgestapeld misschien wel, maar op zich kleine probleempjes), dan zal men je ook wel als aansteller beschouwen [veel van die mensen kunnen daar niet goed mee om trouwens omdat ze zo denken dat iedereen hen in de steek laat, terwijl ze eigenlijk zelf iedereen wegjagen].
Dit is dus de boodschap veel korter en duidelijker:

Bekijk alles eens rustig, probeer te relativeren, denk eens aan andere mensen die eenzelfde probleem hebben (ook aan hoeveel mensen dit hebben, kan ook helpen), denk aan de mensen die ergere problemen hebben, en begin dan pas te klagen

Wij danken u :p

dit heeft niks te maken met echte depri, volgens mij o:

Dan zou jij dus moeten weten, dat iemand die zwak is andere belevingen heeft dan een sterker persoon.


Dat heeft weer allemaal te maken met zwak of sterk zijn en daar oordeelde jij wel over.

Dat zei ik.


Nederlanders hebben dus zelf voor hun ontwikkeling gezwoegt *zucht*

En waar slaat dit op?:p Wie gedraagt zich hier nou als een kleuter van 4? Wie wordt er hier geïrriteerd, omdat er zogenaamd niemand naar haar luistert?
En wat kan jou het nou schelen of je voor een badkamertegel uit wordt gemaakt? Als jij zo volwassen was als je je jezelf probeert voor te doen, dan had je er niet op ingegaan.


Ja, inderdaad, jij kan het weten:)


Steeds kleinere dingen naar een psychiater gaan? OWJA! Natuurlijk, VROEGAH deed men dat niet. Toen sprong men nog gewoon voor de trein(y)


De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet...
Als we het dan toch maar over vroegah gaan hebben. (y)

Onze emoties passen zich aan aan onze leefwereld. Als er iets, relatief gezien, ergs met ons gebeurt houden onze emoties gewoonweg geen rekening met de zielige Iraanse vrouw.

*Sluit zich volledig bij Eend aan...!*

Daar ben ik het ook helemaal mee eens. Het is alleen wel zo dat er niet altijd iets hoeft te gebeuren voordat je depri bent. Een depressief iemand kan bijv. in de ogen van iemand anders een perfect leven hebben maar zo voelt diegene zich dan niet.

zo.. lekker gezellig hier! HIER word je pas depressief van! haha. Overdreven he Cyb@gurl ofsowiets... Doe gewoon normaal en laat mensen in hun waarden!

Aju.

kan deze niet gesloten worden ofsow?

Daarom zeg ik ook relatief gezien :)

Wat de topicstarter zegt vind ik grotendeels nog zo slecht nog niet. Het is niet goed te veralgemenen maar zelf zie ik het ook wel als een soort van luxeprobleem en verwennerij.
Wat Eend probeert in haar 'aanvallende reactie' kan ik nog niet eens zo goedkeuren.

Verwennerij betekent dat de dingen makkelijk te verkrijgen zijn, dat veel toegelaten is. Gevolg: de maatschappij vraagt om meer!

Ik ben zelf ook een lange tijd depressief geweest, ik kon me niet goed en gelukkig voelen en ik dacht dat mijn wereld zou vergaan. Maar NOOIT of nooit heb ik de hulp van een psychiater gewild. Ik heb tegen die kwelling in mij gevochten en dankzij veel geluk en het ontmoeten van een dierbare persoon, ben ik er langzaam bovenop gekomen. Wat ik nu hoor is dat zoveel jongeren antidepressiva nemen, veel meer jongeren NU dan 30 JAREN geleden. Wat zou de oorzaak daarvan zijn denken jullie?
Alles is veel makkelijker te verkrijgen. Even een dipje? Dan maar naar de dokter die doorverwijst naar een psych en die onmiddellijk het slikken van anti-depressiva aanraadt. Met het gevolg dat het veel slechter gaat.

Kortom, het gaat niet goed met deze maatschappij. Ik ga niet vergelijken met landen die het minder goed hebben maar het staat WEL vast inderdaad dat een land als Nederland een luxe-land is waar alles voor de hand ligt en waar alles kan en mag.
Had de mens vroeger een dipje dan ging hij even buiten lopen en een frisse leus wippen. Heeft iemand nu een dipje dan is het bijna het einde van de wereld.

Depressiviteit is een ernstig probleem maar kan in mijn ogen enkel worden verholpen door er ZELF iets aan te doen. Psychiaters zijn geen levenverbeteraars en ook geen wonderen die uit de lucht komen vallen. Pillen daarentegen daar ben ik ook radicaal tégen, jongeren slikken er jammergenoeg veel te veel.

Voor de topicstarter dus een compliment wegens het overtuigde topic!

Wij moeten niet zeuren, die vrouwen in Iran die hebben het pas erg!

ehm...Maar wacht eens... Die vrouwen in Iran moeten niet zeuren! Die krijgen nog te eten! Die in Afrika, die zijn pas zielig...

ehm, maar wacht nog eens... Die vrouwen in Afrika kunnen nog lopen en zien! Die zijn niet zielig!

My point: Heel leuk hoor, maar je schiet er geen reet mee op, want anders is iedereen een aansteller behalve 1 persoon, die de zieligste van de wereld is...

Oh happy Joy

haha.. grapjas :)

maar natuurlijk worden die mensen in nederland eerder depressief verklaard dan de mensen in iran of irak of weet ik veel waar.. denk je dat daar psychiaters ofsow rond lopen.. duh.. denk na! moeten wij niet alleen maar blij zijn dat we een goed gesprek met iemand kunnen hebben als het even niet zo lekker gaat? waarom ben je dan een aansteller? dan ben je alleen maar goed voor jezelf aan het zorgen!!! denk na.

eigenlijk toch wel leuk dit topic. haha :p

Inderdaad. Natuurlijk kun je gaan vergelijken en er dan achter komen dat er anderen zijn die iets ergers hebben meegemaakt. Maar dan zou je je nergens druk over mogen maken want de kans is groter dat er ergere dingen gebeurd zijn. We moeten inderdaad niet overdrijven maar een scheiding van je ouders bijvoorbeeld kan voor iemand net zo erg zijn als onderdrukking en mishandeling in Iran.

Wat een gelul! Denk jij eerst maar eens beter na! :rolleyes: (n)
Een gesprek met een psychiater is helemaal niet 'goed voor jezelf zorgen' maar eerder een (laatste) oplossing voor een probleem.
(Hoewel niet elke psychiater een oplossing biedt.)
Denk je nou echt dat een manisch depressief persoon die naar een psychiater gaat denkt: 'Goh, ik ga eens goed voor mezelf zorgen en naar de psychiater gaan'.
Zo blijkt dat jij niet weet waar het hier om gaat.

Naar een psychiater kUnnen gaan is inderdaad een verwennerij: hoe meer psychiatrische hulp en hoe meer dat medicatie wordt toegelaten, hoe meer ernaar wordt gevraagd!

Dus...






Denk jij maar eens na.
Daaaaag

Dat was eigenlijk gewoon om aan te tonen, dat problemen o zo graag uitvergroot worden door mensen. Ze maken van een vliegje een kudde olifanten. Dat is toch ook de bedoeling niet, dat is mijn punt. Ok, je kan bijvoorbeeld depri zijn om dingen die anderen helemaal niet snappen, het is maar waar je prioriteiten liggen, maar bij sommigen liggen die prioriteiten zo vreemd en zo dicht bij 'perfectie' dat ze om bijna alles moeilijk doen (ik ken zo iemand, een lief meisje, dat wel, maar er gaat geen uur voorbij of ze is aan het puffen of aan het blazen dat er iets niet loopt zoals ze wilt [paar weken geleden was ze nog een beetje depri, sinds ze samen met iemand is, gaat het al iets beter] ). Dat bedoel ik dus: niet dat je niet verdrietig of depri mag zijn, maar dat je toch als je elk uur zo'n gezucht hoort, dat je begint te denken dat het een beetje overdreven is. Maar dat wijkt natuurlijk wel al een stukje af van de begingedachte, al is het niet zo ver.

Nou, eigenlijk is het wel goed voor jezelf zorgen :) Als het zo slecht gaat, is een psychiater vaak een goede (stap richting een) oplossing, dus in die zin is het wel 'goed voor jezelf zorgen'.

Het is inderdaad zo dat er nu meer antidepressiva worden voorgeschreven. Maar echt niet sneller ofzo. Ik heb een tijdje aan de antidepressiva gezeten, maar daar is heel wat aan vooraf gegaan. Het is echt niet zo dat ze meteen medicatie voorschrijven hoor! Daar is het bovendien vééls te gevaarlijk voor.

Indien ze het wel voorschrijven, weten ze dat het baat kan hebben. Er zijn genoeg mensen die hun leven te dánken hebben aan dergelijke beslissingen door psychiaters.

We moeten hier dus in feite niet spreken over verwennerij, maar dánkbaar zijn dat we dit 'geluk' mogen hebben....

Het is meer een geluk, dat het in ons bereik ligt om ons te laten helpen, dan dat het verwend is. En trouwens, die psychiaters krijgen er genoeg voor betaald, dus waarom zouden we niet langsgaan als het nodig is? Geloof mij; dat doe je niet zomaar, dat doe je niet voor de lol, dat doe je idd na heel lang tobben, en gewoon echt nood hebben aan een professioneel iemand!

Grtjs.

Mag ik vragen waarom ik godsnaam aanvallend overkom?

Ik gebruik geen scheldwoorden, ik doe niet aan vooroordelen, ik geef mijn mening en ik zet de punten van de TS om in mijn tegenbewijzen. Waarom ben ik dan gelijk aanvallend? Omdat ik een andere mening heb? Omdat ik de TS geen gelijk geef, maar juist het tegendeel zeg?

Ik vraag me dit af, omdat ik zelf nogal rustig gereageerd heb en ik juist vind, dat de TS mensen aanvalt met d'r hoofdletters en de uitroeptekens en zo.

Dus ik snap het gewoon even niet

amen ;)

Zeker niet mee eens wat je hier zegt. als je naar een psychiater gaat moet je er zelf achter staan. je doet het voor jezelf. dat is toch een goede stap... je wilt dat het beter met je gaat... je wilt je goed voelen.. dat wil iedereen. natuurlijk bied niet elke psychiater een oplossing.. ze zijn er niet om een oplossing voor je te zoeken.. maar ze kunnen wel een stukje rust in je leven brengen.. als je er zelf achter staat... en ja ik denk dat ook een manisch depressief persoon dat stukje rust in zijn leven zoekt.. en daarom die stap neemt... en wat je zegt.. een laatste oplossing... ook daar ben ik het zeker niet mee eens. er bestaat ook zoiets als preventieve gesprekken...

Weet je cyb@gurl, ga ergens anders zitten zeiken, op de plee bijvoorbeeld.. Ik denk niet dat het leuk is om zo'n bericht als het jouwe, hier op psychologie te plaatsen. Er zitten hier genoeg mensen met ECHTE problemen, onze maatschappij is absoluut NIET te vergelijken met die van Iran of een ander land in die buurt. Je lult een verhaal over iets waar je zelf(blijkbaar) geen ene fuck vanaf weet.. Je kan hier mensen enorm mee kwetsen, weet niet of het is doorgedrongen inmiddels?! Sorry dat ik zo bot ben, maar jou bericht slaat werkelijk nergens op. Ik trek het me heel erg aan, als mensen zo naïef oordelen over situaties die voor iedereen anders zijn, en waar je niet over kan oordelen. Ik poep echt op dit soort mensen.. :o Ik vind het niet erg als er een slotje op komt..

nijn.

nijn; ik ben het met je eens,
kir

Ik zou het erg jammer vinden als er een slotje op komt. Hoewel het misschien kwetsend overkomt, het is van goede discussiewaaarde, dus staat het hier terecht.

dat wel:)

Alleen moet er dan wel normaal op elkaar gereageerd gaan worden

Dat geldt voor elk topic. Daar zijn overigens ook forumbazen voor en (hopelijk) genoeg good will van forumleden.

@ TS: Ik vind het geweldig dat jij zo over je dipje heen kan komen :) . En respect dat je zo discussie kan ontketenen (y).

Ik ben het niet met je eens, maar we leven in een vrij land dus mag je je eigen mening hebben.

Maar je moet wel onderscheid maken tussen een 13 jarige huppelgoth die denk dat het stoer is om depressief te zijn en om naar een psychiater te gaan, en mensen die echt depressief zijn.

En misschien moet de topictitel verandert worden zodat dat de mensen die niet tegen deze discussie kunnen gewaarschuwd worden door de titel. Ik zou het jammer vinden als hier een slotje opkomt want ik vind het een "leuke" discussie om te lezen

_{ik wil niemand beledigen met mij post, ik bedoel het goed}

Ik ben zelf depressief geweest...en volgens mij ben ik het nog steeds, deels. Ik reageer zeer vreemd op bepaalde situaties emotioneel, bv het sterfgeval van mijn oma deed me helemaal niets, niet aan het sterfbed, niet toen het de afscheidsmis was. Dat terwijl ik het vanbinnen heel erg vind dat ze gestorven is.

Anderzijds kan ik 2 dagen down rondlopen voor de kleinste dingen.

Ondanks alles vind ik niet dat ik meer hulp verdien dan iemand anders al krijg ik deze wel.

Ik ben het met de topicstarter eens op een of andere manier. Alleen denk ik niet dat de betere welvarendheid de oorzaak is van een hoger aantal depressieve mensen, maar vele mensen hebben het inderdaad veel slechter dan ons.

Hoe deze mensen zich er soms door weten te slaan lijkt me een raadsel, al heb ik er heel erg veel respect voor.

TS was inderdaad wel fel moet ik zeggen. Was vrij hard in het uiten van haar mening.

"Wie de bal kaatst, kan de bal terugverwachten!" :)

Dat zeggen mensen nou altijd...relativeren...denk aan al die andere arme mensen die het zo rot hebben...

Pijn is pijn, door welke reden dan ook veroorzaakt! En als iemand pijn heeft is het niet leuk om te zeggen dat hij/zij zich aanstelt (als jij dat denkt)! Zo simpel is het...

als er normaal op gereageerd word, vind ik het best :) ..

Gezien het aantal reacties zijn er meer mensen die er zo over denken, vandaar dat ie ook nog open is. ;)

Zo een betere titel? Zo niet: wat dan wel?

Omdat je meteen zo dom doet. Je kan toch ook gewoon normaal op haar topic ingaan, ipv meteen persoonlijk te worden.

Bijvoorbeeld:

"Dat jij nou gelukkig bent en dat jouw hersenen nou perfect werken, dat boeit mij geen ene reet"

Is nou niet bepaald vriendelijk.