Luctor et emergo (Ik worstel en kom boven)
 

Luctor et emergo
(Ik worstel en kom boven)

Blindheid ontstond
door mijn blik op oneindig
Jij voer de koers
Ik gold als redding

En ik vocht tegen het water,
dat mijn persoonlijkheid opslokte
Het donker nam
zonder dat ik het zag
jouw gestalte aan

Wij bevonden ons niet langer
drijvend
en terwijl ik lucht hapte
reikte jij naar het fundament
van zandbanken

Zonder veilige haven
dacht ik aan jou,
die mijn genegenheid
had doen vervliegen

En ik veegde
het rulle zand
Voorgoed uit mijn ogen


Ook dit keer weer kritische reacties graag:)

Mooie titel. Grappig accentje, de vertaling tussen haakjes. Goed gevonden bij het gedicht zelf, vat het hele gedicht ahw samen.
Eerste strofe: fantastisch. Applaus! Laatste zin ook mooi. Het gedicht verloopt heel logisch. Begin, midden, einde. Niets teveel, niet te dramatisch.

Ik heb er gewoon niets op aan te merken. Sorry. :p

Hierboven het bewijs dat er nog goede dichters bestaan.

Dankjewel...
Iemand nog kritisch....?

P.S. Volgens mij slaapt t forum van DoP een beetje, of niet forumbazen...?

Mooie opbouw!.
Je schrijft mooi verhalend, mooi woordgebruik!.

Wat betekent rulle?

En wat voor een taal is de titel?, latijn?, grieks?

Je gedicht is beeldend, ik zie een personificatie van 2 personen met een boot en strand, leuk gedaan!.

Post 's meer;):)!!

't slaapt idd wat!(en ik ben ook 1 van die slapers :o )

:D

Ok, kritisch. Ik vind de tweede en derde strofe een beetje onhandig verwoord. Ik vind ze te verhalend, de laatste twee strofes vind ik zeer krachtig. Met onhandig verwoord doel ik op dat ik het idee krijg dat je alles perse in die water/zee metafoor hebt doen passen, waardoor het ietwat geforceerd overkomt in de tweede en derde strofe, daar mis ik het gevoel.

(dreamerfly)
Wat betekent rulle?

En wat voor een taal is de titel?, latijn?, grieks?

----
Rul zand is oneffen, poederachtig. (Eigenlijk een beetje pleonasme dus) Bij ijs zeggen ze dit ook wel eens: dan is het hobbelachtig.

Luctor et emergo = Latijn, mijn lievelingsvak (:S, nee dus....) Het is een bekende uitspraak : Staat op het wapen van Zeeland

(lovetear)
Ik zie wat je bedoelt met onhandig. Ik heb ook getwijfeld tijdens het schrijven of ik niet te beeldend aan het schrijven was. Misschien had ik de tweede of derde strofe meer het gevoel van de persoon kunnen verwoorden en niet weer teruggrijpen naar een metafoor
Toch vind ik dat het wel echt twee zaken duidelijk maakt: de worsteling en het bovenkomen (letterlijk : beeldspraal wat betreft zee etc. en figuurlijk)
Verhalend was wel mijn bedoeling> de emoties doorgaan echt een proces ( tis geen en toen en toen en toen gelukkig:))
mmmm, ik denk er nog even over na (zonder dat allemaal hier te gaan verwoorden....;))


P.S. Dat meerdere malen quoten gaat me niet zo goed af he...

Ssssst :o.

Gaat het gedicht over iemand die een bepaald doel wilt bereiken, en dat doel is het erboven op helpen van de ander? De ik-persoon wilt in mijn ogen de andere heel erg graag helpen, maar dit lukt niet, en uiteindelijk gaan ze samen ten onder. De ik-persoon spoelt weer aan, maar de ander niet.

Ik vind het een mooi gedicht; mooie metaforen, ze spreken me echt aan. De lichte 'en toen en toen' schrijfstijl spreekt me aan; het beschrijft een ontwikkeling. Ik vind dat er iets te veel enjambement wordt gebruikt, maar dat is eigenlijk mijn enige puntje van kritiek.

Ja zou je het ook kunnen lezen ja, leuk:)
Ik bedoelde er mee dat de ik-persoon meegesleurd wordt door het overheersende karakter van de 'jij' . De ik is blind voor de slechte kanten, staat niet aan het roer . Ze komen in een moeilijke situatie terecht en de 'jij' doet geen echte goede pogingen de relatie te redden. Pas als de ik 'boven gekomen' is veegt hij/zij het zand uit zijn/haar ogen> is daardoor niet langer blind voor de slechtheid van de ander.....

Tsja en dat allemaal in 1 gedicht:P

Conclusie: Dichten zegt meer dan een lang verhaal ( Maar wordt ook anders geinterpreteerd dus...;))