'k snap er niks meer van...
 

Ik snap het niet meer. Hoe kan dit nou? Ik loop over straat en ik voel me zo somber. Ik heb het gevoel alsof ik niet in dit leven hoor. Ik zie al die mooie mensen om me heen en voel me anders. Iedereen lijkt volop te leven, terwijl ik steeds meer afstand neem van de dagelijkse dingen. Ik voel zo'n verlangen naar rust (lees: de dood), maar tegelijkertijd verlang ik naar het leven waar ik me niet mee voel verbonden. Het is alsof ik in een fantasie wereld leef, alsof ik alles bedenk en er niks meer van snap. Op dit moment vraag ik me ook af waar ik mee bezig ben. Het is gek dat ik me zo afwezig voel. Ik ben ontevreden over wie ik ben, maar dan voornamelijk met mijn buitenkant. Opzich mag ik de persoon die ik ben wel. Lastige eigenschappen heeft iedereen wel zoals: twijfelaar, onzeker etc. Zucht, ik heb het gevoel alsof ik vastzit in een boze droom. In september naar een nieuwe school en nu al zit ik in de zenuwen (Kan ik het wel? Red ik het wel om erheen te gaan ondanks dat ik me zo kut voel?)
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Wat is het nut van dit topic? Ik vind het gewoon vreemd dat ik me zo raar en afwezig voel. Alsof de wereld verder draait, maar ik stil blijf staan. Herkent iemand dit? Misschien zit ik wel gewoon in de knoop met mezelf :s

Sorry dat ik zo vaag ben vandaag...
Liefs, Magic_STAR*

Het heb hetzelfde. Op het moment is het wat minder, maar ik ken hetgene dat je beschrijft. Ik heb vaker het gevoel dat alles een film is, waarvan ik toeschouwer ben. Ik voel me al jaren de eeuwige toeschouwer... :(
Ik kan je verder geen tips geven, ik weet zelf niet hoe ik er mee om moet gaan, ik heb vaker het gevoel dat er geen realiteit bestaat. Maar als je eens wilt praten pm me dan maar :)

*knuf* en sterkte he...

Een soort van dissociatie? Dat heb ik ook regelmatig. Ook het gevoel dat je fietst en dan geen meter vooruit komt.
Erg irritant is dat(n)

Ja, ik heb het ook heel vaak...Ik heb het al vanaf dat ik heel jong was. Ik kan je niet echt tips geven ofzo..Maar je mag me altijd pm'en he, dat weet je :)

*knuff*

bij mij word ook gezegd dat het dissociatie is ja. Op somige momenten kan het ook wel fijn zijn, het gevoel dat je overal buiten valt en het toch niet echt is. Ik kan soms met een glimlach op m'n gezicht naar m'n klasgenoten kijken van achterin de klas. ALsof ik daar zit en zij mij niet zien en ik elk moment weg kan gaan, of kan zappen naar een andere gebeurtenis. Maar ik heb het ook wel eens vaker als ik door de stad loop en dan is het eng... Alsof iedereen voortbewogen word door iets en me niet zien :|

ik herken het. vooral thuis, iederen is vrolijk enz. en ik niet, net of ik er niet bij hoor. dit jaar heb ik het vaker gehad, de wereld gaat door maar ik ga niet mee ofzo. heel raar en vervelend. ik heb eig ook geen tips oid. mar wil je wel sterkte wensen
xx
kir

Ik heb ook vaak dat ik van bovenaf mee kijk, dus dan zie wat ik aan het doen ben. Tijdens mijn opname had ik hier heel veel last van. Ik viel soms echt helemaal weg. Dan staarde ik naar de grond en ik wist wel dat ik er zat, maar het voelde alsof ik zweefde en alsof ik vast zat in een droom maar niet wakker wou worden. Raar allemaal, en erg vervelend. Het maakt me ook soms angstig, maar meestal gewoon in de war. Alsof er teveel gedachten in mijn hoofd zitten en ik niet meer weet waar ik nou aan denk.
Vet vaag, ik schaam me best hiervoor zoals ik het hier neerzet. Alsof ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben ofzo, maar ik lees uit de reacties dat ik dus niet de enige ben en dat is dan wel weer een soort van opluchting. Ik riep trouwens in mijn opname-periode ook duizend keer ik wil weg en later zei ik dat ik dood wou, maar dit kwam omdat ik gewoon geen controle meer over de dingen had en ik werkelijk dacht dat ik vast zat in een droom. :bloos:

Het is in iedergeval niet iets waar je je voor moet schamen :)
Ik kom er nu ook pas achter dat ik niet de enige ben, dacht ook dat het aan mij lag...

Pff...net ging het weer ietsje beter, maar nu is het dramatisch met me gesteld. Heb het gevoel alsof er een prop watten in mijn hoofd zit. Ik kan me nergens lang op concentreren. Ik ben nu best bang aan het worden. Ik slik mijn medicatie namelijk al een aantal dagen niet meer. :bloos: Ik zit hier te zeiken, terwijl ikzelf zo stom bezig ben... :( zucht...
Ik ga ff kappen met het vele Internetten, ik ben net een verlaafde! Ik voel me rot, zielig en zou het liefst even iemand bij me willen hebben, gewoon om even niet zo alleen te zijn. (dream on :rolleyes: )
Magic_STAR*