Alleen
 

Soms, heb ik gevoel dat ik alleen ben. Helemaal alleen. Op de wereld. Als ik dan hier zo zit. Alleen, in deze kamer, in dit huis, in dit dorp, in deze provincie, in dit land, in Europa, in deze wereld, in dit godvergeten alles, voel ik me alleen. Een vreemde druk sluit me op in mijn eigen lichaam. Houd mijn adem vast, ik zie de lucht naast me. Kijk naar de muur tegenover me. Staar naar het beeldscherm. Zie, proef en voel de woorden die erop staan. En voel me alleen. Ik kan wachten, net zo lang tot er iemand thuis komt. Maar die voel ik niet, niet echt. En als ik denk, in mijn bed, 's avonds. Als ik helemaal alleen in mijn bed lig. Dan denk ik na, heel diep. Waarom zou ik leren als ik morgen dood kan zijn? Wat is er, na dit? En hoe betrekkelijk leven wij wel niet? Ik kom er niet uit, op een gegeven moment staken mijn gedachten altijd. En dan voel ik me weer zo verlaten, zo alleen. Eenzaam, stekend, pijn. Ik kijk naar buiten, zie enkel wat regen uit de lucht vallen, en voel me alweer zo godvergeten alleen...




Ik voelde me net nogal zo.. en eigenlijk heel erg vaak.. het voelt heel erg raar.. ik heb best veel vrienden en sociaal leven enzo.. en bah! hebbe meer menesen dit?

Je brengt het prachtig. ;)

Ik ken dat gevoel wel. Al heb ik dan niet zo heel veel vrienden ed. :) Ik denk dat vrijwel iedereen zo'n gevoel wel kent, zeker mensen in de 'puberleeftijd' (en daar mee bedoel ik niet 'puberproblemen' of iets dergelijks).

Mja.. dat heb ik wel eens gehad. Tot ik op een gegeven moment tegen mijzelf zei: je bent niet alleen, ga met je vrienden praten en afspreken en leuke dingen doen.

en nu voel ik me nooit meer alleen.

Dat gevoel ken ik maar al te goed, vroeger had ik er heel veel 'last' van en voelde k me ook totaal eenzaam en verdwaald in de wereld. Het was alsof ik schreeuwde om hulp maar niemand hoorde het. Soms heb ik dat gevoel nog, alhoewel ik een schat van een vriend heb die heel goed kan luisteren...ik heb geleerd met die gevoelens om te gaan door ze van mij af te schrijven in m'n dagboek of gewoon ff muziek op te zetten en proberen m'n geest leeg te maken.

'k Heb het gevoel ook vaak, gewoon doordat ik geen 'echte' vrienden heb, waar je altijd op kunt rekenen, slechts kennissen...

Ik ken het ook.. Ik heb een enorme vrienden en familiekring..Maar toch voel ik me zo vaak alleen. Je bent niet de enige, er zijn meer mensen die dit gevoel hebben.. Je moet proberen jezelf wakker te schudden, en in te zien dat je niet alleen bent.. Dat is wel makkelijk praten natuurlijk..

Mooi geschreven! (y)

Iedereen heeft wel eens zo'n periode, misschien dat het bij jou wat langduriger is. Hoe lang heb je deze gedachtes al?

Ook ik zit met deze gedachtes van eenzaam zijn. Ik heb geen flauw idee wat ik ermee aan moet :o
Toch moet ik iets doen, want het is slopend :(