Tussen Iets en Niets: Weggaan van Jou
 

TUSSEN IETS EN NIETS: WEGGAAN VAN JOU

Uit de blonde haren van jouw sterren
Lopen woorden als zoete druppels
Die langs mijn zoute mond parelen
Als ik nu maar in de woestijn zou dwalen

Een mooi verhaal, maar gescheurd door leven
Ik nestel me nog maar eens in een trein
Naast mensen, kruimend onder werkdruk
Achter kranten vol leeg zijnde willen

En ik geloof al dat het licht in mij zal doven,
Morgen, pas morgen zal ik dan ook zien,
Omdat mijn netvlies nu nog golflengtes toont,
Uit het beginpunt van jouw licht,
Achter de haren voor jouw gezicht

wauw...eerste sinds de laatste maandne wat ik van je lees en ook werkelijk perfect vind...zoals het hoort van jou:)

(y)

K'heb het dan ook eens lang laten sudderen :)
Bedankt voor de leuke reactie :)

Groetjes, Dreampoet