TUSSEN IETS EN NIETS: WEGGAAN VAN JOU
Uit de blonde haren van jouw sterren
Lopen woorden als zoete druppels
Die langs mijn zoute mond parelen
Als ik nu maar in de woestijn zou dwalen
Een mooi verhaal, maar gescheurd door leven
Ik nestel me nog maar eens in een trein
Naast mensen, kruimend onder werkdruk
Achter kranten vol leeg zijnde willen
En ik geloof al dat het licht in mij zal doven,
Morgen, pas morgen zal ik dan ook zien,
Omdat mijn netvlies nu nog golflengtes toont,
Uit het beginpunt van jouw licht,
Achter de haren voor jouw gezicht
__________________
Teo Torriatte Konomama Iko
|