( verhaal )
 

Een warme bries komt het appartement binnen. Het voelt heerlijk aan op dit moment van de dag en even geniet ik gewoon, zonder ergens aan te denken. Ik sta op uit mijn luie stoel en loop naar het raam. De middellandse Zee voor me, het strekt zich eindeloos uit en ik zucht. Ik wou dat ik er gewoon van kon genieten. Maar mijn mobiel trilt alweer en vraagt om aandacht. ''Met Eva..'' ''Eva, volgens mij heb ik iets ontdekt! Kan je me zien? Om 2 uur bij het tentje op de hoek, oké?'' Enigszins beduusd stem ik toe. Ik groet hem en ik leg op. Ik laat me vallen op bed en langzaam verschijnt er een grote lach op mijn gezicht. Voor het eerst in weken. Misschien kwam ik er nu eindelijk achter waar mijn man is. Precies 2 maanden vandaag was hij verdwenen. Zomaar, het begon haast te lijken op het verhaaltje van de man die een pakje sigaretten gaat halen en nooit meer terugkomt. Maar dit is anders, dat weet ik gewoon. Thomas was niet de man om zo maar te vertrekken. Ze hadden een goed leven met zijn tweetjes. Geen kinderen, allebei een goede baan. Niks aan de hand. Ik weet het me nog goed voor de geest te halen, die dag. Hoe ik thuiskwam en niemand thuis aantrof. Alles was normaal, behalve zijn ontbrekende persoon. Ik had weken naar hem gezocht, maar hij was verdwenen. Tot een geheimzinnige man contact met me zocht, hij wist misschien waar Thomas was. En nu zat ik hier al weer enkele weken. Wachtend op een teken van leven van Thomas. De dagen trekken vaak voorbij, zonder een aanwijzing of iets. Ik zit hier maar, hopend, wachtend, verlangend om gewoon normaal op het strand te bakken, in plaats van de hele dag bij de telefoon te zitten in mijn stoffige apartement.

Ik zucht diep en werp een blik op de klok. Over een uur had ik al afgesproken. Mijn blouse plakt aan mijn lichaam en snel kleed ik me uit om een douche te nemen. Na de douche trek ik snel een simpel jurkje aan en ga op weg naar de strandtent.. Ik slenter over de boulevard heen en kijk naar alle mensen die hier zo intens genieten van het weer, van het strand en van elkaar. Ik voel even een steek van pijn als ik een jong stel lachend in het zand zie liggen. Maar ik loop door, wachtend op mijn eigen man. De strandtent is druk, maar ik zie Marcello binnen zitten en haast me naar binnen. Daar is het een stuk rustiger en ik zie dat hij een rustig plekje heeft gevonden. Ik geef hem een hand en ga tegenover hem zitten aan de tafel..

Hmm, ik vind het wel spannend - ben benieuwd wat er met haar man gebeurd is - en wat Marcello er vanaf weet!

Twee dingetjes:

Ik laat me op bed vallen
en ga tegenover hem aan de tafel zitten

Persoonlijk vind ik dat zo mooier. Voor de rest heb ik niet op de spelling gelet, geen zin aan. ;)

Vervolg is welkom! (y)

Spelling heb ik al gedaan, maar heb je appartement al gewijzigd?

:evil: Wat is dan de correcte spelling ??

Hmm..jij houd ook nooit eens op met nieuwe verhaaltjes te bedenken hè? Maar, wonder boven wonder, zijn ze iedere keer weer prachtig.. :)
Kan je me zien? Is dit een rare zin of praten de mensen zo tegenwoordig? Tjees wat loop ik achter..
Vreemde zin, misschien kun je beter zoiets doen: Vandaag was hij precies 2 maanden verdwenen..
Gottegot, nog nooit van mobilofoons gehoord? :p
Schrijf je nu eigenlijk in de vt of de tt? Want hier ga je van vt ineens naar tt..

Verder, weer een leuk verhaaltje, maar goed het zal eens niet zo zijn :D ..

PS: volgens mij is appartement gewoon de correcte spelling, maar ja ik weet niet hoe het met de belgische spellingscontrole zit.. :)

Weer een goed verhaal, of althans een stuk ervan! Ben benieuwd hoe het verder gaat.

Offtopic: Nijn*, jouw sig is zo mooi! Zelf "bedachte" zin, of is het ergens van?

ik weet het lieverd. Er stond apartement.
Zaakje werd via msn geregeld :)

Oh ok Millroy, ik loop een beetje achter :)

Nee, ik heb hem niet zelfbedacht, ik heb hem gejat van een vriend, uit een toneelstuk van hem :o

leuk verhaal (y)
ook heel leuk geschreven (y)

Een Bloemenpoes stukje!

Wat garant staat voor spanning, spel, kans op hot and steamy seks en natuurlijk een fantastische schrijfstijl ;)

Grim

''Vertel Marcello..?'' Hij buigt zich over de tafel en wenkt me dit ook te doen. Zijn gezicht is nu vlak bij de mijne. ''Ik heb erg sterke aanwijzingen dat hij hier zit, in een plaatsje, hier nog geen tien kilometer hier van daan..!'' Hij fluistert zachtjes, haast onhoorbaar. Maar ik spring op van vreugde en spring in de rondte. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en druk uitgelaten een kus op zijn lippen. Verrast kijkt hij me aan. Iedereen kon immers gelijk zien dat Eva een begeerlijke vrouw was, ze had mooi, lang, donkerbruin haar, grote donkere ogen en een perfect figuur. Aanbiddelijk. ''Sorry'' stamel ik en ik neem weer plaats aan de tafel. Ik dacht aan hoe ik de afgelopen maanden had verlangt naar de lippen van Thomas, zijn heerlijke lichaam, alles aan hem. Ik strijk mijn kleren weer glad en concentreer me weer op Marcello. ''Sorry..!'' zeg ik nog een keer. Ik werp een blik op mijn horloge en constateer dat ik ervan door moet. ''Ik moet gaan Marcello, afspraak met een vriendin, ze is hier speciaal, en ik moet echt gaan'' Ik sta snel op en wuif hem een kushand toe, nog één keer bedank ik hem en ik ren het paviljoen uit. Ik kijk achterom en zie dat Marcello me achter na komt en mijn naam roept maar ik zwaai enkel naar hem en ren door. Arme Tessa, ik had haar al veel te lang laten wachten. Tessa is mijn beste vriendin, al heel lang. En ze was hier helemaal heen gekomen om mij te steunen. Ik struikel over mijn eigen gedachten als ik met volle vaart tegen een vrouw opknal. Ik kijk recht in het gezicht van de mooiste vrouw die ik ooit heb gezien. ''Sorry..!'' zeg ik voor de zoveelste keer die dag...

Kan de forumbaas deze hele topic verwijderen?

Alvast bedankt..!

houw daar nou tog es over op! ik wil weten hoe dit afloopt..!

(toevallig last van schizofrenie ;) )

:o