Depressief
 

Oke, Depressiviteit is iets dat vaak word besproken in de Psychologie..
Maar ik kan even niet anders....

Ik geloof dat m'n moeder depressief is omdat het uit is met haar vriend.
(liefdesverdriet, kan ook)

Maar echt, mijn vakantie lijdt hieronder..
En ik ben dat gedoe zat.
Zij is soms enorm chagerijnig en heeft soms nergens zin in..
Ik vind dat geen fijne sfeer...
Behalve als het mooi weer is, dan wil ze nog wel iets gaan doen.
Maar dat doet ze volgensmij alleen maar voor ons.

mijn vraag aan jullie;

Hoe vrolijk je zo iemand op??

Ze zijn nog wel vrienden, dus zien elkaar nog wel vaker.
Dus..
Maar::: Absoluut: Praten heeft geen zin.

stuur haar naar het riagg of help haar aan een nieuwe vriend

Het RIAGG helpt niet, en zo is het niet van belang.

Een nieuwe vriend, zou denk ik alleen maar erger maken.

professionele hulp werkt niet? al eens geprobeerd dan?

2 dingen die niet gelijk heel erg gaan helpen ofzo :rolleyes:

nieuwe vriend al helemaal niet. En ik heb het riagg nu al 2 mensen helemaal naar de klote zien helpen, dus ik vraag me af of dat wel zo'n goed plan is.

Eerst misschien even naar een psycholoog / desnoods huisarts, om te kijken wat die voor hulp kan bieden??

CONSTRUCTIEVE BEZIGHEID

ze moet iets constructiefs doen. Voorbeeld, heb je wel eens dat je ergens mee bezig bent, en je hebt het gevoel dat je iets opbouwt? stukje bij beetje? Voelt goed toch?? Bijvoorbeeld werken, jezelf creatief uiten of zelfs schoonmaken is een heel constructieve bezigheid. Dat is denk ik wel het beste middeltje tegen depressiviteit.

Verder heb je nog pillen weetje. Ze blijken wel te werken :s Maar pillen is nooit een goede oplossing, je moet het uiteindelijk zelf bereiken.

Groetjes, Luc

owja de vraag.. Hoe vrolijk JIJ haar op??

wees een clown!! werkt altijd :D

Als iemand echt depressief is niet. ;) :p

Wees gewoon lief voor haar, niet zeuren over dingen die er niet toe doen. (Maar jezelf ook niet vergeten.) En als echt niks helpt, is het misschien verstandig om eens met je huisarts te overleggen.

Maar gun haar ook de tijd om het te verwerken, het lijkt me eigenlijk logisch dat ze niet meteen weer vrolijk, gelukkig en blij ed is. Hoe lang is het uit? Een paar dagen, een paar weken, een paar jaar? Zolang het nog maar kort uit is, zou ik d'r ook gewoon even de tijd geven om de dingen weer op een rijtje te krijgen en te zetten.

"Praten heeft geen zin." Ik denk ook niet dat ze met haar zoon van 15 jaar dat soort dingen gaat bespreken. Niet omdat ze jou niet zou mogen of wat dan ook, maar omdat ik niet denk dat goede ouders dat soort dingen uitgebreid gaan doorspreken met hun nog vrij jonge kinderen en dat is maar goed ook. Misschien dat als ze met iemand anders (vriend(in), collega, broer, zus, moeder, wie dan ook) zou praten, dat het dan nog best iets zal helpen.

Je broertje reageert agressief op je, je moeder verpest de sfeer...

Ik denk dat jij eens flink afstand moet nemen en gaan leven...

Als de sfeer shit is moet je gewoon ergens heen gaan en zelf leuke dingen gaan doen...

Jezus is dit tegenwoordig een trend geworden? Iemand toont enkele depressie-verschijnselen en meteen is het RIAGG de oplossing ofwat???
En dat tweede is ook niet bijzonder, alsof het zo makkelijk is een nieuwe partner te vinden, ga dus maar elders je ondoordachte praatjes verkopen!

Wat dokters zeggen is vaak ook niet de oplossing, pillen voorschrijven en naar een psych sturen dàt kunnen ze wel maar het probleem aan de grond aanpakken dat is tegenwoordig té moeilijk voor hen. Ik hoor het al te vaak, pillen slikken dat werkt maar jahh de dagen dat je dan wilt stoppen met pillen slikken, dàn pas val je in een zwarte put!
Mijn mening is dus dat je pas aan medicatie moet beginnen en pas naar een psych moet gaan als je te kampen hebt met een langdurige depressie, en als je al lang geen levenslust meer voelt.

Anyway, TS je zegt zelf dat het misschien door liefdesverdriet komt dat je moeder een beetje depressief is. Dit betekent dat het nog niet zo lang duurt en dat de tijd haar weer bovenop kan helpen. Belangrijk is wel dat jij (en eventueel broer/zus) er bent voor haar. Motiveer haar om eens weg te gaan, alleen zijn en zitten piekeren kan nooit goed zijn.
Hopelijk komt alles goed, veel succes iig!

Hij is pas 15 zeg. Hij bekommert zich om zijn moeder, en wil haar helpen. Dit is toch maar normaal.
Trouwens aan je 10e (zijn broer) is het belangrijk nog een volwaardige opvoeding te krijgen, voor de TS identiek.
Het lijkt me dus de taak van de moeder (en vader) die verantwoordelijkheid op zich te nemen en zich te herstellen van een liefdesverdriet.

Euhm...is dat ook niet de taak van die psych? De taak van de huisarts is iemand daar naar toe doorverwijzen.

ik bedoel ook niet dat hij weg moet lopen ofzo...maar gewoon eens zelf iets leuks ondernemen als het thuis klote is.

Ik ben het met je eens dat hij een goede opvoeding verdient maar dat is niet waarmee wij hem kunnen helpen omdat hij daar zelf niets aan kan doen.

Ik vind het meer als neerslachtigheid klinken dan als een depressie, zo met die duidelijke aanleiding enzo. Maargoed, ook neerslachtigheid kan flink vervelend zijn :).

Ik denk niet dat jij je moeder nu echt kan opvrolijken, maar je kan haar leed wat verzachten door extra aardig voor haar te zijn. Uit jezelf de afwas doen, geen ruzie maken, compliment geven als ze een leuk tshirt draagt, etc. Met je broertje kan je misschien eens gaan praten, hem vertellen dat jullie moeder nu verdrietig is en waarom maar dat het wel weer over gaat en dat het sneller overgaat als hij lief tegen haar is. Misschien kun je hem meenemen naar iets wat hij leuk vindt.

En niet vergeten om ook aan jezelf te denken. Zelf ook leuke dingen blijven doen. Als de sfeer thuis te vervelend is, dan ga je bijvoorbeeld bij een vriend op bezoek.

Succes en stekte :)

Ik denk dat ze het beste het contact kan verbreken met die vriend. Zo blijft ze ermee bezig en kan ze zich ook niet op veel andere dingen richten. En laat zien dat je er voor haar bent... zoals al andere mensen hebben aangegeven.

Sterkte en succes ;)

mijn pa is sinds drie weken ook weer vrijgezel... misschien een idee? kunnen ze elkaar troosten... ik word gek van zn gezeik :o

Ik neem aan dat je dit al met haar besproken hebt? :rolleyes:

lijkt met echt een hele moeilijke situatie.
Ik zelf zal in zo een situatie gewoon altijd bij vrienden zitten.
Maar dat is eigelijk geen oplossing, maar meer weglopen van het probleem.