Mijn buiging
 

Is het te laat om terug te keren,
Naar de geborgenheid van ooit.
Voordat ik verscheurd werd
Door jouw ijzige woede,
Die nimmermeer ontdooit.

Je staat tegenover mij, lachend
Wachtend op nederigheid.
Minachting in jouw ogen
Terwijl de mijne verwateren
huilend om waardigheid

Maar ik moet buigen, ik heb geen keus
Toch zou ik liever triomferen
Door weg te gaan met rechte rug,
Alsof er nooit een messteek was,
En nimmer terug te keren

*overspoeld Ave9 met complimentjes* 't Is weer super meid! Niet dat ik anders van je verwacht hoor.. ;)

Iemand opbouwende kritiek?

Goed, die heb ik wel.

• Citaat:

  Is het te laat om terug te keren, Naar de geborgenheid van ooit? Voordat ik verscheurd werd Door jouw ijzige woede, Die nimmermeer ontdooit.

  - Over rijm en metrum kan ik niets opmerken. Aangezien het er niet inzit, ga ik er vanuit dat je dat niet beoogd hebt.
  - Het ritme is aardig in deze strofe.
  - De laatste twee regels zijn het beste. Het paar ijzig - ontdooit is mooi gevonden.
  - Persoonlijk vind ik deze zin iets te lang. De hele eerste strofe is een zin, terwijl na ooit best een vraagteken zou kunnen volgen (een vraagteken, dat overigens in het geheel mist - ondanks dat het een vragende zin is.)
  - Ik vind woorden als 'geborgenheid (van ooit)' en 'nimmermeer' lelijke woorden. Dit zijn woorden die het beestje bij de naam noemen, terwijl we dat bij dichten meestal neit op het oog hebben. hunker je naar geborgenheid? Omschrijf dan hoe die geborgenheid voelt, maar noem het niet expliciet, want dat voelt de lezer niet.
  - Ik zou voor 'verscheurd' een ander woord kiezen, dat meer bij je goed gekozen paar ijzig-ontdooit past. Zoiets als 'gekraakt'.

• Citaat:

  Je staat tegenover mij, lachend Wachtend op nederigheid. Minachting in jouw ogen Terwijl de mijne verwateren huilend om waardigheid

  - Lelijke woorden: 'nederigheid', 'minachting', 'waardigheid'.
  - Te vele onvoltooide deelwoorden: 'wachtend', 'lachend', huilend'. Vermijd deze.
  - Het mist aan ritme in deze strofe.
  - Ik zou verwachten dat je hier gaat uitleggen, waardoor hij 'ijzig' is...
  - 'Verwateren' is weer een aardige keus, gezien de 'waterige' metafoor uit de vorige strofe. Probeer ook hier meer daarmee te doen, maar vergeet niet dat je een metafoor ook te leeg kan melken. Werk die metafoor dus uit, maar behoud de balans.

• Citaat:

  Maar ik moet buigen, ik heb geen keus Toch zou ik liever triomferen Door weg te gaan met rechte rug, Alsof er nooit een messteek was, En nimmer terug te keren

  -Het ritme is al iets beter, maar haalt nog steeds niet het ritme van de eerste strofe.
  - Ik zou hier een climax verwachten. Hoe eindigt dit? En als je dat niet beoogt, dan zou je op zijn minst de lezer duidelijk hebben moeten maken waardoor je 'geen keus hebt'. Wat is die 'messteek'? Waarom voelt dat zo?
  - lelijke woorden: 'triomferen', 'nimmer' (hoewel deze laatste soms nog wel aardig kan zijn, is het hier 'nooit' beter - alleen al voor het ritme)

Kortom: een matig gedicht, waarvan vooral de eerste strofe de betere van de drie is. Het gedicht mist in de tweede en derde strofe ritme; het leest niet soepel. De woordkeus is te 'groots' en onpersoonlijk. Werk aan je metaforen - kies er een of twee en werk die netjes uit. Tot slot mist je gedicht een opbouw. Je geeft de lezer alleen een stelling, maar werkt dit vervolgens niet uit, waardoor je als lezer met een leeg gevoel achter blijft. Oh.. en let op je interpunctie - een zeer belangrijk dichtersgereedschap.

Thanks a lot!

Ik had trouwens in d elaatste strofe de laatste keer voor nimmer gekozen omdat in de regel daarbovenook al nooit stond en dat vond ik niet echt mooi..

...dat had ik even gemist...