aangifte
 

Zoals jullie misschien weten ben ik het zusje van Mira Dos Santos, die hier ook op het forum komt. Mijn zus is 1,5 jaar geleden verkracht door haar ex. Hij dreigde mij en haar te 'pakken' als ze aangifte zou doen of het aan iemand anders zou vertellen. Daarom hield ze 3 weken haar mond, maar op een gegeven moment kon ze dit niet aan en vertelde mij en haar beste vriendin alles. Ze durfde geen aangifte te doen. TOen onze vader overleden was zat ze in een geweldige dip en vertelde hier alles op het forum. Daarna kwam ook onze moeder en broer het te weten, maar die reageerden niet bepaald vriendelijk. 2,5 maand geleden is de jongen erachter gekomen dat het bekend is. 2 maanden geleden heeft hij me aangerand, gelukkig hield het snel op, hij hoefte geen bekraste slet. (slaat waarschijnlijk op mijn nog rode littekens van mijn operatie). Helaas kwam hij hierop terug en na een tijdje verkrachtte hij me. Ik heb het alleen aan mijn zus verteld en we hebben besloten samen aangifte te gaan doen. Maar we weten niet hoe dat in zn werk gaat. Heeft iemand hier ervaring mee? En ik ben ook bang dat ik er nog niet aan toe ben, ik kan echt er nog niet over praten. Weet iemand ook hoe je bij jeugdzorg terecht kan komen, ik wil daar namelijk graag heen. En ik ben ook nog is bang dat ik zwanger ben :'(...

Bij Jeugdzorg kun je terecht komen via je huisarts, hij/zij kan je doorverwijzen. Bij Jeugdzorg kunnen ze je misschien ook helpen met aangifte doen.

Haal een zwangerschapstest bij de drogist of laat het doen bij je huisarts, dan heb je daarover iig wat meer zekerheid.

Sterkte. (f)

Lieve Giovanna,
Wat vreselijk voor jou en je zus! :( Ik wou dat ik jullie een knuffel kon geven ofzo..

Zoals Leonoor hierboven al zei; ga naar je huisarts, die kan je doorverwijzen naar Bureau Jeugdzorg. Doe een zwangerschapstest! Ik vind het heel erg goed van je dat je naar bjz wilt gaan! Nja, verder weer ik niet echt wat te zeggen, maar iig heel veel sterkte ermee! :(

*knuffelt*

Wat Leonoor zei... Je kan ook via de vertrouwenspersoon op
school bij Jeugdzorg terecht komen, of via de schoolarts btw.

En heel veel sterkte iig.

shit :s ik vind het echt kut voor je.

Je kan geloof ik ook gewoon binnenlopen bij bureau jeugdzorg. Althans dat heb ik gedaan.

Ik ben naar binnen gelopen, heb gevraagd of ik een afspraak kon maken en toen vroeg die mevrouw waar het over ging en toen kon ik al na 5 / 10 minuten met een iemand erover praten.

Maar eigenlijk denk ik dat je het beste eerst naar de huisarts kan gaan. (en dan vragen om een dubbele afspraak (anders heb je maar 10 minuten)) Omdat je verkracht bent en daardoor misschien ook lichamelijke dingen hebt opgelopen.

Het is heel erg belangrijk dat je er met iemand over praat.

Aangifte doen is moeilijk. Je moet alles wat er gebeurt is dan in detail vertellen maar omdat hij dit heeft gedaan zou ik het zeker proberen te doen!

Ik wens je heel veel sterkte en succes met het verwerken ervan!

Eva

*knuff*
Veel sterkte
Die gast verdient het dat zijn lul afgesneden wordt (zonder verdoving).
Zoiets vind ik echt ziek: eerst je zusje verkrachten om zijn macht te tonen, nog onder druk zetten, en dan nog eens verkrachten. Ziek gewoonweg :kotssmiley: :kotssmiley:
Ik hoop dat hij in ieder geval lang weggestoken wordt, flinke boete (zo straf je misschien wel zijn oudrs, maar hij heeft blijkbaar geen goede opvoeding gehad als dat zijn beeld van normale omgang is) en als dat enigzins mogelijk is met het Westerse rechtsysteem zijn lul in stukjes.

Ik weet niet of dit van enige hulp kan zijn, maar is het niet mogelijk om zijn klote fijn te knijpen: bij mezelf is het namelijk een zeer beklemd gevoel als ik een harde stoot in mijn kloten krijg (valt wat te vergelijken met wurgen, maar in plaats van je keel die dichtgeknepen wordt zijn het je kloten die het gevoel meemaken, vind ik).

Veel sterkte, nog een *knuff* en ik hoop dat je het snel verwerkt want veel vertrouwen in jongens zul je nu wel niet hebben, denk ik...

Wat een hulp :rolleyes:

Je gaat gewoon naar het politiebureau en gaat naar een balie, waar ze je door zullen verwijzen.
Als die jongen nog eens komt, kan je je inderdaad proberen te verweren zoals bovengenoemd, want ik geloof wel dat het helpt :p

Veel sterkte! (y)

Gatverdamme. Is de plaatselijke inrichting niet op zoek naar hem?

Aangifte doen in jouw gemeente.
Je kan een afspraak maken om aangifte te doen via 0900-8844. (In rotterdam rijnmond tenminste.)

Zorg dat je zo snel mogelijk aangifte doet. Hoe eerder hij achter de tralies zit, hoe beter. Sterkte. :)

Allemaal heel erg bedankt! Maar, ik heb helemaal geen bewijs tegen die jongen en ik ben ook bang voor zijn vrienden... Is aangifte wel verstandig..:S

Waarom zou het niet verstandig zijn? Misschien gebeurd het anders nog eens? (n)

Tuurlijk is dat wel verstandig! Denk eens na over al het leed wat hij jullie heeft aangedaan! Je wilt toch niet dat hij hetzelfde later nog eens zal doen, alleen dan bij een ander slachtoffer? Die vent moet achter slot en grendel, het is niet rechtvaardig om hem rond te laten lopen, zodat hij zich weer op iemand anders kan storten..

bah wat een nachtmerrie allemaal, maar ik snap niet dat jij en je zus zolang met die problemen zijn rond gelopen zonder naar een maatschappelijk werker of andere psychologische hulp te zijn gegaan, das wel heel erg belangrijk want zoiets wat jullie hebben meegemaakt kan je niet zomaar even vergeten of zonder hulp verwerken, en wat betreft dat aangifte daar heb ik niet echt ervaring mee, sorry :o

oh trouwens, aangifte doen is wel heel erg belangrijk en verstandig!

Ooh, we zijn allebei bij een psycholoog geweest, toen mijn vader overleden was. Ik was er al gauw weg, ik klapte er helemaal dicht. Mijn zus is er wel lang geweest. Toen werd ik geopereerd en kreeg daar psychologische zorg voor. Dat hielp goed, vandaar dat ik dat nu weer wil.
Punt is, aangifte doen, daarlijk komt hij daar achter... En als hij opgesloten zit.. ik weet niet waar zijn vrienden toe in staat zijn :(

ja oke zal hij/zijn vrienden je als je niet aangifte doet wel met rust laten dan? ik denk van niet, en dan hebben ze weer macht over je, je moet schijt aan hun hebben en je niet door angst laten leiden!

Ja, ik heb er ervaring mee. Je kan het beste met de politie bij jou in de buurt bellen. Dan zeg je dat je een afspraakt met de zedenpolitie wilt maken. Je komt daar, er word je verteld wat je kan doen en je moet praten. je kan het bij praten houden, een melding maken of aangifte doen. Het heeft zeker zin om te doen, al heb ik het niet gedaan. Zij kunnen je ook doorverwijzen naar jeugdzorg of riagg. Je moet er zeker over praten. het is ontzettend klote voor je en ik wens je ontzettend veel sterkte. liefs Redhair


btw, vertel de politie je angst voor zijn vrienden. Je kan ook alleen melding maken. Dan pakken ze hem niet op, maar komt hij wel in het bestand, en houden ze hem in de gaten. Komt er weer een melding over hem, doen ze er wel wat mee.

Mijn idee, kunnen we geen scholieren-knokploeg organiseren?

Wie gaat er dan de bak in wegens mishandeling en wie wordt er dan nog meer lastig gevallen? Het moment dat jij weer naar huis gaat heeft zij nog meer problemen dan daarvoor.
Een strafblad is niet bevorderlijk wanneer je een baan zoekt.

Als er iemand hier moet leren vechten, zijn het de ts en haar zus zodat ze sterker in hun schoenen staan als hij weer uit de inrichting ontsnapt is. Ooit over zelfverdedigingslessen nagedacht Giovanna? Indien er sociale controle is kan je ook aan de buren vragen of ze een beetje willen opletten?
Misschien ongevraagd advies, maar over straat kunnen lopen zonder constant over je schouder te kijken is geen overbodige luxe toch?

@Jadie, nee dat is het zeker niet. En ik heb er wel over nagedacht, maar zoveel geld heb ik nou ook weer niet.
Wel zelfverdediging gehad op school, met gym, maar op het moment dacht ik er niet aan.. en hij was ook niet alleen.
@Redhair, dankje, ik ga zo bellen ....

Hoi,

het is vreselijk wat jullie hebben meegemaakt en ik vind het moedig dat jullie aangifte willen doen. Maar wat willen jullie daar eigenlijk mee bereiken?

Trouwens als je denkt dat je zwanger bent, doe dat gelijk een testje, zijn zo verkrijgbaar bij de drogist, ik denk dat dit de hoogste prioriteit heeft, want hoe vroeger je er bij bent hoe minder heftig het is als je eventueel de zwangerschap wil afbreken.

Dus mijn advies is: doe eerst een test, ga dan na waarom je hem wilt aangeven, en neem dan de beslissing.

Ik wil gewoon niet dat hij anderen dingen aandoet... Voor mijn gevoel moet ik iets doen... iets...
Ik ga strax opzoek naar een test :(..

Komaan, waarom ze hem wilt aangeven is toch duidelijk:
- dit kan niet: iemand verkrachten moet bestraft worden (zelf blijf ik nog steeds voorstander van de seksuele doodstraf (zeker bij deze herhaaldelijke feiten))
- dat zij het voorgehad heeft en dat haar zus het voorgehad heeft, wilt zeggen dat anderen er waarschijnlijk ook wel eens mee te maken zullen hebben
- ik denk niet dat je weet wat een verkrachting van risico's geeft (geslachtszieketen, zwangerschap) en de trauma's die daardoor kunnen ontstaan. Volgens mij wordt elke normale relatie veel moeilijker als je geen hulp krijgt na dergelijke dingen. De meesten voelen zich 'niet proper' alsof ze de persoon niet van zich af kunnen 'wassen'. Ik wil je hier niets inpraten, maar enige hulp kan steeds van pas komen na zoiets.
- het klinkt misschien raar: maar die jongen moet geholpen worden, anders kan hij geen gezond deel van de maatschappij uitmaken. Hij moet boeten voor zijn daden, dat zeker maar daarnaast moet hij psychiatrische hulp krijgen voor hij weer op de maatschappij 'losgelaten' wordt. Indien hij uit de gevangenis/gesloten instelling zou komen zonder enige psychiatrische hulp, is hij er mogelijk nog erger aan toe dan nu: in zo'n situatie kan hij op wraak beginnen zinnen. Het lijkt me eigenlijk moeilijk om zoiets te verstaan wanneer je zoiets meemaakt, omdat hij eigenlijk geen hulp verdient, maar toch heeft hij die nodig...

Ik hoop dus (voor jou en voor hem) dat hij psychiatirsche hulp en een straf krijgt (moet niet direct een ontlulling te zijn, is niet legaal overigens) en dat jij wat psychologische bijstand krijgt (natuurlijk ook voor je zusje). Veel sterkte!

Zodat over een jaar niet nog 20 meisjes met een trauma opgescheept zitten? :s

Wat ik eigenlijk nog beangstigender vind, is dat hij niet alleen was (misschien wel de enige die je verkrachtte, maar dat ze met z'n allen erbij waren). Ik denk dat je je dan nogal bekeken en vooral beschaamd moet voelen: iemand die in je zit *kan er amper aan denken* terwijl de anderen rustig zitten toe te kijken. Een woord: gestoord.

Ik had van iemand wel zo'n reactie verwacht, maar ik weet natuurlijk zelf ook wel wat de voordelen zijn van aangifte, hoef je mij niet te vertellen hoor. Ik vroeg het aan de topicstartster omdat ik graag wil weten waarom ze precies aangifte wil doen, ik vind het erg aardig dat je het mij wilt uitleggen maar ik weet het dus allemaal wel, mede omdat ik veel mensen ken die met zo'n situatie te maken hebben gehad. Ik wil het maar van 1 iemand horen en dat is van Giovanna...

Want Giovanna, wat doe je als de politie je bijv. niet gelooft of dat de dader amper straf krijgt? Waarvoor doe je het?

Ilusion: als je toch graag dingen wilt uitleggen zou je mij dan uit willen leggen wat in jouw ogen de functie van straf en zelfs van de doodstraf is? En dan bedoel ik niet 1 argument als 'hij verdient het' maar de FUNCTIE. En waarom heb je het eerst over straffen en dan over behandeling? Als je zelf al zegt dat de dader ziek is waarom zou je hem dan willen straffen?

Bugge je hebt gelijk dat ik moet weten waarom ik het doe. Ik moet gewoon er alles aan geprobeerd hebben dat er iets met hem gebeurd. Die jongen heeft het leven van mijn zus verwoest. En ik ben bang mijne ook voor een deel. Ik wil dat hij hulp krijgt, psychiater, tbs. Ik wil dat gekeken word of hij ziek is ofdat hij het gewoon deed. Weet ik veel wat. Ik wil iig dat hij niemand meer pijn doet. Ik wil niet dat ik hem nog tegen kan komen. Oke dat is onzin. Maar ik wil het gewoon niet. Ik wil hem weg... weg ... weg.. ik wil het vergeten, maar hij woont in dezelfde dorp. Over 2 jaar ga ik het huis uit, en ergens anders wonen. Ik hoop gewoon dat hij tot die tijd vast zit...

Ik heb net een test gedaan... bij de drogist gekocht.. (en ik moest erom vragen, ik begon te huilen.... er was niemand in de winkel, en die vrouw legde heel rustig uit wat het verschil was tussen de testen enzo, ze was heel erg aardig. Ze vroeg waarom ik moest huilen, ik zei dat ik er niet over wou praten. Toen zei ze, dan geef ik jou er maar geen pakje condooms bij he, dat doe ik normaal bij van die jonge meisjes. Ik zei dat dat bij mij helemaal nergens voor nodig was en toen heb k het geld neergelegd en ben weggerend..)... MAAR IK BEN NIET NIET NIET ZWANGER!!!!!! :D:D

Oh meis! Wat goed hé! Ik kan me zo voorstellen dat dat al een hele opluchting voor je is! :)

Ja.. dat is het zeker!!!! Al twijfel ik natuurlijk meteen na de test... zeker omdat ik al 2 weken over tijd ben... maarja dat heb ik eigenlijk wel vaker. :) .. misschien kan ik vannacht eindelijk een beetje slapen..

Iedereen wel bedankt voor jullie reacties.. het helpt me wel.

Doodstraf heb ik nooit gezegd (seksuele doodstraf, dus gewoon z'n lul der af). Van straf de functie is gewoon de dader laten lijden voor zijn daden en hopelijk over laten nadenken dat het verkeerd is. Natuurlijk ook voor het slachtoffer als compensatie/wraak: eerst doet hij je iets aan, maar door die straf (door zijn daad) is hij nu x maanden van zijn leven kwijt. Ik weet niet of je mijn uitleg begrijpt, maar het is gewoon dat hij het offer moet maken, omdat hij fouten gemaakt heeft. Tegen de doodstraf ben ik helemaal tegen, tenzij het zo'n onverbeterlijke massamoordenaar/seriemoordenaar zou zijn en dat zijn schuld onomstotelijk bewezen is. Dingen die niet ongedaan of gecompenseerd kunnen worden (want dat vind ik ook bij het rehtsysteem horen: als je onschuldig gestraft wordt, dat je vergoed zou moeten worden voor je leed). De doodstraf wordt volgens mij dus ook te licht toegepast: iemand pleegt een moord en krijgt de doodstraf, maar wat als blijkt na een jaar dat hij onschuldig is? Jawel: doofpot.
Deze jongen (en misschien wel de hele groep) moeten gestraft worden voor de daad maar ze moeten ook wel begeleiding krijgen voordat ze terug in de maatschappij komen. Pscychologen zouden perfect in staat moeten kunnen zijn om te oordelen of hij een gevaar vormt en of hij verdere hulp nodig heeft. Als de straf hem veranderd heeft, moet hij geen psychiatrische hulp krijgen, dan kan hij gewoon terug de straat op maar als hij bijvoorbeeld aan wraak denkt, moet hij zeker behandeld worden.
Een straf hoort ook bij het idee: actie-reactie: als je iets ongeoorloofds doet, komen daar gevolgen bij kijken. Steek je iemand in psychiatrische hulp, dan wordt hij geholpen en is hij beter af maar dan beloon je hem op zekere manier. Het belangrijkste hier is dat hij geen gevaar meer vormt. En als laatste functie van een straf: afschrikken. Tegen een klein kind zeg je dat je hem in bed stopt als hij stout is, tegen grote kinderen zeg je dat je hen het huis uit schopt, tegen nog grotere stouteriken zeg je dat je hen de maatschappij uit schopt (en de gevangenis in). Ook daar blijft het punt: dreigen is een eerste, sommigen herpakken zich na een waarschuwing maar degenen die dat niet doen, kiezen daar in zekere zin voor en het zou dus fout zijn om de straf niet uit te voeren. Het enige verschil daar is dat je in de maatschappij de regeltjes hebt staan in een wetboek, thuis in een reglement of gewoon een sociale controle.

Wat mij overigens wel intrigeert: ik meen te verstaan dat hij je verkrachtte met zijn vrienden rond je heen (sorry om weer die dingen te laten herinneren), maar zijn die vrienden ook niet schuldig aan het een of ander:
- geen hulp bieden (als goede burger moet je steeds hulp bieden [in België toch] en dus als je iemand op staart ziet met een messteek zou je in principe moeten helpen als je dat op enige manier kan (dus niet als er nog 5 mannen met messen rond staan))
- medeplichtigheid: ze hielpen hem om je onder controle te houden
Wellicht zullen ze niet dezelfde straf krijgen, en dat zou ook niet eerlijk zijn, maar als je het nodig acht, kun je het steeds aan de politie vragen.

Dat de dader ziek is, zou volgens mij niets aan zijn straf moeten verminderen. Volgens mij deed hij het echt wel met voorbedachten rade. Ik bedoel met ziek niet dat hij ontoerekeningsvatbaar is maar dat hij duidelijk niet weet wat goed en fout is. Als je ontoerekeningsvatbaar bent, ga je echt niet dreigen met zo'n dingen maar dan doe je ze gewoon. Hij vond het gewoon leuk om zijn macht te misbruiken. Voor mijn gevoel verdient hij veel pijn, maar rationeler is eerder een straf met behandeling indien nodig.

In mijn geval, er was een andere jongen bij ja. Hij hield me vast. Maar hij liet wel merken dat hij het fout vond. Hij deed er niets tegen, maar hij liet het wel merken. Bij mijn zus was hij wel alleen.

Die andere jongen kan dan getuigen dat het is gebeurd en je kan hem laten opsluiten.
Maar dan stuit je nog op meerdere problemen:
1. Niemand bekent iets waardoor hij zelf in de problemen komt.
2. Die jongen beschouwt jouw verkrachter als een 'vriend' en/of is ook bang van hem. Anders had hij wel gezorgd dat die 'vriend' ophield. Bovendien ligt hij helemaal uit de groep als het bekend wordt dat hij zijn vriend heeft aangegeven. Wat ook weer de nodige consequenties heeft voor hem.

Hopen dat hij last krijgt van zijn geweten en toch naar de politie gaat.

En gefeliciteerd met het niet zwanger zijn. :)

Geef die jongen zeker op als getuige. De politie moet er tegenwoordig rekening mee houden dat veel verkrachtingsverhalen niet waar zijn en ze zullen je dan ook veel details vragen.

De laatste twee argumenten: actie-reactie en afschrikken, vind ik wel goed, hoe heet dat ook al weer...preventief huppeldepup ofzo ;)

Het eerste was juist wat ik niet wilde horen. Maar het is jouw mening natuurlijk ;)

Ik ben namelijk van mening dat als je iemand straft, je eigenlijk zelf ook strafbaar bent, want ik vraag me altijd af wie nou het recht heeft om iemand iets aan te doen...maar dat is de wet nou eenmaal en misschien gaat mijn filosofie te ver daarmee.

Over wraak: wraak heeft geen zin, is zinloos. Als je doorgaat met wraak dan bereik je nooit vrede op aarde, wraak zorgt voor nog meer wraak en bovendien is het vrij laag bij de grond. Als je boven de dader gaat staan en het zelf verwerkt en er mee om leert gaan (hiermee bedoel ik niet vergeven) dan is wraak niet meer nodig, echt waar, wraak is wel de meest logische reactie van mensen (als kind gebeurt het al: als jij mijn knikkers afpakt dan jat ik je flippo's) maar het heeft echt geen zin omdat je er niets mee oplost. Het is een emotionele reactie, zoiets van 'boontje komt om zijn loontje'.

Maar juist als je er mee om leert gaan is wraak dus niet meer nodig. Het doet me denken aan landen als Pakistan: als je iemand vermoord, krijg je de hele familie op je dak, en zij vermoorden iemand uit jouw familie, en zo gaat het over en weer, bloedwraak heet dat. Als iedereen dat zou doen roeien we elkaar uit en van vrede is dan helemaal geen sprake meer...

Dit bovenstaande heb ik te horen gekregen van iemand omdat ik zelf nogal op wraak zinde. Sowieso door mishandeling en pesten, maar helemaal na een gewapende overval waar ik bij was. Ik voelde me toen zo boos, zo machteloos...Ik heb door de winkel geschreeuwd dat ik ze in elkaar zou slaan (toen de daders wegwaren hoor) en later zei ik tegen mijn collega's, dat als ik wist wie ze waren, dat ik naar ze toe zou gaan en ze zou bedreigen en in elkaar schoppen. Ik had mezelf niet meer in de hand en mijn collega's schrokken hier van, ik ben normaal een nogal stil persoon en vredelievend, en nu dit.

Toen zei iemand tegen me: wraak heeft geen zin. Ik zo: fuck you, ik sla ze in elkaar! Pas toen hij het me uitlegde, hij legde het nog veel uitgebreider uit als hierboven, kwam ik tot inzicht en ben met mezelf aan de slag gegaan.

Nu heb ik geen last meer van wraakgevoelens en als ik wist wie de daders zouden zijn, zou ik ze alleen nog maar vragen: waarom...

Nou een heel verhaal in het topic van Giovanna, maar misschien heeft ze er zelf ook iets aan.

Ik vind het trouwens een prima reden om die jongen aan te geven zodat hij niet in de herhaling valt!!

aangifte doen van zoiets is lichamelijk en geestelijk heel erg zwaar, maar ik zou het zeker doen.
Ik heb het jaren geleden ook gedaan zodat de man die mij en mn zusje dit aangedaan heeft gestraft zou worden. Helaas is hij vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs.

Maar dat moet jullie niet tegenhouden. Ik zou zeker aangifte gaan doen. Voor aangifte te doen kun je gewoon naar het politiebureau bellen en zeggen dat je aangifte wil doen en waarvoor. Ze maken dan een afspraak voor je.
Via de politie kun je trouwens ook hulp krijgen, zij kunnen ook iets regelen voor je bij jeugdzorg of evt. slachtofferhulp.

Maar ik zou zeker langs de huisarts gaan, hij kan je doorverwijzen en helemaal onderzoeken.

Allebei heel veel succes en sterkte.

Kus Loes

Wat die wraak betreft: helemaal juist maar zoals je zegt is het een zeer logische reactie. Je wilt gewoon je eigen pijn overbrengen op de ander, zodat de ander weet hoe het voelt. Zodat de ander doorheeft wat hij gedaan heeft en in dat opzicht is een gevangenisstraf niet genoeg en zou je zelfs door zijn lul af te snijden niet evenveel schade aanrichten als hij gedaan heeft. Maar inderdaad is het beter om de gebeurtenissen te verwerken, maar psychologisch is wraak ook een zeer gezond verschijnsel: in survival-boeken zal je bijvoorbeeld lezen dat je bij een slangenbeet/schorpioenensteek, whatever dat je in (doods)gevaar brengt, dat je het beest best doodt omdat je door die wraak je al ietsbeter zult voelen en toch al iets verwerkt van het voorval. Volgens mij ga je ook door enkele fasen: ontkenning, zelfmeedelijden, haat, acceptering (of iets in die aard).

Wat ik me afvraag: waarom is de aangifte lichamelijk zwaar? Ze heeft volgens mij lichamelijk al geleden, en dat is achter de rug. Mentaal is ze nog aan het lijden, en de aangifte, confrontatie, proces, ... zullen ook geen lachertje zijn omdat ze dan ales moet herbeleven. Ik wil haar niet ontmoedigen, maar het is echt voor het beste dat ze hem aangeeft, en hopelijk wordt hij gestraft.
Ik hoop dat die andere jongen durft te getuigen, want het is duidelijk dat hij onderdrukt wordt, en ik hoop ook dat hij een zeer lichte straf krijgt. Wel zielig voor hem, maar had hij maar moeten opstaan tegen die verkrachting, zo simpel is het (in theorie).

Wat betreft de filosofie over het straffen, ben ik het wel mee eens. Waarom heeft iemand het recht een ander te straffen, wie heeft het recht om regeltjes op te leggen. In een kleinere gemeenschap is dat handiger omdat je iedereen kan horen en een compromis kunt maken. In landen of werelddelen is dat niet zo: er zijn afgevaardigden die elk een eigen mening hebben en in principe zoveel duizenden mensen moeten vertegenwoordigen zodat elk individu dezelfde mening zou moeten hebben over een thema als de vertegenwoordigen, wat niet het geval kan zijn. In de utopische wereld, geldt volgens mij maar een regel: 'doe een ander niet wat je niet zou willen dat de ander je doet'. Zeer simpel, misschien niet eenduidig en zeer gemakkelijk te overtreden, daarom utopisch. Maar volgens mij is rechtvaardigheid iets wat in ieder van ons min of meer aanwezig is, maar eigenlijk te veel beïnvloed wordt door religies, politiek, ... En als je verder terug filosofeert: bij dieren heb je ook rechtspraak. Enkel sociale controle op elkaar zodat de groep in het geheel kan functioneren. Mensen zijn beschaafder geworden, dus voor ze iemand uit de gemeenschap gooien of vermoorden, steken ze hem bij andere zondaars.

Veel sterkte nog met de aangifte (je zus gat toch ook aangifte doen, hoop ik) !

hoi meissie,

Ik heb geen ervaring met aangifte doen bij de politie, maar achteraf denk ik 'wat als...' ik bedoel, ik heb nooit aangifte gedaan, maar misschien heeft iemand het daarna andere mensen ook wel aangedaan... Ik vind het echt ontzettend dapper dat je iig aangifte wilt doen!! Als je aangifte doet schijnt het dat je alles best gedetailleerd moet vertellen (dat is ook wat mij tegenhield het te doen), maar volgens mij hoef je niet per se alles in één keer te vertellen als dat niet lukt.

je kunt in contact komen met de jeugdzorg via je huisarts, deze kan je dan doorverwijzen. Het kan ook in de eerste instantie niet via je huisarts, (je belt dan dus zelf de jeugdzorg) maar volgens mij moet je dan vaak alsnog naar de huisarts toe omdat zij verwijzing van hem/haar nodig hebben. Als je naar je huisarts gaat hoef je hem/haar niet alles te vertellen, alleen globaal waar je meezit en dat je proff. hulp wilt aan aan de jeugdzorg zit te denken... Het is dus niet zo dat je je hele verhaal nog weer een keer moet doen.

Ik wens jou en je zus heel erg veel succes hiermee en ik vind het heel erg knap van jullie!! (F)

Over aangifte: 20 jaar na de gebeurtenis kan je nog aangifte doen...

Over Jeugdzorg: ik heb nooit een verwijzing nodig gehad, want Jeugdzorg is gewoon gratis.

Ik ben gewoon naar binnen gelopen bij het gebouw van jeugdzorg en toen had ik meteen mijn eerste gesprek, je kan gewoon bellen voor een afspraak :). Een verwijzing heb ik in ieder geval niet nodg gehad, ik had daar nog nooit van gehoord (voor BJZ dan)

Ik weet niet of het makkelijker is, maar als je toch een volledige aangifte moet doen, is het misschien minder moeilijk als je opschrijft wat er precies gebeurd is en dat papier laat lezen. Volgens mij is het even confronterend voor jezelf maar minder beschamend als je gewoon het papier laat lezen aan de hulpverlener dan hem te vertellen wat er gebeurd is. Ik weet niet of je dat mag doen, maar je kan het steeds vragen als je er moeilijk over kan praten...

Ik heb het zoiezo proberen op te schrijven, maar er komt alleen maar wartaal uit... er zit geen chronologie in.. soms herriner ik me dingen die ik anders niet herinner... En als ik het niet goed over kan brengen zullen ze me niet geloven..:S

Ik kwam dit tegen over aangifte doen.

Citaat:

Verjaringstermijn Slachtoffers van seksueel geweld kunnen nog jaren na het gebeurde aangifte doen. De verjaringstermijn bij aanranding is 12 jaar, bij verkrachting 15 jaar. Als het seksueel geweld plaatsvond vóór het 18e jaar van het slachtoffer is er nog meer tijd om aangifte te doen. Het verjaringstermijn begint te lopen vanaf het 18e jaar. Bijvoorbeeld: Als een kind van 15 dus aangerand is heeft hij of zij 3 jaar + 12 jaar, dus 15 jaar om aangifte te doen. Bij verkrachting van een 15 jarig kind is dit dus 3 jaar + 15 jaar, dus 18 jaar. Er is slechts één uitzondering op deze regel en dat is als de dader ook minderjarig was op het moment dat het gebeurde. Dan wordt de verjaringstermijn voor de helft ingekort. Voor aanranding is de verjaringstermijn dus 6 jaar en voor verkrachting 7 en een half jaar.

bron: www.deurknop.nl

Ook kwam ik op dezelfde site dit tegen over aangifte doen.

Citaat:

Melding / aangifte Als slachtoffer kun je steun zoeken bij verschillende hulpinstanties. Je kunt ook hulp zoeken bij de politie. Dit houdt niet in dat je verplicht bent aangifte te doen. Als je op het politiebureau je verhaal vertelt, houdt dit niet meteen in dat je ook aangifte doet. De politie kan je vaak vertellen welke hulpinstanties jou kunnen helpen en kunnen, indien nodig, hulp en bescherming bieden. Bij een melding van seksueel geweld wordt er door de politie geen proces-verbaal gemaakt. Er komt dus geen politie-onderzoek en strafrechtelijke vervolging van de dader. Een melding kan ook door iemand anders dan het slachtoffer gedaan worden. Ook kan een melding anoniem gedaan worden. Het is ook niet verplicht om de naam en adres van het slachtoffer op te geven. Het is wel belangrijk dat er een melding van het seksueel geweld gedaan wordt. Deze informatie kan van belang zijn als er meer aangiften tegen de dader komen. Bij een aangifte stelt de politie aan de hand van de (getuigen-)verklaring een proces-verbaal op. Dit houdt in dat er een politie-onderzoekt komt naar wat er is gebeurd. De rechercheur zal hiervoor enkele vragen moeten stellen. Het antwoorden op deze vragen kan erg moeilijk zijn, maar de mensen die dit soort zaken behandelen hebben er veel ervaring mee en gaan zeer zorgvuldig te werk. Je hoeft overigens niet op iedere vraag in te gaan. Deze vragen gaan over de aard van het delict, de plaats, het tijdstip enz. Met deze gegevens kan de politie een onderzoek instellen. Ook zal de politie vertellen wat er daarna gaat gebeuren, of je verder geïnformeerd wilt worden over de voortgang van de zaak etc. Nadat de verklaring is opgesteld krijg je het verslag te lezen, hierbij kun je wijzigingen en aanvullingen geven voordat je de verklaring ondertekend.

Ik vind het goed van je dat je het probeert op te schrijven. Als er op dit moment geen chronologie in zit is dat helemaal niet erg, dat komt wel als een groot deel eruit is.

Sterkte!

Dankje voor de informatie:)!