Is de mens van oorsprong egoïstisch?
 

Denken wij eerst aan onszelf of eerst aan onze medemens, waardoor wordt dit in de hand gewerkt, en als het er op aan komt, kiezen we voor de ander, of voor ons zelf?
Jouw visie + uitleg:

ik denk 't eigenlijk wel...
Zelfs vrijwilligerswerk valt eronder, 't geeft immers een goed gevoel.

Ik denk van niet..

Het missen van bijna elk deel van egocentrisch gedrag heeft mij neergehaald.

niet alle, wel de meesten.
De meeste mensen handelen altijd uit eigen belang..school, werk, liefde, you name it

ik denk van wel

wie zichzelf niet belangrijk vindt maakt minder kans zich voort te planten,
dus de niet egoistische mensen vallen vanzelf af

Ik denk dat ieder mens van oorsprong gericht is op overleven,
en dat die overlevingsdrang wel maakt dat je iig in beginsel
handelt op een manier waarop jij de beste kansen hebt.

Maar ik denk niet dat dat bij iedereen even sterk aanwezig is,
dat dingen als karakter, opvoeding, normen & waarden van de
maatschappij waarin je leeft (cultuur?), enz er ook invloed op
hebben.

En die dingen zullen ook het verschil maken voor als het erop
aankomt, lijkt me.

Zoiets.?

Dat denk ik ook. Eigenlijk denk ik dat mensen die gewoon egoistisch zijn, inderdaad minder snel het loodje leggen, maar aan de andere kant, ook gemeenschapssamenlevingen (zoals de Maya's) garanderen overleven; ik denk dat het heel veel met je opvoeding te maken heeft..

Niet egoistisch, iedereen heeft gewoon sterk gevoel van zelfbehoud. Vroeger was dat 'hé da's mijn grot, ik sla je hersens in met mijn mammoetbot als je niet oprot', nu is dat eerder 'hé da's mijn huiswerk, mijn punten, die deel ik niet'.
Darwin twee ik. :|

we kiezen voor ons zelf, natuurlijk. we zijn gewoon egoistisch, de een wat meer als de ander. een klein kind is ook egoistisch. zijn of haar ouders houden hem of haar voor om goed te zijn en alles met anderen te delen ofzo. het is gewoon weten wat het verschil is tussen goed en kwaad. sommige kinderen worden nou eenmaal wat egoistischer opgevoed, en anderen worden dus eigenlijk 'wat beter gemaakt als dat ze geboren zijn'.

en natuurlijk de laatste vraag: we kiezen gewoon voor onszelf. ik iig wel ;). soms is het zo dat je je leven voor een ander wilt geven, maar dat is een ander verhaal. dat doe je niet voor 'een mens' maar voor 'een persoon'.

idd. je strijdt gewoon voor jezelf. en dan kun je nog zo sociaal zijn, iedereen houdt gewoon van zichzelf. of geeft om zichzelf. er is niemand (denk ik dan ;)) die zichzelf 100% wegcijferen kan. de een komt tot de 98, de ander tot de 0, maar het is gewoon wel zo. jij wilt gewoon het leven door en daar strijdt je voor.

Niet van oorsprong, maar door evoltie.
Zoals de zwakken afvallen, winnen de zelfzuchtigen...

Moeders zullen toch altijd (naja groot woord) eerst hun kind(eren) in veiligheid brengen als er wat is, denken altijd eerst aan hun kind en dan pas aan zichzelf. (misschien heeft dat ook wel te maken met overleven, je nageslacht in veiligheid brengen. En dan is het wel weer egoistisch.) Lastige vraag.

Ja. En niet alleen geneigd tot egoïsme maar zelfs tot zelfdestructie.

hoe egoistisch...

Ja!

Er zijn mensen die alles doen voor anderen en dan aan zichzelf denken, maar eigenlijk is dat niet zo....waarom ze bv altijd anderen helpen is om zichzelf daardoor beter te voelen om zelfbevestiging te krijgen, trots, goed gevoel etc....mensen doen dus in eerste instantie alles vanuit egoisme denk ik....

Hoewel een mens dat gevoel kan verdringen. En volgens mij heeft de mens ook een soort van groep gevoel. Veel mensen zullen hun leven geven als ze daarmee de aarde kunnen redden. Ook zal een mens hun kinderen met haar/zijn leven beschermen , ik denk dat daarvan de reden ook voorplanting is.

Ik denk dat egoïstish niet het goede woord is

ik ben bang dat we idd allemaal egoistisch zijn van oorsprong. Je gaat toch altijd al van jezelf uit.Wat je ook doet, je doet het uiteindelijk toch voor jezelf. Zelfs als je iets goeds doet, geef dit je een goed gevoel, waardoor je goede dingen doen ook kunt opvatten als egoistisch.

"is de mens van oorsprong egoïstisch?"

Ik weet het niet,

maar de mens is een sociaal wezen op aarde,
En in de Steentijd hielpen de stammen elkaar voor een deel al.

Ik geloof wel dat de mens van oorsprong egoïstisch is,
Maar we hebben geleerd dat we met samenwerken
In de wereld, orde brengen,

Zoals we met "Geld" al orde hebben gebracht met de handel, etc.

Als iemand een ander helpt, geeft hem of haar dat misschien een beter gevoel over zichzelf. Dat is een veel gehoord argument, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet het doel van die hulp te zijn.

Mensen kunnen iemand oprecht helpen denk ik, ook zonder daar per se iets voor terug te krijgen, maar puur uit mededogen, omdat ze zich kunnen identificeren met het leed van de ander en dat gewoon erg vinden.

De mens is een dier. Een dier heeft een sterke overlevingsdrang. Je kan alleen overleven als je alleen op jezelf let.
Wij zijn al iets verder ontwikkeld dan de andere gemiddelde dieren en denken dus op een iets andere manier over overleven of egoisme.

Maar ik geloof dus wel dat het in ons zit van nature.

Ja, ik denk het wel, ik denk dat dat bij het overlevings-instinct hoort.

Van dale:
ego·cen·trisch (bn.)
1 met zichzelf steeds als uitgangspunt van de gedachten

ego·ïs·tisch (bn.)
1 zelfzuchtig <=> altruïstisch

Ik denk dat de mens dus niet egoistisch is maar wel egocentrisch.

Toch voelen veel (en misschien zelfs alle) mensen zich genaaid als er achteraf geen enkele dankbaarheid wordt getoond.

Ja, want het doel is overleven en voortplanten. En bij beide moet je aan jezelf denken.
Het is belangrijker dat je zelf overleeft, dan bv iemand anders...

Maar de mens wordt nu geleerd om sociaal te zijn en hoeft niet meer puur egoistisch te zijn om te overleven...

En wat houdt dat 'erg vinden' dan in? Dat ze geconfronteerd worden met iets dat ze in zichzelf herkennen of in meer algemene zin gewoon een onaangenaam gevoel krijgen. Als zo iemand een ander helpt krijgt hij daar dus wel een beter gevoel van. Het is dan alleen niet zo dat een positief gevoel wordt opgewekt of vermeerderd, maar een negatief gevoel wordt verminderd.

Nice search, ben ik helemaal mee eens. Niet iedereen is altijd egoïstisch, helemaal niet ivm andere dieren op aarde. Mens is idd behoorlijk sociaal, maar uiteindelijk zou de mens ZICHZELF altijd voorop plaatsen. Uiteindelijk.

Als iemand vraagt 'Is de mens van nature egoïstisch', denk ik meteen in termen van: 'is de mens van nature asociaal?' Is dat een logische associatie?

Ik denk wel dat de mensheid egocentrisch is: velen beschouwen de mens nog steeds als optimale beschavingsstatus (wat een woord...) en dat de mensheid tot het einde van de aarde zal rondhossen, maar volgens mij is dit niet het geval: tenzij we drastisch vernderen, zullen we niet langer dan 2100/2200 leven omdat we tegen dan waarschijnlijk zelfs in het kleinste boerendorpje een bevolkingsdichtheid van 1000 inwoners /km² hebben en meer smog dan zuurstof. De mens ziet zichzelf als heerser van de wereld: dieren worden geslacht (ik eet wel vlees hoor, en jagen is een natuurlijk fenomeen), beesten en planten worden vernield omdat de mens dat nodig acht (niet altijd het vernietigen, maar soms lopen die verdomde kever in de weg op je plantages, of komen die tropische bomen wel handig uit om papier of salontafeltjes van te maken).

De mens als individu is eerder egoïstisch, en dat is ook normaal, lijkt mij. De apen hebben een bepaalde gemeenschap waarin een alfa-mannetje alles krijgt. Als mens sta je daar 'natuurlijk' boven en verdien je als niet-alfa ook een stukje van de taart, dus die alfa kan gewoon opzouten, wat dat betreft. Wat nu als er geen alfa-mannetje meer is, maar enkel nog niet-alfa's ? Juist: ieder voor zichzelf...
Onverdraagzaamheid is gewoon eigen aan onze maatschappij: iedereen wilt zelf het voordeel halen. Wat heb je er nu aan dat anderen gelukkig zijn als je dat zelf niet bent??

Je zou ook kunnen vragen:

Wat zet bepaalde (Christelijke) organisaties ertoe aan om in landen in Oost Europa (Roemenië/Oekraïne) in afgelegen dorpen (modderpoel met een paar krotten en een zooi beesten) de gehandicapten (bij voorkeur die zonder zicht op enig herstel van hun ziekte/aandoening, compleet met nog-net-niet-dodelijke doorligplekken en dergelijke) humanitaire hulp te verlenen, door met een vrachtwagen West Europese goederen uit te gaan delen in de dorpjes waar deze mensen na het bezoek verder zullen creperen, zij het met wat meer voedsel voor die maand en enkele hulpmiddelen als rolstoelen e.d.

Dit is volgens mij het toppunt van onterecht doen alsof je niet egoïstisch bent.

Als er in je eigen land (en alle landen eromheen) nog mensen onder de armoedegrens leven, als er hier nog mensen zijn die bijvoorbeeld geen geld hebben voor goede medische zorg, maar zeker wel te redden zijn en uitzicht kunnen hebben op een (grotendeels) gezond leven, waarom ga je dan gvd de gehandicapten in die landen helpen langer te lijden?
Is dat 'humanitair' soms? zucht.

Ik kan hiervoor geen andere redenen bedenken dan het onterechte maar goede gevoel van die 'hulpverleners' achteraf: 'Ik heb een goede daad gedaan, ik ben een goed mens!' en totale krankzinnigheid.

Iedereen is egoïstisch.

Dat gaat zeer zeker op voor mensen met een stoornis in het autistische spectrum zoals ik. Helaas interpreteren veel buitenstaanders, die niet of nauwelijks ervaring met dit soort stoornissen hebben, dit helaas te vaak als egoïsme.

Ik denk van wel
maar ik gellof ook nog in de leer van darwin (survivia of the fittest)
en ja dan denk je eerst aan je zelf want jouw genen moeten verspreid worden

dus je beschermd je kinderen en jezelf en de rest kan de pot op

dus ik denk dat de mens van oorsprong egoistisch is

Ik heb het er laatst over gehad met vrienden, eerst leek het mij onzin maar in princiepe is het wel zo. Alles wat je doet, do eje uit egoisme, zelfs dingen als vrijwilligers werk ja, omdat je er dan idd beter door voelt. Of als je bijvoorbeeld moeite doet voor je vrienden, waar je zelf direct niet iets aan hebt, is het als nog egoisme omdat ze jou daardoor aardig vinden en jij je daardoor weer beter voelt.

samenwerken is net zo goed egoisme aangezien je daar zelf ook weer beter van word.

Ik weet niet of het voor alle mensen geldt, maar ik ben in ieder geval wel redelijk egocentrisch ingesteld. Ja, ik heb vrijwilligerswerk gedaan, maar het voordeel was dan ook een goedkope vakantie in het buitenland tijdens de uren dat ik niet moest werken...

Egoïstisch, nee, dat niet.

Misschien het maar best benoemen met individualisme...

dat is idd de drang naar overleven. samen dus.

ja. egoistisch zijn is asociaal.

nee, egoistisch heeft bij ons eigenlijk een beetje een andere klank als dat hier toch bedoelt wordt. wat phensicske zegt: individualisme. dat past er denk ik beter bij.

mss klinkt het dan wel weer iets te positief.

Natuurlijk is de mens van nature egoistisch. Daar is ook niks mis mee, want hoewel uiteindelijk elke actie gebeurt met een egoistische intentie als je maar diep genoeg graaft (wanneer je een ander helpt doe je dat bijv. om uiteindelijk zelf beter te voelen, of het nou is omdat je een ander helpt of omdat je vind dat je de wereld verbetert of wat dan ook).. maar uiteindelijk hebben de effecten van de dingen die je voor jezelf doet, een positieve invloed op anderen.

Dus je helpt bijv anderen, door aan jezelf te denken. Het is heel stom, maar als je goed kijkt is het wel zo. Behalve wanneer je iets voor jezelf doet dat negatief naar een ander toe is, dat is natuurlijk wat anders. Maar dat is ook helemaal niet natuurlijk, want de mens is een 'community' mens, en om negatief tegenover een ander te doen druist tegen onze instincten in.

evo·lu·tie·the·o·rie (de ~ (v.))
1 theorie over de stapsgewijze ontwikkeling van het leven in al zijn verscheidenheid => evolutieleer, ontwikkelingsleer, ontwikkelingstheorie

Ik denk dat als mensen geen goed gevoel krijgen als ze goede daden plegen ook minder snel goede daden plegen... Want waar zou je het anders voor doen? Je hebt gevoel en verstand, als je motivatie niet vanuit je gevoel komt, dan zou het van het verstand moeten komen :|

Mensen doen ook wel aardig vaak negatief tegenover een ander, ook vanuit egoïstische motieven.

ik denk dat de mens voor oorsprong als het erop aankomt egoistisch is, omdat iedereen een overlevngsdrang bezit. En als jij echt moet zien te overleven, dan denk je er niet aan of een ander wel of niet overleeft, maar of je het zelf overleeft en dan houd je echt geen rekening meer met je medemens.

Het uitgangspunt is altijd jezelf, denk ik. De mens is afkomstig van dieren. Wat doen dieren? Ze verdedigen hun territorium. Vechten voor voedsel,...Deze overlevingsdrang is imo ook in de mens aanwezig.
Toch merk je dat er mensen hun leven opgeven voor dat van een ander. Mensen zijn gewoon verder geëvolueerd. Sociale wezens die een taal ontwikkeld hebben. Ondanks die diepgewortelde overlevingsdrang, bezit de mens als sociaal wezen meer liefde. Die liefde kan hij uiten in relaties, vriendschappen, goede daden,...Maar de overlevingsdrang is het oudst, en kan alles platwalsen. Zelfs de sterkste vriendschap.

hoezo helpen? is dat niet dat groepsvorming zodat je uberhaupt overleeft?

ja

Als de mens in de evolutie alleen op zichzelf gelet zou hebben dan (dus geen communicatie, want dit is een sociaal-aspect) dan zou de mens niet de mens zijn die zij nu is.
Waarom zou atruïstisch niet bij het overlevings-instict horen en egoïsme juist wel?