Ik denk wel dat de mensheid egocentrisch is: velen beschouwen de mens nog steeds als optimale beschavingsstatus (wat een woord...) en dat de mensheid tot het einde van de aarde zal rondhossen, maar volgens mij is dit niet het geval: tenzij we drastisch vernderen, zullen we niet langer dan 2100/2200 leven omdat we tegen dan waarschijnlijk zelfs in het kleinste boerendorpje een bevolkingsdichtheid van 1000 inwoners /km² hebben en meer smog dan zuurstof. De mens ziet zichzelf als heerser van de wereld: dieren worden geslacht (ik eet wel vlees hoor, en jagen is een natuurlijk fenomeen), beesten en planten worden vernield omdat de mens dat nodig acht (niet altijd het vernietigen, maar soms lopen die verdomde kever in de weg op je plantages, of komen die tropische bomen wel handig uit om papier of salontafeltjes van te maken).
De mens als individu is eerder egoïstisch, en dat is ook normaal, lijkt mij. De apen hebben een bepaalde gemeenschap waarin een alfa-mannetje alles krijgt. Als mens sta je daar 'natuurlijk' boven en verdien je als niet-alfa ook een stukje van de taart, dus die alfa kan gewoon opzouten, wat dat betreft. Wat nu als er geen alfa-mannetje meer is, maar enkel nog niet-alfa's ? Juist: ieder voor zichzelf...
Onverdraagzaamheid is gewoon eigen aan onze maatschappij: iedereen wilt zelf het voordeel halen. Wat heb je er nu aan dat anderen gelukkig zijn als je dat zelf niet bent??
__________________
vaknar staden långsamt och jag är full igen (Kent - Columbus)
|