De Thuiskomst
 

DE THUISKOMST

Ik liep even over de straat
Uit de geboorte van licht
Weg van het startpunt
Langs de weg van papier

Daar bouwen mannen
Huizen, ik ben ver weg
Van mijn thuiskomst
En zie een kind geboren

Ik zie het in haar armen
In een ziekenhuisbed
Geen poëzie hier, hoor
Hoe een engel vraagt

Waarin wil je leven?
Bij de rand van woorden,
Van spetterende liefde,
Aan de laatste straatsteen.

Dicht bij haar,
Waar telkens opnieuw
De thuiskomst zal beginnen.

Een tocht langs een straat als een terugkeer door mijn leven, tot net er voor, als mijn doel vastgelegd wordt...
Groetjes, Dreampoet

Mooi...een blik in de toekomst?? :)
Alleen de laatste strofe..Die loopt niet echt goed naar m'n gevoel. De inhoud wel, daar niet van, maar de indeling klopt niet echt met de rest van het gedicht.

Bij de rand van woorden,
Van spetterende liefde,
Aan de laatste straatsteen.

Supermooi stukje...Love it...

Ik vind het mooi, het doet me een beetje denken aan 'drie keer vallen' van acda & de munnik, ik weet ook niet waarom. Misschien komt het gewoon door het beeld va niemand die op zoek is naar zichzelf en over straat loopt, verschillende dingen tegenkomt.

Het lijkt net alsof je in dit gedicht ook werkelijk een zoektocht doormaakt, waarbij je de verschillende stadia van het leven bekijkt en het daarin hebt over keuzes die je kunt maken, en de keuzes die je aangeboden worden. En uiteindelijk eindigt alles toch weer in de liefde, niet :)?

Volledig autobiografisch, zowel in de toekomst als in het verleden :) Ik loop als het ware terug door mijn leven, even van het heden weg, zie mijn grootvader en vader ons huis opbouwen, zie mezelf geboren worden en uiteindelijk zie ik de plek waar ik kies: waar wonen?
Hoe zou je die laatste strofe aanpassen, de eerste regel langer?

Groetjes, Dreampoet

Love is all you need :) Mijn motto :) Hmm, je ziet het nog enigszins anders dan bedoeld, maar da's de vrijheid van dichten he :)
Ik ken Acda & De Munnik niet, is dat een band of zo?

Groetjes, Dreampoet

Is leuk :) Zag echt wel de beelden voor me. Vind het cool dat je zo geloofd in liefde..Ben beetje jaloers op je :)
Maar over die aanpassing...eerlijk gezegd, heb geen flauw idee hoe je het zou kunnen veranderen. Is precies een breinbreker, heb er op zitten zoeken maar kom tot niets zinnigs. En trouwens, het is jouw gedicht, je doet ermee wat je wilt, ik ben sowieso al niet goed in het aanpassen van dingen dus :s
Oww, krijg net inval...

Langs de straat
maak ik een tocht
als een terugkeer
door m'n leven

tot
net ervoor
als m'n doel
vastgelegd wordt

Zoiets had ik in gedachten. Maar heb het gevoel dat ik de betekenis heb veranderd :s

Drie Keer Vallen
tekst: Thomas Acda
muziek:Michiel van Rees-Vellinga

Ik slenter langs de huizen en fluit zacht
Handen in mijn zakken zomernacht
Boven me de sterren en de maan
Voor me de paar straten nog te gaan

En alles is geweldig
En ik ga maar eens naar huis
Drie keer vallen ben ik thuis

En ineens komt in me op
Dat alleen daar het leven swingt
En bij mij thuis, zou niet weten
Hoe mijn eigen deurbel klinkt

Drie keer vallen ben ik thuis

En ik ben niet ongelukkig

Zo is het leven soms bedoeld
Geluk kan enkel groeien
Als je ook het droeve voelt

En misschien is dat een waarheid
Denk ik sluitend voor me uit
En misschien is dat het niet
En dat maakt me ook niet uit

Drie keer vallen ben ik thuis

____________

Acda & de Munnik zijn eigenlijk theatermakers, ik vind dit persoonlijk één van de betere teksten, en het ademde imo een beetje dezelfde sfeer uit als jouw gedicht.

Ja, interpretaties verschillen meestal, maar ik heb er iig dan toch eruit gehaalt dat het om de liefde ging. Want daar gaat het ook om :).

That's the point :) En ook het idee van de laatste straatsteen, maar da's iets dat alleen m'n vriendin onmiddellijk kon herkennen, wij delen zo'n idee over een weg in een moeras. Alles wat we bereiken, op weg naar trouwen, kinderen, een eigen huis en zo voort :), zoals een verlenging van haar arbeidscontract binnenkort :D is telkens als een nieuwe steen die we in het moeras voor ons gooien, en waarop we gaan staan... En in de voorlaatste strofe, waar ik daar zeg dat ik naar de laatste straatsteen wil, da's terug naar het nu, naar de nieuwste steen die we in het moeras gooiden :)
Mooie tekst van die Acda en De Munnik :) Da's één van de voordelen van Nederland, jullie staan veel verder op het vlak van theater :) Ik zie wel, zeker volgens jouw interpretatie, de link, mooi :)

Groetjes, Dreampoet

De verandering... hmm, niet eenvoudig... ik vind het mooi, maar ik wou het terugkeren in mijn leven niet zo letterlijk aanhalen... Het gaat over net voor de geboorte uiteindelijk, inderdaad, maar ook dat zou ik liever niet te letterlijk aanbrengen, ik wil de oplossing niet te veel te grabbel gooien... Verwijzen naar het doel is een goed idee, maar het probleem is dat de laatste straatsteen ook tegelijkertijd een idee van vooruitgang inhoudt, zie mijn reactie hierboven :) M'n doel is zeker naast haar staan, dus misschien toch... ofwel die laatste strofe gewoon laten vallen, ik weet het nog niet... als ik ze laat vallen, dan vervalt ook voor een stuk de clou he, en er heeft al een hele strofe gesneuveld, voor deze publicatie ;) Ik zoek er nog wat verder op ;) Eerst wat inspiratie zoeken in muziek die ik ontleende :) Toch erg bedankt hoor ;)

Groetjes, Dreampoet

Is graag gedaan hoor :)
Maar het is zoiets qua indeling dat ik bedoel, dan past het beter bij de vorm van je gedicht. De inhoud daar moet je zelf maar aan sleutelen want het is jouw gedicht hé ;)

Ik ga proberen die laatste strofe wat meer uit te werken, zonder de inhoud te veranderen... begrijp wat je bedoelt, die laatste strofe springt er te veel uit qua vorm he :)

Groetjes, Dreampoet

Yeps :) dat bedoelde ik dus :D
En doordat ze er zo uitspringt vond ik je gedicht wat minder goed. Het einde las niet echt goed daardoor

Eerst een ander afwerken, idee dat ik aan het uitbroeden ben ;) maar dan dit :) Thanks ;)

Groetjes, Dreampoet

Ben benieuwd naar het resultaat trouwens :)