Relatie met ouders na op kamers gaan...
 

Hoe is bij jullie de relatie met je ouders en evt. broertje/zusje veranderd sinds jullie op kamers zijn?

Die is beter geworden, hoewel het al nooit slecht was. Ik merk dat ik ze veel meer waardeer nu, en dat zij het ook fijn vinden als ik weer thuis ben. Van de zomer was ik twee maanden bij mij vader, en toen merkte ik wel dat het dan toch weer minder is. Dan krijg je weer dingen als "kamer opruimen", die dan "nú" moeten. :| Daar zat ik niet meer zo op te wachten! Maar verder is het allemaal heel erg oké nu. :)

zeer geweldig hoor, op kamers! (1 kamer)
kan totaal mijn eigen gang gaan! heerlijk.
ik spreek ze zo af en toe via de telefoon, maar mij bellen ze niet.
heb ze even een tijdje (zomer) elke 2 weken nog gezien, maar dat kwam gewoon omdat er dan nog spullen gebracht werden of ik weer eens in Enschede moest zijn ofzo.
Heb ze nu een weekje of 5 niet gezien denk ik en denk dat ik er in oktober nog eens naartoe ga omdat ik nog geen nieuwe huisarts gezocht heb.
En met sinterklaas!

Ik ga elk weekend naar huis (doet bijna iedereen in België) dus eigenlijk niet zo veel veranderd. Kan nog altijd beter met m'n moeder dan met m'n vader om, maar er zijn wel minder zware ruzies tussen hem en mij. :)

Maar voor de rest: SS, DD. :)

o, in Nederland gaan de meeste mensen op vrijdag ook naar hun ouders hoor!
Ik alleen niet, moet er niet aan denken zeg!

:confused: :confused:

Same shit, different day. ;)

En 't zal zijn da ik onze Joris zijne rotzooi aan de PC ga opkuisen gvd. :mad: Daar mag ambras van komen. Net als dak dieje zijn voetbalkabas niet ga wegzetten. :mad: :bloos:

Woon inmiddels ruim anderhalf jaar op kamers.
Had daarvoor vaak ruzie met mn zusje, nu we elkaar niet zo vaak meer zien is dat wel minder geworden (ook in verhouding ;))
Met mn moeder kon ik het altijd supergoed vinden, elke middag uren theeleuten. Als ik nu langskom (ongeveer 1x per 2 weken) is ze helemaal blij dat ik er ben, gaat ze dingen afzeggen zodat ze vrij is en dan 'moet' het gezellig zijn waardoor er tussen ons de laatste tijd nogal wat irritaties zijn geweest.
Papa zag ik toch vooral alleen in het weekend (hij overdag aan het werk, ik s avonds vaak) waardoor dat niet veel veranderd is.
De hond beschouwde me toch al niet als baas en doet dat nu nog steeds niet.
Ik ben vooral minder 'thuis' als ik daar ben, ga niet meer uren op mn kamer zitten maar ben daar vooral om mensen in die omgeving op te zoeken en mn ouders te zien.

Ik zit nu een paar weken op kamer en de relatie met mn moeder blijft hetzelfde, was al goed. Tussen mij en mn vader gaat het steeds slechter, omdat ik kan merken dat hij liever niet heeft dat ik thuis kom in het weekend.

kvind het heel fijn! Kom bijna ieder weekend thuis en dan is mijn moeder zo lief en blij:) En meestal heeft ze dan 1 of ander iets voor me gekocht.....van een nieuw paar sokken tot een dvd ofzo.....ze heeft altijd iets:|

En dan ga ik altijd heel hulpvaardig doen. Ik ga het hele huis stofzuigen of aardappels schillen of helpen met koken. En dat wordt dan heel erg gewaardeerd. Het is fijn:) je wordt elkaar minder gauw zat:p In de grote vakantie word ik (vooral me vader) vaak zat;)

Ik waardeer mijn moeder veel meer er door, hoewel ik haar altijd al gewaardeerd heb. Ze is super:)

Ik denk dat het positief is veranderd, ik kan meer van ze hebben: als ik ze zat ben kan ik zo weer naar m'n eigen huis. ;) :) Aan de andere kant vind ik het jammer dat je heel veel 'mist' (van het 'familieleven' bedoel ik dan, dat gaat daar door, maar jij staat buiten veel dingen ed)...

Ik ga waarschijnlijk volgende week uit huis en ik denk dat mn relatie met mn ouders wel beter zal worden, vooral met mn vader. Hij en ik lijken nogal op elkaar en dat botst als je met elkaar in 1 huis woont. Hopelijk minder als ik weg ben.:)

Blijft eigenlijk hetzelfde

Ik heb een half jaar op mezelf gewoont, in die tijd was de relatie beter met mijn ouders dan toen ik thuis woonde. Toen ik daarna weer thuis kwam wonen ging het eerst heel stroef omdat ze constant op mijn lip zaten. Nu gaat het wel weer. Ik ben een stukje volwassener geworden en kan dus ook beter met mijn ouders overweg dan voor ik het huis uitging. Toch hoop ik hier snel weer weg te zijn :)

Dan maak je toch kindjes met je man. ;)

Nóg niet veranderd. Ja, minder irritaties omdat we elkaar minder vaak zien, maar ik word niet liever of minder lief behandeld dan eerst. En andersom.
Ik heb wel het idee dat mijn broertje vriendelijker is, dat is eigenlijk wel weer leuk.

Ik was toen ik thuis woonde (na de dood van mijn vader) echt een moederskindje... Mijn moeder vond het daarom goed dat ik op kamers zou gaan wonen.
Ik ben nu eigenlijk nog steeds best wel een moederskindje. Echt erg, ik word daar ook vaak om uitgelachen, en wordt er gezonden 'even aan mijn moeder vragen'... Mwah. Ik bel mijn moeder door de weeks erg vaak :o. Ik moet er serieus moeite voor doen om haar niet iedere dag te bellen. Het eerste jaar heb ik haar denk ik wel elke dag gebeld, om dingen te vertellen, om dingen te vragen. Nu probeer ik dat dus wat minder te doen, omdat ik het toch eigenlijk wel een beetje apart vind :P
In het weekend, als ik thuis ben, ga ik altijd gezellig met mijn moeder mee boodschappen doen of de honden uitlaten.

Het contact met mijn zus is weer erg goed. Toen zij op kamers ging wonen, hadden we toch wat minder met elkaar, maar nu ik in dezelfde stad op kamers woon, hebben we echt een super contact!!

Mijn zusje... daar kan ik nog steeds niet mee opschieten. Het scheelt iig een hoop ergenis dat ik hier niet altijd ben, alhoewel ze in het weekend weer een hoop ergenis opwerkt bij mij... (n)

Mijn broertje, die vindt het altijd erg gezellig als ik thuis ben, hij komt dan met je knuffelen etc.

Ik ga elk weekend naar huis, maar dat heeft er vooral mee te maken mijn vriendje. Ik ken hem al voordat ik op kamers ging, en hij woont dus in dezelfde 'stad' als mijn moeder, en waar ik vandaan kom :)

Ik zit nu drie weken op kamers en in de weekenden ga ik terug naar huis. Onze relatie... mja is niet zo veel veranderd. Er zijn wel al weekenden erbij geweest waar ik minder nors doe tegen ze dan daarvoor. :D En ze bellen ook 2 keer door de week hoe het gaat en zo... mja in de loop der maanden zal dat ook wel minder gebeuren. Eigenlijk dus ongeveer hetzelfde.

Anders.

Ik woon nu een dik jaar op kamers in Nederland en ben daarvoor een jaar weggeweest. Het was wel wennen hen weer te zien toen ik terugkwam uit het buitenland en m'n ouders (en ik) konden na drie dagen niet wachten tot ik weer was opgekrast.
M'n ouders waarderen het nu meer als ik langskom, maar verwachten dan ook wel het een en ander aan hulp en dat ik me aan hen aanpas. Dat aanpassen vind ik ook niet zo raar, omdat ik hun gebied op dat moment betreed. Wanneer ze bij mij langskomen (1x per drie maanden ongeveer eten of koffie) passen ze zich ook aan mij aan, dat werkt ook prima.

De relatie met mijn broer is wel anders geworden. Hij is ouder dan ik ben en kon mij in het verleden (tot ik in de 6e klas van 't VWO zat) niet erg waarderen en probeerde me op alle mogelijke manieren uit zijn leven te houden. Een puberale broer-zusrelatie was het op dat moment. Vanaf het moment dat ik examen deed en daarna naar het buitenland ging, raakte m'n broer wel geïnteresseerd in wie ik was en wat ik deed en kwam hij zelfs langs in het buitenland. Sindsdien zijn we erg hecht. Momenteel studeren we in dezelfde stad en zie ik hem denk ik vaker dan mijn ouders. We gaan bij elkaar langs, hebben gedeelde kennissen, feesten etc. Daarnaast staat hij er sinds m'n terugkeer op dat ik dingen en mensen om hem heen leer kennen en dat zij ook mij leren kennen.
Ik ben best heel erg trots op m'n broer eigenlijk :) :o

De relatie met mijn zusjes is beter geworden. Ik erger me minder aan ze, en zij worden ook steeds groter, we hebben elkaar tegenwoordig echt meer te vertellen.
De relatie met mijn vader is ook wel verbeterd. Waarschijnlijk omdat hij me nu wat minder op de huid zit.
De relatie met mijn moeder is hetzelfde gebleven. Soms mis ik haar wel, we praatten altijd zo veel en nu zie ik aar gewoon niet zo veel.
Ik ga niet elk weekend naar huis, soms wel maar het hangt eigenlijk heel erg af van de situatie, soms zie ik mijn ouders een maand weer niet. We bellen wel, elke week.

Ik woon samen nu. Tussen mijn ouders en mij gaat het eigenlijk vrij goed. Ze moeten nog best wennen, ook omdat ik enigst kind ben. Maar ik vind zelf dat we er allemaal goed mee om gaan en het contact is ook nog goed.
Het is natuurijk wel iets anders want je ziet elkaar niet elke dag meer maar ik vind dat het goed gaat allemaal :)

hmm.. het is zeker beter geworden

ik had vaak ruzie met mijn moeder, om kleine dingen en dat is nu niet meer zo..

ook lijken mijn broertjes ineens een stuk minder irritant

Stuk verbeterd (y)

ik zit nog niet op kot, maar wel al 3 jaar op internaat.
de relatie met mn ouders is er eigenlijk door verslechterd omdat ik er niet meer tegenkan dat ik thuis gecommandeerd wordt..

mwah, nog steeds niet op en top eigenlijk, voor mij was het zowiezo goed, een hele opluchting en kan nu tenminste eindelijk mezelf zijn (y) maar zodra ik ff een weekendje langs huis ga, ben ik er nauwelijks, ga meer naar vrienden toe in mn oude woonplaats, kan echt niet teveel bij mn ouders in de buurt zijn

kus, ka

Helemaal goed! Ik bel mijn moeder zo 2 a 3 keer in de week, mijn broers en zussen mail/bel/sms/zie ik regelmatig en ik voel me helemaal heppie in mijn huisje.

Wel lekker hoor, die ruimte om naar je ouders te kunnen, maar ook weer weg te gaan als je weg wil.

Veranderd, nu mn broertje uit huis is. Minder ruzie met hem, en het is bovendien een stuk rustiger in huis omdat hij niet meer constant muziek draait hier.

Ook mijn ouders zijn vrijlatender tegenover mij. Minder gezeur.

Mijn zussen spreek ik echt veeeel minder, dat vind ik echt heel jammer, ligt ook aan mij, ik ben niet zon beltype en vergeet dat nog wel eens. Ik kan met beide erg goed omgaan maar ik spreek ze bijna nooit meer. Met mijn ouders spreek ik wel nog vaak. We bellen om de paar dagen en ik kom zeker een keer in de twee weken naar huis.

Ik zit nu een week op kamers maar ik ben nog niet thuisgeweest dus hoe dat gaat weet ik nog niet. Ik stuur mijn ouders bijna iedere dag wel even een meeltje als ik daar tijd voor kan maken want ik kan hier met de vaste telefoon niet naar Nederland bellen en met mijn mobiel is dat heel duur en voor mijn ouders is het lastig om mij te bellen omdat ik er niet altijd ben en omdat het voor hun ook duur is om naar Belgie te bellen dus we meelen en msnen vrij veel. Mijn broertje vind het wel handig dat ik hier zit in een stad, kan ik kijken of Fifa 2005 hier eerder uit is dan in Nederland :D

Het gaat sinds ik het huis uit ben alleen maar perfect tussen mij en mijn ouders! Dat was daarvoor wel anders.. Misschien ben ik ook meer respect gaan krijgen voor wat ze doen en wie ze zijn.

Met mijn zus en broer heb ik ook goed contact alleen jammer dat ik ze nu minder zie dan eerst.. vooral het contact met mijn broer mis ik ook meer.. ook omdat hij een nieuwe vriendin heeft en ermee is gaan samenwonen..

+ zij zijn liever geworden, hebben 'er' zelf denk ik ook wel van geleerd, dat ik het toch wel meen als ik zeg dat ik het zat ben en weg ga. :D

Het zijn lieverds geworden (Y) ik klaag niet :)

Ik denk dat mijn relatie met mijn ouders veel beter zal worden zodra ik op kamers zal gaan, want op dit moment hebben we het soms aardig gehad met elkaar.

Ik woon nu een jaar op kamers. Ik heb nu eigenlijk nooit meer ruzie met mijn ouders, maar ik merk wel dat ik me soms onwijs aan ze kan ergeren, omdat ze nu meer ´vriendschappelijk´ met me proberen om te gaan en dat is soms echt te vreemd. En ik voel me soms best schuldig omdat ze zoveel voor me doen/voor me gedaan hebben en dan reageer ik zo chagerijnig en alles :s
Met mijn broertje heb ik nu een veel hechtere band dan eerst, we vertellen elkaar meer dingen en hebben niet meer van die puberale ruzietjes.

De relatie is eigenlijk nooit echt slecht geweest. Maar op zich had ik best vaak ruzie met mijn moeder, omdat we alletwee altijd vinden dat we gelijk hebben.

Sinds ik uit huis ben zijn die ruzies veeeeeeeeel minder geworden, en kom ik echt met heel veel plezier thuis. Dus wat dat betreft zou je kunnen zeggen dat de relatie verbeterd is.

ik heb tijdje terug 6 weken stage gelopen in t leger, waar ik dus ook intern was. In die tijd vond ik het veel leuker om thuis te komen, omdat ze meer geïntereseerd in mij waren en liever tegen me deden. Kleine ruzietjes zijn het dan niet waard om over te ruzieën enzow. Plus dat mn moeder en ik dan elke zaterdag samen boodschappen gingen doen zonder iemand anders erbij, wat altijd erg gezellig is. Mn vader deed ook zn best om me echt thuis te laten voelen.

Nu ga ik 8 nov echt het leger in waar ik minimaal 3 jaar intern zal zitten (tot ik op mezelf kan wonen). Ik verheug me er best wel op! Het enige wat ik wel had en zal hebben, is dat ik me niet echt een volwaardig lid van het gezin meer zal voelen. Ik ben doordeweeks weg en zij leven allemaal gewoon door. Daarom is die extra aandacht wel leuk als je eens thuis bent. + mn vriend zit ook in t leger dus ben ik maar 1 vol weekend in de 2 weken thuis.

xx suus

Mijn moeder vindt het maar leeg in huis. :D

Anyway: de relatie met mijn zusje en (vooral) mijn broertje is wel verbeterd. Ergerde ik me toen ik nog thuiswoonde ma-te-loos aan hem, nu begin ik zijn goede kanten te zien. Met mijn zusje kon ik altijd wel opschieten, maar dat komt omdat wij meer schelen in leeftijd. (Mijn broertje is drie jaar jonger en mijn zusje zes.)
Met mijn ouders had ik al geen slechte band (zeker niet sinds mijn vader een andere baan met minder stress kreeg) maar nu komen ze me halen van het station, zijn ze superblij om me te zien, maken ze een bed voor mij (en mn vriend) klaar enzo... echt heel leuk :)

Dus het is wel positief eigenlijk.

Ja, heeft mijn ma ook. :D En er zijn ook momenten waarop ze me missen, bijvoorbeeld bij het eten. Soms blijft er iets over, en ik ben een grote eter, dus ik at dat altijd op, nu niet meer. En met eten inkopen, koopt ze nu te veel in, ze moet er nog steeds een beetje aan wennen. :D

Nou, de laatste tijd dat ik nog thuiswoonde was mijn vriend er ook altijd, die is nou ook net als ik weg, want die woont nou bij mij, en dus zijn er ineens twee mensen weg.
En dat is net zo'n grote eter als jij, dus nu houden ze ineens weer over inderdaad :D

het is minder geworden, ik kom maar eens in de 3 a 4 maanden thuis, en telkens als ik er ben, vlieg ik tegen de muren op. Niet dat mijn moeder een slecht mens is, ze is best ok, maar ze snapt het gewoon allemaal niet meer zo goed, watik doe, waarom en hoe, dus hebben we vaak nodeloze ruzies. Maar ja, ik ben dan ook meestal met een dag weer gevlogen.

ik ben op zoek naar een kamer,
en hoop dat het contact met mijn ouders verwatert als ik eindelijk op kamers zit.
eindelijk van dat eeuwige gezeur en gedram af....
eindelijk geen kutleven meer...

agossie ({)

momenteel staat mijn banksaldo me nog niet toe om op mezelf te gaan wonen, maar ik hoop wel dat als het gebeurt (*rent naar buiten en valt op knieën* FFRRREEEEEDOOOOMMM!!!!!!!) dat de relatie met m'n ouders dan beter word. het is niet afschuwelijk thuis. Ik heb redelijk veel vrijheid (geen strak uitgaans-bedtijd-huiswerk-vriendjes-huishoud regime ofzo) en privacy krijg ik ook wel (me ma lapt wel eens m'n ramen of gaat op jacht naar servies dat ik ben vergeten terug te brengen maar veder niet echt) en ik heb desnoods een slot op m'n deur. het is alleen dat ik echt merk dat we steeds meer elkaar in de weg zitten. ze pikken steeds minder van me, en ik pik steeds minder van hen. we worden steeds minder verdraagzaam tegenover elkaar ("loop niet zo in de weg!" "loop dan om! dat is nog korter ook" "dit is ONS huis en..." "mag ik soms nog ADEMEN?!?!?" "je hoort gewoon je benen weg te halen als iemand erlangs wil" "jullie kunnen ook gewoon zeggen dat je erlangs wil i.p.v. gewoon lomp me omver te walsen" "NIET ZO BRUTAAL JONGEDAME" "O, JAAAA????" "JAAAA!!!"). om gek van te worden. Ik begin ook gewoon behoeftete krijgen aan me eigen meubeltjes, me eigen boodschappen, me eigen rekeningen betalen, me eigen zaakjes regelen... daar wil ik best wat comfort voor opofferen (nou alleen nog mijn toekomstige stagebaas ervan overtuigen dat een vergoeding van zo'n 1000-10000 euro per maand echt hééél normaal is tegenwoordig :p )