Als God zich aan jou zou openbaren...
 

Ik wil jullie even een situatie voorleggen en probeer je aub gewoon even in te leven in het beeld dat ik hier schets, ongeacht het feit of jij gelooft of niet, en laat flauwe opmerkingen maar gewoon achterwege.

Stel dat God zich aan jou openbaart en jou de juiste weg toont. Het is geen droom maar werkelijkheid en jij weet nu zeker dat God bestaat; er is geen twijfel meer over mogelijk. Hij heeft jou het goede en het slechte laten zien en laten weten dat iedere ziel uiteindelijk verantwoording af zal moeten leggen voor zijn daden en daar beloond en bestraft voor zal worden. Zou jij na deze openbaring je leven veranderen en zoja wat zou je dan veranderen. Of zou je op oude voet verder gaan?

De bedoeling is dat zowel de gelovigen als de niet-gelovigen die hier antwoord op gaan geven het bovenstaande niet tegen gaan spreken dus opmerkingen als "God bestaat niet" zijn hier even niet van toepassing!

Ik zou wel serieus over mijn leven gaan nadenken en ik denk dat ik mijn leven ook wel zou aanpassen om meer volgens die gedachte te gaan leven. Maar ik geloof in grote lijnen wel in het beeld wat jij hier schetst. Via een 'openbaring' zouik het alleen wel wat serieuser aanpakken allemaal. denk ik... :s

Muts

Dan zou God God niet meer zijn - immers, 'God' is een verpersoonlijking van het metafysische. Om die reden kan God zich ook niet aan slechts één persoon openbaren, maar kan het niet anders dat God zich openbaart aan de hele mensheid. Dus als God zich zou openbaren zou er een nieuwe God ontstaan, die de oude God is minus de God die zich heeft geopenbaard.

Ligt eraan wat de weg zou zijn die 'God' me zou laten zien. ALs ik me daar in dit leven niet mee kan vereenzelvigen, dan zou ik daar niet naar leven. ALs het bv. zou inhouden dat homofilie een ziekte zou zijn en scheidingen onmogelijk zijn, ook als de vrouw mishandeld wordt enz enz dan rot ik liever in de hel :).

Als ik ervan overtuigd ben dat het de juist weg is, wie ben ik om die dan niet te volgen. Dat is iets wat je nu zelf ook steeds doet als je een keuze maakt. Toch doe je dat in een combinatie van rationaliteit en gevoel/intuitie.
Ik denk niet dat mijn leven zou veranderen. Ik zou dan wel in god geloven, ipv niet. Maar dat vind ik geen verandering van mijn leven. Ik zou ook niet naar de kerk gaan puur omdat ik geloof. Als ik naar de kerk zou gaan, zou het voor het 'verbond/het samenkomen' zijn van mensen die iets gemeen hebben/voelen, niet om een god te eren of samen te bidden. Het zou dan meer iets sociaals/gezelligs zijn, dan voor god.

Nee, ik denk dus niet dat er echt iets veranderd dan...

Wat Mutant dus al zegt; als de zogenaamde 'goede weg' in mijn ogen niet de goede weg is, en ik er van zal walgen als ik deze wel volg, heel simpel, dan doe ik het niet.

Gods woord is waarheid is zou die weg volgen ook al blijf ik dan niet in het reine met mezelf.

Uiteraard.

:rolleyes:

In mijn voorbeeld KAN dat wel. Het was overigens niet de bedoeling dat je zou proberen om de hypothese om ver te werpen maar dat je gewoon even zou antwoorden binnen de grenzen van de hypothese.

Het was te verwachten...

Ook als je daarbij in overweging neemt dat deze God Alwetend en Wijs is? Dat wat in Zijn ogen goed is, verheven is boven wat in jouw ogen goed is?

Hier ben ik het mee eens. Dat wil dus zeggen dat ik de stelling niet mogelijk acht. Dit houdt in dat, mocht er een wonder gebeuren, en mocht ik een bepaalde verschijning zien, ik dat toe zou schrijven aan kwade of goede geesten, aan mijn eigen verknipte geest of aan een luchtspiegeling.

Overigens geven ook Moslims toe dat niet God maar de hem gezonden engel zich aan Mohammed openbaarde omdat het gezicht Gods niet te zien is.

Wie een engel ziet, weet ook niet door wie deze gezonden is.

Bovendien acht ik het met logica niet mogelijk dat er "goed" en "kwaad" bestaat. Zou dat van God gelden, dan is God even relatief als al het andere.

Als hij me het juiste pad zou tonen, dan zou ik toch echt kijken wat ik van dat pad zou vinden voordat ik het zou volgen.
Als ik het er niet mee eens zou zijn zou ik gewoon zo doorgaan als ik nu doe.

(Maar ik geloof dat als je iets doet waarvan jij denkt dat het goed is, en het benadeelt geen anderen, dan leef je goed.)

Mensen mensen is het nou zo moeilijk om te doen wat ik vraag? Het is juist de bedoeling dat je even doet ALSOF de stelling wel mogelijk is, ongeacht jouw godsbeeld. In het voorbeeld staat ook dat er door deze openbaring bij jou geen twijfel (meer) is over het bestaan van God en er geen sprake is van een droom of luchtspiegeling of iets van die aard. Vanaf daar moet jij dus verder denken en niet de situatie middenin al afbreken met één of andere theorie. Dat is namelijk niet wat ik vraag.

Ik leef toch? Ik moet toch genieten van mijn leven en mijn keuzen? Ik moet uiteindelijk toch kiezen?
Overigens is het geen optie dat meneertje mij de goede of slechte weg toont, gezien er dan geen reden meer is om te leven in the first place.

Ik zou flink nadenken over de beelden en ideeén die hij me zou tonen, om ze waarschijnlijk vervolgens wel te volgen maar dit zou geen grote verandering in mijn leven brengen omdat ik (voor mezelf) nu al goed leef.

Dat is net alsof je zou vragen wat er zou gebeuren wanneer je een boek niet zou kunnen lezen maar alleen horen. Dan is een boek dus geen boek meer. Ik denk gewoon niet over die begrippen die jij noemt op de manier waarop jij zegt. Dus het is onmogelijk te antwoorden.

Overigens, is de openbaring van God aan iemand niet júist dat die persoon God wil volgen? Welke andere openbaring is er dan de realiseerde? Was Jezus niet juist profeet omdat mensen hem zo zagen?

Yep. Ook al zijn onze normen en waarden van wat goed is vertekend door onze realiteit hier en nu. Dan zou ik toch naar mijn eigen gevoel leven.

Antwoord dan ook niet
(y)

Laat hij zijn vraag dan ook niet stellen.

Die vraag was toch niet alleen naar jou gericht of wel soms?

Je hebt bepaalde essentiele delen van mijn vraag gewoon aan je laars gelapt.

Wat is de beloning of bestraffing?

Lijkt me wel handig om te weten voor ik kies.

Wat zou je dan willen dat ik zei? "Eh ik zou gewoon doen wat God zei eh"

Je kunt ook redelijk overwegen of dat het opgeven van je huidige levensgenotten opweegt tegen de belofte van een 'eeuwig hemels' leven in de hemel. En of je hem gelooft. En of je niet bang bent dat het de duivel zou kunnen zijn. En of hij geen dingen zal vragen die indruisen tegen je normen en waarden van nu...

een vraag zo gedefinieerd om de discussie te hinderen.

kan ik net zo goed een topic openen met als vraagstelling "wat is goed aan god (alle positieve dingen achterwege laten graag)"

Nee hoor je kan ook zeggen dat je desondanks het tegenovergestelde zou doen. Ik vraag simpelweg hoe jouw leven zou veranderen als je morgen ineens overtuigd zou zijn van het bestaan van God. Je hoeft dus geen antwoord te geven als je je tot dusverre niet in kan leven.

T_ID op een vraag volgt een antwoord, ik schets een situatie en vraag jullie om je in het verhaal in te leven en vervolgens antwoord te geven op de vraag. Het is dus niet het zoveelste topic om het bestaan van God te gaan bespreken. Jouw opmerking is dus simpelweg niet gegrond.

Ik heb het nog zo duidelijk vermeld in de openingspost maar schijnbaar is het niet voor iedereen even duidelijk. Of sommige mensen zijn gewoon lastig. (n)

wat is zo fantastisch aan het stellen van irrelevante vragen?


voor de rest sluit ik me hier bij ware man aan dat deze vraag redelijk nutteloos is, aangezien deze niet bepaald algemeen gesteld is.

Je bent niet verplicht om te reageren weet je nog?! Dus als je dit als irrelevant beschouwd dan hoef je niet te antwoorden hoor.

God zou zich in theorie (misschien) kunnen openbaren, in die zin dat de eerste oorzaak duidelijk wordt. Het is echter principieel onmogelijk dat dat slechts aan één persoon gebeurt. Stellen dat dit wél gebeurt is dus net zo zinvol als het hypothetische geval dat de natuurwetten voor één atoom niet gelden.

Als ik er 100% zeker van was dat het God was, dan zou ik dermate onder de indruk zijn dat ik mijn leven helemaal drastisch zou gaan veranderen, ten goede van de wereld. Dat klinkt alsof ik niet weet waar ik het over heb, maar als God zich zou openbaren zou dat nou ook niet een kleine gebeurtenis zijn.

In jouw geval, ervanuitgaande, dat er geen God is.

dat IS zo als je dingen maakt met de grootte of dikte van 1 atoom klopt er van de natuurwetten zoals wij die kennen helemaal nix meer.

dan krijg je met gekoppelde deeltjes en andere quantummechanische dingen te doen

waarneming is verandering enz enz ..

De TS gaat er juist vanuit dat er geen twijfel meer over mogelijk is. Bovendien heeft God je laten zien wat goed en kwaad is. Je weet het nu zeker.

Wat ik dus in een bovenstaande post al probeerde aan te geven; is het zeker weten ervan en het feit dat er geen twijfel meer over mogelijk is al niet juist hetgeen dat ons leven dan verandert?

Dit probeer ik filosofisch dus aan te tonen; dat de innerlijke openbaring gepaard gaat met de uiterlijke openbaring ervan.

De mogelijkheid dat jij homoseksualiteit geweldig vindt en God niet en dat jij daarom God niet volgt en gelooft bestaat dus niet; als je de openbaring hebt gehad dat God bestaat en dat hij je goed en kwaad heeft laten zien en dat er geen twijfel meer mogelijk is, ís er dus ook geen twijfel meer mogelijk in het navolgen van God.

Dat kan ik me niet inbeelden :). Want we zouden nog altijd vrije wil moeten hebben.

Stel je maakt een visioen mee. God komt tot jou. Om de een of andere reden is er absoluut geen twijfel. Dat betekent dus dat jij gelooft dat het echt is. God toont je wat goed en kwaad is. Als jij dan al gelooft dat het echt is, hoe kun je dan ooit nog tegen hetgeen God van goed en kwaad heeft laten zien ingaan?

Hoewel het wederom vrij nutteloos is om daarover te discussieren (god bestaat niet, laat staan dat hij openbaart) zou ik onder het genot van een tapbiertje eens een stevig gesprek met hem hebben over zijn onzinregeltjes.

Klopt. Maar zoals ik al zei, ik leef vanuit gevoel. En als dat tegen mijn gevoel in zou gaan, dan zou ik gewoon liever rotten in de hel... Niet dat ik denk dat God echt zo ellendig zou zijn als de RK kerk wil laten uitschijnen ivm scheidingen en homo's. Maar als het wel zo zou zijn, ik kan natuurlijk niet voor een situatie spreken die ik nog niet heb meegegemaakt, maar ik denk dat ik er op de een of andere manier toch tegenin zou gaan. Mij kennende zou ik volgens mij zelfs een discussie aangaan :D. Ik kan wel geloven dat god dat daadwerkelijk heeft laten zien, maar dan kan mijn gevoel daar nog tegenin druisen? Boah, zoiets kan ik me eigenlijk ook amper voorstellen :).

Uit de reacties van anderen in dit topic blijkt dat niet iedereen er zo over denkt. Zoals je zelf al aangegeven hebt, is innerleijke openbaring voor sommigen al voldoende maar dan nog leven ze vaak niet in overeenstemming met wat zij als goed en kwaad beschouwen. Zou dat veranderen als ze een werkelijke openbaring van God zouden krijgen?

Jij ook al :D.

Ik zie hier geen heil meer in...altijd maar roepen dat er met gelovigen niet te discussieren valt. Nou als je met een dergelijke vooringenomenheid dit topic binnenstormt om te roepen dat god niet bestaat en er maar weer een pilsje tegenaan te gooien, dat had je jezelf die moeite beter kunnen besparen. Dank aan degenen die serieus geprobeerd hebben mijn vraag te beantwoorden.

Je stelt in je openingspost 'het is geen droom maar werkelijkheid'. Hoe kun je werkelijkheid accepteren als daar iets in voorkomt dat in tegenspraak is met alles wat je je hele leven hebt geleerd? Ik denk dat dat het voorstellingsvermogen van de menselijke geest te boven gaat. M.a.w. een oer-atheïst als ikzelf zou zich onmiddellijk laten opnemen in een psychiatrische inrichting als ik zoiets zou zien, want dan zou ik waarschijnlijk lijden aan hallucinaties, duidend op een psychose.

Ik meen het harstikke serieus.

Als hij echt zou bestaan, wil ik weleens met hem praten hoe hij het in zijn hoofd haalt om met al die verschillende regels te komen die de mensheid er niet bepaald gelukkiger op maakt, zaken als het verbieden van voorbehoedsmiddelen in afrika. Tienduizenden mensen overlijden omdat "die goede ouwe" paus de te weinig geinformeerde bevolking heeft verkondigd dat condooms voor de 'ongelovigen' zijn.

Dus ja, in alle eerlijkheid: Ik ben benieuwd wat meneer de schepper daar nou op te beantwoorden heeft als ik gewoon een serieus gesprek met hem kon voeren.

Dat eerste zou in principe gewoon mogelijk moeten zijn maar je zal wel gelijk hebben dat dit het voorstellingsvermogen waarschijnlijk te boven gaat.

God heeft nooit voorbehoedsmiddelen verboden hoor, tenzij de Paus jouw God is. Maar goed, jij zou er dus een vragenuurtje van maken, vooruit dan. En als je daar nou eens hele bevredigende antwoorden op zou krijgen?

Als de god van de bijbel zich aan mij zou openbaren, zou ik dat zwaar bijzonder vinden, helemaal heilig in hem geloven, maar niet mijn leven wijzigen.

misschien wel wat, in grote lijnen proberen, vooral in het begin. maar mensen zondigen nou eenmaal. en ik weet nu ook wat god niet goed en wel goed vind, maar dan mag ik me daar nu ook wel aan gaan houden, daar heb ik geen persoonlijke openbaring van hem voor nodig.

Ik denk, dat de gedaante van God (als hij bestaat) te boven onze menselijke geest gaat, daarom word het ook heel moeilijk in dit topic te reageren.

Ik kan me herinneren dat de paus nogal gelovig is, en dat hij puur handelt uit godsdienstelijk perspectief.
Ik ben benieuwd hoe hij bovenstaande 'bevredigend' zou kunnen verklaren.

Ik denk dat ik dat wel zeker weet. Natuurlijk kun je door een ingrijpende gebeurtenis ineens veranderen, maar het openbaren van een god is zoiets bovennatuurlijks dat het de meeste mensen denk ik boven de pet zou gaan. Er zijn drugtrips die heel echt lijken, waarom zou dit dat dan niet zijn? In theorie is het een interessante vraag, alleen je kunt hem niet doordenken zonder rekening te houden met de beperkingen van de menselijke geest.

:D

Als dat niet verandert, bestond er ook niet geen twijfel.