tjah eigenlijk alles .... Me hele leve SUCKSS
 

tjah waar kan ik beginnen...... Ik voel me de laatste tijd egt fet depri... Ik word er egt gek van... iedereen loopt me af te zeike op sgool lopen ze te zeuren dat ik niet op let en thuis vinden ze dat ik beter me best moet gaan doen op sgool en dat ik minder naar de paarden toe mag( terwijl ze weten dat ik niet zonder ze kan, daar zijn ook de mensen waar ik het heel erg super goed meej kan vinden en ik heb op sgool niet egt iemand waar ik het goed meej kan vinden)....

Ook was ik van de zomer eg in Love op een super leuke jongen en hij was ook wle geintereseert in mij zei hij... maar nu ben iker dus achyer gekomen dat hij al iemand heeft........ :s

maar jah ff trugh komen op me ouders.... de laatste tijd loopt het egt steeds vaker uit de hand ze lopen a;lleen maar te schreeuwen en te dreigen... en het ergste slaan.... Ik word er egt gek van... ik heb er pas met een vriendin over gepraat voor het eerst daar was ik wel heel blij meej...maar ze heeft al lang niets meer trug gemaild en gsmst duz ik denk dat ze me niet meer mag (of zie ik dat nou weer verkeerd?)

plzz iemand om mee te praten of ervaringen mee te delen of wat tips???? X

:( sorry :( spijt me maar ik hoop dat je me verhaal wel n beetje begreep?!

Ik krijg echt de neiging om je hele tekst te gaan verbeteren :| :D

Maar iig.
Ik denk niet dat je (erg) depressief bent. Je voelt je gewoon erg rot. Ik weet niet waarmee je ouders dreigen, en of je de moeite heb genomen om met ze te gaan praten. Anders kan je dat eens proberen te doen.

Edit: En je hele leven suckt niet, en dat moet je ook niet zeggen want dat klopt gewoon niet (ookal voelt het misschien zo).:)

noujah praten hebb ik al gedaan maa elke keer word het weer ruziej en dreigen ze met dingen dat ze me thuis laten en dta ik neregens meer naar toe mag, terwijl ze weten dat als ik niet meer naar stal mag dat ik dan helemaal doordraai want dan kan ik en niet naar me paardje sen niet naar me vrienden toe... en als ik dan me mening geef slaan ze dus jah al geprobeeerd heb er alleeen niet zo veel zin in om weer te gaan praten..... :(

Heb je al eens geprobeerd om er op school met een vertrouwenspersoon over te praten?

Ik sluit me aan bij de mening van Guusje(inclusief het gedeelte om je tekst te verbeteren ;) ).

Helaas voor jou speelt ook de puberteit een grote rol. Depressief ben je als je langer dan 1 week somber bent, weinig tot niks eet en nergens zin in hebt. Een periode van rot voelen hoort nou eenmaal bij de puberteit.

Het beste wat je kan doen is denk ik erover praten met vrienden, je mentor, leraren waar je goed mee overweg kan en andere bekenden(misschien mensen bij de paardenstal).

Vrienden die je in de steek laten zijn je niet waard. Voor elke vriend die je verliest vind je er heus wel 1 voor terug, als het er niet meer zijn.

Over liefde hoef je de komende 5 jaar geen zorgen te maken. Er zijn genoeg mensen die voor hun 20e geen verkering/relatie hebben gehad ;)

Veel sterkte ermee!

Daarbij: het leven zuigt inderdaad. Wen er maar aan.
Life's a bitch, and then you die.

Grotendeels ben je ZELF verantwoordelijk over hoe jij je leven invult. Hoe ouder je wordt, hoe groter die verantwoordelijkheid zal worden.

:rolleyes:

In dat geval is life a bitch ja :)

@TS: Probeer er idd over te praten, niet op het moment dat er al ruzie is, maar op een moment dat iedereen rustig is. Of schrijf desnoods een brief als praten niet zonder schreeuwen ed kan. En praat er ook over met je omgeving (vrienden, familie, iemand op school (dat lijkt me sowieso verstandig), je huisarts).

En niet je hele leven sucks: je hebt een goede vriendin en je hebt de paarden, toch? En er is vast nog wel meer. Probeer ook de positieve dingen te zien.

Ben ik het wel mee eens. Al kunnen er natuurlijk altijd dingen gebeuren waar je geen invloed op hebt. Hoe je met die dingen om gaat is dan wel weer iets waar je voor een groot deel zelf verantwoordelijk voor bent.

Dat zeg ik.

Jammer genoeg wordt het daar niet beter van.

een opmerking hierover, ik ben wel lang depressief geweest, daarvoor heb ik allerlei psychische hulp gehad; maar dat je weinig tot niks eet is echt onzin. en dat van 1 week is ook wel erg kort. Depressies kunnen maanden lang aan houden en daarin zie je vaak totaal geen hoop en geen uitweg.

Ilsuuuh, je schrijft dat je het leuk vind bij de paarden maar dat je daar niet vaak meer heen mag. Daar heb je het in ieder geval nog naar je zin dus (y). Ruzie met je ouders heeft helaas inderdaad met de puberteit te maken; jij wil je meer ontwikkelen en vrijvechten, je ouders vinden al die veranderingen maar eng en daarom botsen jullie veel. Dat het op school slecht gaat... Zijn dat je cijfers? En een vriendin die niet terugmailt/smst... dat betekent natuurlijk niet meteen dat ze je niet meer mag hoor! Bel haar gewoon op, of ga even bij haar langs, dat helpt vast.
Ik denk dat je gewoon zit met de omstandigheden, en dat kan ik me ook wel voorstellen. Probeer gewoon ook de fijne dingen te zien voor je jezelf de put inpraat.

*aai*

...Wat willen je ouders doen, op de deurmat liggen annex je in een dwangbuis ketenen zodat je de deur niet uitkomt? Ouders hebben in zekere zin een machtpositie en kunnen op de door jouw beschreven wijze idd angst inboezemen..

..Ik ben er uiteraard niet bij geweest maar op welke intonatie geef je ze feedback? Interpreteren ze het als brutaal? Het lijkt me tomeloos vervelend als de communicatie tussen je ouders zo schroef verloopt, zowel voor jou als voor jouw ouders.. Het klinkt wellicht heel platitude (= cliché) maar de pubertijd speelt hier een rol in. Jij wordt ouder en krijgt meer verantwoording en je ouders dienen je stukje bij beetje 'los te laten'..

Take care, Jojz

Ik wou alleen duidelijk maken dat je niet depressief bent als je een paar dagen somber bent. Volgens de Persoonlijke problemen extra van scholieren.com kun je het een depressie noemen na 2 weken. Ik zat er dus naast ;)
Ikzelf ben ook enige tijd dpressief geweest en ben toendertijd zo'n 5 kilo kwijtgeraakt, gewoonweg omdat ik geen zin had om te eten. Persoonlijk ben ik een emotie-eter, maw als ik me even minder voel, ga ik eten. Gedurende die depressie ging ik juist niet meer eten, maar minder. Dit zal ook wel aan de persoon zelf liggen ;)

Dus jij kiest er voor om passief alles over je heen te laten komen? Damn...

hoi,
ik herken je gevoel, ik ben 4 maanden depressief nu.
het is inderdaad een klote gevoel. heel erg onrustig van binnen. je wilt je problemen het liefst nu opgelost hebben, maar dat gaat niet. wat de anderen op dit forum zeggen is inderdaad waar: het hoort voor een groot deel bij je leeftijd. ik klink misschien als ouwe opoe ;) maar je bent in de puberteit en in die fase gebeurt er veel met je. ik heb vanavond nog met mn pa zitten praten over mn problemen, dat lucht op, moet je ook doen. met je ouders praten.
en als je wilt kun je ook met mij mailen :-) ik heb hetzelfde probleem, wie weet kunnen we mekaar tips geven? stuur me maar een p.m als je dit wilt (anders leest jan en alleman mn email adres)
iig sterkte.
greetz sjaan

jah :D

Ikheb n poosje me heel klote gevoelt.. ik zat aan de alcohol,sigarette, drugs en noem t maar op.. ook Automutilatie(ofzoiets) hoorde bij mij.. Ik ben toen gaan praten met een leraar op school die in het medisch team zat.. Stom zal je wel denken.. Wie gaat er nou met een leraar gaan praten.. maar ik moest wel.. want ik had m'n polsen doorgesneden en heb in het ziekenhuis gelegen.. Dus : DOE DIT NOOIT EN BEGIN HIER NIET AAN!! ga gewoon praten met iemand.. maar help jezelf niet om je nog depressiever te krijgen.. Je moet overal t positieve in zien..
Volgens mij is dit het beste.. :) Kusjes.. Dooms

vraagje. kan je altjid de pubertijd de schuld geven??? want ik ken iemand en die voelt zich al 2 jaar aan een stuk door rot, met af en toe wat lichtpuntjes. is dat dan nog steeds "gewoon" pubertijd of niet??

Ik denk dat dat afhankelijk is van een aantal factoren. Zo kan het een beetje in de familie zitten... het ligt natuurlijk ook aan alles wat er om die iemand heen gebeurd... en is diegene nog steeds aan het puberen?

:( jha sorry ut spijt me dat ik zo verrot nederlands praat maar daar kan ik echt niets aan doen ik probeer nu zo goed mogeluk te typen maar of het me gaat lukken is nog de andere vraag!!! :confused:

Ik hebhier nu al zo ongeveer een maand last van en heb gistur met n vriendin over gepraat... OK voel me nu wel iets minder klote maar het probleem is niet echt opgelost....!!!

X

Nee.. ik snap dat je probleem nu nog niet is opgelost.. Maar .. dat is m juist.. Je kan m niet oplosse.. Je moet m verwerke.. En dat kan alleen jij.. T is moeilijk.. Dat weet ik vanmezelf ook. Maar met wat voor probleem je ook zit.. Het kan..!! :) Geloof me.. Als je het probeert komt het heus wel weer goed !!!

Schrijf je op school ook zo dan? :o

DOor één keer met iemand ergens over te praten lost zo iets ook niet op, dat kost (veel) meer tijd. En het is vaak idd meer verwerken dan echt oplossen. Praat er over en dan bedoel ik dus niet niet één keer.

mee eens.. en dit is niet lullig bedoeld ofzo, maar je hebt je ouders nog, vrienden, je paarden, je bent gezond..
ik weet dat je je nu rot voelt (en ik weet ook hoe dat voelt), en dan wil je waarschijnlijk ook niet horen wat ik net schreef.. maar ik meen het wel echt

:d

Jazeker, het is allemaal heel grappig :rolleyes:

Je bent 15, geloof me, hier kom je heus wel uit, ik denk dat de halve wereld bevolking zich zo voelde op zijn 15de...ga anders gewoon zelf dingen doen waar je minder depressief van word.

Mag ik je welkom heten in de meest fucked up tijd van je leven die ze de 'pubertijd' noemen?

Ik sluit me hierbij aan..

En probeer ook zoveel mogelijk open te staan voor anderen.
En wat jouw ouders betreft, je zegt dat je veel minder weg mag maar dat je niet zonder je paarden kunt. Probeer je anders zo goed mogeljik te gedragen en zo veel mogelijk conflicten met jouw ouders te vermijden ..
misschien dat de vertrouwen dan terugkomen van jouw ouders's kant.

hormonen.. blehg

*herkenning (behalve het ouders gedeelte)*
ik heb me ook een tijd, zo'n 3-kwart jaar denk, ongeveer zo gevoeld, ik dacht ook dat ik geen vrienden op school had en dan kwam ik ook een leuk meisje tegen en die negeerde na een tijdje ook :( maar 't gaat nu al stukkuh beter en het bleek dat ik wel vrienden had, maar ik zag ze gewoon niet !
ik weet niet of dat bij jouw ook is maar het zou goed kunnen.
enne over die vriendin die niet terug maild en sms't, zoiets heb ik ook gehad, maar ze wist niet wat ze terug moest mailen en ze had het zelf ook beetje moeilijk en erg druk enzo, en kheb haar toen denk beetje gekwest toen ik een opmerking maakte dat ze niks wou terug mailen enzo, als je niet weet wat er aan de hand is zou ik proberen nog niet oordelen (hoe moeilijk dat ook is)

voorderest nog heel veel sterkte !! *omhelst*

ik wil niet lullig doen en ik neem je ook serieus, maar dit heeft waarschijnlijk te maken met je leeftijd. het is niet raar om ruzie met je ouders te hebben. Maar goed, het is hele naar dat je niet lekker in je vel zit en ik hoop dat dat wel beter wordt (y)

Hoi Ilse,

Ja, wat meerdere mensen intussen hebben gezegd, dat het met de puberteit te maken heeft of met je leeftijd (wat feitelijk gezien hetzelfde inhoud) sluit ik me toch bij aan. Het is nu eenmaal een feit dat de een wat meer of erger pubert dan de ander, maar het hoort er allemaal bij hoe naar en vervelend ook.
Maar blijf je bedenken: ER IS LICHT AAN HET EINDE VAN DE TUNNEL.

Doe lekker rustig aan

Gr. Matthijsjuh

Ps. Dat geklaag over de schrijfstijl zal gedeeltelijk geaccepteerd moeten worden, het is helaas zo dat veel jongeren deze manier van schrijven hebben en ze niet meer anders weten. Ik heb mezelf er ook druk om gemaakt, maar het helpt toch niets helaas.... :(