vertrouwen
 

Ik heb nu al een hele poos een relatie, deze is ook wel serieus te noemen maar nu het probleem.
Toen wij net iets met elkaar hadden lieten wij elkaar heel erg vrij, naarmate de relatie serieuzer werd werd ook dat minder.
Maar het is een beetje van kwaad tot erger geworden.
Tegenwoordig is het zo dat ik al ga ik voor 5 minuutjes de deur uit om bijvoorbeeld ff sigaretten te halen dat ik hem voordat ik wegga met mijn HUIStelefoon bel en als ik terug ben. (zodat hij kan zien of ik weer terug ben en hoelang ik er over heb gedaan) Echt met ALLES wat ik doe houd ik hem op de hoogte, zelfs als hij op zijn werk is en ik zit thuis laat ik om de zoveel tijd mijn HUIStelefoon over gaan zodat hij weet dat ik thuis ben.
Dit gaat nu ongeveer al een half jaar zo en nog steeds heeft hij geen enkel vertrouwen in mij. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Misschien komt het juist doordat wij op die manier met elkaar om gaan dat hij me niet vertrouwd, want als ik bijvoorbeeld ff 5 minuutjes later na mijn stage thuis kom dan normaal is dat in zijn ogen gelijk verdacht (heb ik onderweg met een jongen gesproken of nog erger AFgesproken :rolleyes: ) Echt hij haalt soms de raarste dingen in zijn hoofd en ik moet mij elke keer gaan lopen verdedigen voor dingen die niet eens in mijn hoofd op zouden komen.
Echt ik heb de raarste dingen meegemaakt
Hij heeft overigens geen enkele reden om zo over mij te denken ik ben nooit vreemd gegaan, ik ga niet uit en ik spreek alleen met vriendinnen bij mij thuis af (hij: " wie zegt dat er een vriendin bij jou thuis was misschien was het wel een jongen?!) om nog maar ff een voorbeeld te noemen.

Ik hoop echt dat iemand raad weet want ik zit echt een beetje in een web verstikt en weet niet hoe ik er uit moet komen zonder hem kwijt te raken.


Hier nog een twee voorbeeldjes om jullie een beter beeld te geven hoe die discussies zo'n beetje gaan

Ik (5 minuutjes te laat) De bus kwam ietsjes later dus vandaar
Hij: Welke jongen heeft jou hierheen gebracht?! Je bent niet met de bus geweest zeg mij wie heeft jou een lift gegeven

(we zitten al een uur ofzo bij mij thuis)Hij: Wat hoorde ik?
Ik: Denk bij de buren ofzo iets
Hij: Nee er ging iemand door de achterdeur, Zeg mij welke jongen was er net bij jou?!

Echt waar soms moet ik er zelfs bijna om lachen omdat het echt bizar is wat hij in zijn hoofd haalt maar ik wil gewoon dat het ophoud

Neeed your help!!!

Heb je ooit opmerkingen gemaakt over 'ik ga naar een ander hoor' of 'als ik wat beters tegenkom dan...'?
Ik neem aan van niet.

Nee JUIST niet ik doe er juist alles aan om hem te laten weten dat hij mij kan vertrouwen maar het lijkt wel alsof niet helpt :s

Hmmm ik zou echt maar es serieus met 'm gaan praten dan, want dit is echt niet normaal :s?! Waarom vertrouwt ie je niet??
Je hebt toch zowiezo ook recht op een leven buiten hem waarin je normaal om kan gaan met andere mensen?
In een relatie moet je elkaar kunnen vertrouwen.. Oke, ik ben zo af en toe ook wel een beetje jaloers bij bepaalde gebeurtenissen, maar er zijn grenzen..
Tjah, t zal vast een hele leuke jongen zijn, maar ik zou hier niet mee kunnen leven:s.

edit: Maak m duidelijk dat je helemaal geen interesse hebt in andere jongens, maar wel gewoon normaal wil leven, zonder je steeds te verantwoorden etc.

Uhm, ja. Ik heb zelf ook een mannetje gehad die daar in het begin (toen hij echt van me ging houden) ook een houtje van had.
Het enige wat jij kan doen is gewoon je leven lijden, laten blijken dat je alleen van hem 'houd', gewoon normaal door het gezaamlijke leven gaan.
Je kunt niets meer doen dan hem vertrouwen geven door het te laten zien.

Mannen/mensen die niet kunnen vertrouwen, kun je niet om praten.
Dit heeft tijd nodig, en vooral vanaf zijn kant; ervaring.

Je kunt boos worden, maar dat werkt meestal averechts, het effect dat je boos wordt en hij 'zo fout zit en bang is dat je hem dumpt (voor een ander)'.
Niet doen dus.

Wat wel een optie is, waar ik dus uiteindelijk op doel is gewoon erover praten, als hij aankomt met verhalen/gedachten van 'je heb met m afgesproken he' simpelweh kort maar krachtig 'Nee, dat maak jij er van'. Punt.

Voor de rest negeren, want er valt niets tegen in te brengen.

Je vriend lijkt wel een beetje gestoord. Tenminste ik zou het echt NIET normaal vinden als mijn vriend zo tegen mij zou doen. Daarnaast ik zou ook niet met hem meegaan, ik zou hem echt niet elke keer bellen als ik wegging of thuis kwam.

Hoe is het eigenlijk zo gekomen? Is dat geleidelijk gegaan, of ineens wilde hij weten hoe en wat? En is er echt geen enkele aanleiding voor zijn gedrag? Anders zou ik het me nog enigszins kunnen voorstellen, maar zonder aanleiding hiervoor nee.

Ik zou het er echt eens goed met hem over hebben, want die bepaald jouw leven wel op een bepaalde manier lijkt mij. Zeg tegen hem dat jij de enige bent, blablabla, en vraag waarom hij zich zo gedraagt tegen jou. Mss heeft hij er wel een hele goede rede voor, je weet maar nooit.

Ik zou met hem ook dingen doorspreken die jullie willen/ moeten veranderen in jullie relatie. Wil hij niks veranderen, dan zou ik echt erg goed nadenken of je nog wel verder met hem wil. Sterkte ermee.

Ja zoals ik al zei hij heeft echt GEEN reden om zo over mij te denken, hij heeft wel een paar x als argument gezegd dat ik makkelijk ben over te halen (omdat ik in de eerste week van onze relatie al met hem naar bed was geweest) en misschien was dat inderdaad niet echt verstandig maar ik vind dat geen reden om nu OVERAL iets achter te zoeken.
Ik had zelf ook verwacht dat naarmate we langer met elkaar hadden dat het over zou gaan en hij mij zou vertrouwen.
Ik heb namelijk ook veel dingen voor hem opgegeven (uitgaan met vriendinnen of gezellig de stad in, jongens waar ik ooit mee om ging spreek ik helemaal niet meer)
Maar het lijkt eerder erger te worden :(

Probeer het wat minder te zien als een bewuste drang naar jou toe (om je aan te passen bvb), maar probeer het wat meer te zien als een echte, onbewuste, angst van hem.
Lijkt wel aan te geven dat hij steeds meer voor je gaat voelen en dus steeds banger is je kwijt te raken.
Het kan overal vandaan komen, en ik vind het eerlijk gezegd soms zelfs zielig voor die 'lieverds'(n)

Je kunt er alleen maar aan 'wennen', je er niet zo druk om maken, NIET je vrienden/innen opgeven en gewoon doorgaan en van 'm houden.
Meer kun je gewoon niet doen (imo).

Dat gedrag van hem is dus echt niet normaal, hoe hou je het in godsnaam zo lang uit in een relatie? Hem bellen als je het huis uit gaat? Volgens mij heb je zelf helemaal geen eigen leven meer.. ga er goed met hem over praten, anders wordt het straks (lijkt mij) alleen nog maar erger en kan je helemaaal niets meer zelf doen. Als je dat al deed :s (n)

Nouja.. de reden dat hij dus zo doet is echt heel simpel.
Hij vertrouwd mij niet! maar dan ook ECHT NIET
En zo is het dus ook een beetje zo gekomen dat hij mij nu op alles controleert en ik dacht dat hij mij daardoor zou gaan vertrouwen (hij heeft mij nog nooit op iets betrapt of wat dan ook) maar dat is dus niet het geval en ondertussen is het maar wel vanzelfsprekend geworden de manier hoe we met elkaar omgaan enzo maar zo wil ik inderdaad niet nog langer doorgaan

Ik denk uit je posts te halen dat je m ondanks dit gedoe niet kwijt wilt, maar zoals dit gaat je ook helemaal wanhopig maakt.
Maargoed ik zou gewoon van jou uit iig, je niet meer zo laten controleren, niet meer je steeds "melden" door op te bellen etc, ga gewoon met je vriendinnen uit, want die zijn minstens zo belangrijk!!!
Ik ken verschillende mensen die al hun vrienden zijn "kwijtgeraakt" door dat ze alleen nog meer met hun vriend(in) optrokken..

Je vriend is waarschijnlijk ook gewoon super onzeker, maar misschien krijgt ie op gegeven moment ook wel door dat t allemaal ook wel goed gaat als hij je niet controleert etc.

edit: En ja, als ie dat niet pikt dan zou -ik persoonlijk- nog twijfelen of het zin heeft om door te gaan met deze relatie..

Dus je bent er zeker van dat jullie het stadium voorbij bent waarin je (bvb) nog zou kunnen zeggen
'Jongen, kijk nu eens naar mij en mn gedrag, ik houd van je, ik wil niemand anders'?

Want je kunt het proberen, maar zoals je zegt; als hij er echt zo bewust van is dat hij je niet vertrouwd, blijven er weinig opties over.
Is het of veranderen (hij) of maar gewoon laten gaan (jij hem, uit).

Ja daarom lijkt het mij een goed idee om hier met hem over te praten. Mss zijn er dingen die jij voor hem kan veranderen, en dingen die hij voor jou kan veranderen.
Of mss is het een idee om een paar weken rust te nemen. Hem een paar weken niet zien, maar dan ook echt niet zien en niet bellen. Dan kan je mss wat rustiger nadenken over wat je echt wil en wat niet.
Het lijkt me wel erg lastig, want het is natuurlijk wel een jongen van wie je houdt!
Sterkte ermee.

Het grootste deel van mijn vriendinnen zie ik niet meer ik spreek ze alleen af en toe over de telefoon, aangezien zij graag uitgaan, of lekker naar de stad gaan enz. en ik dus nooit ergens mee naartoe kan :S
Vrienden heb ik niet meer (tsja daar hoef ik bij mijn vriendje dus echt niet mee aan te komen)
Zoals jij zei: Probeer er aan te wennen maar het probleem is juist dat ik er niet aan WIL wennen.
En het is nu dus al ongeveer zo ver gekomen dat hij het zegmaar normaal vind dat alles wat ik voor hem doe maar ik deed het om zijn vertrouwen te winnen en dat is er dus nog steeds totaal niet... :S

Ik doe inderdaad niet meer zelf, als ik iets nodig heb uit de stad ofzo gaat hij met mij mee (stel dat ik een jongen tegenkom :eek: ) Hij is dan ook wel weer zo dat hij met mij iedere vrouwenzaak van amsterdam afgaat om voor mij een jas te zoeken en dat maakt het dan weer zo moeilijk...
Maar een eigen leven heb ik al niet echt meer, ik heb twee ECHTE vriendinnen met wie ik nog wel goed contact heb en die bij mij langskomen enzo maar ik dus bijvoorbeeld nooit bij hen!

Je hebt dit langzaam zo opgebouwd (met dat controleren, vaak bellen enz), nu moet je het ook heel langzaam weer afbouwen denk ik. Steeds net ietsje minder vaak bellen enzo, zodat het bijna niet opvalt.

Ik snap hem wel, ik ben ook wantrouwig enzo, behoorlijk erg zelfs (en daar heb ik ook redenen voor, maargoed), maar zoiets als je vriendje doet, met dat steeds bellen en iedere 5 min dat je te laat bent achterdochtig worden, dat doe ik echt niet.
Dat is ook niet normaal van hem, maar het is erin geslopen bij hem denk ik.. als hij steeds kan bellen of vraagt van "waar was je?" (ookal weet hij het antwoord al) dan is het een vorm van bevestiging zoeken waar hij haast niet meer vanaf komt. Het is een soort gewoonte geworden, net zoiets als 100x per dag "vind je me lelijk?" vragen (dat deed ik vroeger altijd :o).

Wat ik wel erg onredelijk en gemeen van hem vind is om te zeggen dat JIJ makkelijk over te halen bent, omdat je zo snel met hem naar bed bent gegaan. En HIJ dan, hij ging zelf toch net zo goed heel snel met jou naar bed? Datzelfde kun je dan ook van hem zeggen. :s Dus zeg dat dan ook, als hij weer eens zo'n opmerking maakt.

Het is erg slecht dat je geen eigen leven meer mag hebben van hem. Maar al dat soort dingen zijn erin geslopen omdat jij hem daar de ruimte voor geeft, jij staat het allemaal toe. Dus bouw het een beetje af, ga steeds weer iets meer zelf doen en laat je steeds een stukje minder controleren.

Heeft hij al eens het idee van een burqa aangedragen, of niet?

Quasi-grappige opmerking, maar ik denk dat je de bizarheid ervan wel in kan zien. Afkappen dat gebel en als hij dat niet aankan, dumpen die handel. Laat nooit, maar dan ook NOOIT je leven domineren en commanderen door een jongen. Dat is niet goed voor je geest en sociale leven.

Ja inderdaad, zoals je al zei " het is er in geslopen" en nu is het zegmaar " normaal" geworden.
Maar het geleidelijk aan er weer uit laten sluipen klinkt makkelijker dan dat het is.
Als ik straks om 5 uur klaar ben met mijn stage bel ik hem dus zodra ik op de fiets zit en thuis met mijn huistelefoon zodat hij weet dat ik thuis ben.
Als ik hem dus bijvoorbeeld een x niet bel als ik thuis ben heb ik dus over een paar uur ruzie met hem want dan ben ik (in zijn ogen) onderweg een jongen tegengekomen en is dat de reden dat ik hem niet heb gebelt En ik wil ook geen ruzie met hem, en ik kan hem anders nooit bewijzen dat ik wel gewoon thuis ben geweest zegmaar... :| :s

Ehhmm... wat is een burqa? :bloos:

Die blauwe dingen waar die afghaanse vrouwen in lopen. Dat zijn burqa's. Beetje flauwe opmerking van mij, maar ja. Ik vind het gewoon niet gezond hoe hij met jou omgaat en aangezien HIJ niet wil veranderen, danzal jij dat voor hem moeten doen. Helaas.

Ooow oke :) :o
Ja, ik ben al verandert in mijn doen en laten voor hem, en heb nog steeds goede hoop dat hij dat ook voor mij zou kunnen, als kun je een bepaald gevoel wat je hebt niet echt veranderen...

Dan is het dus simpel, jij vindt het al een tijde te ver gaan, jullie zijn al te ver 'heen', opgeven dus.

Ik zou zo echt niet kunnen leven.
Dit is toch voor jou ook geen doen.

Je moet echt gaan minderen met bellen enzo.
Hem er gewoon aan laten wennen dat hij niet alles kan controleren en hem vertellen dat je er langzamerhand gek van wordt. Je houd alleen van hem, en echt niet van een ander.

Is hij misschien door een vorige vriendin bedrogen ofzo?
Dat zou zn gedrag kunnen verklaren.

Heb hetzelfde gehad met mijn vriend. Alleen achteraf bleek dat hij zo deed omdat hij dingen deed die ik niet leuk vond en waardoor hij niet meer te vertrouwen was.
Ik kon hem ook niet duidelijk maken dat ik geen andere jongen wilde en dat ik wel te vertrouwen was. En ik had ook geen eigen leven meer. Bij ons is het eigenlijk opgelost toen het een tijdje tussen ons uit is geweest en nu gaat het gewoon normaal. We doen allebei ook dingen zonder elkaar en bellen en smsen elkaar niet meer iedere keer als we ook maar even 5 minuten de deur uit gaan ofzo.
De enigste tip die ik je kan geven is dat je gewoon goed met hem moet praten en als dat niet helpt, misschien dreigen met dat je het uitmaakt als hij op dat punt niet veranderd (als hij om je geeft zal hij dat doen). En verder gewoon dingen gaan doen zonder hem eerst te laten weten dat je het gaat doen. In het begin zal hij misschien wel kwaad worden maar op die manier maak je ook duidelijk dat je ook een eigen leven hebt.

Ja, het klinkt idd makkelijker dan het is, maar toch is het een goed idee denk ik.. verander bellen anders een keer in een smsje ofzo.. bijv. sms als je weggaat en bel als je thuis bent. En dan een tijdje later niks laten horen als je weggaat, alleen nog maar als je thuis bent.. en als hij er naar vraagt dan leg je ook gewoon uit waarom enzo.

Maar hij gaat er dus serieus ruzie om maken als je het een keer niet doet? Dat is wel heel erg..

Nee hij was zelf zeg maar het type player.
Ik ben het eerste meisje op wie hij echt verliefd is geworden, hij heeft ook verder nog nooit een serieuze relatie gehad maar wel heeel veel vriendinnetjes versleten.
Daarom denk ik ook weleens, misschien doet hij zo omdat hij zelf eerst zo was..

Ja daar kunnen we echt ruzie om maken. Of niet echt ruzie, maar als zoiets gebeurt dan is hij er van overtuigd dat ik niet belde omdat ik met een jongen was, en tsja.. probeer dan maar eens het tegendeel te bewijzen.
Die tip van dat smsen is trouwens inderdaad wel handig, maar ik denk wel dat als ik hem sms hij mij alsnog gaat bellen, want dan is het natuurlijk weer " verdacht" dat ik sms.

Pfffffff.. mijn respect heb je dat je dit zo allemaal maar volhoudt:s!!

Als hij zelfs (soort van) ruzie gaat maken op het moment dat je 1x niet belt of ipv daarvan sms't dan zou ik toch maar es heel erg duidelijk zeggen waar t op staat!
Dat hij maar es zn best moet doen om je te vertrouwen zonder dat ie je steeds controleert. En anders gewoon m een tijdje niet meer zien ofso. Hij zal ook niet van de ene op de andere dag normaler doen ofso, maar hopenlijk gaat ie inzien waar ie mee bezig is..

Hij bereikt namelijk op deze manier precies het tegenovergestelde van wat ie wil: jou kwijtraken!

Succes en sterke iig!

Ja thanks :)
Het is niet zijn bedoeling om dat ruzie te maken maar het zit dan gewoon in zijn kop dat ik met een jongen was ofzo..
Hem een tijdje niet zien is wel een optie, maar dat wil ik eigenlijk zelf ook niet (iniedergeval niet al te lang) en ik ben bang dat als wij elkaar dan weer zien hij al helemaal de raarste dingen in zijn hoofd heeft (dat ik met jongens was enz.)

Wat een FANTASTISCHE gelijkwaardige liefdevolle communicatieve respectvolle relatie heb jij. Ik zou hier zo veel mogelijk energie, tijd en geld in steken als je hebt, want het is echt ALLE moeite waard.

Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben.
Hij weet dus hoe mensen kunnen zijn ( player) en wie weet is hij nu bang omdat hij iemand heeft gevonden om wie hij echt geeft dat diegene hem zal playen.

Je moet het helemaal zelf weten hoor, maar ik zou eigenlijk niet echt andere dingen weten die misschien nog werken. Als je wat wil proberen te veranderen/verbeteren zal dat zowiezo moeilijk zijn (ook voor jou)..

Een relatie kan leuk en waardevol zijn, maar je moet wel een beetje het evenwicht met de rest van je leven zien te bewaren (herstellen).

Uit het multi culti topic:
Wat is er in die anderhalve week veranderd?

Ik wilde je eerst professionele hulp aanraden maar aangezien dit soort controle een deel is van zijn cultuur heeft dat weinig zin. Ik kan je maar een ding zeggen: nu zit alleen je vriend op je lip, zodra het serieuzer wordt controleert de hele gemeenschap je gedrag 24/7. Wil en kan je daar wel mee omgaan?

ik weet hoe erg het is als je WEL te vertrouwen bent maar de ander je gewoon niet kan of wil vertrouwen. Je kunt er zo weinig aan doen. Ik vind wel dat je gewoon door moet gaan met leuke dingen voor jezelf doen. Als het uitgaat tussen jou en je vriend, heb je niemand meer, als je niet meer met vriendinnen afspreekt. Je moet niet je hele leven van hem laten afhangen, dan ben je ook niet zo interessant meer voor anderen.

Jouw vriend lijkt me echter ziekelijk. Het is echt niet normaal als hij je al wantrouwd als hij een geluid uit de keuken hoort. Volgens mij is hij zwaar paranoia. Ik begrijp dat je je vriend niet wilt laten vallen en dat het voelt alsof je hem in de steek laat als je er wat van zegt. Maar jouw vriend maakt jou zo niet gelukkig, want volgens mij ben je al je vrijheid kwijt. Een relatie moet een aanvulling op je leven zijn, niet de invulling ervan. Veel succes in elk geval.

Als ik jou was zou ik met het servicegoed en shit gaan gooien, terwijl je hem schreeuwend duidelijk maakt dat hij een verschrikkelijke zeikerd is, en dat als hij geen vertrouwen heeft in jullie relatie, hij er misschien eens over moest nadenken waar de relatie dan wél op gebasseerd is.

Maak het uit?
_{Of denk ik nu te radicaal? :o}

Ik bedoel, als hij zo wantrouwend en bezitterig blijft heb jij ook geen leven. En ik zou voor jezelf kiezen.

dat gedrag van je vriend is echt wantrouwend, echt abnormaal. maak hem echt duidelijk dat je alleen van hem houdt en dat jij hem vertrouwd en dat het pijn doet dat hij dat bij jou niet doet. echt laten weten dat je dat niet wilt, anders word je dadelijk helemaal gek van 'm! jij heb ook rechten hoor!!

Nee want dat hij mij niet vertrouwd heeft niets met zijn cultuur te maken lijkt mij.

Thanks voor jullie reacties, ookal is er voor mij nog steeds niet een echte oplossing...
En diep van binnen weet ik dat ik zonder hem misschien gelukkiger zou worden, maar het uitmaken..?
Die stap durf ik echt nog niet te nemen
Ik ben echt nog heel erg aan het twijfelen over van alles en nog wat *hopeloos*
Maarja..

mmm vreemde situatie ja....mja ik hou mn vriend ook van veel dingen op de hoogte maar niet zo extreem...ben jij er zelf mee begonnen: met fftjes laten weten wat ik ga doen?

mijn tip voor jou is: dat gewoon niet meer doen, wat voor een nut heeft het??? :nono:

en als hij zo wantrouwig doet, mja ik vind dat niet echt leuk van m...
(ik zeg altijd: nooit iemand vertrouwen...en dat komt omdat als je iemand volledig vertrouwd en je vertrouwen schaadt je dan jezelf zoveel verdriet mee aandoet. klinkt misschien heel erg zwart-wit en dat is het misc ook wel, maar zo voelt het voor mij....ik zeg niet dat ik mijn vriend niet vertrouw in vreemdgaan ofzo...juist wel, maar je weet maar nooit! en dat moet je in je achterhoofd houden!!! om jezelf te beschermen...tis niet dat ik er niet kapot van zal zijn als ik er achterkom dat hij vreemdga maar die optie hou ik er wel in. het kan zomaar zijn dat hij verliefd wordt op een ander, noem maar op!)
...maar ik vind jouw vriend hierin heel erg ver gaan...als je een relatie heb, moet je niet constant je vriend(in) beschuldigen van vreemdgaan of denken dat hij/zij vreemdgaat, dan is de relatie niet goed...

beetje duidelijk zo? of ben ik weer alles door elkaar een het praten?

Stomme vraag misschien, maar worden je ouders/broers/zussen/huisgenoten niet volledig getikt van dat gebel naar hem en al die ruzies? Kunnen zíj je niet helpen in deze?

Lijkt me niet dat je alleen woont, want dan zou hij daar ook om moeten zeuren.

Nee ik snap wat je bedoelt en ik weet dat het niet normaal is daarom wil ik ook dat het verandert..

Nou ik laat meestal als ik met de huistelefoon bel hem alleen over gaan (het bewijs dat ik thuis ben)
En verder bel ik op mijn mobiel.
Mijn ouders hebben geloof ik niet echt door waar ik mee bezig ben :bloos:

Nou dan wordt dat tijd denk ik ;) Misschien komen zij met enorm goede ideeën of kunnen je iig steunen.

Nou ik denk eigenlijk dat ik wel weet hoe zij gaan reageren.
Net zoals de meeste forummers zullen zij ook zeggen dat het gewoon niet normaal is en dat het zo niet verder kan, en dat zie ik zelf ook wel in, maar ik weet niet precies hoe ik dit ga oplossen.
Verder hebben mijn ouders een heel goed indruk van mijn vriend en eigenlijk wil ik dat graag zo houden :bloos:
Ik kan overal met mijn ouders over praten als ik dat wil en ik weet dat zij mij altijd zullen steunen maar dingen op relationeelgebied bespreek ik liever niet met hen

Je zegt net zelf dat je niet weet hoe je het op moet lossen, dan is het toch een goed idee om het ze te vertellen.

Ja maar ik praat liever niet over zulk soort dingen met mijn ouders en ik wil zijn reputatie tegenover hen niet schenden.
Hmmz.. klinkt achterlijk I know... en toch voel ik het zo :s :bloos:

Tjah, je wil het niet uitmaken, maar je wilt wel dat t veranderd toch?

Dan is dus, lijkt mij, de enige optie om het gewoon heel duidelijk tegen 'm te zeggen dat ie je moet leren vertrouwen zonder steeds gecontroleerd te worden. Dat je helemaal geen interesse hebt in andere jongens, maar graag wel ook met andere mensen om wil kunnen gaan.
Dat zal heel moeilijk zijn, maar anders veranderd er niks.

Hij heeft waarschijnlijk toch ook wel andere vrienden?? Jij verbiedt hem toch ook niet om daar mee om te gaan?? Laat hem dat inzien!

Door 'm maar steeds te blijven bellen als je thuis bent voorkom je misschien dat ie gaat zeggen dat je bij een jongen was, maar houd je dit hele gezeik alleen maar in stand.

Ik zeg t misschien een beetje hard, maar ik bedoel het goed;).

(En er is niks mee om het er met je ouders over te hebben, juist omdat je zo'n goede band met hen hebt. Niemand is perfect, ook je vriendje niet, en dat weten zij ook wel!)

Ja hier ben ik het wel mee eens ja. Dit is eigenlijk de enige oplossing. Hem duidelijk maken dat hij alles voor je is, dat er geen ander is, en hem ook in laten zien dat het een beetje raar gedrag is van hem. Praat er dus idd over.

En als het je fijn lijkt zou ik daar echt wel met je ouders over praten. Wat maakt het uit dat zij dan een andere indruk van hem hebben, uiteindelijk willen ze vast ook wel dat jij het beste hebt, dat jij gelukkig bent.

Sterkte ermee.