angstaanvallen

[Harmony]

Ave,

De laatste tijd heb ik steeds vaker dat ik plotseling in paniek ben, ik ben er dan vaak heilig van overtuigt dat ik dood ga en dat alles en iedereen me pijn wil doen. Ook heb ik soms dat ik ineens helemaal slap word, m'n armen en benen beginnen dan te schokken. Ik weet eerlijk gezegd niet waar het vandaan komt, ik heb het meestal wel in periodes. Weet iemand wat dit is en wat ik er tegen kan doen, of dat ik naar de dokter moet gaan ofso...
Bij voorbaat dank.

ps: Als nieuweling weet ik niet of dit topic hier goed staat.

[flikkenlovertje]

Hoi Harmony,

Uit ervaring (niet zelf, ik heb wel al cliënten gehad die ook plotseling aanvallen van angst kregen als ze bij me zaten) weet ik, dat het dan het beste is om dan zo snel mogelijk te gaan zitten, rustig proberen adem te halen en vooral proberen om niet nog verder in paniek te slaan. Dan gaat het helemaal niet goed gaan, vermoed ik.

Ik zou hier ook wel even met iemand over gaan praten, met je moeder of je huisdokter. Zij weten misschien wel of er één of andere medicijnen tegen bestaan. (In medicijnen ben ik niet zo thuis ).

Ik hoop dat hiermee je vraag al een klein beetje mee beantwoord is.


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

[Harmony]

Hartelijk bedankt,
Help, medicijnen Ik heb iets tegen pillen enzo....
Maargoed, ik zal binnenkort maar eens langs de huisarts gaan dan. Alleen probeer ik niet voor ieder wissewasje naar de huisarts te gaan.... ach ik zie wel.
Bedankt.

[flikkenlovertje]

Eén ding moet je wel onthouden, meisje : Angstaanvallen is niet een klein wissewasje
Onthoud dat, hoor Dat is echt niet iets onbelangrijks


Vele lieve groetjes,

[Nona]

Medicijnen? Nee, niet aan beginnen, nergens voor nodig. Op het moment dat je een paniekaanval hebt moet je je handen achter je hoofd of omhoog doen en proberen door je hele longen te ademen: dus door je buik, niet alleen je borst. Ontspan je spieren, geef jezelf even de tijd om op adem te komen en bedenk je dat er niets aan de hand is. Uiteindelijk kun je zonder die handen achter je hoofd. Zeker als je vaker oefent met door je buik ademen (ook als je geen paniekaanval hebt) kun je ervan af komen.

Wat ook vrij belangrijk is: ga geen situaties mijden waarin je ooit een paniekaanval hebt gehad. Zelfs al vind je deze plekken of situaties redelijk eng, gewoon gaan. Je aanvallen komen namelijk niet door die situaties, maar puur uit jezelf. Als je die plekken gaat mijden wordt het alleen erger.

Verder: als het niet snel overgaat gewoon naar de huisarts en je door laten sturen naar een psych. (Ik heb ook een paniekstoornis gehad en ben er heel goed aan geholpen, dus dat helpt echt wel.)

[Dreamerfly]

flikkenlovertje schreef op 27-11-2004 @ 23:39 :
Hoi Harmony,

Uit ervaring (niet zelf, ik heb wel al cliënten gehad die ook plotseling aanvallen van angst kregen als ze bij me zaten) weet ik, dat het dan het beste is om dan zo snel mogelijk te gaan zitten, rustig proberen adem te halen en vooral proberen om niet nog verder in paniek te slaan. Dan gaat het helemaal niet goed gaan, vermoed ik.

Ik zou hier ook wel even met iemand over gaan praten, met je moeder of je huisdokter. Zij weten misschien wel of er één of andere medicijnen tegen bestaan. (In medicijnen ben ik niet zo thuis ).

Ik hoop dat hiermee je vraag al een klein beetje mee beantwoord is.


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

Met het 1e gedeelte ben ik het eens. Hoe hard alles ook op hol slaat, probeer jezelf weer rustig te krijgen door stil te staan bij je lichaam; en dan met name je ademhaling.

Er met iemand over praten lijkt mij ook een goed idee; iemand die je vertrouwt. Wellicht kan je daar wat steun en kracht uit putten.

Ik zou niet meteen adviseren om naar medicijnen te grijpen. (eerst maar eens goed weten wat het precies is> huisarts) En als dat al noodzakelijk zou zijn(medicijnen), logischerwijze alleen door een huisarts of een psychiater laten voorschrijven.(lijkt mij niet verstandig omdat aan je moeder te vragen)


Allemaal suggesties, maar ik zou eerst eens goed na gaan hoe het nou precies in elkaar zit met je paniekaanvallen.

Je zegt:

De laatste tijd heb ik steeds vaker dat ik plotseling in paniek ben

Ik weet eerlijk gezegd niet waar het vandaan komt, ik heb het meestal wel in periodes.

*Wanneer is het (ongeveer) begonnen?
*Kan je bepaalde patronen herkennen in de periodes dat je het wel/niet hebt?; b.v: in de periodes dat je er (veel) last van hebt, sta je dan (meer/veel) onder stress...of iets anders?
*Waar doen die paniekaanvallen zich voor?, in welke omgeving(en)? en is er een bepaalde aanleiding?. b.v. doordat er veel mensen om je heen zijn(drukte, massaliteit) of door iets anders?
*Hoe voel je je verder in je lichaam naast het soms slap worden?; hoe is het met je ademhaling etc?
*Raak je in paniek als je alleen bent, of ook als anderen er bij zijn?

ik ben er dan vaak heilig van overtuigt dat ik dood ga en dat alles en iedereen me pijn wil doen.

waardoor krijg je dat gevoel?; door de lichamelijke klachten op dat moment?

"En dat alles en iedereen je pijn wilt doen", hoe bedoel je dat precies?, waar zou die angst vandaan kunnen komen?


Hoe sta je op dit moment in het leven?; ben je gelukkig?
Zijn er de laatste tijd(of een tijdje geleden) veranderingen in je leven geweest? of zijn er ingrijpende gebeurtenissen plaatsgevonden?(dit kan ook heel klein zijn)


Als deze paniekaanvallen je belemmeren zou ik je zeker aanraden langs de huisarts te gaan en ook zo snel als mogelijk; blijf er niet mee rondlopen!

[Dreamerfly]

Kruimel schreef op 27-11-2004 @ 23:53 :
Ik heb ook een paniekstoornis gehad en ben er heel goed aan geholpen, dus dat helpt echt wel.

Dit is naar mijn idee een wat gevaarlijke uitdrukking; hiermee suggereer je dat zij een paniekstoornis heeft, terwijl dat niet is gediagnosticeerd door een arts. Het mag er dan wel op lijken, maar dat zal eerst bekeken moeten worden door een arts.
Een paniekaanval of paniekaanvallen zijn nog geen paniekstoornis. Toch?

[Harmony]

Dreamerfly schreef op 28-11-2004 @ 10:57 :
*Wanneer is het (ongeveer) begonnen?
*Kan je bepaalde patronen herkennen in de periodes dat je het wel/niet hebt?; b.v: in de periodes dat je er (veel) last van hebt, sta je dan (meer/veel) onder stress...of iets anders?
*Waar doen die paniekaanvallen zich voor?, in welke omgeving(en)? en is er een bepaalde aanleiding?. b.v. doordat er veel mensen om je heen zijn(drukte, massaliteit) of door iets anders?
*Hoe voel je je verder in je lichaam naast het soms slap worden?; hoe is het met je ademhaling etc?
*Raak je in paniek als je alleen bent, of ook als anderen er bij zijn?



waardoor krijg je dat gevoel?; door de lichamelijke klachten op dat moment?

"En dat alles en iedereen je pijn wilt doen", hoe bedoel je dat precies?, waar zou die angst vandaan kunnen komen?


Hoe sta je op dit moment in het leven?; ben je gelukkig?
Zijn er de laatste tijd(of een tijdje geleden) veranderingen in je leven geweest? of zijn er ingrijpende gebeurtenissen plaatsgevonden?(dit kan ook heel klein zijn)

*Ongeveer twee jaar geleden, één keer en toen ongeveer een niet. Daarna zo heel af en toe meestal als ik dan in bed lag, en nu de ongeveer een half jaar dat ik dan een paar weken aardig wat en dan wer een tijdje niet.

*Meestal als ik lange tijd alleen ben, maar ik ben altijd al veel alleen geweest. Meestal ben ik wel erg bezig met iets, van het nieuws ofzo, toen met het WTC en dergelijke dingen.

*Op school heel soms, maar dan ga ik meestal snel naar wc. Maar meestal thuis, in bed. Of als ik alleen op m'n kamer ben.

*Meestal zie ik eerst overal zwarte vlekken,val dan op de grond en heb geen flauw idee waar ik dan ben. Alles draait en ben dan te duizelig om op te staan. M'n ademhaling is aardig onregelmatig. Dit komt haast nooit voor, maar mss heeft het iets met die aanvallen te maken.

Meestal omdat ik me heel kwetsbaar voel en ik het gevoel heb dat iedereen me haat, en me vervelend vind.

Waarschijnlijk heeft het er dus mee te maken dt ik heel veel alleen ben...

Zit in de tweede en nouja, tis best een grote stap van de basisschool naar de middelbare. M'n opa is dit voorjaar overleden en ik had daarvoor nooit een begravenis van dichtbij meegemaakt. Maar iedereen maakt dit soort dingen door.... qua humeur verschilt het heel erg, het ene moment ben ik heel blij en dan ineens nogal depressief.

Nogamaals bedankt voor jullie reacties.

Harmony schreef op 28-11-2004 @ 13:40 :
Maar iedereen maakt dit soort dingen door....

Het gaat hier niet om iedereen, het gaat om jou.

[Nona]

Dreamerfly schreef op 28-11-2004 @ 11:02 :
Dit is naar mijn idee een wat gevaarlijke uitdrukking; hiermee suggereer je dat zij een paniekstoornis heeft, terwijl dat niet is gediagnosticeerd door een arts. Het mag er dan wel op lijken, maar dat zal eerst bekeken moeten worden door een arts.
Een paniekaanval of paniekaanvallen zijn nog geen paniekstoornis. Toch?

Nee. Maar ik herken er wel heel veel uit en denk dus wel dat dat het is. Als een arts iets anders zegt is dat best, maar ik mag best een hypothese stellen.

[Dreamerfly]

Kruimel schreef op 28-11-2004 @ 18:34 :
Nee. Maar ik herken er wel heel veel uit en denk dus wel dat dat het is. Als een arts iets anders zegt is dat best, maar ik mag best een hypothese stellen.

Hypothese Ja, dat mag natuurlijk(al is dat nog uitkijken geblazen, helemaal als de informatie nog niet volledig is, wat ik hier het geval vond), maar dat is wat anders dan al zeggen dat het een paniekstoornis is!

[Nona]

Dreamerfly schreef op 28-11-2004 @ 18:50 :
Hypothese Ja, dat mag natuurlijk(al is dat nog uitkijken geblazen, helemaal als de informatie nog niet volledig is, wat ik hier het geval vond), maar dat is wat anders dan al zeggen dat het een paniekstoornis is!

Dat bedoelde ik niet. Nu goed, het woordje "ook" suggereerde anders, maar dat bedoelde ik dus niet.

[Raven]

Kruimel schreef op 27-11-2004 @ 23:53 :
Medicijnen? Nee, niet aan beginnen, nergens voor nodig. Op het moment dat je een paniekaanval hebt moet je je handen achter je hoofd of omhoog doen en proberen door je hele longen te ademen: dus door je buik, niet alleen je borst. Ontspan je spieren, geef jezelf even de tijd om op adem te komen en bedenk je dat er niets aan de hand is. Uiteindelijk kun je zonder die handen achter je hoofd. Zeker als je vaker oefent met door je buik ademen (ook als je geen paniekaanval hebt) kun je ervan af komen.

Wat ook vrij belangrijk is: ga geen situaties mijden waarin je ooit een paniekaanval hebt gehad. Zelfs al vind je deze plekken of situaties redelijk eng, gewoon gaan. Je aanvallen komen namelijk niet door die situaties, maar puur uit jezelf. Als je die plekken gaat mijden wordt het alleen erger.

Verder: als het niet snel overgaat gewoon naar de huisarts en je door laten sturen naar een psych. (Ik heb ook een paniekstoornis gehad en ben er heel goed aan geholpen, dus dat helpt echt wel.)

idd je lucht naar je buik sturen.
je "geestelijk" zwaartepunt ligt te hoog

[Fog]

standaard dingen als ademhalingsoefeningen helpen echt niet

ik heb er al jaren last van en niks helpt, een psycholoog nog het meest, het zit tussen je oren, als je het 1x hebt gehad komt het steeds terug, en de manier waarop je ademhaalt heeft er wel mee te maken maar die manier gebruik je al je hele leven en is HEEL erg moeilijk te veranderen.

wat bij mij een klein beetje helpt is denken "ik ben gewoon moe" of iets in die zin en rustig proberen te blijven, ogen dicht te doen en denken dat het ook niet uit maakt als je dood gaat. echt dood ga je niet, als je zo'n aanval hebt denk je van wel maar het kan gewoon niet. als je je er teveel druk om gaat maken en op je hartslag en ademhaling gaat letten word het alleen maar erger.

en de oorzaak van die paniek aanvallen is bij mij opgekropte angst en agressie die ik gewoon niet kan uiten, sporten, praten, schrijven en met dingen gooien wil nog weleens helpen.

[Nona]

Fog schreef op 29-11-2004 @ 23:42 :
standaard dingen als ademhalingsoefeningen helpen echt niet

Bij mij heeft het, zoals ik al zei, goed geholpen. En dat is voor ieder persoonlijk, dus verschillende dingen uitproberen is soms wel verstandig. Maar de methode bestaat niet voor niets.