angstaanvallen...

[another supergirl]

heeft er iemand hier ook last van angstaanvalle ??

ik begin helemaal te zwete en te trille en mezelf er van te overtuige dat ik nix kan en dat ik stom ben, mn bek moet houde en gewoon stil moet verdwijne.. (ook ivm vroeger hoor maar ja) ookal zeg ik gewoon een keer niet iets wat ik denk (als collega's praten over onderwerp en ik denk "nu kan ik wat zeggen" en dan doe ik het niet en dan zit ik mezelf daarna zo intens de schuld te geve dat ik t komende half uur nix meer kan zegge)... oplossingen???

en nog een help-issue... ik werk sinds dinsdag bij een doe-'t-ze;f-zaak, heb woensdag gewerkt, donderdag en vandaag.... nou kassa vind ik aardig lastig en ik vraag dingen en ik moest vandaag op gesprek bij baas: blijkt dat collega's over mij hebben gezegd dat ik nie goed kassa doe en dat als ze mij vertelle wat ik moe doen dat nooit onthoud... en als ik niet snel vooruitgang boek dan isset uit de winkel met another supergirl en dan zegt die baas van mij ook nog: nou als er wat is dus gewoon vrage.... yeah... errug handig.. ik moet woensdag weer van 9:00 -18:00 werke... help?

[sublime]

wat dat eerste betreft, heb ik ook wel een beetje last van, al is t op een andere manier geloof ik.... zelf probeer ik in zo''n geval iets te zoeken waar ik rustig van word (bij mij is dat bv mandala's kleuren of schrijven, maar kan ook muziek luisteren zijn of op een andere manier je gedachten van je afzetten)

wat je tweede probleem betreft: laat je niet uit het veld slaan!!! gewoon blijven vragen, en als je dingen moeilijk vind om te onthouden ezelbruggetjes proberen te bedenken.... als je het vaker doet krijg je het vast wel onder de knie. en gewoon een goeie instelling houden, duidelijk laten merken dat je wel wil, dat het niet aan je motivatie ligt. dan zullen andere mensen het misschien minder erg vinden als je ze (weer ) wat vraagt...

en misschien >wel heel moeilijk lijkt me< zou ik aan een van je collega's vragen waarom ze er ook niet iets over tegen jou gezegd hebben...

dus, gewoon doorzetten, komt vast wel goed. en stel je wordt toch ontslagen is er nog geen man over boord, dan ben je weer een ervaring rijker en lukt het bij een volgend baantje misschien wel... niet alles hoeft in 1x goed te gaan hoor > maar tkomt echt vast wel goed, als je er zelf maar in gelooft!

grz sub

/edit: is dit trouwens niet meer wat voor psychologie??

Ik vind dit ook meer iets voor psychologie

Angstaanvallen, dat ken ik. Waar ik dan van overtuigd raak is óf dat ik niet besta en dat ik mezelf verzonnen heb, of dat mijn leven niet bestaat en ik alles verzonnen heb, of bepaalde aspecten uit mijn leven, maar meestal het eerste. Ik weet dan gewoon echt zeker dat het zo is, en ga inderdaad ook zweten, trillen, ik gil soms mensen wakker ('t is vrijwel altijd 's nachts, omdat ik dan weinig waarneem en omdat ik dan meer nadenk), ik knijp mezelf (niet erg hard, maar toch), dat soort dingen. De oorzaak is dat ik een jaar of vijf geleden een jaar lang structureel ben genegeerd door mijn klas, zo'n beetje, denk ik. Bij mij helpt het om de lamp aan te doen, muziek op te zetten, een kussen of knuffel vast te pakken, te lezen of even uit bed te gaan en iets te schrijven of tekenen, of iets te lezen. Pianospelen helpt ook goed, maar dat mag ik niet 's nachts. Het gaat er om dat ik zintuiglijke prikkels krijg en dat ik merk dat als ik iets doe, dat daar een resultaat van te merken is, en dat ik dus wel degelijk besta.

Het tweede probleem ken ik ook, al heb ik er tegenwoordig niet zo veel last meer van. Het klinkt stom, maar eigenlijk is het enige dat je er tegen kunt doen om tóch al die dingen te doen die je niet durft of die je om andere reden niet doet. In een gesprek met collega's is dat moeilijk, zeker als je ze niet goed kent en als ze met meer zijn; tegen de tijd dat jij tóch probeert te zeggen wat je wil zeggen, gaat het al ergens anders over of kom je er gewoon niet tussen, klopt dat? Als je een vraag aan je baas wil stellen, heb je gelukkig meer tijd, dus dan kun je van te voren bedenken wat je gaat doen. Formuleer je vraag alvast in je hoofd, bedenk 'ik loop naar zijn kantoortje, klop op de deur, doe de deur open, ik doe twee stappen naar binnen en dan stel ik mijn vraag als volgt:', en doe precies wat je hebt bedacht. Je hoeft dan alleen maar je eigen bevelen op te volgen. Je zou ook met je collega's kunnen praten en zeggen dat je verlegen bent, maar dat dit wel zal slijten. Maakt niet uit of jij denkt dat het niet zal slijten, dat doet het wél. Misschien kunnen ze dan wat meer begrip voor je tonen. Ook dit is erg moeilijk om te zeggen, het voelt erg genant, omdat het zo persoonlijk is ook en omdat het niet in een bepaalde context valt, maar als het een beetje aardige mensen zijn dan geven ze je daarna meer de kans om dingen te zeggen, en dan zal het voor jou ook makkelijker zijn.

Heb je een paar goede vriendinnen of vrienden? Weten zij dat je met dit soort dingen zit? Als ze dat niet weten is dat niet erg, maar als je ze hébt, dan helpt dat veel meer dan je zou denken om meer zelfvertrouwen te krijgen. Het kan even duren, en van verlegenheid kom je nooit helemaal af want het is een karaktereigenschap, geen emotie, maar je kunt leren om er mee om te gaan en dan heb je er niet echt meer lást van.

M'n PM staat aan en m'n email-adres staat in m'n profiel, mocht je daar wat aan hebben

Ik vind het ook meer wat voor psychologie.

[Fantôme]

en dus is hij nou op psych...

over die angstaanvallen is al vrij veel nuttigs gezegd... ik heb nix meer toe te voegen.

ik weet niet of jullie kassa hetzelfde werkt als in de gemiddelde supermarkt? maar wat doe je dan fout. wat ik gewoon doe is eerst vragen of ze een bonuskaart hebben (jaja, AH ) dan alles scannen (bij een doe het zelf zaak heb je vast zo'n scanding met een snoer er aan) dan op subtotaal drukken. het bedrag vragen. bedrag intoetsen wat word gegeven en teruggeven wat de kassa aangeeft.

maja...

[another supergirl]

well guys errug bedankt.. ik hoop dat t helpt.. ik heb totaaaaaaaal geen zin in woensdag, maar jah t moet toch mar geloof ik... en gewoon veel roke in de pauzes.... en SORRYYYY dat ik t bij gezondheid had geplaatst *zucht*... nou tot ut volgende probleem en ik hoop dat ik t red en anders dan post ik wel weer wat... ik overleef t ook vast wel maar als er vanaf vroeger is ingetrimd dat je nie belangrijk bent en gewoon alles goed moet doen dan helpt zo'n actie van je baas/collega's natuurlijk nie.. iig bedankt voor jullie hulp en ik laat jullie wel wete hoe t is gegaan... doeiiiiizz

Roken is ook geen oplossing. Je schiet er, denk ik, nog meer mee op als je bv. je baas verteld wat er aan de hand is. Succes woensdag iig.

[dollie]

hey!
ik had dat ook heel lang eigelijk mijn hele leven al sinds vorig jaar.
je moet gewoon naar de dokter gaan en als het nodig is met een psycholoog praten, je krijgt dan pillen (dat heb ik wel in ieder geval) en die werken wel.
want het komt (bij mij) doordat ik een stof niet heb en daarom krijg ik soms angstaanvallen...
ik hoop dat je hier wat aan hebt

suc-6!!! *knuff* ik

[Anne]

Angstaanvallen... heb ik heel lang gehad, vooral wanneer ik in de bus zat. Ik durfde dan niet meer op te staan, niet eens op het knopje voor mijn halte te drukken en zat dan soms tot het eindpunt in de bus, zwetend en trillend. Nu gaat het beter, maar ik ben nog steeds doodsbang voor volle bussen en vermijd de bus daarom ook zo vaak mogelijk. Ik heb een OV-kaart, maar zelfs als het keihard regent, ga ik nog met de fiets.

[//ItsJustMe\\]

[nutteloos]Ik heb geen angstaanvallen. Ik ben gewoon niet in een winkel gaan werken . [/nutteloos]


Misschien had ik wel angst maar ik wist/weet het altijd goed te controleren. Of anders omzetten in (innerlijke) woede, dat helpt goed tegen angst.
Alleen was het dan weer een kunst om die woede gecontrolleerd te houden, ofzow :/

[fruitvliegje]

tip: geen paddestoelen eten