Ik zit nu in een beetje een moeilijk periode en ben aan het breken met veel mensen die mij meer slechte dan goede dingen opleveren. Het kost veel moeite en ik ben bang voor de consequenties maar moet door deze periode heen.
Mijn 'vriendin' zij het volgende :
Ik ben erg voor een eigen leven, zelf regelen dat je je leven beetje krijgt zowals jij het wilt...
Ik ben ontsettend blij dat je er was, toen ik het moeilijk had.. maar ik heb drvan wel geleerd dat je t eiglijk alleen moet doen, want je gaat zo aan jezelf twijfelen drdoor... en nu de laatste tijd is ook heerlijk voor mij....
dát gun ik jou
ik wil dat je trots op jezelf kan zijn, en ik denk dat dit dan
het goede is om te doen... dus ik steun je, en ik wacht gewoon tot t goed gaat
vrienden zijn er niet om op zondagmiddagen te komen, of elke week te bellen (vind ik) maar om dr door dik en dun te zíjn..
niet je er doorheen sleuren, maar je steunen
en ik denk dat je dit alleen goed kan, en ik gun t je zo ontsettend dat je je goed voelt over jezelf
dat zou je nu ook al kunnen, want je bent harstikke lief, en goed bezig, in deze moeilijke tijd!
maar mss dat als je dit hebt gedaan dat je dan zelf ook een reden ziet
Sluiten jullie je hier op aan of heb je een totaal andere visie hierop?
|