Ik vind het allemaal iets té, het klinkt niet meer natuurlijk. In het begin is je woordgebruik nog best mooi, maar daarna ga ik me eraan storen, het staat allemaal zo geforceerd.
Ik vind het een beetje vreemd dat je aan het licht (wat me hier iets goddelijks/het grote goed oid lijkt) je ziel te doorweven terwijl die al puur is, dan lijkt het me niet echt zo dringend?
De titel en het begin gaan over dat licht, maar daarna ga je naar je ziel en kom je op liefde, waar je het de rest van het gedicht over gaat hebben. Het loopt niet zo logisch, naar mijn mening.
De laatste twee regels gaan qua de echte (diepe) betekenis aan mij voorbij. Het is eigenlijk ook niet zo'n bijzondere vraag om daarmee te eindigen, ik vind het altijd vrij gewaagd om met een vraag te eindigen.
Maar opzich vind ik het wel leuk, het is in ieder geval goed geprobeert

.