verspilde wijn
Gebroken scherven legen de ruimte, het glas dat verspreid over de grond het geheel vormt van ons verleden. Duidelijk worden de zinnen weerkaatste door de klank vertaald in verdriet. Teder maar gevoelloos, glijd jouw hand langs het glas en streelt deze de voet met liefde, ontwaakt door die weerspiegeling schrik je op, valt het verleden en drijft de emotie van het glas tussen de scherven van ons verdriet.
een streling
Zonet; nog heel even, hoorde ik je stem
fluisterend en zachtjes streelde het mijn oor
Gedwongen door de klank, draaide ik mijn hoofd en vond daar,
zoals altijd het verleden, zoals jij dit hebt achtergelaten.
__________________
"zal de wereld ook een andere kijk op mij hebben?"
Laatst gewijzigd op 29-10-2005 om 22:53.
|