Aw, prachtig sterk einde!
Je verliest jezelf wel even wanneer je te duidelijk maatschappijkritisch wordt, en een rare soort woordspelingen begint te hanteren: "bonus, bolut, donut". Eigenlijk zou ik de volledige eerste strofe schrappen, en het gedicht laten beginnen bij de tweede.
Dan moet je, volgens mij, enkel nog iets doen aan kerstmis-kermis. Gek genoeg vind ik het beeld van kermis niet echt passen in dit zeevaarders/escapismegedicht. En de rijm zelf is een beetje... mja, slechts 'een beetje'.
Iets doen met "Dit is de eerste regel", is misschien ook een goed idee.
Zoiets dan (hoewel nog onvolledig):
Geef nooit te vlug op.
Zolang je maar gezond blijft,
kan er niets gebeuren.
Toen we uit varen gingen,
wisten we niet dat de zee schuin zou zijn,
schuim zou hebben.
Het nieuwe land bleek niet
aan ons beloofd te zijn.
Hoewel,
geef nooit te vlug op.
Dit is de eerste regel.
Nog even voor we zinken:
zijn naam was Berend Botje.