Langzaam beklimt de morgenzon haar troon
Op het randje van het leven
De horizon kleurt langzaam rood
En schaduwen spelen als een film op het witte strand
Golven slaan stuk in miljoenen kleuren
Rode schuimkoppen landen in het niets
Langzaam overspoelt het mijn voeten
De vloed maakt haar denderend aantocht
en vredig sluit ik me in haar omarming
De rust en vrede van deze plek trekt langzaam in mijn hart
De zilte lucht en het koele water doen pijn vergeten
Ik weet, deze oceaan is gercreëerd door tranen van geluk
Maar als de zee mijn lippen berijkt,
Keert het tij;
de zee wil mij niet in haar graf
[Dit bericht is aangepast door lovely_fox (02-10-2001).]
__________________
Mijn beste gedicht is nog niet geschreven, het zit in mijn hoofd, maar de woorden vormen nog geen zinnen, slechts gedachten.....
|