nergens meer zin in, depressief

[Anoniiem]

dit gaat een heel lang verhaal worden, maar ik wil het gewoon kwijt.. :$

ik heb vaak dagen dat ik heel erg depressief ben en gewoon nergens meer zin in heb. ik ben in het verleden veel gepest, en tot op de dag van vandaag gebeurd dat nog af en toe. nu is het niet meer zo heel erg, maar er worden veel dingen gezegd over me die ik erg persoonlijk opvat en ik kan hierdoor soms gewoon niet slapen omdat ik er zo over pieker. sinds kort ga ik ook naar een psycholoog om hierover te praten. ik praat daar over mijn pest-verleden, over het feit dat ik in mijn verleden vaak teleurgesteld ben door mensen, over dat ik nu niemand meer vertrouw enzo. ik heb een vriendje nu al 8 maanden, hij weet dat ik gepest ben in het verleden en hij probeert me heel erg te helpen, maar zelfs hem durf ik niet voor de volle 100% te vertrouwen.. sinds kort ben ik ook mijn beste vriendin kwijt. ik kende haar 3 jaar en zij wist alles van me. het heeft ook een tijdje geduurd voordat ik haar vertrouwde, maar ze was er altijd voor me als ik problemen had. ik heb een jaar terug ook veel problemen gehad thuis, vaak ruzies met slaan en haren trekken enzo, en ik mocht vaak weekenden bij haar blijven logeren zodat ik niet thuis hoefte te zijn :$ ik vertrouwde haar echt zo goed, maar ineens na 3 jaar beste vriendinnen te zijn, heeft ze me laten stikken, over me zitten roddelen en expres ruzie met me zitten maken.. ik ben haar nu kwijt en voor mijn gevoel heb ik nu niemand meer waar ik mijn verhaal aan kwijt kan, behalve mijn vriendje. maar sommige dingen wil ik gewoon niet tegen hem zeggen..

nu is er nog iets.. ik ben vorig jaar blijven zitten omdat ik een moeilijk jaar heb gehad, veel heb gemist op school en als ik wel op school was kon ik me moeilijk bij de les houden. ik had daarom ook slechte cijfers en ben dus blijven zitten. nu doe ik opnieuw 4Havo. ik vond het eerst moeilijk om in mijn nieuwe klas vriendinnen te maken, ik ben namelijk heel onzeker over mezelf door het pest-verleden, en kan moeilijk contact maken met mensen. ik heb snel een oordeel over iemand. ik vind snel iemand 'boven mij' staan.. ze zijn beter dan mij, populairder enzo.. zo zie ik het.. maargoed, het is me toch gelukt om nieuwe vriendinnen te maken. vriendinnen van mijn vorige klas zie ik nog in de pauze, net zoals mijn vriendje. mijn nieuwe vriendinnen zie ik dus alleen tijdens de lessen.. we hebben nu een gemixte klas. al mijn nieuwe vriendinnen kennen elkaar al een beetje dus ik kwam er eigenlijk nieuw tussen en dat merk ik af en toe wel.. maar goed, ze zijn toch aardig en ik kan goed met ze lachen af en toe.

dat is ook het rare, ik voel me heel vaak depressief, maar als ik denk aan alle leuke dingen, kan ik zo veel opnoemen. ik doe leuke dingen met mn vriendje, af en toe ook met vriendinnen, ik hockey en heb een redelijk gezellig team. ik heb leuk werk met leuke collega's.. ik heb geen reden om depressief te zijn.. maar toch ben ik het..

ik denk te vaak vooruit.. aan alles wat ik nog moet doen.. en als ik denk aan de aankomende jaren, dat ik nog steeds op school zit.. dan wordt ik helemaal gek.. het is nu vakantie, en de tweede week na de vakantie begint de proefwerkweek.. en ik trip m echt gigantisch als ik daar nu al aan denk, dan voel ik me down, heb ik geen zin om iets te doen, ik wil niet leren, en dan kan ik echt wel huilen.. gewoon het idee dat ik nog zoveel moet doen.. ik ben ook bang voor later, als ik kijk naar wat ik allemaal kan qua huishouden of koken, ik kan nauwelijks iets.. ik doe ook nauwelijks iets in huis.. ik ben bang voor later als ik op mezelf woon, dan wordt het ineens gigantisch druk enzo.. ik weet niet maar ik ben heel bang voor later.. ik wil ook het liefst gewoon jong blijven voor altijd..

ik probeer dan aan de leuke dingen te denken die nog moeten komen.. maar ook dat helpt niet.. ik moet me vaak weer tot rust brengen door rustige muziek te luisteren of even op bed te gaan liggen.. als ik me zelf niet tot rust breng, dan flip ik helemaal en ga ik heel moeilijk ademhalen en heel hard huilen..

ik weet echt niet wat ik moet doen.. ik wil niet meer zo depressief zijn dus ik ga nu naar een psycholoog, maar die praat alleen maar over mijn verleden en probeert me door al die gesprekken wat meer zelfvertrouwen te geven, geen negatief zelfbeeld meer, en dat ik mensen weer ga vertrouwen.. maar volgens mij gaat dat niet werken tegen de depressiviteit..

mijn ouders weten ook niet dat ik me zo depressief voel af en toe, mijn vriendje ook niet, eigenlijk helemaal niemand.. ik wil het ze ook niet vertellen want dan gaan ze 24/7 op me letten enzo en willen ze ineens met vanalles een afspraak maken enzo..

weet iemand wat ik kan doen, heeft iemand tips ofzo? ik weet het echt niet meer..

bedankt voor het lezen, het was een lang verhaal :$

groetjes, Anoniiem

[winnie the pooh]

Met je psycholoog erover praten.
Die heeft beroepsgeheim dus in eerste instantie hoeft niemand het nog te weten.

[priepie]

Oke fb verwijder bovenstaande reclame.

OT: als je door je pest verleden zo een slecht zelfbeeld hebt zou ik graag willen weten op wat voor manier zodat ik misschien uit eigen ervaring tips kan geven zowiezo het praten met je psycholoog kan geen kwaad en kan ook heel goed voelen omdat hij niets mag zeggen. Probeer die oude vriendin zo veel mogelijk links te laten liggen en met die nieuwe meer op te trekken zodat die vertrouwensband ook beter wordt. Over school heb ik zelf ook heel lang het zelfde probleem mee gemaakt heel veel stres voor toets weken, uiteindelijk hebben we studie begeleiding aangevraagt zodat diegene kon helpen met plannen zodat ik tijd over zou houden voor mezelf en toch goed voorbereid op de toets aan kon komen. En als je nu niet kan koken dat maakt toch niet uit of wil je met je achtiende meteen het huis uit en zelfs als je dat zou willen kan je altijd eerst nog kiezen voor begeleid zelfstandig wonen.
Sorry als het onlogisch opgebouwt is en moeilijk te begrijpen is.

Je maakt je druk om dingen voor later maar het is niet nodig joh je leert het nog wel je hoeft niet meteen alles te kunnen en je blijft nog een tijdje thuis je kunt misschien kijken hoe je moeder kookt of stofzuigt enzo.

Je pestverleden ja heel naar voor je maar je moet denken de mensen die dat doen zijn helemaal niks waard negeer ze en die vriendin van je vergeet haar negeer haar wat zei doet is het ergste wat je iemand kunt aandoen ze is niks waard.

Maar je bent depressief je hebt leuke collega''s leuke vrienden maar als ik t uit je verhaal opmaak lijkt het alsof je alleen thuis depressief bent en als dat zo is:
ga leren of ga meer naar buiten met vrienden om zo zoek je afleiding en hoef je niet aan je nare verleden te denken

en je wil niet leren
Probeer het toch en als je 10 min iets geleerd heb trakteer jezelf op iets een snoepje bijvoorbeeld en weer voor een ander vak leren zo wordt het wat makkelijker en leuker

en nog eens niet aan later denken
Focus on the here and now!!!