Hart...
Soms denk jij van mij te winnen,
denkt jouw lach het laatst te lachen,
en dat ik je zal beminnen.
Ik bemin je,
geef nooit toe,
dat het dat is wat ik doe.
Soms denk jij mij pijn te doen,
maar dan knijp ik mezelf,
het is maar een droom.
Dan bedenk ik dat,
jij mij niet vergeet,
en is alles weer heel gewoon.
Ik weet, ik spreek mezelf tegen,
geef niet mee,
het is een zegen.
Dat mijn hart zo sterk is,
dat het jou toch kan weerstaan,
maar wat doe je me aan?
Soms dring jij bij mij naar binnen,
en dan lach jij het hardst,
omdat jij toch zal winnen.
Maar ik doe toch niet mee,
en doe alsof ik de sterkste ben,
alsof ik zoveel beter ken.
Soms win jij,
en dan zeg ik,
ga weg.
Maar ik bedoel,
kom dichterbij,
en laat me nooit meer los.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|