In de bergen van onzekerheid
Liggen donkere, onbekende wegen
Langs het met tranen gevulde dal
Stort de weg zich richting afgrond
Wolken van onheil drijven voorbij
De weg leidt je langs je angsten
Langs de troosteloze, bladloze bomen
De poelen vol tranen, de stervende dieren
Aan de donkere hemel
Geen enkel sterretje van geluk
Geen stralende zon vol blijdschap
Maar daar, een beschermende grot
Omringt door hoge dennen van vertrouwen
De zon zit er in gevangen
En geeft de grot een rode gloed
Plots lijkt de hemel open te trekken
Daar is de zon, daar zijn de sterren en de maan
Het hoort niet bij elkaar
Maar zo lijkt het wel te gaan
(Over het idee zelf ben ik wel tevreden, maar over de uitwerking (nog) niet zo.)
[Dit bericht is aangepast door Juliah (27-12-2001).]
__________________
Het is groen en het zit op een hekje.
|