Oke beetje vaag, maar hijs minder oppervlakkig dan je op t eerste gezicht misschien denkt...
't landschap raast voorbij
boompje na boompje
hekje voor hekje
het eeuwig ritme van de trein
racend over zijn rails
waar gaan we heen
voor hoelang blijven we zitten
hoelang nog zullen we gaan
zoals we gaan
leven als een trein
te langzaam noch te snel
blijven we stilstaan
voor heel even
een moment van rust en voldoening
elk een ander eindstation
maar voor ieder t zelfde einde
van n verschillend leven
__________________
take me for who I am, not for what I seem to be † Mamma mag het licht weer aan want alleen zijn in het donker is zo enorm eenzaam†
|